ยอดนักรบจอมราชัน - ตอนที่ 738 ความเกลียดชังทางเชื้อชาติ ตอนที่ 11

ตอนที่ 738 ความเกลียดชังทางเชื้อชาติ ตอนที่ 11

ถึงแม้ว่าเย่เชียนจะไม่ได้ติดต่อกับหลี่เหว่ยมานานแล้วก็ตามแต่หลี่เหว่ยก็เตรียมการเอาไว้แล้วและยังมีรายละเอียดอีกมากมายที่ต้องพิจารณาและทำให้สมบูรณ์แบบ เนื่องจากเย่เชียนที่เป็นผู้นำไม่มีเจตนาที่จะดื่มดังนั้นม่อหลงกับหลี่เหว่ยจึงไม่คิดที่จะดื่มโดยธรรมชาติ ส่วนดีห์ราห์ก็ค่อยๆหลงใหลในความยิ่งใหญ่ของเย่เชียนเพราะเขาได้เห็นรุ่งอรุณแห่งอนาคตจากตัวของเย่เชียนอย่างชัดเจน ดังนั้นแน่นอนว่าดีห์ราห์จึงเลือกที่จะปฏิบัติตามเย่เชียน

ทางด้านของอิดาอับส์เองก็ไม่ปฏิเสธเขาจึงหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาแล้วชนแก้วกับเย่เชียนจากนั้นก็ดื่มแล้วพูดว่า “มีเรื่องสำคัญอะไรที่ต้องทำหรือ?..นั่นเป็นเหตุผลที่คุณเย่มาที่นี่หรือเปล่า?”

นี่เป็นความลับและถึงแม้ว่าความสัมพันธ์กับกลุ่มโจรสลัดซาตานจะดีแต่หลี่เหว่ยก็จะไม่ปล่อยให้ความลับหลุดลอยไปอย่างง่ายๆ ดังนั้นอิดาอับส์จึงไม่รู้อะไรเลย เมื่อได้ยินเช่นนั้นเย่เชียนก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “ผมเชื่อว่าคุณอิดาอับส์ก็น่าจะเคยได้ยินเรื่องนี้เหมือนกัน..เมื่อเร็วๆนี้กองทัพเรือของประเทศญี่ปุ่นได้จมเรือประมงของจีนและนั่นเป็นเหตุให้ชาวประมงจีนสี่คนเสียชีวิตในทันที..แต่รัฐบาลญี่ปุ่นไม่เพียงแต่ไม่ได้ขอโทษแต่ยังโยนสิ่งต่างๆให้กับประเทศจีนอีก”

“ฉันเคยได้ยินมาบ้าง” อิดาอับส์ก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “คุณเย่ต้องการ…” หลังจากพูดไปสักพักอิดาอับส์ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อเพราะเขาเองก็ไม่อยากจะคิดเลยถ้าหากกลุ่มโจรสลัดต้องเผชิญหน้ากับกองทัพเรือแห่งชาติ ซึ่งอิดาอับส์เกรงว่ามันจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ หลังจากหยุดไปชั่วขณะอิดาอับส์ก็พูดต่อ: “คือคุณเย่..ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดี”

“คุณอิดาอับส์ถ้าคุณมีอะไรจะพูดก็พูดออกมาตรงๆเลย..ผมยินดีฟังด้วยความเคารพอย่างยิ่ง” เย่เชียนพูด

“คุณเย่..ถึงแม้ว่าตอนนี้กองทัพเรือไอร่อนบลัดจะเติบโตและมีกำลังรบที่น่าเกรงขามแล้วก็จริงแต่เมื่อเทียบกับกองทัพเรือแห่งชาติและรัฐบาลของนานาประเทศแล้วเราก็ยังห่างชั้นกับพวกเขาอยู่ทั้งในแง่ของอาวุธยุทโธปกรณ์ทั้งจำนวนบุคลากรและยิ่งไปกว่านั้นเราไม่สามารถเผชิญหน้ากับประเทศทั้งประเทศได้..ในเมื่อประเทศจีนยังไม่ได้ดำเนินการใดๆแล้วทำไมพวกเราถึงต้องเข้าไปแทรกแซงด้วยล่ะ?” อิดาอับส์พูด

สิ่งที่อิดาอับส์พูดก็สมเหตุสมผลอย่างมากและมันก็เป็นเรื่องจริงด้วยเพราะไม่ว่ากองทัพเรือไอร่อนบลัดจะแข็งแกร่งสักแค่ไหนแต่พวกเขาก็ไม่สามารถเผชิญหน้ากับรัฐบาลได้เลย แน่นอนว่ากองทัพเรือไอร่อนบลัดนั้นไม่ได้ด้อยประสิทธิภาพแต่ก็ยังห่างไกลกับกองทัพเรือแห่งชาติของนานาประเทศ อย่างไรก็ตามมันยังมีบางสิ่งบางอย่างที่ไม่สามารถทำได้ด้วยความสามารถเพียงคนกลุ่มน้อย

เย่เชียนก็วางถ้วยชาในมือลงช้าๆและพยักหน้าจากนั้นก็พูดว่า “สิ่งที่คุณพูดมันก็สมเหตุสมผลและนี่คือสิ่งที่หลายคนคิด..อย่างไรก็ตามในแง่ของอาวุธยุทโธปกรณ์เราอาจจะสู้พวกเขาไม่ได้แต่ในแง่ของคุณภาพของบุคลากรแล้วผมกล้าพูดได้เลยว่าเหล่าทหารเรือไอร่อนบลัดของเรานั้นเก่งที่สุดในโลก..บางครั้งคนเราก็ไม่จำเป็นที่จะต้องสามารถทำทุกอย่างได้แต่ของแค่สามารถทำสิ่งๆหนึ่งให้ได้อย่างยอดเยี่ยมและสามารถก้าวไปข้างหน้าและพัฒนาได้ก็พอ..อีกอย่างผมไม่เคยคิดที่จะแข่งขันหรือเปรียบเทียบกับกองทัพเรือแห่งชาติเลย..แต่ตราบใดที่เพื่อนร่วมชาติของผมตายอย่างไร้เดียงสาและไม่รู้เรื่องอะไรด้วยแล้วผมก็เชื่อว่ามันไม่ใช่แค่ผมหรอกแต่พี่น้องร่วมชาติทุกคนก็คงคิดเหมือนกัน”

อิดาอับส์ก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดว่า “คุณเย่ถ้าคุณยินดีที่จะบอกฉันล่ะก็ฉันเองก็ยินดีที่จะรับฟัง..ฉันอิดาอับส์แห่งกลุ่มโจรสลัดซาตาน..เราไม่ใช่คนนอกเพราะงั้นถ้ามีอะไรที่ฉันสามารถทำได้ต่อให้ต้องบุกน้ำหรือลุยไฟฉันก็จะไม่ลังเลเลย”

“ขอบคุณครับ..เหตุผลที่ผมมาที่นี่น่ะ” เย่เชียนหยุดไปชั่วขณะแล้วพูดต่อ “จริงๆแล้วผมมีบางอย่างที่ต้องขอให้คุณอิดาอับส์ช่วย..ในเมื่อคุณอิดาอับส์ไม่ใช่คนนอกเพราะงั้นผมก็จะบอกความจริงกับคุณ..อีกไม่นานจะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในประเทศญี่ปุ่น..ในเวลานั้นผมหวังว่าคุณอิดาอับส์จะช่วยสกัดกั้นเรือบรรทุกสินค้าทุกลำที่มุ่งสู่น่านน้ำประเทศญี่ปุ่น..แน่นอนว่ากองทัพเรือไอร่อนบลัดก็จะร่วมด้วย..ประเทศญีปุ่นขึ้นชื่อเรื่องการนำเข้าและส่งออกสินค้าระหว่างประเทศ..สำหรับประเทศที่อยู่รอดได้ด้วยเศรษฐกิจการขนส่งแล้วตราบใดที่พวกเราสกัดกั้นและปล้นเรือสินค้าล่ะก็แน่นอนว่ารัฐบาลญี่ปุ่นย่อมมีความตื่นตระหนกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้..ส่วนวิธีการผมก็เชื่อว่าคุณอิดาอับส์รู้ว่าต้องทำยังไง”

ถึงแม้ว่าเย่เชียนจะไม่ได้พูดอย่างชัดเจนว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่อิดาอับส์ก็รู้ดีว่าเย่เชียนจะต้องมีแผนการครั้งใหญ่ที่จะดำเนินการและแผนนี้ก็มุ่งเป้าไปที่ประเทศญี่ปุ่นทั้งประเทศ อย่างไรก็ตามเนื่องจากเย่เชียนไม่ได้บอกรายละเอียดต่างๆอิดาอับส์จึงไม่คิดที่จะถามเชิงลึก จากนั้นอิดาอับส์ก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “ไม่มีปัญหา..ถึงแม้ฉันไม่สามารถรับประกันได้ว่าเรือทุกลำจะถูกสกัดกั้นแต่เรือส่วนใหญ่ที่ผ่านมหาสมุทรแปซิฟิกจะไม่มีวันหลบหนีไปไหนได้อย่างแน่นอน”

เย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “อันที่จริงมหาสมุทรแปซิฟิกนั้นกว้างใหญ่มากจนไม่สามารถสกัดกั้นเรือทุกลำได้..แต่เมื่อเรือรำไหนที่คาดว่าจะแล่นผ่านน่านน้ำญี่ปุ่นล่ะก็ทางองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าให้ข้อมูลและพิกัดโดยละเอียดและถูกต้องเพื่อให้แน่ใจว่าการดำเนินการจะเป็นไปตามแผนการที่วางเอาไว้..บนท้องฟ้ามีดาวเทียมของเครือน่านฟ้ากรุ๊ปของผมอยู่และทางเราจะส่งภาพถ่ายและรายละเอียดไปยังกองทัพเรือไอร่อนบลัดเพื่อที่จะได้ไม่พลาด..เดี๋ยวผมจะให้หลี่เหว่ยคอยประสานงานกับคุณ”

อาหารมื้อเย็นใช้เวลาไม่นานก็จบลงและเย่เชียนก็ได้พูดทุกอย่างที่ควรพูดออกไปแล้ว ส่วนอิดาอับส์ก็ไม่ได้อยู่ในเรือรบของกองทัพเรือไอร่อนบลัดอีกต่อไป ซึ่งเย่เชียนก็เดินทางกลับโดยเรือรบของกองทัพเรือไอร่อยบลัดภายใต้การนำของหลี่เหว่ยแล้วเย่เชียนก็ได้ไปเยี่ยมเยียนรอบๆเรือและหารือเกี่ยวกับการโจมตีบนเกาะไต้หวันกับม่อหลงและหลี่เหว่ยเกือบจะทั้งคืน

การสนทนาทั้งหมดไม่ได้เป็นความลับเพราะดีห์ราห์ก็ร่วมฟังด้วยและแสดงความคิดเห็นเป็นครั้งคราว ซึ่งถึงแม้ว่าจะไม่ได้สมบูรณ์แบบและมีช่องโหว่มากมายแต่อย่างน้อยๆก็พิสูจน์ให้เห็นได้ว่าดีห์ราห์นั้นค่อยๆรวมเป็นหนึ่งเดียวกับพี่น้องเขี้ยวหมาป่า ดังนั้นเย่เชียนจึงพยักหน้าให้ดีห์ราห์ด้วยความพึงพอใจซึ่งทำให้ดีห์ราห์รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย อย่างไรก็ตามเขาก็ยังต้องเรียนรู้อีกมากและเขาก็จะไม่ได้หย่อนยานเลยแม้แต่น้อยเพราะนี่เป็นโอกาสการเรียนรู้ครั้งเดียวในชีวิตและแน่นอนว่าดีห์ราห์จะไม่ปล่อยมันไปอย่างแน่นอน

สำหรับหลิวเทียนเฉินนั้นเขาก็มีอาการเมาเรือจนอาเจียนอย่างต่อเนื่อง ซึ่งเขาก็ยังไม่ตื่นดังนั้นเย่เชียนจึงไม่อยากที่จะปลุกเขาขึ้นมา ซึ่งดูเหมือนพี่ชายคนนี้จะอยู่แต่บนดินเลยไม่เหมาะกับการอยู่ในทะเลเลยจริงๆ

วันรุ่งขึ้นทุกคนก็ให้กล่าวคำคำปฏิญาณตนแล้วขึ้นเรือรบเพื่อตรงไปยังเกาะไต้หวันในทันที ซึ่งหลิวเทียนเฉินนั้นไม่ได้มาด้วยเพราะร่างกายของเขาไม่เหมาะสำหรับการเข้าร่วมในสงครามครั้งนี้ ดังนั้นเย่เชียนจึงให้เขาพักและพักรักษาตัวและถึงแม้ว่าหลิวเทียนเฉินจะไม่เต็มใจแต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีเพราะร่างกายของเขานั้นปรับสภาพไม่ได้นับประสาอะไรกับการต่อสู้ กว่าเขาจะไปถึงเกาะไต้หวันเขาคงจะหมดแรงแล้วและไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะเดินนับประสาอะไรกับการต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย

ความเวิ้งว้างนับพันไมล์พร้อมกับคลื่นทะเลที่ซัดอย่างบ้าคลั่ง

เย่เชียนนั้นยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือและปล่อยให้ลมทะเลกระทบแก้มของเขาและเส้นผมของเขาก็ปลิวพร้อมกับสายลม ด้วยสีหน้าที่ดูหนักแน่นและดวงตาที่มองออกไปไกลๆไปยังดินแดนอันไกลโพ้น ซึ่งไม่ว่าทัศนคติของรัฐบาลจีนจะเป็นอย่างไรแต่เย่เชียนรู้สึกได้ว่าเขาจำเป็นที่จะต้องทำเช่นนี้และไม่ใช่เพื่อชื่อเสียงหรือผลกำไรแต่เพื่อเปลวไฟอันโชติช่วงในใจของเขา คนเราไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนหรืออยู่กับใครทุกๆคนก็ต้องมีความภาคภูมิใจในชาติเกิดและต้องปฏิบัติตามความเชื่อของตนอย่างแน่วแน่ ซึ่งเย่เชียนนั้นไม่ใช่สุภาพบุรุษที่ดีหรือเป็นนักปราชญ์เขาเป็นเพียงคนธรรมดาและเป็นคนจีนที่รักชาติเกิด ดังนั้นเมื่อเผชิญหน้ากับศักดิ์ศรีของชาติแล้วเย่เชียนก็ต้องยืนหยัดอย่างกล้าหาญและถึงแม้ว่าเบื้องหน้าจะเป็นขวากหนามหรือหน้าผาเขาก็จะไม่มีวันย่อท้อเป็นอันขาด

เป็นเพราะความเชื่อที่ว่าองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่านั้นสามารถเติบโตได้อย่างต่อเรื่องและมาถึงวันนี้ได้นั้นเป็นเพราะสมาชิกทุกคนสนับสนุนซึ่งกันและกันและเป็นเพราะความเชื่อและเป้าหมายเดียวกันนั่นเอง

ม่อหลงกับหลี่เหว่ยก็ยืนอยู่ข้างหลังของเย่เชียนอย่างเงียบๆโดยไม่ได้พูดอะไรและใบหน้าของพวกเขาก็ดูจริงจังและหนักแน่นเช่นเดียวกันกับเย่เชียน

หลังจากผ่านไปสักพักเย่เชียนก็หันไปหาหลี่เหว่ยและพูดว่า “เกาะไต้หวันอยู่ข้างหน้าใช่มั้ย?..หยุดเรือก่อนแล้วเรียกพี่น้องทั้งหมดมารวมตัวกันที่ดาดฟ้าหน้าเรือโดยด่วน”

หลี่เหว่ยก็ตอบกลับและหันหลังเดินไปยังห้องควบคุมทันที ไม่นานนักเหล่าทหารเรือไอร่อนทั้งหมดก็ยืนอยู่ที่ด้านฟ้าหน้าเรือรบด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม พวกเขาทั้งหมดเป็นทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาเหมือนทหารจริงๆและเป็นทหารที่มีความเชื่อ ซึ่งสิ่งที่พวกเขาเชื่อนั้นไม่ใช่หลักคำสอนใดๆแต่เป็นความภักดีและความรักชาติและการแก้แค้นอย่างสมเหตุสมผลนั่นเอง

เย่เชียนก็หันกลับมาอย่างช้าๆและกวาดสายตามองทีละคนแล้วพูดว่า “พวกคุณทุกคนรู้รายละเอียดของภารกิจในครั้งนี้ดีใช่มั้ย?..ถ้าอย่างนั้นผมจะไม่พูดอะไรมากเพราะจุดประสงค์ของการใช้เวลาและเงินและลงแรงไปมากขนาดนี้เพื่อฝึกฝนพวกคุณและเปลี่ยนพวกคุณให้เป็นดาบและมันถึงเวลาแล้วที่จะนำดาบออกจากฝัก..พวกคุณต้องเป็นดั่งดาบที่ฝ่าคลื่นลมและทะเลเพื่อฆ่าฟันศัตรูให้สิ้น..ผมหวังว่าผมจะได้เห็นจิตวิญญาณแห่งนักสู้ในตัวพวกคุณ..เพื่อที่พี่น้องของผมทุกคนจะได้เห็นความยิ่งใหญ่ของพวกคุณ..ถ้าองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าเป็นดั่งหมาป่าผมก็หวังว่ากองทัพเรือไอร่อนบลัดจะเป็นเขี้ยวเล็บที่สามารถฉีกศัตรูออกเป็นชิ้นๆได้..หมาป่านั้นท่องไปทั่วโลกเพื่อกินเลือดเนื้อแต่สุนัขข้างทางเดินทางไปทั่วโลกเพื่อกินอึ..ผมหวังว่าพี่น้องไอร่อนบลัดทุกคนจะเป็นหมาป่าที่น่าเกรงขามต่อหน้าศัตรูทั้งหมด..คุณทำได้มั้ย?”

“เมื่อดาบออกจากฝักแล้วพวกเราจะสังหารศัตรูทั่วทุกสารทิศ..จะทะลวงกองทัพที่อยู่ห่างไกลเป็นพันๆไมล์..พวกเราจะอยู่อย่างยิ่งใหญ่!” สมาชิกทุกคนตะโกนพร้อมกันและแม้แต่คลื่นที่ซัดกระหน่ำก็ไม่สามารถกลบเสียงที่ดังกึกก้องไปทั่วท้องฟ้าได้

เย่เชียนก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจเพราะคนแบบนี้สมควรที่จะเป็นหนึ่งเดียวกับเขี้ยวหมาป่าและมีค่าควรแก่การเป็นสมาชิกไอร่อนบลัดและชายชาติทหารเลือกเหล็กอย่างมาก ถึงแม้ว่าพวกเขาจะได้ชื่อว่าเป็นกองทัพเรือหรือโจรสลัดก็ตามแต่พวกเขาก็ทำในสิ่งที่ทหารควรทำอย่างสมบูรณ์แบบ

.