ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1567 ประมุข

ตอนที่ 1567 ประมุข

…………….

หากบอกว่าครั้งแรกนั้นที่ถวนจื่อสามารถเปิดม่านพลังได้นั้นเป็นเรื่องบังเอิญ แต่ว่าในตอนนี้ดูจากสถานการณ์ด้านหน้า ไม่ว่าอย่างใดคนที่อยู่ภายในท้องพระโรงก็ไม่สามารถพูดคำนั้นออกมาได้

ถ้าแบบนี้ไม่ได้เรียกว่าพลังแห่งสายเลือดบริสุทธิ์…

“ซี๊ด…”

ผู้อาวุโสอี้อวี่พยายามสงบสติอารมณ์ลง แต่หลังจากระงับไปหลายครั้ง ก็ไม่สามารถระงับได้ แต่อ้าปากพะงาบๆ

“พลังแห่งสายเลือดนี้ นับว่ายอดเยี่ยมที่สุดในหมู่เด็กรุ่นใหม่แล้วสินะ?”

เสียงของเขานั้นไม่ดัง แต่คนอื่นกลับได้ยินอย่างชัดเจน เมื่อได้ยินดังนั้นทุกคนจึงมีสีหน้าซับซ้อน

นับเพียงแค่รุ่นใหม่เท่านั้นหรือ?

ต่อให้เป็นพวกเขาก็ไม่สามารถควบคุมม่านพลังได้อย่างอิสระและผ่อนคลายเช่นนี้!

เห็นได้ชัดว่าแม้หงส์ทองคำตัวนี้จะอายุยังน้อย แต่กลับมีความสามารถเช่นนี้ นอกจากคำว่า “พรสวรรค์” แล้ว พวกเขาก็คิดคำอื่นที่จะมาบรรยายไม่ออก

“นี่มัน… ไร้สาระเกินไปแล้ว! มันเห็นม่านพลังเผ่าของพวกเราเป็นอันใด? คาดไม่ถึงว่ามันจะกลั่นแกล้งเช่นนี้! ไม่ให้เกียรติกันเกินไปแล้ว!”

ผู้อาวุโสอี้กงรู้สึกเสียหน้าไปอยู่นาน ก่อนจะพูดตำหนิออกมาอย่างยากลำบาก

ก่อนจะหันไปสบสายตากับคนอื่น

กลั่นแกล้ง?

ก็เพราะว่าคนผู้นั้นมีความสามารถอย่างใดเล่า!

พวกเขาเองก็อยากจะทำเช่นนี้เช่นกัน แต่นั่นเป็นเพราะเขาไม่มีพรสวรรค์ไม่ใช่หรือ!

สิ่งที่เรียกว่าไม่เคารพ… อาจจะเป็นเพราะว่าหงส์ทองคำตัวนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าม่านพลังนี้คือสิ่งใด แต่แค่ว่ามันเห็นเป็นของเล่นที่น่าสนใจเท่านั้นเอง!

มันเรียกว่าไม่ให้เกียรติขนาดนั้นเลยหรือ?

ผู้อาวุโสอี้กงเพิ่งพูดประโยคนั้นจบก็รู้สึกเสียใจอย่างมาก

หากเป็นคนอื่นก็ช่างเถอะ ตอนนี้เขากำลังยืนอยู่ในท้องพระโรง และคนที่เหลือคือคนที่มีตำแหน่งสูงในเผ่าหงส์ทองคำ

ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าพวกเขาแล้วว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้มันคือเรื่องอันใดกันแน่

ที่เขาพูดออกมาสองประโยคนั้น ความจริงแล้วมันก็น่าขันเล็กน้อย

แต่เขานั้นวิตกมากเกินไป

… พิธีกราบไหว้บรรพบุรุษที่ใกล้จะถึงนี้ เขาจัดเตรียมวางตำแหน่งให้กับอี้หรานเรียบร้อยแล้ว รอเพียงแค่เวลามาถึง ก็สามารถดำเนินการได้อย่างราบรื่น

แต่ว่าในตอนนี้กลับมีคนที่มีพรสวรรค์อย่างเฉิงเหย่าจิน[1]ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน การเปลี่ยนแปลงนั้นมันยิ่งใหญ่มากเกินไป!

แล้วเขาจะไม่กังวลได้อย่างใด?

หากเป็นคนที่มีพรสวรรค์ธรรมดาก็ช่างเถอะ แต่ว่ามันกลับแสดงพลังสายเลือดอันบริสุทธิ์ที่จะสามารถพบเห็นได้ในรอบพันปี!

จึงทำให้เขารู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก!

หากเกิดความผิดพลาดขึ้น ความพยายามตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้เท่ากับต้องสูญเปล่า!

ผู้อาวุโสอี้อวี่ยกเปลือกตาขึ้นอย่างกะทันหัน แล้วเหลือบสายตามองมาทางเขา ใบหน้าคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม

“โชคดีที่ไม่ได้ฆ่าพวกนางตั้งแต่ตอนแรก สายเลือดอันบริสุทธิ์นี้ล้ำค่าเป็นอย่างยิ่ง หากเขาตายไป เผ่าหงส์ทองคำของพวกเราจะต้องเกิดการสูญเสียอันยิ่งใหญ่แน่นอน”

ผู้อาวุโสอี้กงมีสีหน้าย่ำแย่มากขึ้นกว่าเดิม

น่าเสียดายที่เรื่องราวทั้งหมดล้วนเป็นความจริง เขาไม่สามารถเถียงได้เลยแม้แต่ครึ่งคำ

“ดูเหมือนว่ามันจะเป็นต้นกล้าที่ไม่เลว”

หลังจากท้องพระโรงตกอยู่ในความเงียบ ในที่สุดอี้เจาก็พูดขึ้น

เขายืนอยู่ที่ด้านหน้าสุด และหันหลังให้กับผู้คนทั้งหลาย ดังนั้นจึงไม่มีใครเห็นสีหน้าของเขา

ฟังจากน้ำเสียงก็ไม่สามารถคาดเดาอันใดได้

“แม้ว่าก่อนหน้านี้มันจะเคยทำพันธสัญญากับมนุษย์ แต่สายเลือดที่หาได้ยากยิ่งเช่นนี้ ก็รอให้มันยกเลิกพันธสัญญาเสีย แล้วค่อยสั่งสอนมันดีๆ เสียหน่อยก็พอแล้ว”

เมื่อพูดจบ เขาก็สะบัดแขนเสื้อ

บอลแสงขนาดใหญ่กลายเป็นลำแสงจำนวนนับไม่ถ้วนและสลายหายไปอย่างไร้ร่องรอย

…

ถวนจื่อยืนอยู่ด้านข้างม่านพลังและเล่นอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

ก่อนที่มันจะเข้ามามันสามารถสัมผัสได้ว่าม่านพลังนี้อันตรายอย่างยิ่ง ดังนั้นจึงไม่อยากให้ฉู่หลิวเยว่มาเสี่ยงอันตราย

แต่คิดไม่ถึงเลยว่ามันสามารถเข้ามาในม่านพลังได้อย่างง่ายดายเช่นนี้

อีกทั้งหลังจากเข้ามาแล้ว เหมือนว่าม่านพลังนี้จะมีการเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย

สัมผัสที่อันตรายนั้นจางหายไปแล้ว กลับกลายเป็นความรู้สึกคุ้นเคยที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้

ไม่เพียงแต่ไม่มีความกังวลแล้ว มันยิ่งเล่นยิ่งติดใจ

ฉู่หลิวเยว่ยืนมองอยู่ด้านข้าง ก่อนจะขมวดคิ้วเป็นปมแน่น

แม้ว่านางจะไม่ทราบสถานการณ์ที่ชัดเจน แต่…ม่านพลังนี้เป็นม่านพลังที่ใช้เข้าออกภูเขาศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง มันไม่มีทางถูกเปิดปิดได้อย่างง่ายดายเช่นนี้

ครั้งนี้ที่อีกฝ่ายยอมให้นางเข้ามาเดิมทีต้องการจะตำหนิและทดสอบพวกนาง ยิ่งไม่มีทางเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นแน่นอน

ถ้าเช่นนั้น… ก็เหลือเพียงความเป็นไปได้เดียวเท่านั้น

… ถวนจื่อไม่ธรรมดา

ก่อนหน้านี้นางก็ไม่เคยคิดถึงจุดนี้มาก่อน

แม้กระทั่งในตอนแรกนางก็คิดไม่ถึงว่าถวนจื่อที่เป็นไก่ฟ้าเก้าสีจะสามารถทะลวงด่านเป็นหงส์ทองคำได้

ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ นางจึงมั่นใจในความแข็งแกร่งของตนเองมากยิ่งขึ้น

นางเงยหน้าขึ้นมองด้านหน้า

ภายในม่านพลังสีทองชาดนั้นมีพื้นที่ขนาดใหญ่

เมื่อกวาดสายตามองไป พื้นที่ไกลสุดลูกหูลูกตา

ภูเขาทอดยาวสลับซับซ้อน ป่าไม้เขียวขจี

ต้นไม้โบราณตระหง่านสูง ต้นไม้แต่ละต้นเหมือนมีประวัติความเป็นมาอันยาวนาน ลำต้นหลายคนโอบ

ต้นไม้ทรงพุ่มแผ่กระจาย กิ่งก้านสาขาอุดมสมบูรณ์

พลังฟ้าดินเข้มข้น ขอเพียงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก็สามารถทำให้ผู้คนรู้สึกผ่อนคลายได้

ทิวทัศน์ที่เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา

มีเพียงยอดเขาสูงตระหง่านที่อยู่ตรงกลางเท่านั้นที่ไม่มีต้นไม้ใบหญ้าเลยแม้แต่น้อย ทุกพื้นที่เต็มไปด้วยสีดำเกรียม เหมือนกับถูกเพลิงเผาไหม้โหมกระหน่ำ

เมื่อเห็นยอดเขานั้นฉู่หลิวเยว่ก็รู้ได้ทันทีว่า จุดหมายปลายทางของการเดินทางครั้งนี้จะต้องเป็นที่นั่นอย่างแน่นอน!

นางหรี่ตาลงเล็กน้อย แล้วหันไปมองตำแหน่งที่อยู่บนยอดเขา

ตำหนักขนาดใหญ่ตั้งเด่นอยู่ณ ที่แห่งนั้น

แม้ว่าอยู่ห่างไกลกันขนาดนี้ นางก็ยังสามารถสัมผัสได้แรงกดดันอันตึงเครียดนี้

ในตอนที่มองไปนั้น เหมือนสามารถสัมผัสได้ถึงสายตาจากตำหนักแห่งนั้นและมองมายังร่างของนางอย่างแม่นยำ!

หัวใจของฉู่หลิวเยว่สั่นสะท้านไป! จิตใต้สำนึกเกิดความระมัดระวังขึ้นมาในทันที! กล้ามเนื้อทั่วทั้งร่างตึงเกร็ง!

ถวนจื่อเองก็เหมือนสามารถสัมผัสอันใดได้บางอย่าง จึงขยับเข้ามาใกล้นางแล้วเงยหน้ามองไปยังจุดนั้น

วินาทีต่อมาพื้นดินใต้ฝ่าเท้าของนางก็เกิดการสั่นสะเทือนขึ้นอย่างกะทันหัน!

นางก้มหน้ามอง ยังไม่ทันได้มีปฏิกิริยาตอบรับ ในตอนนั้นโลกก็เหมือนหยุดหมุนในทันที!

หลังจากนั้นร่างกายของนางเหมือนถูกดึงด้วยพลังอันใดบางอย่าง!

ทันใดนั้นนางก็ตกอยู่ในความดำมืดทันที!

…

ยังดีที่ความรู้สึกเช่นนี้คงอยู่ไม่นาน หลังจากผ่านไปเพียงครู่หนึ่ง ฉู่หลิวเยว่รู้สึกว่าปลายเท้าทั้งสองข้างของนางนั้นเหยียบลงกับพื้นดินแล้ว

แต่ทว่าความมืดมิดที่อยู่ด้านหน้าก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว

นางหรี่ตามอง ในขณะที่ยังไม่สามารถมองสถานการณ์รอบข้างได้อย่างชัดเจน แต่ความเย็นก็ปกคลุมที่ร่างกายของนางหนึ่งชั้นแล้ว

นางรวบรวมสมาธิแล้วมองรอบด้านในทันที!

ที่นี่คือวัดแห่งหนึ่ง

ทั้งงดงาม ยิ่งใหญ่ โบราณและมีมนต์ขลัง

พื้นใต้ฝ่าเท้าถูกปูด้วยหยกสีดำมันเงา กระจ่างใสจนสามารถสะท้อนเห็นเงาของนางอย่างชัดเจน

และภายในจำนวนนั้นก็มีแสงสีทองชาดสว่างพร่างพราวราวกับดวงดารา กระจายดารดาษ ราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า

นางผงะไปเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้น

ด้านบนยังเป็นโดมลักษณะดั่งเดิม

มันถูกแกะสลักมาจากหยกขาวกระจ่างใสและแวววาว ด้านบนมีดวงดาวพร่างพราวส่องสว่างจำนวนนับไม่ถ้วน

ความจริงแล้วจุดดวงดาวที่อยู่บนพื้นคือแสงสะท้อนจากด้านบนโดม

เมื่อยืนอยู่ภายใน มักจะก็ทำให้คนคิดว่านี่คือภาพมายา

แต่ฉู่หลิวเยว่ไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

นางถอนสายตากลับอย่างรวดเร็ว แล้วหันไปมองที่ด้านหน้า

ในท้องพระโรง มีคนหกคนยืนอยู่ตรงบันไดและกำลังมองมาที่นางเป็นตาเดียว

คนที่อยู่ด้านหน้าสุดคือ ชายชราผู้หนึ่งสวมชุดคลุมยาวสีขาว ใบหน้าเป็นรูปสี่เหลี่ยม ท่าทางสงบนิ่ง

แต่ที่สะดุดตาที่สุดเพราะเขามีผมสีแดงทอง

แทบจะในเวลาเดียวกันนั้นเอง ฉู่หลิวเยว่ก็สามารถดึงสติกลับมาได้แล้ว

…คนผู้นี้จะต้องเป็นประมุขแห่งเผ่าหงส์ทองคำแน่นอน!

[1] เฉิงเหย่าจิน หนึ่งในยี่สิบสี่ขุนนางยุคเจินกวน มีบรรดาศักดิ์ หลูกว๋อกง เดิมเป็นขุนพลเอกของกองกำลังหว่ากัง ต่อมาแตกคอกับหลี่มีจึงมาเข้าร่วมกับหวังซื่อชง แต่เห็นว่าหวังซื่อชงไม่ใช่ผู้นำที่ดี จึงมาเข้าร่วมกับหลี่ซื่อหมิน พร้อมกับฉินซู่เป่า ร่วมอยู่ในเหตุการณืประตูเสวียนอู่ด้วย และเป็นกำลังหลักของกองทัพถังในหลายสงคราม

…………….