ยอดกุ๊กบุกแดนเซียน - บทที่ 405 เจ้าแห่งเขตแดนปีศาจที่ครองตำแหน่งสั้นที่สุด
บทที่ 405 เจ้าแห่งเขตแดนปีศาจที่ครองตำแหน่งสั้นที่สุด
……….
บทที่ 405 เจ้าแห่งเขตแดนปีศาจที่ครองตำแหน่งสั้นที่สุด
ดวงตาของมังกรทั้งห้าที่ปิดอยู่เบิกกว้างขึ้น!
ชั่วขณะที่พวกมันลืมตา สายฟ้าและพายุหมุนได้ม้วนเอาฝุ่น สมุนไพรปีศาจและก้อนหินขึ้นมา ลูกเห็บผสมกับฝนสายฟ้าแห่งความพินาศทรงพลังยิ่งนัก เปลวเพลิงพวยพุ่งจากทุกทิศทาง แสงสว่างสาดส่องไปทั่วผืนดิน ทำให้ผู้ชมได้เผชิญหน้ากับพลังอันยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ!
พวกเขารู้สึกโล่งอกที่ทัณฑ์สวรรค์ยังคงมีสติสัมปชัญญะ ควบคุมทุกสิ่งไว้ในขอบเขตหนึ่ง มิเช่นนั้นทั้งเขตแดนปีศาจคงถูกทำลายในพริบตา!
สายฟ้าสีม่วงเข้มปรากฏขึ้นในเมฆฝน ในตอนนี้โม่จวินเจ๋อมาถึงเบื้องหน้าศีรษะมังกรสีม่วงเข้มแล้ว เขาไม่พูดพร่ำทำเพลงแล้วกัดเข้าไปทันที!
เมื่อเขาขยับ มังกรทั้งห้าก็ขยับตาม ไม่มีผู้ใดมองเห็นสถานการณ์ได้ชัดเจน พวกเขาเพียงรู้สึกว่าฟ้าดินสั่นสะเทือน โดยเฉพาะท้องฟ้า ราวกับจะถูกฉีกขาดออกจากกัน!
เจ้าวังปีศาจพาฮวนฮวนหนีไปไกล นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นแค่ปีศาจตัวเล็ก ๆ หากตัวเอกเป็นเขา แล้วต้องเผชิญกับทัณฑ์มังกรที่มาทีละลูกแล้วสุดท้ายมาพร้อมกันทั้งห้าตัวเช่นนี้ เขาคงหยุดดิ้นรนและยอมตายแต่โดยดี…
“เขตแดนปีศาจกำลังจะต้อนรับราชาองค์ใหม่แล้ว!”
“หืม? พวกเจ้าลืมไปแล้วหรือว่าราชาของพวกเจ้าคือท่านเทพปีศาจ?” สนมปีศาจที่สิบสองปรากฏตัวจ้องมองเจ้าวังปีศาจด้วยสายตาเย็นชา
“ท่านเทพปีศาจ?” เจ้าวังปีศาจยิ้มเบา ๆ “เทพปีศาจที่จะสังเวยทุกชีวิตเพื่อตัวเอง เขาคู่ควรด้วยหรือ?”
นางสนมปีศาจยิ้ม “นั่นเป็นเพียงคำพูดด้านเดียวของเจ้า หอคอยกระดูกและถ้ำปีศาจไม่ใช่คำสั่งของเทพปีศาจ แต่เป็นใครบางคนที่ทำตามใจตัวเองต่างหาก!”
“ใครบางคน? ผู้ใด? มังกรปีศาจหรือ?”
“ที่แท้ท่านก็รู้ถึงการมีอยู่ของถ้ำปีศาจ เหตุใดจึงไม่ยื่นมือเข้าช่วยเล่า?”
“คนผู้นั้นคือตัวเจ้าเองมิใช่หรือ?”
เหล่าผู้ยิ่งใหญ่ที่มุงดูถามพลางหัวเราะเยาะ บางคนถึงกับประกาศว่าหาก เมล็ดพันธุ์ปีศาจฝ่าทัณฑ์สวรรค์สุดท้ายได้สำเร็จ พวกเขาจะยอมรับเขาเป็นเจ้าแห่งเขตแดนปีศาจคนใหม่!
ในขณะที่ทุกคนกำลังโต้เถียงกัน เงาดำถูกฟ้าผ่าตกลงมาจากเมฆ ตามด้วยมังกรสี่ตัวพุ่งลงมาพร้อมกัน ท่าทางนั้นเหมือนจะสังหารผู้ฝ่าทัณฑ์สวรรค์ในคราเดียว!
“ดูเหมือนเจ้าแห่งเขตแดนปีศาจของพวกเจ้าจะต้องตายแล้ว” สนมปีศาจที่สิบสองเห็นดังนั้นก็เงยหน้าหัวเราะ
สนมปีศาจที่สิบสองหัวเราะจนน้ำตาไหล ผู้คนที่มุงดูต่างรู้สึกโมโห แต่ไม่มีใครกล้าโต้แย้ง เพราะนางพูดความจริง!
“เมล็ดพันธุ์ปีศาจ ต้องผ่านการทดสอบสายฟ้าได้แน่นอน เมื่อถึงเวลานั้น ฮวนฮวนจะให้เขาจัดการเจ้าเป็นคนแรก!” ฮวนฮวนเท้าเอว พลางชี้ไปที่สนมปีศาจที่สิบสองด้วยความโกรธแค้น
ชั่วขณะนั้น เด็กสาวผู้นี้ก็ได้รับความสนใจจากทุกคน
“น้องสาวพูดได้ดีมาก หญิงผู้นี้ช่างเลวร้าย ถึงเวลาต้องจัดการนางแน่!”
องค์หญิงน้อยที่เพิ่งถูกตบกลับมาสนับสนุนฮวนฮวนอย่างออกหน้าออกตา แล้วหันไปพูดกับท่านพ่อของตน “ท่านพ่อ ไม่ได้ยินที่น้องสาวพูดหรือ ท่านรีบลงมือเถิด อย่ารอเมล็ดพันธุ์ปีศาจเลย”
เจ้าวังปีศาจ “…”
เขาอยากบีบคอลูกสาวที่แสนกตัญญูคนนี้จริง ๆ!
“ท่านพ่อของพวกเจ้าไม่มีทางเอาชนะข้าได้หรอก” สนมปีศาจที่สิบสองยกมือปิดปากหัวเราะอย่างยียวนชวนให้อยากตบ!
เจ้าวังปีศาจตัดสินใจทำตามความปรารถนาของสนมปีศาจ ในเมื่อนางอยากโดนตบก็จัดให้สักที!
เมื่อเขาลงมือ อีกผู้ยิ่งใหญ่ที่ดูอยู่ก็ลงมือเช่นกัน “ข้าจะช่วยท่านเจ้าวังสักแรง!”
ที่นี่เกิดการต่อสู้ขึ้นแล้ว ส่วนทางนั้นเงาดำที่ถูกทำนายว่าจะตายก็ยังไม่ตาย เพียงแต่พวกเขาย้ายสนามรบจากเมฆลงมาด้านล่างแทน
ผู้ชมทั้งหลายมองไม่ทันแล้ว สุดท้ายพวกเขาเลือกที่จะแยกตาทั้งสองข้างดูสนามรบแต่ละแห่ง
ส่วนเขตปีศาจระดับสูงที่ถูกละเลย ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าชั้นกำแพงใสนั้นบางลงแล้ว สายฟ้าทั้งห้าสีก็ค่อย ๆ น้อยลงเช่นกัน
เหล่าลูกอ่อนของปีศาจที่ได้รับผลกระทบเพียงเล็กน้อยลืมตาขึ้นมาอย่างงุนงง
เมื่อเห็นพ่อแม่และญาติพี่น้องของตนล้มลงเป็นทิวแถว สมองที่ยังไม่รู้เดียงสาพลันแจ่มชัดขึ้นมา
“ท่านพ่อ!”
“ท่านแม่!”
“พี่ชาย พวกท่านเป็นอะไรไป!”
เสียงร้องไห้ของมันเริ่มดังขึ้น พวกมันค่อย ๆ เดินเข้าหาญาติพี่น้องที่ล้มลงกับพื้น ภาพน่าอัศจรรย์จึงปรากฏ ราวกับสายฟ้าห้าสีกลัวจะทำร้ายลูกอ่อนตัวน้อย จึงพากันหลีกทางให้
ปีศาจอสูรผู้ใหญ่ที่กำลังจมดิ่งอยู่ในสระสายฟ้า พอลืมตาขึ้น ประโยคแรกที่เอ่ยออกมาคือ “ร้องไห้ทำไม ไม่เห็นหรือว่าแม่กำลังสนุกอยู่?”
ลูกอ่อนที่กำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นมองรอยเลือดประปรายบนร่างของแม่ตัวเอง นี่เรียกว่าสนุกงั้นหรือ?
แม่เห็นลูกของตนปลอดภัยดี จึงกำชับว่าอย่าวิ่งไปไหน แล้วก็กระโจนเข้าไปในสายฟ้าห้าสีอีกครั้ง แม้ว่าการรับทัณฑ์สวรรค์จะเจ็บปวดทรมานถึงขั้นอยากตายให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็คุ้มค่ายิ่งนัก!
เผ่าปีศาจอสูรที่ถูกลูกอ่อนปลุกให้ตื่นก็ทำเช่นกัน พวกมันเลือกที่จะให้สายฟ้าห้าสีเข้าสู่ร่างกายอีกครั้ง
“จะทำอย่างไรดี?”
“พวกเราจะสนุกต่อไปดีไหม?”
ลูกอ่อนที่ยังมีสติ เมื่อพูดถึงคำว่าสนุกสีหน้าก็เปลี่ยนไป มันไม่ใช่ความสนุกเลยสักนิด แต่ญาติของมันชอบสายฟ้าขนาดนี้ คงมีเหตุผลอะไรแน่ ๆ! ดังนั้นเหล่าลูกอ่อนตัวน้อยจึงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วค่อย ๆ ย่อตัวลงหน้าสายฟ้าห้าสี ตรงตำแหน่งที่พวกเขาอยู่ แต่สายฟ้าถอยหนีไปไกลลิบ ไม่มีทีท่าว่าจะให้พวกเขาสนุกต่อเลย
ลูกอ่อนพยายามสื่อสารกับสายฟ้าห้าสี แต่น่าเสียดายที่มันไม่เข้าใจภาษาของพวกเขา พวกมันแค่ได้รับคำสั่งมาว่าห้ามทำร้ายลูกอ่อนเท่านั้น
ด้านนอกม่านพลังยังมีผู้คนรวมตัวกันอยู่ พวกเขาราวกับเห็นเงาร่างเดินมาทางนี้อย่างคลุมเครือ
“ลูกอ่อนรอดชีวิตมาได้!”
“ดีแล้วที่ทัณฑ์สวรรค์ในครานี้ไม่ได้ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์…”
พวกลูกอ่อนที่อยากสนุก แต่ทำไม่สำเร็จนั้นหิวโหย จึงเริ่มเดินไปมาอย่างไร้จุดหมาย เมื่อพวกมันเห็นเป้าหมาย ดวงตากลับเป็นประกายวาววับ
“ท่านผู้อาวุโส ท่านมีของกินหรือไม่? ข้าหิวเหลือเกิน!”
“ท่านผู้อาวุโส เหตุใดพวกท่านจึงไม่เข้ามาเล่า?”
“โอ้ นี่พวกข้าถูกขังอยู่หรือ?”
เหล่าลูกอ่อนตัวน้อยตกใจกับการคาดเดาของตัวเอง บางตนพยายามยื่นมือออกไปหาคนด้านนอก แต่ถูกลูกอ่อนที่โตกว่าเล็กน้อยจับไว้
“ท่านแม่ของข้าบอกว่าคนข้างนอกล้วนชั่วร้าย พวกเขาจะจับพวกเราไปขายหรือต้มกิน ออกไปมั่วซั่วไม่ได้!”
พวกที่อยู่ด้านนอก “…”
เจ้าพวกตัวจ้อยไม่พอแม้แต่จะเคี้ยวแล้วติดซอกฟันด้วยซ้ำ!
แต่ดีแล้วที่พวกลูกอ่อนมีความระแวดระวังเช่นนี้ เพราะลูกอ่อนที่ถูกใช้เป็นจุดศูนย์กลางของค่ายกลในถ้ำปีศาจก็มีอายุเท่า ๆ กับพวกมันนั่นแหละ
“แล้วพวกพ้องของพวกเจ้าล่ะ?”
ในเมื่อพวกลูกอ่อนยังรอดชีวิตมาได้ ไม่มีเหตุผลที่พวกปีศาจโตเต็มวัยที่แข็งแรงกว่าจะตายหรอก
คนที่ถามเห็นพวกลูกอ่อนไม่ตอบ จึงลังเลก่อนถามอีกว่า “พวกเขา… ตายกันหมดแล้วใช่ไหม?”
“ท่านแม่ไม่ได้ตาย! นางแค่กำลังนอนหลับอยู่เท่านั้น!”
“ท่านปู่ก็ไม่ได้ตาย ท่านบอกว่าจะนอนต่ออีกสักพัก สั่งข้าไม่ให้รบกวน…”
พวกลูกอ่อนต่างแย้งเสียงดัง แม้จะเป็นเช่นนั้น พวกเขาก็ยังได้รับสายตาเวทนาสงสารมากมายจากผู้คน
คนด้านนอกแน่ใจแล้วว่าพวกปีศาจข้างในคงตายกันหมดแล้ว
“เผ่าปีศาจอสูรระดับสูงต้องเผชิญกับภัยพิบัติใหญ่หลวงเช่นนี้ ช่างน่าสาปแช่งผู้ที่ก่อเหตุเหลือเกิน!”
บางคนเดือดดาลด้วยความโกรธแค้น ในขณะที่บางคนเกิดความคิดอยากรับอุปการะ
“น่าสงสารจริง ๆ เจ้าตัวน้อยทั้งหลาย รอให้ม่านพลังสลายแล้วตามพี่สาวกลับบ้านเถิด พี่สาวจะเลี้ยงดูพวกเจ้าเอง!”
“ไปกับข้าก็ได้ วางใจเถิด ข้าจะไม่กินพวกเจ้าหรอก”
“อะไรนะ? พวกเจ้ากำลังพูดอะไรกัน? คิดจะลักพาลูกของข้าไปหรือ?”
เผ่าปีศาจอสูรที่โตเต็มวัยตนแรกปรากฏตัวขึ้น ร่างกายที่เต็มไปด้วยร่องรอยจากสายฟ้าและใบหน้าที่บิดเบี้ยว ทำให้ผู้คนด้านนอกประหลาดใจยิ่งนัก
……….
YOU MAY ALSO LIKE
