ยัยตัวแสบแอบปิ๊งรุ่นพี่เข้าเเล้ว น่ารักเกินต้าน! - ตอนที่ 13.1 คาวานะ มัตสึริ เหรัญญิกสภานักเรียน

「รุ่นพี่ ทำไงดี … !」

หลังเลิกเรียนของวันถัดมา วันที่กรรมการสภานักเรียนได้มาประชุมกัน

โมนากะดักรอผมหน้าห้องสภานักเรียน ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวล

สิ่งที่เธอเป็นกังวล ก็คือข้อเสนอของคาตาเสะยามะ รุย รองประธานนักเรียน เมื่อวานนี้

「ขอประกาศ การทดสอบสภานักเรียน! เธอต้องผ่านการทดสอบทั้งหมดให้ได้ ก่อนถึงพิธีจบการศึกษา」

คาตาเสะยามะพูดจบ ก็หยิบกระดาษที่เขียนขึ้นอย่างเร่งรีบแผ่นหนึ่งขึ้นมา นั่นคือ ตารางการทดสอบ

ตอนนี้ โมนากะกำลังถือมันไว้ในมือที่สั่นเทา

บนกระดาษ มีรายชื่อของคนที่โมนากะต้องไปพบ

ประธานนักเรียน สึจิโด มาซาจิกะ

รองประธาน คาตาเสะยามะ รุย

เหรัญญิก คาวานะ มัตสึริ

เลขานุการ ทาเทอิชิ ฮายาโตะ

อาจารย์ที่ปรึกษา อาจารย์ไมรากิ

และ … อดีตประธานนักเรียน คุซึฮาระ ยามาโตะ

เงื่อนไขในการเข้ารับตำแหน่งกรรมการฝ่ายธุรการของโมนากะ ก็คือ การผ่านการทดสอบจากทั้ง 6 คนนี้

แต่ละคนจะทดสอบอะไรบางอย่าง เพื่อประเมินความสามารถของโมนากะ ตอนนี้ อาจารย์ไมรากิกับรุ่นพี่คุซึฮาระ ก็น่าจะได้รับแจ้งเรื่องนี้แล้ว

อ้อ ผมต้องไปเป็นผู้ควบคุมการทดสอบทั้งหมดด้วย

「อ่า เอาเถอะ สู้ๆ นะ」

「พูดแบบนี้ ไม่ให้กำลังใจเลย … 」

「บอกไว้ก่อนเลยนะ ฉันก็ต้องทดสอบเธอด้วย」

「รุ่นพี่ต้องให้ฉันผ่านอยู่แล้ว ใช่มั้ยล่ะ?」

ก็ ผมเป็นคนเสนอเรื่องนี้เองนี่นา …

แต่ ผมก็ต้องทดสอบเธอ ผมยังคิดไม่ออกว่าจะทดสอบอะไร เลยยังไม่ได้บอกโมนากะ

ปัญหาคือ คาตาเสะยามะกับรุ่นพี่คุซึฮาระ

ผมไม่คิดว่าพวกเขาจะยอมง่ายๆ

「พูดตรงๆ นะ ยากกว่าเลือกตั้งสภานักเรียนอีก」

「จริงค่ะ」

「บางที ฉันควรจะยุติเรื่องนี้ ตั้งแต่ตอนนี้เลยดีมั้ยนะ」

「ไม่ต้องมาทำเป็นใจดีตอนนี้นะ!」

การเลือกตั้งสภานักเรียน ก็แค่การโหวตให้ความไว้วางใจ เป็นแค่พิธีการ แค่ได้คะแนนเสียงเกินสองในสามก็พอ

แทบจะไม่มีใครคัดค้าน ดังนั้น แค่เสนอชื่อเข้ารับเลือกตั้ง ก็เท่ากับว่าได้รับเลือกตั้งแล้ว

แต่การทดสอบของโมนากะ ถ้ามีใครสักคนไม่เห็นด้วย ทุกอย่างก็จบ เธอจะไม่ได้เป็นกรรมการสภานักเรียน

「อะ เอาน่า ถึงไม่ได้เป็นกรรมการสภานักเรียน เธอก็ไม่ตายหรอก」

「รุ่นพี่ที่ฉันคิดว่าเป็นพวกเดียวกัน กลับเป็นคนแรกที่พูดว่าให้ยอมแพ้」

「ฉันแค่อยากให้เธอใจเย็นๆ น่ะ มั้ง」

「หืม～? รุ่นพี่ไม่คิดว่าฉันจะผ่านเลยสินะ～?」

โมนากะพูดพลางกำหมัด ทุบลงบนไหล่ผม

แต่ คาตาเสะยามะคงไม่ได้ตั้งใจจะเล่นงานโมนากะหรอก ส่วนรุ่นพี่คุซึฮาระ ก็น่าจะตัดสินอย่างยุติธรรม

ในแง่นั้น ผมก็เชื่อใจรุ่นพี่คุซึฮาระ

แต่ … ทำไม ถึงต้องมีอดีตประธานนักเรียน มาร่วมทดสอบด้วย?

มีแค่เรื่องนี้แหละ ที่ผมไม่เข้าใจ เมื่อวาน ผมลองถามคาตาเสะยามะดูแล้ว แต่เธอก็ตอบแค่ว่า 

「เรื่องนี้ ฉันยอมไม่ได้」

*****

「แน่นอนค่ะ」

คาวานะใช้ฝ่ามือดันตารางการทดสอบกลับมา

「ฉันก็อยากให้โมนากะซังเข้าสภานักเรียนเหมือนกันค่ะ แต่เรื่องนั้น ก็เป็นอีกเรื่อง」

คาวานะยิ้ม รอยยิ้มนั้นช่างน่ากลัว

「ฉัน กับเรื่องการทดสอบ จริงจังมากค่ะ」

「มัตสึริน ใจร้าย～」

「แน่นอนอยู่แล้วค่ะ ถึงจะเป็นโมนากะซัง ฉันก็จะไม่ใจอ่อนหรอกค่ะ」

「ช่วยออมมือให้หน่อยได้มั้ยนะ～」

โมนากะพูดออดอ้อน พร้อมกับเกาะแขนคาวานะ

「ถ้าจะทำ ก็ต้องทำให้เต็มที่สิคะ」

「อืม～ … ก็ได้」

โมนากะยืดตัวตรง

คาวานะกระพริบตาปริบๆ ทำหน้างง

「อยู่ๆ ก็ทำตัวจริงจัง … ?」

「ฉันอยากเป็นกรรมการฝ่ายธุรการจริงๆ นี่นา! ฉันสัญญากับรุ่นพี่แล้วด้วย」

โมนากะเหลือบมองผม แล้วขยิบตา

「เพราะงั้น ฝากตัวด้วยนะคะ!」

โมนากะหันไปมองคาวานะ โค้งศีรษะ

「… ถ้าอย่างนั้น ฉันก็จะไม่ปล่อยผ่านเหมือนกันค่ะ」

「เอ๊ะ」

「ฉันเชื่อว่า โมนากะซังทำได้ค่ะ」

คาวานะพูดพลางหันหน้าหนี ทำท่าทางเย็นชา

「มัตสึริน～!」

「นี่ๆ ห้ามกอดผู้คุมสอบนะ!」

「ฉันจะพยายามให้เต็มที่!」

ผมเดินไปนั่งที่เก้าอี้ประธาน พลางมองโมนากะที่กำลังคลอเคลียกับคาวานะ

ไม่รู้ว่าจะทดสอบอะไร แต่ดูท่าทาง คงจะไม่เป็นไร

ผมตัดสินใจปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคาวานะ แล้วหันมาทำงานของตัวเอง

แต่แล้ว คาวานะก็หันมามองผม

「ทำไมถึงได้นั่งเฉยๆ ล่ะคะ ท่านประธาน」

「หืม?」

「ท่านประธานก็ต้องช่วยด้วยสิคะ ในเมื่อเป็นคนเสนอเรื่องนี้เอง」

「เอ๊ะ แต่ นี่มันการทดสอบของคาวานะไม่ใช่เหรอ?」

ผมควรจะไปยุ่งด้วยไม่ได้มากกว่า … ผมคิดว่า โมนากะต้องสอบคนเดียวซะอีก

คาวานะไม่ตอบคำถามผม เธอยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้โมนากะ แล้วลุกขึ้นยืน

「ฉันจะประกาศหัวข้อการทดสอบค่ะ」

「ค่ะ!」

「หัวข้อการทดสอบ ก็คือ … การจัดทำหนังสือพิมพ์สภานักเรียน! นี่คือตัวอย่างค่ะ」

หนังสือพิมพ์สภานักเรียน ตามชื่อเลย เป็นหนังสือพิมพ์ที่จัดทำโดยสภานักเรียน

โดยปกติแล้ว จะติดประกาศที่บอร์ดและแจกจ่ายตามห้องเรียน เดือนละครั้ง

ถึงแม้ว่าคนส่วนใหญ่ อาจจะไม่ได้อ่าน แต่มันก็เป็นส่วนหนึ่งของการประชาสัมพันธ์

เนื้อหาก็มีหลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับสภานักเรียน ผลงานของชมรมต่างๆ หรือการแจ้งกำหนดการของกิจกรรมต่างๆ

「โมนากะซัง ช่วยทำหนังสือพิมพ์ที่ฉันพอใจ ด้วยตัวคนเดียวให้ได้นะคะ」

「ค่ะ!」

โมนากะตอบรับอย่างร่าเริง แต่ นี่เป็นงานที่ยากเอาเรื่องเลยนะ …

คาวานะเป็นคนที่พิถีพิถันเรื่องการจัดหน้ากระดาษมาก แถมยังตรวจสอบเนื้อหาอย่างละเอียดอีกด้วย การทำหนังสือพิมพ์ ยากกว่าที่คิด ไม่ใช่แค่เนื้อหา แต่ต้องจัดหน้ากระดาษให้อ่านง่าย และดึงดูดสายตาคนอ่านด้วย

แม้แต่ผมก็ไม่มั่นใจว่า จะทำหนังสือพิมพ์ที่ถูกใจคาวานะได้ทันทีรึเปล่า

「อ้อ เนื้อหาที่จะลง ก็คือ บทความพิเศษเกี่ยวกับท่านประธานนักเรียน ค่ะ」

「เอ๊ะ」

คำพูดที่ไม่คาดคิด ทำให้ผมเผลออุทานออกมา

「เพื่อให้นักเรียนทุกคน ได้รู้จักท่านประธานค่ะ」

「หืม～」

「ทำได้ใช่มั้ยคะ?」

「อาจจะเป็นงานถนัดก็ได้นะ!」

อ้อ ที่บอกว่าผมต้องช่วย ก็หมายถึงแบบนี้นี่เอง …

การที่หนังสือพิมพ์ที่เขียนถึงผม ถูกนำไปติดทั่วโรงเรียนเนี่ย มันน่าอายสุดๆ เลยนะ

「เอ่อ คาวานะ … เปลี่ยนหัวข้ออื่นได้มั้ย」

「ตัดสินใจแล้วค่ะ」

「อะ ครับ เข้าใจแล้ว」

โดนปฏิเสธ ผมเลยเผลอพูดสุภาพ

ถ้าคาวานะตัดสินใจแบบนั้นแล้ว ผมก็คงทำอะไรไม่ได้ … ยอมแพ้ดีกว่า

ใช่ บางครั้ง การยอมแพ้ก็สำคัญ ผมเป็นพวกยอมแพ้ได้ง่าย

「ในเมื่อกิจกรรมของสภานักเรียนกำลังจะเริ่มขึ้น การที่นักเรียนรู้จักท่านประธาน ก็เป็นเรื่องสำคัญค่ะ」

「เข้าใจแล้ว! ต้องทำให้รุ่นพี่ดังให้ได้!」

「ใช่ค่ะ แต่ ถ้านำเสนอแบบตรงไปตรงมา ทุกคนก็จะรู้ว่าท่านประธานเป็นคนแปลกๆ เพราะงั้น เราต้องแต่งเติมนิดหน่อย」

「โอเค! ฉันจะทำให้รุ่นพี่ดูเป็นหนุ่มหล่อสุดเฟรช」

บทสนทนาดำเนินไปเรื่อยๆ โดยที่ผมไม่ได้มีส่วนร่วม

ผมเป็นหนุ่มหล่อสุดเฟรชอยู่แล้วแท้ๆ

โมนากะหยิบสมุดโน้ตขึ้นมา แล้วยืนตรงหน้าผม

「งั้น ขอสัมภาษณ์หน่อยนะคะ」

คาวานะยืนอยู่ด้านหลังโมนากะ ส่งสายตา กดดันผม

อืม ดูเหมือนจะไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ

「ก็ได้」