ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1579 พวกเจ้าก็ทำต่อไป
ตอนที่ 1579 พวกเจ้าก็ทำต่อไป
……….
คนอื่นๆ ที่อยู่ภายในหุบเขาเฟิ่งหวงก็สัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหว ดังนั้นจึงค่อยๆ ทยอยออกมา
“เกิดอันใดขึ้นๆ? เหตุใดพลังแห่งสวรรค์และโลกถึงสั่นสะเทือนเช่นนี้?”
ทุกคนมีใบหน้ามึนงงสับสน สุดท้ายก็หันไปมองทางท้องฟ้าโดยพร้อมเพรียง เมื่อเห็นว่ามีกระแสพลังงานแปลกประหลาดพุ่งพวยขึ้น พวกเขาก็ล้วนตกใจอย่างมาก
แม้ว่าภายในหุบเขาเฟิ่งหวงจะเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งสวรรค์และโลก แต่มันก็อยู่อย่างสงบสุขมาโดยตลอด และไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นเลย
แต่ว่าในตอนนี้…
“ช้าก่อน เหมือนว่าพลังเหล่านั้นกำลังจะเคลื่อนที่ไปทางนั้นนะ!”
ทันใดนั้นเสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้นมาอย่างตกใจ
“หรือว่าทางนั้นจะเกิดเรื่องอันใดขึ้น?”
“ไม่แน่ใจ พื้นที่ทางนั้นมันห่างไกลมากไม่ใช่หรือ? เหตุใดถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอย่างกะทันหันล่ะ?”
หลังจากมองทิศทางของพลังเหล่านั้นอย่างชัดเจนแล้ว ผู้อาวุโสอี้อวี่กลับรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
นั่นมัน… เป็นที่พำนักของซั่งกวนเยว่และถวนจื่อไม่ใช่หรือ?
ด้วยเหตุผลบางประการ เขาจึงตั้งใจจัดที่พักของพวกนางให้อยู่ค่อนข้างห่างไกลผู้คน
ทางนั้น… นอกจากพวกนางแล้ว ก็แทบจะไม่มีคนอื่นอยู่เลย!
“ทุกคนหยุดยืนอยู่ที่เดิมก่อน! ห้ามไปไหนซี้ซั้ว!”
ผู้อาวุโสอี้อวี่ออกคำสั่ง จากนั้นก็มุ่งหน้าไปตามทิศทางนั้นอย่างรวดเร็ว!
แม้ว่าทุกคนจะรู้สึกสงสัยเป็นอย่างยิ่ง แต่ก็ไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งของเขา ทำได้เพียงรอคอยอยู่ที่นี่อย่างเชื่อฟัง
แผ่นหลังของผู้อาวุโสอี้อวี่หายลับตาไปอย่างรวดเร็ว
จากนั้นทุกคนก็เริ่มพูดคุยซุบซิบกันขึ้นมาอีกครั้ง
แต่การเคลื่อนไหวที่อยู่บนท้องฟ้า ไม่เพียงไม่จางหายไปกลับทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น
เหมือนว่าพลังแห่งสวรรค์และโลกถูกมือที่มองไม่เห็นควบคุมอยู่อย่างง่ายดาย และพุ่งกระจายออกไปสี่ทิศแปดทาง!
ต่อให้พวกเขาจะยืนอยู่ด้านล่าง แต่ก็สามารถสัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่น่าตกใจ
แต่ในตอนนั้นเองก็มีคนหนึ่งเดินออกมาจากลูกบอลโปร่งแสง
ใบหน้าของเขาย่ำแย่เป็นอย่างมาก ในแววตาเหมือนจะมีเปลวเพลิงแห่งความโกรธปะทุขึ้น
คนผู้นั้นก็คืออี้หราน
เขาระงับความโกรธที่อยู่ภายในใจเอาไว้ แล้วเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะถามขึ้นด้วยเสียงเย็นยะเยือก
“นี่มันเกิดอันใดขึ้น?”
คนที่อยู่รอบข้างเห็นว่าสีหน้าของเขาผิดปกติไป จึงไม่กล้าถามมาก ได้แต่อธิบายว่า
“ยังไม่แน่ใจเลย เหมือนว่าทางนั้นจะเกิดเรื่องขึ้น เมื่อครู่นี้ผู้อาวุโสอี้อวี่เพิ่งเดินทางไป”
ขณะที่พูดเขาก็ยกมือขึ้น
อี้หรานหันไปมองตามทิศทางของมือ แล้วหัวเราะเสียงเย็น
“ก่อนหน้านี้ข้าเคยได้ยินมาว่าซั่งกวนเยว่ผู้นี้ก่อเรื่องเก่งนัก ตอนที่อยู่ในสำนักหลิงเซียวก็ทำท่าทางกำเริบเสิบสานอย่างยิ่ง ก่อเรื่องวุ่นวายไปเป็นจำนวนไม่น้อย คิดไม่ถึงว่าเมื่อนางมาอยู่ที่นี่แล้วก็ยังมีนิสัยเดิมไม่เปลี่ยนแปลง!”
หลังจากได้รับคำเตือนของเขา ทุกคนก็นึกขึ้นมาได้ว่า ที่แห่งนั้นไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นที่พำนักของซั่งกวนเยว่และถวนจื่อที่มาอาศัยอยู่ที่นี่เมื่อสองสามวันที่แล้ว
“หากเป็นฝีมือของพวกนางแล้วละก็ เช่นนั้นหงส์ทองคำตัวนั้น ก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงบทลงโทษ!”
ในใจของอี้หรานมีไฟสุมทรวง
เดิมทีเขากำลังบำเพ็ญเพียรอย่างสงบสุข หลังจากที่ได้รับคำชี้แนะจากอาจารย์ เขาก็สามารถสัมผัสธรณีประตูที่จะผ่านด่านไปได้แล้ว
แต่ว่าตอนนี้ภายในหุบเขาเฟิ่งหวงเกิดเรื่องวุ่นวายขัดขวางการบำเพ็ญเพียรของเขา
แล้วเขาจะไม่อารมณ์เสียได้อย่างใด?
อีกไม่นานจะถึงพิธีกราบไหว้บรรพบุรุษแล้ว เขาจะต้องพยายามทะลวงด่านให้ได้เร็วที่สุด!
แต่วันนี้เกิดเรื่องวุ่นวายเช่นนี้ ความพยายามก่อนหน้านี้ที่เขาทำมาก็กลายเป็นสูญเปล่าไป!
เมื่อเห็นว่าเขาอารมณ์ไม่ดี จึงทำได้เพียงตอบรับคล้อยตามอยู่สองสามคำ ไม่กล้าถามอันใดมาก
…
ผู้อาวุโสอี้อวี่มาถึงที่ด้านหน้าของลูกบอลแสงของฉู่หลิวเยว่และถวนจื่อแล้ว
เขาเพิ่งมาถึง แต่กลับสัมผัสได้ถึงแรงกดดันอันน่าตกใจแล้ว!
รูม่านตาของเขาหดเล็กลง
ซั่งกวนเยว่เพิ่งจะทะลวงผู้แข็งแกร่งระดับเทพขั้นสูงมาได้ไม่ใช่หรือ? ถ้าตามหลักการแล้วความแข็งแกร่งระดับนาง ไม่มีทางสร้างแรงกระเพื่อมอันน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ได้เลย
ขณะที่เขากำลังจะยกมือขึ้น ทันใดนั้นท้องฟ้าก็มืดลง!
การกระทำของผู้อาวุโสอี้อวี่หยุดชะงักไปในทันที จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมอง
ทัณฑ์สวรรค์สีเงินที่ส่องสว่างกำลังเลื้อยผ่านอยู่ในหมู่เมฆราวกับอสรพิษยักษ์!
ทัณฑ์สวรรค์?
เหมือนว่าผู้อาวุโสอี้อวี่จะนึกอันใดขึ้นได้บางอย่าง จากนั้นเขาก็เบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อย
เมื่อเขาตระหนักได้ว่าเรื่องนี้ร้ายแรงอย่างมาก เขาก็วางมือบนลูกบอลแสงแล้วสาวเท้าก้าวเข้าไปอย่างไม่ลังเล!
…
ทันทีที่เขาเดินเข้าไป ผู้อาวุโสอี้อวี่ก็แทบจะปลิวไปตามแรงลมที่บ้าคลั่ง
เขารักษาการยืนให้มั่นคง จากนั้นก็เดินหน้าขึ้นไปอย่างรีบร้อน
ตอนนั้นเองเขาก็เห็นว่าซั่งกวนเยว่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนยอดเขา
ถวนจื่อที่ตัวเล็กยิ่งก็นั่งอยู่ข้างกายของนาง
ในตอนนั้นกระแสพลังงานหมุนวนอยู่เหนือศีรษะของพวกนางซึ่งกำลังเชื่อมต่อกับม่านพลังสีทองสว่างของลูกบอลแสงนั้น!
… ความเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นด้านนอกเป็นเพราะฝีมือของพวกนางจริงๆ ด้วย!
“ซั่งกวน…”
ผู้อาวุโสอี้อวี่เรียกนางในทันที แต่หลังจากเห็นสร้อยข้อมือที่อยู่ตรงหน้านางก็เงียบเสียงลงไปอย่างกะทันหัน
นี่นางกำลัง… หลอมอาวุธ?
แม้ว่าเขาจะเป็นหงส์ทองคำ แต่เรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์ เขาก็ยังมีความรู้อยู่ไม่น้อย
ตอนที่กำลังจะหลอมอาวุธ สภาพแวดล้อมรอบข้างมีความสำคัญอย่างมาก อีกทั้งยังไม่สามารถเข้าไปรบกวนได้
แต่ในตอนนั้นเองแม่นางคนนั้นกลับเงยหน้าขึ้นมาอย่างกะทันหัน แล้วมองมาทางนี้
เมื่อเห็นว่าเป็นผู้อาวุโสอี้อวี่ ใบหน้าของนางก็มีรอยยิ้มสดใสประดับขึ้น
“ผู้อาวุโสอี้อวี่!”
ผู้อาวุโสอี้อวี่รู้สึกมึนงงเล็กน้อย
“เจ้า… เจ้าไม่ได้กำลังจะหลอมอาวุธอยู่หรือ?”
“กำลังทำอยู่เจ้าค่ะ! แต่ว่าตอนนี้อยู่ในขั้นเตรียมตัวเท่านั้น”
ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นมอง
“น่าจะใช้เวลาอีกสักพักเจ้าค่ะ”
แม้ว่าเมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์จะสามารถโคจรพลังแห่งสวรรค์และโลก แต่ก็ไม่สามารถดึงดูดทัณฑ์สวรรค์ได้ ดังนั้นจึงจำเป็นจะต้องรออีกสักระยะ
ขณะที่พูดนางก็มองผู้อาวุโสอี้อวี่แล้วยิ้มออกมา
“ท่านมาได้อย่างใดหรือ?”
“…”
หางตาของผู้อาวุโสอี้อวี่กระตุกขึ้นอย่างแรง
เขามาที่นี่ได้อย่างใด… คาดไม่ถึงว่านางยังจะถามเขาว่าเขามาที่นี่ได้อย่างใด?
เมื่อเห็นว่าฉู่หลิวเยว่ถามขึ้นด้วยความจริงใจ ระลอกคลื่นภายในใจของผู้อาวุโสอี้อวี่ก็เริ่มสงบขึ้น
“เจ้า… เจ้าก่อเรื่องเสียใหญ่โตขนาดนี้ พลังแห่งสวรรค์และโลกที่อยู่ด้านนอก เริ่มระเบิดกันแล้ว”
ฉู่หลิวเยว่พยักหน้า “ข้าทราบ!”
นางพยายามอย่างยากลำบากเช่นนี้ ก็เพื่อเรื่องนี้นี่นา!
ในตอนนั้นผู้อาวุโสอี้อวี่ไม่รู้ว่าจะตอบรับอย่างใดดี จากนั้นทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบอย่างยาวนาน
ฉู่หลิวเยว่กะพริบตาปริบๆ จากนั้นถึงค่อยเข้าใจว่าเขามาที่นี่เหตุใด
“เรื่องนี้… หรือว่ามันส่งผลกระทบต่อทุกคนหรือ? ข้าเพียงแค่ต้องการดึงดูดทัณฑ์สวรรค์เท่านั้น น่าจะ… ไม่กระทบกระเทือนต่อคนอื่นใช่หรือไม่?”
ผู้อาวุโสอี้อวี่พูดไม่ออกมากกว่าเดิม
แม้ว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน แต่เขาก็คิดอย่างถี่ถ้วนแล้วว่าไม่มีทางส่งผลกระทบต่อพวกเขาอย่างยิ่งใหญ่แน่นอน
อย่างมากที่สุดก็ทำให้คนอื่นตกใจเท่านั้น
ส่วนเรื่องที่จะทำร้ายใครหรือขัดขวางใครนั้น… เหมือนว่าจะไม่มี
เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วเขาก็ไม่สามารถตำหนินางได้
“… แต่การเคลื่อนไหวนี้ก็ไม่ได้เล็กน้อย…” ผู้อาวุโสอี้อวี่ครุ่นคิดอยู่สักพัก ก่อนจะพูดขึ้นมาอย่างลังเล “ถ้าไม่ได้มีเรื่องอันใดเร่งด่วนแล้วละก็…”
“ข้าขอพูดตามตรง ความจริงแล้วที่ข้าทำเช่นนี้ไม่ได้เพื่อหลอมอาวุธ แต่ทำเพื่อช่วยถวนจื่อ”
ฉู่หลิวเยว่ยักไหล่และยิ้มอย่างช่วยไม่ได้
“ท่านก็รู้ว่า ข้ามีเวลาเพียงหนึ่งเดือน”
ผู้อาวุโสอี้อวี่เข้าใจทุกอย่างได้ในทันที จากนั้นก็หันไปมองถวนจื่อที่นั่งอยู่ด้านข้างของนาง
เป็นอย่างนี้นี่เองที่นางเรียกทัณฑ์สวรรค์มา ก็เพื่อทดลองให้ถวนจื่อทะลวงด่าน?
นี่ก็ไม่ใช่ความคิดที่แย่…
หากเป็นคนอื่นแล้วละก็ เขาจะคิดว่านี่เป็นเรื่องเพ้อเจ้ออย่างแน่นอน
แต่ถวนจื่อเป็นสายเลือดบริสุทธ์ ไม่แน่ว่า…
ผู้อาวุโสอี้อวี่อ้าปากค้าง
“เช่นนั้น…พวกเจ้าก็ทำต่อไป…”
……….
YOU MAY ALSO LIKE
