“แหะๆ เอ่อน้ำพรุ่งนี้อลิชจะกลับเมกาแล้ว เราไปส่งอลิชกันนะ” เปลี่ยนเรื่องเฉยเลย

“ค่ะ ไปสิคะ ทำไมกลับไวจัง”

“เขาก็จะกลับไปเรียนสิจ๊ะ” อ่อ ฉันพยักหน้าเข้าใจ

“พี่เจขา…..”

“ครับ จะอ้อนเอาอะไร หืม” จะอะไรล่ะ หิวนะสิ

“หิว แล้วอ่ะ” ฉันพูดพร้อมกับลูบท้องปรอยๆ

“เฮ้อ เสียดายจังวันนี้ว่าจะพาไปดินเนอร์ซะหน่อยดันเกิดเรื่องซะก่อน” โห นี่เขาจะพาเราไปดินเนอร์เหรอโรแมนติกจังแค่คิดก็ฟินแล้วเพราะยัยป้ามหาภัยนั่นคนเดียวทำให้ฉันไม่ได้ดินเนอร์

“เหรอคะ” ฉันทำหน้าเศร้าๆ

“เราสั่งมากินก็ได้เนาะ วันหลังค่อยไป”

“ค่ะ” ว่าแล้วเขาก็เดินไปโทรสั่งอาหาร สักพักอาหารก็มาส่งเราก็ลงมือทานอย่างเอร็ดอร่อย ถึงไม่ได้ดินเนอร์บรรยากาศดีๆแต่มันก็ทำให้ฉันมีความสุขเหมือนกัน

พอกินเสร็จเราก็ตกลงว่าจะดูหนังกันซึ่งตอนนี้เรากำลังเลือกหนังที่จะดูอยู่ห้องนั่งเล่น

“เอาเรื่องอะไรดีคะ” ฉันถามเขาว่าเราจะดูเรื่องอะไรดี

“เลือกเลยครับ” ฉันเลือกไปเลือกมาก็ได้เรื่องที่จะดูก็จัดการเปิดทันที

“ตอนเย็นไม่ต้องไปทำงานนะ” ดูหนังมาเรื่อยๆ เขาก็พูดขึ้น ตอนนี้ฉันนั่งพิงอกเขาอยู่ส่วนมือเขาก็โอบที่ไหล่ฉัน

“ได้ไงอ่ะ”

“เจ็บอยู่ ไม่ต้องไป พี่ก็จะอยู่ด้วย” พูดพร้อมกับสายตากรุ้มกริ่ม มีแผนอะไรรึเปล่าเนี่ย

“ไม่เอา ไปทำงานเลยอย่าอู้”

“ไม่เอา เมียไม่สบายเป็นผัวต้องอยู่ดูแลเมียสิ” เขาพูดผัวๆ เมียๆ มันทำให้ฉันเขินอายขึ้นมาทันที

“ไม่เอาค่ะ ไปทำงานดีกว่า นะ น้ำดูแลตัวเองได้”

“ก็ได้ๆ ครับ พี่จะรีบไปรีบกลับนะ”

“ค่ะ”

บีม

สวัสดีครับทุกคนถึงตอนของผมซะที ผมบีม หนุ่มหล่อมาดขรึม พูดน้อย ทุกคนคงคิดว่าผมเป็นตัวร้ายสินะ บอกเลยว่าผมน่ะพระเอกสุดๆแล้ว ผมมีเพื่อนสนิทอยู่สองคนก็คือ ไอ้มาร์ค กับไอ้เจสันเรื่องนี้ทุกคนคงรู้หมดแล้ว เอาล่ะทุกคนคงอยากรู้ว่าผมคิดยังไงกับลูกน้ำใช่มั้ยครับ ผมยังไม่เข้าใจตัวเองเลย ผู้หญิงมีตั้งมากมายทำไมผมต้องไปรู้สึกกับแฟนเพื่อน (ทำไมอิไรท์ตัวดีถึงแต่งให้ผมรับบทแบบนี้ด้วยวะ)

ผมบอกเลยนะครับที่ผมไปสารภาพว่าชอบลูกน้ำวันนั้นเพราะผมคิดว่าไอ้เจสันมันคงไม่ได้จริงจังกับลูกน้ำหรอก เพราะผมไม่เคยเห็นมันจะสนใจผู้หญิงคนไหนเลย ที่ผ่านมามันแค่ควงเล่นๆ พอเบื่อก็จบทางใครทางมัน แต่พอมาเป็นลูกน้ำมันถึงขั้นประกาศเป็นแฟนผมเองก็ยังตกใจว่ามันจะจริงแค่ไหนกับคนนี้หรือแค่เจอของแปลก

และมีช่วงหนึ่งผมคิดว่าเรื่องที่ผมคิดน่าจะเป็นจริง ว่ามันคิดแค่เล่นๆ กับลูกน้ำแค่นั้นเพราะมันหายหัวไปโดยไม่บอกใครปล่อยให้ลูกน้ำอยู่คนเดียวและเหมือนลูกน้ำจะไม่รู้ด้วยว่ามันหายไปไหน

ผมเลยคิดว่าผมน่าจะมีสิทธิ์ที่จะจีบเธอในเมื่อไอ้เจสันมันไม่จริงจัง ผมเลยตัดสินใจไปหาเธอแล้วบอกว่าชอบ แต่ผมต้องผิดหวังเพราะเธอไม่ได้ชอบผม ใครจะไปชอบล่ะเนาะเพื่อนแฟนตัวเอง ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่เลวจริง แต่สำหรับลูกน้ำไม่ใช่ เธอเป็นคนดี

และอีกเรื่องถ้าผมจะบอกว่าผมเจอลูกน้ำก่อนเจสันจะมีใครเชื่อรึเปล่า ผมเจอเธอก่อนที่เธอจะเข้ามาทำงานที่ผับซะอีก วันนั้นมีงานมอเตอร์โชว์บริษัท ผมไปงานนี้ด้วยในฐานะที่ผมเป็นรองประธาน อ่อ ผมลืมบอกไปว่าผมครอบครัวผมทำบริษัทเกี่ยวกับส่งออกรถยนต์รายใหญ่ของประเทศ วันนั้นที่งานผมก็ได้เจอกับลูกน้ำเธอเป็นพริตตี้ในงาน บอกเลยว่าเธอสวยและโดดเด่นมากจนผมละสายตาจากเธอไม่ได้ ผมเป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง จะให้เข้าไปคุยกับใครก่อนคงไม่ใช่ ผมเลยไม่มีโอกาสได้รู้จักกับเธอ

และต่อมาผมก็มาเจอเธอที่ผับ ผมดีใจมากที่ได้เจอเธออีกครั้ง แต่ผมก็ต้องเก็บความลับนี้ไว้เพราะผมเห็นเจสันสนใจในตัวลูกน้ำและลูกน้ำก็ดูเหมือนจะชอบมันด้วยผมเลยได้แต่เก็บความรู้สึกไว้เงียบๆ มันคงเป็นความผิดของผมด้วยแหละที่ไม่ยอมทำความรู้จักเธอตั้งแต่ทีแรก

“ไอ้บีม แกตัดใจจากลูกน้ำได้ยังวะ” ไอ้มาร์คถามผม ตอนนี้เรานั่งดื่มกันอยู่ที่ผับมันเป็นคนที่รู้เรื่องผมดีทุกอย่างและคอยเตือนสติผมว่านั้นหน่ะของเพื่อน ทำไงได้ล่ะครับความรู้สึกบังคับกันได้เหรอ

“ไม่รู้สิ”

“ทำอะไรก็คิดดีๆ แล้วกัน” มันเตือนผมอีกครั้ง

“อืม” ผมยังคิดไม่ตกเลยว่าจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง แต่ที่แน่ๆ ทุกคนไว้ใจผมได้เลยว่าผมไม่มีวันแย่งของเพื่อนแน่นอน ผมคงต้องดูทั้งสองคนอยู่ห่างๆ

“เอ๊ย อย่าเครียดๆ เอาสาวๆ สักคนไหมวะ”

“ไม่ล่ะ” ผมบอกมันออกไปเมื่อไอ้มาร์คเสนอสาวๆให้ ผมไม่ใช่คนที่ใช้ผู้หญิงเปลืองเหมือนมันแต่ก็มีบ้างบางครั้งที่ผู้ชายอย่างเราต้องการปลดปล่อย แต่ที่ตอนนี้ผมปฏิเสธออกไปเพราะรู้สึกเบื่อๆ

“ผ่อนคลายบ้าง ตัดใจซะเถอะคิดซะว่าเขาไม่ใช่เนื้อคู่เรา”

“ไม่ล่ะ เบื่อ” ไอ้นี่มันเชื่อเรื่องเนื้อคู่กับเขาด้วยเหรอ ผมเห็นมันเปลี่ยนผู้หญิงบ่อยพอๆ กับเปลี่ยนกางเกงในซะอีก

“เออ แล้วแต่ละกัน สักพักไอ้เจสันคงเข้ามา” ผมได้แต่พยักหน้ารับรู้เรื่องที่มันพูด

“เฮ้ย สวัสดี ไอ้มาร์ค ไอ้บีม มานานยังวะ” เสียงทักทายดังขึ้น เป็นไอ้เจสันที่เปิดประตูเข้ามา

“เออ แล้วมึงอ่ะพึ่งจะเสด็จมาได้นะ แล้วลูกน้ำเป็นไงมั้งวะ” ไอ้มาร์คถามอาการลูกน้ำแล้วเหลือบตามองมาทางผมนิดหนึ่ง ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอเป็นไงบ้างที่ถูกคู่ควงของไอ้เจหาเรื่อง ผมเป็นห่วงเธอมากแต่ก็แสดงออกมากไม่ได้

“ไม่เป็นไรมาก ทายาให้ หายาให้กิน แล้วก็ให้นอนพักอยู่ที่ห้อง แล้วคุณเธอก็ไล่กูมาทำงานเนี่ย” มันพูดพร้อมกับทำหน้าเซ็งๆ

“บริการดีจังเลยนะมึง เอาจริงเหรอวะคนนี้” ไอ้มาร์คถามต่อและหันมามองผมนิดหนึ่งจะมามองผมทำไม

“จริงดิ ก็กูรักเขาไปแล้วอ่ะ” เจสันมันยอมรับออกมาแบบตรงๆ ผมคงต้องตัดใจจริงๆ จังๆ สักทีสินะเพราะผมก็ไม่เคยเห็นมันทำอะไรแบบนี้กับผู้หญิงคนไหน

พวกเขาสองคนรักกัน

“ดีใจกับมึงด้วย” แล้วเราทั้งสามก็เงียบไป จะว่าทั้งสามไม่ได้หรอกเพราะผมไม่ได้พูดอะไรเลยมีแต่ไอ้สองตัวนี้มันคุยกันผมเป็นแค่ผู้ฟังที่ดีเท่านั้น

“กูมีเรื่องจะคุยกับไอ้บีม” อยู่ๆไอ้เจสันก็บอกว่ามีเรื่องจะคุยกับผม คงไม่พ้นเรื่องของลูกน้ำสินะผมรู้อยู่แล้วว่าต้องมีสักวันที่มันจะต้องมาเคลียร์กับผม

“งั้นกูไปห้องน้ำก่อน” ผมกับเจสันพยักหน้าให้ไอ้มาร์คพร้อมกัน

“มึงชอบลูกน้ำใช่ไหม” เจสันเปิดประเด็นและมันก็ถามผมออกมาตรงๆ ผมนั่งมองหน้ามันสักพักแล้วตอบมันออกไป

“ใช่”

“ใช่เหรอ มึงกล้ามากนะ มึกก็รู้ว่าลูกน้ำเป็นแฟนกู” มันก็จริงของมัน ลูกน้ำเป็นของมัน แล้วทำไมผมยังคิดยังแบบนั้นกับแฟนเพื่อนได้

เป็นผมเองที่ช้าเกินไป

“กูรู้”

“รู้แล้วทำไมยังคิด” แค่คิดเปล่าวะไม่ได้แย่ง

“แค่คิดกูก็ไม่มีสิทธิ์” ผมถามมันออกไปนิ่งๆ

“เฮ้อ” เสียงมันถอนหายใจออกมายาวๆ ผมรู้ว่ามันไม่มีทางทำร้ายผมหรอกและมันก็รู้ด้วยว่าผมก็ไม่มีทางทำร้ายมัน

“กูขอโทษ” ผมได้แต่ขอโทษมันออกไปเสียงเบาผมคงต้องกลับไปคิดทบทวนความรู้สึกของตัวเองจริงๆ จังๆ สักที จะว่าไปผมก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดมากเท่าไหร่นะที่เรื่องทั้งหมดมันเป็นแบบนี้ หรือบางทีไอ้อาการที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้มันเป็นแค่ความเสียดายที่ไม่ได้ทำความรู้จักกับคนที่เราชอบตั้งแต่แรก เสียดายที่ไม่ได้เปิดโอกาสให้กับตัวเองเมื่อเจอคนที่ถูกใจ

“ช่างเถอะ น้ำเขาบอกว่าไม่อยากให้กูทะเลาะกับมึงเพราะเรื่องของเขา กูก็จะพยายามเข้าใจมึงว่าความคิดคนเรามันห้ามกันไม่ได้ แต่กูให้มึงแค่คิดห้ามแตะต้อง มึงก็รู้ว่ากูไว้ใจมึงมาก และกูรู้ว่ายังไงมึงก็ไม่ทำร้ายกู กูเชื่อว่าสักวันมึงจะเจอคนที่มึงรักและเขาก็รักมึงจริงๆ” เห็นไหมล่ะครับว่าเธอเป็นคนดีจริงๆ ไม่อยากให้เพื่อนทะเลาะกัน ผมเข้าใจที่ไอ้เจสันพูดทุกอย่างและกำลังพยายามทำอยู่ ผมมั่นใจว่าตัวเองทำได้ แต่ถามวันที่ผมจะเจอคนที่รักและรักผมหน่ะเหรอคงยาก

“อืม แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่มึงทำเธอเสียใจ”

“ไม่มีวัน” ผมยังพูดไม่จบมันก็พูดตัดคำพูดของผมทันทีผมเลยไม่พูดอะไรต่อถ้าวันไหนที่มันทำลูกน้ำเสียใจวันไหนที่เธอคิดจะเดินออกมาจากมันผมจะยื่นมือเข้าไปปลอบเธอเองไม่ว่าในฐานะอะไรก็ตาม พี่ชายที่แสนดีเป็นไง (พระเอกสุดๆ ฮ่าๆ ๆ)

“ระวังยัยแนนไว้ด้วยละกัน” ผมเตือนมันเพราะผมรู้สึกว่าคู่ควงของมันจะไม่หยุดแค่นี้

“อืม ขอบใจมึงมากกูก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน”

“เฮ้ยไอ้เจ ไอ้บีม ลูกค้ามีเรื่องข้างล่างวะ” เราสองคนนั่งเงียบกันอยู่สักพักไอ้มาร์ควิ่งเข้ามาว่าเกิดเรื่องด้านล่าง