ยอดนักรบจอมราชัน - ตอนที่ 879 ตัวตนที่แท้จริง

ตอนที่ 879 ตัวตนที่แท้จริง

เย่เชียนไม่คาดคิดมาก่อนว่าซือจื้อจะมีตัวตนแบบนี้ซ่อนอยู่เบื้องหลังของเธอ ซึ่งเธอเป็นถึงตัวแทนของสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติจีนจากนั้นเธอก็ได้เข้าร่วมCIAของสหรัฐอเมริกาและมันไม่ง่ายเลยจริงๆ อย่างไรก็ตามเย่เชียนก็เริ่มสับสนมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะจุดประสงค์ของซือจื้อที่เข้าร่วมเครือน่านฟ้ากรุ๊ปนั้นคืออะไร? เป็นไปได้ไหมว่าเธอทำหน้าที่เป็นสายลับเชิงพาณิชย์ของประเทศสหรัฐอเมริกาและมาที่เครือน่านฟ้ากรุ๊ปเพื่อรวบรวมข้อมูลต่างๆ?

อย่างไรก็ตามสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าเขามันดูไม่เหมือนเลยเพราะผู้หญิงคนนี้ฉลาดและลึกลับอย่างมาก ซึ่งถ้าหากหูวเค่อไม่บอกตัวตนที่แท้จริงของซือจื้อให้เขาฟังล่ะก็เย่เชียนก็คงไม่รู้จริงๆ ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นสายลับและไม่รู้เลยว่าเขาจะรู้เมื่อไหร่ ดังนั้นมันจะต้องมีเหตุผลบางอย่างที่ผู้หญิงคนนี้ทำเช่นนี้

“ถ้าอย่างนั้นคุณจะบอกหวงฟู่ชิงเตี๋ยนเกี่ยวกับเธอหรือเปล่า” เย่เชียนถาม

“แล้วคุณล่ะคุณต้องการให้ฉันบอกเขามั้ย?” หูวเค่อหันมาถามเย่เชียน

เย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น “มันเกี่ยวอะไรกับผม..ถ้าคุณอยากพูดอะไรก็พูดมาเถอะแต่ถ้าไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด”

“คุณนั่นแหละคิดยังไง? ..ถ้าฉันบอกผู้อำนวยการหวงฟู่ให้จับเธอมันจะไม่ทำร้ายจิตใจคุณเหรอ?” คำพูดของหูวเค่อเต็มไปด้วยความหึงหวง

เย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “รู้อะไรไหมผมชอบตอนที่คุณหึงจริงๆ ..คุณดูน่ารักมาก”

หูวเค่อก็เหลือบไปมองเย่เชียนแล้วพูดว่า “ฉันยังไม่รายงานผู้อำนวยการหวงฟู่ตอนนี้หรอกเพราะเรายังไม่รู้เลยว่าซือจื้อกำลังทำอะไรอยู่..เพราะถ้าเราไม่รู้ผู้อำนวยการหวงฟู่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี”

เย่เชียนพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “ไม่เป็นไร..ตอนนี้เราควรจะเน้นไปที่บริษัททะเลสี่ทิศและตระกูลชางกวนเพราะเราต้องจัดการเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด..ผมได้คุยกับพี่หลันทางโทรศัพท์แล้วและตอนนี้ประเทศญี่ปุ่นก็มีปัญหาร้ายแรงอยู่..ส่วนชิงเฟิงก็หายตัวไปอีก..ดังนั้นผมต้องแก้ไขปัญหาที่นี่โดยเร็วที่สุดแล้วรีบไปที่ญี่ปุ่นทันที”

หูวเค่อก็ถึงกับตกใจและพูดด้วยความประหลาดใจว่า “มีอะไรผิดปกติที่ญี่ปุ่นงั้นเหรอ..มันร้ายแรงมากมั้ย?”

“มันร้ายแรงมากเพราะกองกำลังหลักและองค์กรต่างๆ ในประเทศญี่ปุ่นได้ยุติความแค้นต่อกันและรวมตัวกันแล้ว..ตอนนี้แก๊งเจ้าพ่อฝูชิงถูกทำลายอย่างสมบูรณ์แบบเมื่อไม่กี่วันก่อนและเซี่ยตงไป่หัวหน้าแก๊งก็ตายไปแล้วส่วนเซี่ยจือยี่ลูกสาวของเขาก็หายตัวไป” เย่เชียนพูด

หูวเค่อก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆ แล้วพูดว่า “ต้องชื่นชมประเทศญี่ปุ่นจริงๆ เพราะพวกเขาสามารถยุติความแค้นและความขับข้องใจต่อกันแล้วรวมตัวกันต่อต้านศัตรูของชาติ..แต่ทำไมคนในจีนมักจะต่อสู้กันเองอยู่เสมอเลยล่ะ? ..เช่นเดียวกับโลกศิลปะการต่อสู้โบราณของเรา..ทำไมเราต้องเข่นฆ่ากันอีก?”

เย่เชียนก็มองหูวเค่อด้วยความขมขื่นแล้วพูดว่า “ยัยโง่ที่จริงแล้วทุกประเทศก็มีจุดอ่อนเป็นของตัวเองกันทั้งนั้น..ทุกคนก็มีความปรารถนาอยู่ในใจและผู้คนมักได้รับอิทธิพลจากความปรารถนาอย่างง่ายดาย..จริงๆ แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกศิลปะการต่อสู้โบราณนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรและผมก็รู้สึกว่าลัทธิมารนั้นไม่ได้แย่เพราะอย่างน้อยๆ ผมก็คิดอย่างนั้น..ซึ่งในกรณีของประเทศญี่ปุ่นต่อให้พวกเขาจะรวมตัวกันก็จริงแต่แล้วยังไง? ..ความจริงก็คือความจริงเพราะพวกเขายังมีควาแค้นต่อกันอยู่ดีและสักวันพวกนั้นจะแตกออกและสงครามครั้งใหญ่ก็จะเกิดขึ้น..เพราะงั้นอย่าหวังพึ่งความโกรธของคนอื่นมากเกินไปจนทำลายศักดิ์ศรีของตัวเอง”

“แล้วตอนนี้เซี่ยจือยี่กับชิงเฟิงอยู่ที่ไหน..พวกเขาเป็นอันตรายหรือเปล่า?” หูวเค่อพูด

“เรายังไม่เจอเบาะแสของพวกเขาเลยแต่ผมคิดว่าถึงแม้ว่าชิงเฟิงจะทำอะไรไร้สาระอยู่ตลอดเวลาแต่เขาก็รู้ถึงความสำคัญเช่นกัน..ผมเชื่อว่าเขาสามารถปกป้องและดูแลตัวเองได้..ก่อนหน้านี้ผมติดต่อแจ็คไปแล้วและเขาจะส่งเจ้าหน้าที่หน่วยข่าวกรองของเขี้ยวหมาป่าแทรกซึมเข้าไปยังประเทศญี่ปุ่นเพื่อสืบข้อมูลต่างๆ และคืนนี้ม่อหลงก็จะขึ้นเครื่องบินและบินตรงไปยังญี่ปุ่นอีกด้วย” เย่เชียนพูด

“ตอนนี้เลย? ..มันจะไม่อันตรายเกินไปเหรอ” หูวเค่อพูด

“ถ้าเป็นคนอื่นผมจะกังวลมากแต่กรณีของม่อหลงผมก็โล่งใจเพราะเขาเป็นคนที่ระมัดระวังมากที่สุดในบรรดาพี่น้องเขี้ยวหมาป่าและใจเย็นมากที่สุด..นอกจากนี้ยังมีสมาชิกระดับแนวหน้าของเขี้ยวหมาป่าไปกับเขาด้วยเพราะงั้นผมเชื่อว่าพวกเขาจะไม่มีปัญหาอะไร” เย่เชียนพูดต่อ “ด้วยเหตุนี้ผมจึงต้องรีบแก้ปัญหาเรื่องของที่นี่โดยเร็วที่สุดและรีบไปที่ญี่ปุ่นเพื่อสมทบกับพวกเขา”

“คุณรู้มั้ยว่าตอนนี้ภาระของคุณหนักมากแค่ไหน..คุณไม่ได้แค่อยู่เพื่อตัวเองคุณยังมีพวกเราและหลินเอ๋อร์กับห่าวหรานอีก..ยิ่งไปกว่านั้นพี่น้องเขี้ยวหมาป่าทุกคนก็ต้องการคุณเหมือนกัน” หูวเค่อพูด

เย่เชียนก็ยิ้มเล็กน้อยโดยรู้ว่าหูวเค่อหมายถึงอะไรเพราะเธอยังคงกังวลเกี่ยวกับการต่อสู้ของเขากับไป๋ฮวยอยู่ “ยัยโง่หยุดคิดเรื่องไร้สาระได้แล้ว” เย่เชียนพูดต่อ “ไม่มีใครสามารถเข้ามาแทรกแซงเรื่องระหว่างผมกับไป๋ฮวยได้และไม่มีใครสามารถช่วยได้เลย..เขารู้จักผมและผมก็รู้จักเขาด้วย..ปัญหาระหว่างเราต้องแก้ไขได้ด้วยตัวเองเท่านั้น..อย่างไรก็ตามมีสิ่งหนึ่งที่สำคัญมากคือเราต้องทำให้คืนนี้ให้ดีที่สุด..ไม่งั้นหากผมต้องตายไปจริงๆ ผมคงตายตาไม่หลับ” ขณะที่เย่เชียนพูดเขาก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และความหมายในสายตาของเขาก็ชัดเจนมาก

หูวเค่อมองเย่เชียนอย่างดุเดือดและหน้าแดงขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งเธอก็รู้สึกปลื้มปีติในใจอย่างมากเพราะเธอเองก็รอวันนี้มานานแล้วและในที่สุดวันนี้ก็มาถึงจนได้และหัวใจของเธอก็ประหม่าอย่างอธิบายไม่ถูก

ที่ประตูร้านอาหารหลังจากมองดูเย่เชียนกับหูวเค่อขับรถออกไปแล้ว ซือจื้อก็อดยิ้มไม่ได้และพึมพำว่า “สาวน้อย..ในที่สุดเธอก็พบเจอกับความสุขแล้ว..ยินดีด้วยยัยน้องสาว”

จากนั้นเธอก็หยิบบุหรี่ออกมาแล้วจุดไฟ ซึ่งหลังจากนั้นไม่นานเธอก็ทิ้งก้นบุหรี่ไปแล้วเดินต่อไปสองสามตึกแล้วเลี้ยวเข้าไปในตรอกและข้างหน้าของเธอก็มีชายชราคนหนึ่งหันหลังให้เธออยู่ เมื่อเห็นเช่นนั้นเธอก็พูดว่า “ท่านผู้อำนวยการฉันต้องขอโทษด้วย..ฉันพลาดจริงๆ สุดท้ายหูวเค่อก็รู้เรื่องของฉันจนได้”

ชายชราก็หันกลับมาอย่างช้าๆ และนั่นคือหวงฟู่ชิงเตี๋ยนผู้อำนวยการสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติจีน จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “ทำไมเธอถึงได้ประมาทขนาดนี้..เธอก็รู้ว่าตัวตนของเธอเป็นความลับสุดยอดของประเทศและตอนนี้หูวเค่อก็รู้เรื่องพวกนี้แล้วเพราะงั้นถ้าหูวเค่อมารายงานฉันล่ะเธอต้องการให้ฉันทำอะไร”

“เป็นความจริงที่ฉันทำผิดพลาดในการจัดการเรื่องนี้..ฉันไม่ได้คาดหวังว่าเย่เชียนจะโทรหาหูวเค่อแบบนี้” ซือจื้อพูด “ยังไงก็เถอะจากการแสดงออกของหูวเค่อแล้วเธอคงไม่รายงานคุณอย่างแน่นอน”

“ฉันก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น..ไม่งั้นทุกอย่างจะกลายเป็นเรื่องยุ่งยากมากขึ้น” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนพูดต่อ “ฉันก็รู้ว่าเธอคิดยังไงเพราะงั้นฉันจะไม่โทษเธอ..ฉันเข้าใจดีแต่เธอต้องชัดเจนนะว่าเจ้าหมอนั่นมันทำอะไรตามใจตัวเองเสมอ”

“ผู้อำนวยการฉันอยากถามคุณหน่อยว่าคุณโสดมานานหลายปีแล้วคุณไม่อึดอัดเหรอ” ซือจื้อถามหวงฟู่ชิงเตี๋ยนจนหวงฟู่ชิงเตี๋ยนถึงกับผงะและพูดไม่ออก เมื่อเห็นเช่นนั้นซือจื้อก็พูดต่อ “จริงๆ แล้วความรักนั้นทำให้ตาบอดและไม่มีทางที่จะควบคุมมันได้แต่ทว่าถ้าเราเจอรักแท้มันก็คุ้มค่านะคะ”

หวงฟู่ชิงเตี๋ยนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และเปลี่ยนเรื่องโดยพูดว่า “บอกฉันทีสถานการณ์ในประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นยังไงบ้าง..แผนการในปัจจุบันของพวกเขาเป็นไปด้วยดีหรือเปล่า”

“ดูจากผิวเผินเหมือนว่าพวกเขาจะประสบความสำเร็จแต่ก็ยังมีปัญหามากมายอยู่และไม่มีทางที่จะใช้มันได้อย่างกว้างขวางสักเท่าไหร่” ซือจื้อพูดต่อ “สมาชิกหน่วยซีลของกองทัพสหรัฐจำนวนหนึ่งร้อยคนที่เข้าร่วมการทดลองนั้นท้ายที่สุดผลก็ออกมาอย่างเลวร้ายเพราะมันประสบความสำเร็จแค่เพียงคนเดียว..ดังนั้นประเทศสหรัฐอเมริกาจึงต้องหยุดแผนนี้เอาไว้ชั่วคราวและศึกษาปัญหาที่เกิดขึ้นต่อไป”

“เธอโชคดีมากที่มันประสบความสำเร็จ” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนพูด “ฉันต้องบอกเธอว่าหากสิ่งนี้เกิดขึ้นอีกในอนาคตเธอจะต้องรายงานให้ฉันทราบทันที..สามารถทำในสิ่งที่ฉันอนุมัติเท่านั้น..เธอรู้หรือเปล่าว่าในกรณีที่เกิดอะไรขึ้นกับเธอทางเราจะสูญเสียกันแค่ไหน”

“ผู้อำนวยการไม่ใช่ว่าฉันไม่ได้รายงานคุณแต่มันไม่มีโอกาสเลย..ถึงแม้ว่าฉันจะแทรกซึมเข้าไปในหน่วยข่าวกรองกลางของCIAก็เถอะแต่พวกเขายังไม่ได้เชื่อฉันอย่างเต็มที่..หากฉันปฏิเสธในเวลานั้นฉันกลัวว่าพวกเขาจะจับผิดเราได้..ฉันจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเข้าร่วมในแผนการนี้..แต่ฉันโชคดีที่รอดชีวิตมาได้และฉันก็ได้รับประโยชน์มากมายจากการทดลองเช่นกัน” ซือจื้อพูด

“ฉันไม่สนใจหรอกว่าเหตุผลคืออะไร..ถึงแม้ว่าเธอจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีและเธอเองก็สามารถตัดสินใจเองได้ในสถานการณ์และกรณีพิเศษแต่เธอจะไม่สามารถล้อเล่นกับชีวิตของตัวเองได้เข้าใจมั้ย?” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนพูด “สหรัฐอเมริกาส่งเธอมาที่ประเทศจีนในครั้งนี้เพื่อสอบข้อมูลราชการลับเพราะงั้นฉันจะเตรียมเอกสารที่เกี่ยวข้องที่พวกเขาต้องการให้เธอเอง..แต่จำเอาไว้ว่าเธอต้องหาวิธีที่จะนำเอกสารการวิจัยของพวกเขาออกมาให้ได้..หากพวกเขาประสบความสำเร็จพวกเขาจะก้าวหน้าอย่างมากในกองทัพโลกอย่างไม่ต้องสงสัย..ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่จะเป็นสงครามสมัยใหม่แต่การปฏิบัติการและสงครามภาคสนามก็ยังมีความสำคัญอยู่ดี”

“ฉันรู้ค่ะ” ซือจื้อพูด “มันอาจจะยากสักหน่อยสำหรับตอนนี้เพราะพวกเขายังไม่เชื่อฉันอย่างเต็มที่”

“ไม่ต้องกังวลไปคราวนี้ฉันจะให้ข้อมูลที่แท้จริงกับเธอรวมทั้งข้อมูลที่เป็นความลับสุดยอด..เมื่อพวกเขาเห็นพวกเขาจะเชื่อเธออย่างแน่นอน..ตราบใดที่พวกเขาเชื่อเธอสิ่งต่างๆ ก็จะง่ายขึ้น” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนพูด “ยังไงซะฉันขอเตือนเลยว่าคนในCIAค่อนข้างระมัดระวังตัวเพราะขนาดเธออยู่ที่นั่นมานานหลายปีแล้วพวกเขายังคงไม่เชื่อเธอเลย..ตอนนี้เธอยังไม่ได้รับอนุญาตให้มีส่วนร่วมในเรื่องที่เป็นความลับอีกมากมาย”

“CIAของสหรัฐอเมริกาก็เหมือนNSAของเราและแน่นอนว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะเชื่อใจผู้คนได้..ถ้าหากชาวอเมริกันมาเข้าร่วมNSAกับเราพวกเราก็คงจะไม่เชื่อใจเขาง่ายๆ หรอกใช่ไหมล่ะ..เป็นเรื่องปกติและนอกจากนี้ยังมีปัญหาเกี่ยวกับแผนการดัดแปลงพันธุกรรมอยู่อีก..ฉันเกรงว่ามันจะไม่มีความคืบหน้าครั้งใหญ่มาสักระยะหนึ่งแล้ว” ซือจื้อพูด “ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานฉันจะได้รับความไว้วางใจจากพวกเขาอย่างแน่นอน”

“ฉันก็หวังอย่างนั้น” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนถอนหายใจเล็กน้อยและพูดว่า “ฉันจะเตรียมเอกสารในวันนี้ซึ่งทั้งหมดเป็นความลับสุดยอดของรัฐบาลจีนและฉันต้องหารือกับผู้นำของรัฐบาลกลางอย่างรอบคอบก่อนตัดสินใจ..เมื่อฉันพร้อมแล้วฉันจะติดต่อกลับไปทันที”

.

.

.

.

.

.

.

—————————————————-