ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1592 ข้ามาช่วยเจ้า

ตอนที่ 1592 ข้ามาช่วยเจ้า

……….

ตอนนี้บนท้องฟ้าในหุบเขาเฟิ่งหวง เมฆดำหนาแน่นกำลังพริ้วไหวไปตามสายลม

ภายในเมฆดำนั้นคือทัณฑ์สวรรค์ ซึ่งมันทยอยตกลงมาหมดแล้ว ในตอนนี้เมฆดำหมดจด เหลือเพียงความมืดดำเท่านั้น

มีเพียงกลุ่มเพลิงสีทองคำชาดเท่านั้นที่ยังคงลุกโชนอย่างไร้เสียงเช่นเดิม

เมื่อมองไปแล้วก็เห็นเงาร่างที่คลุมเครืออยู่ภายใน

ขนนกทองคำบรรพบุรุษนั้นก็ลอยอยู่ฝั่งตรงข้ามของมัน ราวกับว่ากำลังรออันใดอยู่

นี่มัน…

ยังจะมีต่ออีกหรือ?

ทุกผู้คนที่ยืนอยู่ที่จัตุรัสหน้าตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวงล้วนสีหน้าตกใจเป็นอย่างมาก

การเปิดเส้นชีพจรต่อเนื่องก็ช่างเถอะ แต่คาดไม่ถึงว่าจะสามารถทะลวงไปสู่เส้นชีพจรที่สี่ได้ในทันที… แบบนี้มันจะผิดเพี้ยนมากเกินไปแล้วมั้ง?

ผู้อาวุโสอี้กงสูญเสียสติไปอย่างหาได้ยาก เขาเหม่อมองภาพเหตุการณ์นั้นจากระยะไกล ภายในสมองเต็มไปด้วยความสับสน

“นี่…นี่มัน… มันเพิ่งจะทะลวงด่านมาเป็นหงส์ทองคำได้ไม่นานไม่ใช่หรือ?”

ตามหลักการแล้ว หากมันต้องการจะเปิดเส้นชีพจรที่สาม อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาร้อยปีแล้ว

ส่วนการเปิดเส้นชีพจรที่สี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง!

แต่ในตอนนี้เรื่องเหล่านี้มารวมกันอยู่ที่นี่ที่เดียว!

แล้วมันก็ยังผูกพันธสัญญากับมนุษย์ที่อยู่ในระดับผู้แข็งแกร่งระดับเทพขั้นสูงอีกด้วย!

มันสามารถทำได้อย่างใดกันแน่!

ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น แม้กระทั่งผู้อาวุโสอี้ซังและคนอื่นๆ ในตอนนี้พวกเขาก็ตกใจจนหายใจแทบจะไม่ออกแล้ว

พวกเขารู้อยู่ก่อนแล้วว่า ถวนจื่อมีพรสวรรค์ที่ไม่เลว น่าจะแข็งแกร่งกว่าคนในเผ่าจำนวนไม่น้อย

แต่เขาคิดไม่ถึงว่า ผลลัพธ์ก็น่าตกใจเช่นนี้!

การเปิดเส้นชีพจรต่อเนื่องว่าน่าหาได้ยากแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องการเปิดเส้นชีพจรจากเส้นที่หนึ่งไปสู่เส้นที่สี่!

พวกเขาแทบจะไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย!

อี้หรานกัดฟันกรอด ภายในใจแทบจะรู้สึกบ้าคลั่ง!

“… จะทำได้หรือไม่ยังไม่มีใครทราบ! ฝืนบังคับต่อไปไม่แน่ว่าสุดท้ายอาจจะกลายเป็นเปล่าประโยชน์!”

ก่อนหน้านี้ใช่ว่าจะไม่มีคนที่ฝืนเปิดเส้นชีพจร จุดจบของพวกเขานั้นไม่ใช่เรื่องดีอย่างไม่มีข้อยกเว้น

การเปิดเส้นชีพจรไม่ใช่เรื่องที่ง่ายดายขนาดนั้น

ไม่มีการสะสมพลัง ไม่มีการเตรียมตัว นี่เป็นเพียงแค่การกระทำที่หุนหันพลันแล่น…

มันจะสามารถทะลวงได้ง่ายดายที่ไหนกัน?

เมื่อได้ยินดังนั้นผู้อาวุโสอี้อวี่ก็เหลือบสายตามามองเขา แล้วหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้

คนบางคนไปไม่ถึงแม่น้ำฮวงโหไม่ยอมเลิกล้ม ไม่ชนกำแพง ไม่ยอมหันกลับ

ผู้อาวุโสอี้กงหน้าซีดเผือดราวกับเถ้าถ่านแล้ว เพียงแต่อี้หรานที่กอดความหวังสุดท้ายเอาไว้

ไม่ว่าถวนจื่อจะสามารถเปิดเส้นชีพจรต่อเนื่องได้หรือไม่ แต่เขาก็ได้แสดงพรสวรรค์ที่เหนือกว่าคนรุ่นใหม่ทุกคนได้แล้ว

ผู้อาวุโสอี้อวี่ส่ายหน้า

คนที่นิสัยเช่นนี้ไม่สามารถให้ทำการใหญ่ได้จริงๆ

หากอี้หรานได้เป็นนายน้อยของเผ่าหงส์ทองคำ… เกรงว่าเผ่าของเรานั้นจะไม่มีความสุขแล้ว

เขาถอนสายตากลับมาอย่างรวดเร็ว แล้วหันไปมองทางหุบเขาเฟิ่งหวงอีกครั้ง

…

เวลาค่อยๆ หมุนผ่าน ราวกับมันเชื่องช้าเป็นอย่างมาก

สายตาจำนวนนับไม่ถ้วนจดจ้องไปทางตำแหน่งเดียวกัน

พวกเขากำลังรอคอยการเคลื่อนไหวของขนนกทองคำบรรพบุรุษ

แต่หลังจากผ่านไปสักพัก มันก็ยังคงลอยอยู่กลางอากาศอย่างเงียบงัน ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย

อี้หรานหัวเราะเสียงเย็นภายในใจ

เขาก็บอกแล้วว่า การเปิดเส้นชีพจรที่สี่นั้นไม่ได้ง่ายดาย!

หากรอไปอีกสักพักแล้วขนนกทองคำบรรพบุรุษยังไม่ตอบสนอง นั่นก็หมายความว่าการเปิดเส้นชีพจรครั้งนี้ต้องล้มเหลวอย่างไม่มีข้อสงสัย!

หลังจากผ่านไปไม่นานทุกคนก็เห็นว่าขนนกทองคำบรรพบุรุษนั้นเริ่มสั่นไหวขึ้นมาแล้ว

ถ้าหงส์ทองคำตัวนั้นสามารถเปิดเส้นชีพจรที่สี่ได้โดยตรงแล้วล่ะก็ พวกเขาก็ต้องขายหน้าแล้วจริงๆ

ก่อนหน้านี้พวกเขาดูถูกอีกฝ่ายสารพัดสาระเพ แต่เพียงภายในชั่วพริบตาเดียว อีกฝ่ายกลับสามารถเหยียบพวกเขาขึ้นไปได้ทั้งหมด

ต่อให้มันจะไม่สามารถเปิดเส้นชีพจรเส้นที่สี่ได้ แต่ด้วยอายุแค่นี้ พรสวรรค์ระดับนี้… ก็มีฝีมือห่างไกลกับพวกเขามากแล้ว

อี้เจาขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย ภายในใจมีความผิดหวังจางๆ ปรากฏขึ้น

เดิมทีเขาไม่ได้วาดหวังเอาไว้ แต่ท่าทางเมื่อครู่นี้ของถวนจื่อ กลับทำให้เขารู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก และคิดว่ามันสามารถทะลวงเส้นชีพจรที่สี่ได้อย่างแน่นอน

เพียงแต่ในตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีความยากลำบากเล็กน้อย

ทุกคนก็เป็นเช่นนี้ เมื่อไม่คาดหวัง ก็จะไม่ผิดหวัง

แต่ว่า ทุกอย่างในตอนนี้ก็เกินความคาดหมายของเขาไปแล้ว หลังจากผ่านช่วงเศร้าสร้อยในระยะสั้นๆ หัวใจของเขาก็กลับมาสงบนิ่งอีกครั้ง

ต่อให้ถวนจื่อจะสามารถเปิดเส้นชีพจรได้แค่เส้นที่สามเท่านั้น งานกราบไหว้บรรพบุรุษในวันนี้ มันก็ยังคงสามารถแข่งขัน…

ตู้ม!

ในตอนนั้นเอง ภายในส่วนลึกของหุบเขาเฟิ่งหวงก็มีเสียงแปลกประหลาดดังขึ้น!

หลังจากนั้นเงาร่างเพียวระหงก็กระโดดออกมาจากภายในภูเขา!

อี้เจาและคนอื่นๆ มีสีหน้าตกใจเป็นอย่างยิ่ง!

“ซั่งกวนเยว่?”

เมื่อครู่นี้เขาสนใจเพียงแต่ถวนจื่อ จึงลืมไปว่าซั่งกวนเยว่ก็อยู่ที่นั่น

ลมบ้าคลั่งรุนแรง ชายเสื้อของนางปลิวไสว ผมสีดำขลับก็ปลิวกระจาย

เงาของนางเคลื่อนไหว คาดไม่ถึงว่านางจะพุ่งตัวไปยังเปลวเพลิงสีทองคำชาด

ซึ่งในตอนนี้ขนนกทองคำบรรพบุรุษอยู่ด้านหน้าของถวนจื่อ และนางก็อยู่ด้านหลังของถวนจื่อ

“นางไปอยู่ที่นั่นได้อย่างใด?”

ผู้อาวุโสอี้ซังมีสีหน้าตึงเครียด

ตอนที่ถวนจื่อกำลังจะเปิดเส้นชีพจร ห้ามเกิดความผิดพลาดใดๆ เด็ดขาด

แต่การที่นางปรากฏกายที่นั่น ยากที่จะไม่ส่งผลกระทบต่อถวนจื่อ…

“หรือว่าจะพานางมาที่นี่?”

ผู้อาวุโสอี้ซังเหลือบสายตาหันไปมองอี้เจา

ในฐานะประมุข อี้เจามีอำนาจและความสามารถ ไม่มีใครที่แข็งแกร่งไปกว่าเขาแน่นอน

ถ้าเขาเป็นคนลงมือ เขาจะต้องสามารถนำตัวซั่งกวนเยว่กลับมาได้โดยไม่ส่งผลต่อถวนจื่อแน่นอน

อี้เจาได้ยินดังนั้นก็ครุ่นคิดอยู่สักครู่ ก่อนจะส่ายหน้า

“รอดูไปก่อน”

ผู้อาวุโสอี้ซังรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

นี่ท่านประมุข… เหมือนว่าวางใจต่อการมีอยู่ของซั่งกวนเยว่เป็นอย่างมาก?

ผู้อาวุโสอี้อวี่ใช้ข้อศอกกระทุ้งตัวเขาแล้วพูดเสียงเบาว่า

“โอ๊ย ข้าต้องบอกก่อนว่าตอนนี้ถวนจื่อเป็นสัตว์อสูรในพันธสัญญาของซั่งกวนเยว่อยู่ นางจะทำเรื่องที่ทำร้ายต่อถวน

จื่อได้อย่างใด! เจ้าไม่ต้องกังวลไปหรอก!”

ผู้อาวุโสอี้ซังได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าอย่างลังเล

ก่อนหน้านี้เหมือนว่าเรื่องของถวนจื่อและซั่งกวนเยว่ก็ไม่มีเรื่องอันใดที่ต้องพูดคุยกันแล้ว

เพียงแต่ว่า…

หรือท่านประมุขจะคำนึงถึงเรื่องนี้ด้วย?

เขา… เชื่อมั่นซั่งกวนเยว่ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร?

…

“ถวนจื่อ!”

รอบข้างมีลมพายุบ้าคลั่ง พลังระเบิดขึ้นจากทั่วทุกหนทุกแห่ง

ฉู่หลิวเยว่แทบจะไม่สามารถยืนได้อย่างมั่นคง นางมองไปที่กลุ่มเพลิงลุกโชนตรงด้านหน้า สายตาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม

“ถวนจื่อ ข้าจะช่วยเจ้าเอง!”

ก่อนหน้านี้นางยืนมองอยู่ด้านล่างตลอด

เมื่อนางเห็นว่าถวนจื่อสามารถเปิดเส้นชีพจรที่สามได้สำเร็จแล้ว ภายในใจของนางก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง

เดิมทีนางคิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างน่าจะจบลงแล้ว แต่ใครจะคิดเล่าว่า ถวนจื่อต้องการจะทดลองเปิดเส้นชีพจรที่สี่!

ก่อนหน้านี้มันไม่เคยคุยกับนางเรื่องนี้มาก่อนเลย!

แต่ว่าในเวลานี้ไม่ใช่เวลาจะมาพูดเรื่องนี้แล้ว

เมื่อนางรู้สึกว่าถวนจื่อรับพลังเหล่านั้นไม่ไหวแล้ว ฉู่หลิวเยว่จึงพุ่งตัวออกมาอย่างไม่คิดชีวิต

ถวนจื่อกลับไม่ได้ตอบสนอง

ฉู่หลิวเยว่เม้มริมฝีปากแล้วหลับตาลง

ตู้ม!

เปลวเพลิงสีทองคำชาดสายหนึ่งพวยพุ่งออกมาจากกลางฝ่ามือของนาง!

นางกับถวนจื่อมีพันธสัญญากัน โดยปกติแล้วนางสามารถเปลี่ยนพลังดั้งเดิมภายในร่างกายให้กลายเป็นเปลวเพลิงของเผ่าหงส์ทองคำได้

จากนั้นนางก็ยกมือขึ้น เปลวเพลิงเหล่านั้นก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็วและหลอมรวมเข้ากับกลุ่มเปลวเหล่านั้น!

พลังภายในร่างกายของฉู่หลิวเยว่ถูกดูดออกไปอย่างบ้าคลั่ง

ขนนกสีทองคำชาดอันนั้นที่สั่นระริกอยู่ตลอดแต่กลับไม่สามารถวาดลายเส้นออกมาได้ ในที่สุดตอนนี้มันก็ขยับเคลื่อนไหวแล้ว

มันลากลวดลายเป็นครั้งที่สามอย่างเชื่องช้าแต่มั่นคง!

……….