ยัยเฉิ่มแสนเชยมัดใจนายหล่อร้าย - ตอนที่ 36

ลูกน้ำ

“อืม ปวดหัวจัง” ร่างบางค่อยๆสะลึมสะลือขึ้นหลังจากหลับไปนาน

นี่ฉันหลับไปนานแค่ไหนนะ หกโมงเย็นแล้วเหรอ หิวจัง เจสันไปไหนนะ เขาพาฉันเข้ามานอนแล้วก็หายไป บอกเลยตอนนั้นฉันกลัวมากถ้าไม่ได้พี่บีมฉันคงตายไปแล้ว ใครกันถึงโหดร้ายถึงขนาดจะกล้าฆ่าคนได้

“น้ำตื่นแล้วเหรอ”

“พี่เจไปไหนมาคะ” ฉันมัวแต่คิดอะไรเพลินๆ เจสันเดินเข้ามาในห้องตอนไหนก็ไม่รู้

“ไปจัดการเรื่องคนที่ทำร้ายน้ำน่ะ” เขาพูดออกมาด้วยสีหน้าเครียดๆ

“แล้วจับได้ไหมคะ” ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครจะฆ่าฉัน

“จับได้แต่คนที่ผลักน้ำ แต่คนบงการจับยังไม่ได้” ห๊ะ ทำเป็นขบวนการเลยเหรอ ฉันไปทำอะไรให้ใครโกรธแค้นขนาดนี้นะ ถึงขนาดจะฆ่าจะแกงกันเลย

“ยังไงคะ แล้วใครคือคงบงการ “ฉันถามออกไปด้วยความสงสัย

“คนที่ผลักน้ำน่ะเป็นพนักงานรีสอร์ตแต่คนที่บงการคือแนน” ฉันตกใจทันทีที่ได้ยินชื่อคนที่บงการเรื่อง แต่ก็ไม่เกินความคาดหมาย ทำไมความรักถึงได้ทำร้ายคนได้ขนาดนี้

“จริงหรือคะ นี่ขนาดถึงจะฆ่ากันเลยงั้นเหรอ” ฉันถามออกไปด้วยเสียงแผ่วเบา

“พี่ขอโทษนะครับ ที่ดูแลน้ำไม่ได้ ขอโทษที่งี่เง่า ถ้าตอนนั้นพี่เสียน้ำไปพี่คงไม่ให้อภัยตัวเอง” เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ แล้วก็เขามากอดฉัน ฉันไม่ได้โกรธเขาเลยสักนิด อ้อมกอดอุ่นๆ นี้ทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัยฉันเสมอ ฉันกอดตอบเขาแล้วยกมือขึ้นลูบหลังเขาเบาๆ นี่ใครควรจะปลอบใครแทนที่เขาจะปลอบฉันแล้วทำไมตอนนี้ฉันถึงต้องมาปลอบเขา

“น้ำไม่โกรธหรอกค่ะ อย่าคิดมากนะ”

“แต่ยังไง พี่ก็ผิดอยู่ดี” เขาเอาแต่โทษตัวเอง

“ไม่เอาคะเรื่องมันผ่านมาแล้ว พี่เจก็ไม่ผิดด้วยอย่าโทษตัวเองสิคะ” ฉันไม่รู้หรอกว่าตอนนี้เขาคิดอะไรอยู่ทำไมถึงเอาแต่โทษตัวเอง แต่ฉันไม่เคยคิดจะโทษเขาเลยสักนิด ต้องโทษคนที่มันคิดจะทำร้ายฉันต่างหาก

“แต่ถ้าพี่ดูแลน้ำให้ดีกว่านี้ ถ้าพี่ไม่งี่เง่า น้ำคงไม่ต้องตกอยู่อันตรายแบบนี้” น้ำเสียงเศร้าๆ ที่ฉันรู้สึกได้ว่าเขาสำนึกผิดจริงๆ

“ไม่เอาค่ะ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว ตกลงว่าจับยัยป้ามหาภัยนั้นได้ไหมคะ” ฉันเปลี่ยนเรื่อง ไม่งั้นเขาคงไม่หยุดโทษตัวเอง

“ยังครับ แนนหนีกลับไปก่อนแล้ว ตอนนี้ไอ้มาร์คกำลังให้ตำรวจที่มันรู้จักตามตัวอยู่” เขาคลายอ้อมกอดออก

“อ่อ หิวจังค่ะ” ฉันเปลี่ยนเรื่องไม่อยากคุยเรื่องนี้แล้ว มันทำให้เครียดเปล่าๆ ยังไงฉันก็รู้ว่าเจสันเขาจัดการได้ แต่ในระหว่างที่ยังจับตัวไม่ได้ฉันคงต้องระวังตัวมากกว่านี้

“จริงสิ ไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เที่ยงแล้วนิ เดี๋ยวพี่สั่งอาหารให้นะ” พูดจบเขาก็เดินไปสั่งอาหารให้แล้วก็เดินกลับมาหาฉัน เขาก็เข้ามากอดฉันเหมือนเดิม แต่เป็นกอดจากข้างหลัง

“น้ำครับ ขอบคุณนะที่ไม่โกรธพี่ ต่อไปพี่จะไม่งี่เง่าแบบนั้นอีก มาๆ หันหน้ามาเดี๋ยวจูบปลอบ” นั้นไง ยังไม่ทันไรก็กลับมาหื่นอีกแล้ว พูดจบเขาก็หันหน้าฉันเข้าไปหาแล้วมอบจูบที่อ่อนหวาน อ่อนโยน เว้าวอน ขอโทษ มาให้ฉัน มันเป็นจูบที่เต็มไปด้วยความรักที่เขาถ่ายทอดออกมาให้ฉันได้รับรู้

“อือ” ฉันครางตอบรับกับความหวานที่เขามอบให้

“หวาน ขวัญเอ่ย ขวัญมานะครับ” ปากหนาละออกจากปากฉันแล้วพูดปลอบใจพร้อมมือที่ลูบหัวฉันเบาๆ

ก๊อกๆ ๆ

“อาหารมาส่งครับ”

“เดี๋ยวพี่ไปเปิดเอง” เจสันเดินไปเปิดประตูให้เขาเอาอาหารเข้ามาในห้องแล้วเราสองคนก็มานั่งทานอาหารด้วยกัน แต่เขานะสิเอาแต่มองหน้าฉันไม่ยอมกินสักที

“พี่เจกินสิคะ”

“พี่ยังไม่หิวครับ แค่มองน้ำกินพี่ก็อิ่มแล้ว” แล้วส่งสายตาหวานเชื่อมมาให้ฉัน อารมณ์ไหนของเขานะ

“แหวะ อย่ามาเสี่ยวแถวนี้นะ กินข้าวไม่ลง” ฉันตอบกลับไปด้วยท่าทางเขินๆ

“จะอ้วกเหรอครับ ท้องแล้วเหรอ”

“พี่เจ ไม่ใช่ซะหน่อย” เขายังไม่หยุดเล่น แล้วยังมาหาว่าฉันท้องอีก

“ก็จริงอ่ะ พี่ปล่อยไปตั้งหลายครั้งน้ำอาจจะท้องก็ได้ ไปตรวจหน่อยไหม” ยื่นหน้าเข้ามาหาฉันแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม

“ไม่ท้องหรอกค่ะ ประจำเดือนน้ำพึ่งมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเองลืมแล้วหรือคะ” จะท้องได้ยังไงประจำเดือนพึ่งมา และอีกอย่างฉันกินยาด้วย ฉันยังไม่อยากท้องตอนนี้เพราะอะไรมันยังไม่แน่นอนและอีกอย่างยังไม่พร้อมด้วยเรียนก็ยังไม่จบ

“จริงด้วย” พูดแล้วก็ทำหน้าเศร้า นี่อยากมีลูกขนาดนั้นเลยเหรอ

“พี่เจอยากมีเหรอคะ” ฉันถามเขาออกไป

“ก็ถ้าเขามาอยู่กับเราพี่ก็ดีใจ” เขาพูดพร้อมกับเดินเข้ามานั่งคุกเข่ากอดฉันที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ หน้าเขาแนบกับหน้าท้องของฉัน

“พี่เจคะ ตอนนี้เราสองคนยังไม่พร้อมจะมีเขาหรอกค่ะ เชื่อน้ำ ให้เราพร้อมก่อนจะมีเมื่อไหร่ก็ได้ เรียนจบก่อน มีวุฒิภาวะมากกว่านี้ก่อน เราค่อยมีเขาก็ยังไม่สายนะคะ” ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง ปลอบเขาเมื่อเห็นทำหน้าเศร้า มือฉันลูบผมเขาเบาๆ ตอนนี้ฉันคิดว่าฉันยังไม่พร้อมที่จะเป็นแม่คน และอนาคตจะเป็นยังไงฉันยังไม่รู้เลย ถ้าเกิดวันหนึ่งเขาหมดรักฉันขึ้นมาฉันจะทำยังไง

“ครับ พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรหนิ ไม่มีตอนนี้ก็ดีเหมือนกัน เราค่อยมีเวลาสวีทกันเยอะหน่อย ตอนนี้เราก็ซ้อมปั๊มลูกกันไปก่อนเนอะ” ไม่พูดเปล่ายังเอาใบหน้าอันหล่อเหลามาถูไถกับหน้าท้องของฉันไปมาอีกต่างหาก

“พี่เจ คนอะไรคิดแต่เรื่องหื่นๆ” ฉันพูดพร้อมกับผลักใบหน้าเขาออก

“ก็พี่อยากปลอบน้ำนิ” จะรู้นะว่าปลอบในความหมายของเขาคืออะไร

“ไม่เอาค่ะ น้ำหายแล้ว แล้วตอนนี้ก็ปวดหัวมากด้วย” ฉันรีบปฏิเสธทันที

“หรา นิดหน่อยก็ไม่ได้เหรอ” เงยหน้าขึ้นมาแล้วทำหน้าอ้อนๆ ทำหน้าแบบนี้ฉันควรใจอ่อนไหมพูด

“ไม่”