ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ - บทที่ 805 เขารู้ทุกอย่าง

ยากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 805
เสียตะโกนดังขึ้นเรื่อยๆ มีความรู้สึกเชิงบังคับ ไม่เหลือโอกาสให้กู้โม่หานและหนานหว่านเยียนหายใจเลย

เหล่าขุนนางของแคว้นซีเหย่ต่างเกิดความหวาดผวา พวกเขายังไม่เคยเห็นราชทูตที่มาเข้าเยี่ยมตื่นเต้นเช่นนี้เลย แข็งแกร่งกว่าแคว้นเทียนเซิ่งอีก สถานการณ์เช่นนี้ คนที่ไม่รู้คงต้องคิดว่าจะกลืนทั้งตัวเป็นๆ ของฮ่องเต้และฮองเฮาเหนียงเหนียงเลย

เสด็จไทเฮาอดมวดคิ้วไม่ได้ หน้ากู้โม่หานเคร่งมาก สองตาอันร้ายกาจกวาดสายตามองเหล่าราชทูตที่พูดเป็นฉอดๆ ในตหนักและตบบัลลังก์มังกรอย่างแรง

“เงียบ!”

คนพวกนี้ก็หัวรุนแรงเกินไปแล้ว ยังไม่พูดถึงความน่าเชื่อถือของพ่อบ้านกาว แค่หยุนอี่ว์โหรวทั้งคนเขาก็ไม่มีทางปล่อยไปอย่างง่ายดายแล้ว

ถ้านางจากไปอย่างมีหน้ามีตาเช่นนี้เลยขจ แล้วเขาจะบอกหว่านเยียนกับลูกๆ ยังไง?

พูดจบฌห ทุกคนล้วนตกใจกับพลังอันกวดขันโดยที่ไม่ต้องโมโหของกู้โม่หานจนสั่นไปทั้งตัว

ราชทูตแคว้นต้าเซี่ยเหล่านั้นก็ตกใจอย่างไร้เหตุผล ถอยหลังไปครึ่งก้าวและไม่ส่งเสียงอีก

แต่ในเมื่อบรรยากาศกลายเป็นเช่นนี้แล้ว ราชทูตแคว้นต้าเซี่ยก็อดพูดไม่ได้ว่า “ฮ่องเต้ ขออภัยให้กับการเสียมารยาทของพวกกระหม่อมญด แต่การรับจวิ้นจู่กลับมาเป็นเรื่องใหญ่อันดับหนึ่งเลย พวกกระหม่อมไม่มีทางไม่ใจร้อนหรอก”

“แต่พวกกระหม่อมไม่เข้าใจว่าเมื่อกี้ที่ฮองเฮาเหนียงเหนียงโมโหเช่นนั้นคือเพราะอะไรเหรอ? พวกกระหม่อมขอเจอจวิ้นจู่มีอะไรไม่ถูกเหรอ? ฮองเฮาเหนียงเหนียงขัดขวางเพื่ออะไร?”

“หรือว่า ตอนนี้จวิ้นจู่ของพวกกระหม่อมเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาไม่สะดวกพบแขกเหรอ?”

พูดจบปุบ ขุนนางแคว้นซีเหย่บางคนก็เริ่มทนไม่ได้แล้ว ต่างเปิดปากคล้อยตามว่า “ฮ่องเต้! วันนี้ราชทูตแคว้นต้าเซี่ยมาเข้าเยี่ยม สถานะของโหรวเฟยเหนียงเหนียงพิเศษเช่นนี้ ควรเชิญมาในตำหนัก”

พวกเขาไม่ได้อยากเห็นแคว้นซีเหย่กับแคว้นต้าเซี่ยตกอยู่ในการพัวพันและการต่อสู้อีกแล้ว!

อีกอย่าง พวกเขารู้สึกตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าคือหนานหว่านเยียนทนให้อีกคนอยู่ไม่ได้ จงใจทำร้ายนางสนม และตอนนี้ก็คือโอกาสที่ดีที่เชิญหยุนอี่ว์โหรวออกมาพอดี!

เสียงพูดมากพูดเยอะดังขึ้นในตำหนักใหญ่ไม่หยุด

ไม่มีใครนึกถึงเลยว่าสถานการณ์จะเป็นไปตามทางที่ไม่สามารถแก้ไขได้แล้ว

ความมุ่งมั่นที่จะชนะไหลผ่านเข้าตาของพ่อบ้านกาวแวบหนึ่งอย่างไร้ร่องลอย

กู้โม่เฟิงขมวดคิ้วและมองกู้โม่หานอย่างเป็นห่วง

เขารู้อยู่แล้วว่าหยุนอี่ว์โหรไปไหนแล้ว และก็เข้าใจว่าขุนนางเหล่ากำลังคิดอะไรอยู่ ก็คืออยากหาข้ออ้างหาเรื่องหนานหว่านเยียน บังคับให้กู้โม่หานต้องเอาคนออกมาให้ได้

ถ้าเป็นเรื่องในบ้านธรรมดาๆ อย่างดีหน่อย แต่ถ้าถูกพวกเขายกถึงขั้นเรื่องแคว้น คุณสมบัติก็จะต่างกันโดยสิ้นเชิงเลย

แต่พูดตามตรงแล้ว ผู้หญิงชั่วร้ายอย่างหยุนอี่ว์โหรแบบนั้น แม้กระทั่งเขาเองยังไม่อยากปล่อยไปอย่างง่ายดายเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหนานหว่านเยียนกับกู้โม่หานที่ถูกทำร้ายอย่างลึกซึ้งแล้ว?

หนานหว่านเยียนในเวลานี้ดูฝูงชนมากมายที่อยู่ในตำหนัก ได้ยินคำพูดเกี่ยวกับปกป้องหยุนอี่ว์โหรและต่อต้านนางจากปากพวกเขา ก็รู้สึกความดันขึ้นสูงแล้ว

แต่นางกลับไม่ได้เปิดปากพูดอีก ไม่อย่างนั้นจะยิ่งทำให้คนเหล่านี้ไม่พอใจเข้าไปอีก อีกอย่าง นางก็นึกไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าคนส่วนใหญ่ที่ไม่พอใจนางจะเป็นราชทูตของแคว้นต้าเซี่ย…

สีหน้าของเสด็จไทเฮาก็ดูแย่มากเช่นกัน นางไม่อยากเชื่อเลยว่าหยุนอี่ว์โหรจะเป็นจวิ้นจู่แคว้นต้าเซี่ย ยิ่งไม่เคยได้ยินว่าในมือนางจะมีสิ่งที่เป็นหลักฐานยืนยันตัวอะไรอย่างนั้นเลย

ก็แค่ญาติห่างไกลคนหนึ่งของจวนแม่ทัพ ด้านหลังหยุนอี่ว์โหรจะมีอิทธิพลและภูมิหลังอันใหญ่หลวงเช่นนี้ได้อย่างไร?

แต่ด้วยสถานการณ์ในเวลานี้ ถ้าไม่ส่งคนให้ กลัวแต่ตอนจบจะไม่สวย

“ฮ่องเต้ ท่านคิดอย่างไรเหรอ?”

กู้โม่หานกวาดสายตามองคนเหล่านี้ด้วยสองตาอันร้ายกาจไร้ความร้อน ใบหน้าอันหล่อเหลามีความเย็นชาชุบอีกชั้นหนึ่งขึ้นมา

เขาไม่เชื่อหยุนอี่ว์โหรจะเป็นจวิ้นจู่แคว้นต้าเซี่ย และหยุนอี่ว์โหรเข้ามาในจวนก็พักหนึ่งแล้ว เขาไม่เคยเห็นการปฏิบัติตัวพิเศษในตัวพ่อบ้านกาวจด และเขาก็ไม่เห็นความโอหังอวดดีและความกล้าหาญสักนิดจากตัวหยุนอี่ว์โหรเลย อีกอย่าง ถ้าหยุนอี่ว์โหรเป็นจวิ้นจู่แคว้นต้าเซี่ย เสด็จแม่ก็ไม่มีทางเกลียดนางขนาดนั้นหรอก

แต่มีหนึ่งคนกลับเหมาะสมมากเลยจริงๆ–

เขาเอียงหัวดูหนานหว่านเยียนโดยจิตใต้สำนึกด้วยสายตาอันเคืองใจและซับซ้อน

ไม่ต้องพูดมากเกี่ยวกับนิสัยของหนานหว่านเยียน หยิ่งยโส ดุเดือดรุนแรงมีวิธี มีสติปัญญาและแผนการ พิจารณาสถานการณ์และประเมินการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเสด็จแม่ดีกับหนานหว่านเยียนสุดๆ ปกป้องและรักลำเอียงในทุกๆ ด้าน แล้วยังอยู่ฝ่ายเดียวกับนางคอยต่อต้านเขา

คราวก่อนที่หนานหว่านเยียนหนีออกไปจากวัง เบื้องหลังก็มีอิทธิพลที่มองไม่เห็นคอยช่วยเหลือ ไม่ว่าเขาสืบยังไงก็ไม่เจอ และเมื่อวานที่หนานหว่านเยียนคุ้มครองแคว้นต้าเซี่ยผิดปกติเขาเองก็เห็นแก่ตาหมด

และยังมีเรื่องที่ผิดปกติที่เขาเห็นในโรงน้ำชาเหล่านั้น แต่เด็กรับใช้ชายเหล่านั้นกลับเคารพนบนอบต่อหนานหว่านเยียน

และตอนนี้ พอได้ยินเหล่าราชทูตแคว้นต้าเซี่ยบอกว่าหยุนอี่ว์โหรคือจวิ้นจู่ ปฏิกิริยาที่แปลกประหลาดของหนานหว่านเยียน…

ปรากฏการณ์ต่างๆ โยงใยกัน ในหัวกู้โม่หานออกมาแค่ผลลัพธ์อย่างเดียว

คือหนานหว่านเยียนที่เป็นจวิ้นจู่แคว้นต้าเซี่ย–จักรพรรดินีของแคว้นต้าเซี่ยในอนาคต!