ยอดกุ๊กบุกแดนเซียน - บทที่ 374 มอบให้เจ้า

บทที่ 374 มอบให้เจ้า

……….

บทที่ 374 มอบให้เจ้า

ในชั่วขณะนั้น ผู้อาวุโสกระทิงถึงกับหยุดหายใจ เขามองหัวหน้ากระทิงด้วยสายตาดุร้าย ช่างไร้ยางอายเสียจริง!

สายฟ้าที่คาดว่าระเบิดออกมากลับถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีรุ้งที่ปรากฏขึ้นอย่างฉับพลัน และถูกซัดใส่หัวหน้ากระทิงอย่างรุนแรง!

“ถ้าเจ้ากล้าแตะต้องนางอีกแม้แต่นิดเดียว เจ้าจะต้องตายอย่างอนาถแน่นอน!”

ดอกไม้ดำน้อยทิ้งคำพูดนี้ไว้ แล้วกลับเข้าสู่ร่างของหลิงเยว่ พร้อมกับหัวหน้ากระทิงที่ถูกสายฟ้าของตนเองระเบิดจนกลับคืนร่างเดิม ทิ้งไว้เพียงผู้คนและฝูงวัวที่ยืนงงงัน

นางไม่กล้าใช้ร่างจริงออกไป แต่แยกส่วนหนึ่งของร่างกายไปจัดการกับสายฟ้า แล้วรีบกลับมาอย่างรวดเร็ว

เมล็ดพันธุ์ปีศาจฉวยโอกาสในช่วงนั้นเกือบจะเข้าสู่หัวใจของหลิงเยว่สำเร็จ ที่นั่นคือที่ซ่อนของเศษเสี้ยววิญญาณที่เหลืออยู่ มันจำเป็นต้องเข้าไปให้ได้เพื่อกลืนกินเศษวิญญาณนั้นให้สิ้น!

“บัดซบ!”

เมล็ดพันธุ์ปีศาจที่เพิ่งตบดอกไม้ดำน้อยที่น่ารำคาญออกไป ถูกขัดขวางอีกครั้ง และครั้งนี้ดอกไม้ดำน้อยที่ขัดขวางมันยังใช้รูปลักษณ์ของดอกไม้ปีศาจอีกด้วย

ดอกไม้ดำน้อยที่กลืนกินเถาวัลย์กึ่งเทพและราชาดอกไม้เกล็ดหิมะเจ็ดสี นางไม่ใช่ตัวตนเดิมอีกต่อไป ไม่เพียงแต่เพิ่มพลังให้อาวุธได้ แต่ยังสามารถลอกเลียนแบบสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่เคยสัมผัสได้อีกด้วย!

ดอกไม้ดำน้อยกลายเป็นเมล็ดพันธุ์ปีศาจอีกเมล็ดหนึ่ง แม้แต่วิชาปรสิตนางก็ลอกเลียนแบบได้ เพียงแต่ดอกไม้ปีศาจของนางมีสีม่วงเล็กน้อย ส่วนเมล็ดพันธุ์ปีศาจแท้นั้นเป็นสีดำล้วน

ร่างกายของหลิงเยว่กลายเป็นสนามรบอย่างสมบูรณ์ ครึ่งหนึ่งถูกยึดครองและดูดกินโดยดอกไม้ปีศาจสีดำสนิท โดยอีกครึ่งหนึ่งมีดอกไม้ปีศาจสีดำอมม่วงคอยทวงคืนพื้นที่ภายในร่างกายให้หลิงเยว่

เส้นเอ็นที่แตกสลายถูกเกาะกินและฟื้นฟูด้วยวิชาการรักษา

สภาพของหลิงเยว่ในตอนนี้เป็นเหมือนการมีชีวิตอยู่แต่ทรมานยิ่งกว่าความตาย นางคิดอยากตายตลอดเวลา แต่ยังดื้อดึงไม่ยอมแพ้!

“อ๊าก!”

ดูเหมือนว่านิสัยดื้อดึงของหลิงเยว่จะเกิดผล หัวใจของนางยิงลำแสงสีทองนับไม่ถ้วนออกมา ทำลายดอกไม้ปีศาจทั้งหมด รวมถึงกลุ่มแสงรักษาที่ห่อหุ้มร่างของนางก็ย้อมเป็นสีทอง แสงสีทองกำลังค่อย ๆ กลืนกินสีดำไปทีละน้อย

หลิงเยว่ที่หมดสติลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว ม่านตาสีดำสนิทเปลี่ยนเป็นสีฟ้าหนึ่งข้างและสีทองหนึ่งข้าง ตาขาวมีเส้นสีดำวิ่งไปมา

ก่อนที่อดีตผู้นำเผ่าและผู้อาวุโสกระทิงจะได้มองอย่างละเอียด หลิงเยว่ก็หลับตาแน่นอีกครั้ง

ในตอนนี้ ชิงหลงที่อยู่ข้าง ๆ ลืมตาขึ้น นางมองหลิงเยว่แวบหนึ่ง แล้วอ้าปากเล็กน้อย แสงสีฟ้าเจิดจ้าไหลออกมาจากปากของนาง ไข่มุกมังกรสีฟ้าใสลอยเข้าไปในกลุ่มแสงรักษาและหลอมรวมเข้ากับหัวใจของหลิงเยว่

หลังจากทำทุกอย่างเสร็จ ชิงหลงก็หลับตาลงอย่างอ่อนแรง

“นาง… นาง… นาง… นาง…” ผู้อาวุโสกระทิงชี้ไปที่ชิงหลงพลางพูดติดอ่าง

ไข่มุกมังกรนั้นเปรียบเสมือนจินตานของผู้บำเพ็ญ ดุจดังแก่นแท้ของปีศาจ แต่ชิงหลงกลับมอบให้แก่มนุษย์ผู้นี้โดยไม่ลังเล!

ภาพตรงหน้าสร้างความตระหนกแก่ทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั้น รวมถึงผู้นำเผ่ากระทิงผู้ต้องการช่วยเหลือหลิงเยว่ให้พ้นจากความเจ็บปวด

มนุษย์ผู้บำเพ็ญนี้มิเพียงแต่ทำให้เผ่ากระทิงยอมสู้ตายเพื่อปกป้อง แม้แต่ชิงหลงยังยอมสละไข่มุกมังกรให้นางด้าน!

“นาง… เป็นผู้ใดกัน?”

หัวหน้ากระทิงเอ่ยถามอีกครา แต่ไร้ผู้ใดตอบ อดีตหัวหน้าเผ่ามองเขาอย่างเย็นชา รอจนกว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ค่อยมาจัดการเขาแล้วกัน! การกระทำอันไร้ยางอายก่อนหน้านี้ แม้แต่เผ่าพันธุ์ของตนก็ยังทำลายได้!

ผู้อาวุโสเผ่ากระทิงค่อย ๆ ปลดพันธนาการให้ชิงหลง หลิงเยว่คงสำคัญต่อมังกรตนนี้มากกระมัง…

หัวใจของหลิงเยว่บัดนี้มีไข่มุกมังกรปกป้องเพิ่มขึ้นอีกชั้นหนึ่ง เมล็ดพันธุ์ปีศาจจะแทรกซึมเข้าไปกัดกินนางคงเป็นเรื่องยากยิ่ง!

ดอกไม้สีดำน้อยที่ถูกซัดจนถอยร่นกลับหัวเราะร่า ดอกไม้ปีศาจสีดำอมม่วงแพร่กระจายอย่างรวดเร็วภายในร่างของหลิงเยว่

เมล็ดพันธุ์ปีศาจจ้องมองหัวใจและอวัยวะภายในที่ถูกปกป้องอย่างแน่นหนาแล้วคำนวณโอกาสชนะ หากตนโจมตีอย่างเต็มกำลัง พบว่าแม้กระทั่งสามส่วนในสิบก็ยังไม่มีด้วยซ้ำ!

น่าเสียดายนัก มันยังเป็นเพียงเมล็ดพันธุ์ ตัวตนก็ยังมิอาจแปรเปลี่ยน พลังที่ใช้ได้จึงน้อยนิดนัก

มิสู้… ถอยไปก่อน รอให้ร่างกายวิวัฒนาการก่อน ค่อยหาภาชนะที่แข็งแกร่งสักสองสามที่ แล้วค่อยกลับมาเอาเมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์ครึ่งซีกนี้ไป!

เมื่อตัดสินใจได้ เมล็ดพันธุ์ปีศาจจึงพ่นลมหายใจเย็นยะเยือก แปลงเป็นแสงสีดำ พุ่งทะยานออกจากร่างของหลิงเยว่

มันช่างรวดเร็วนัก ทว่าแสงห้าสีของหลิงเยว่กลับเร็วกว่า มือเล็ก ๆ ของนางคว้าแสงสีดำเอาไว้ได้ ก่อนจะยัดเข้าปากโดยไม่ลังเล

ดวงตาด้านที่เคยปิดสนิท บัดนี้ลืมขึ้นแล้ว ดวงตาสีเขียวมรกตและสีทองอร่าม เหมือนกับดวงตาต่างสีที่ปรากฏบนใบหน้าของหลิงเยว่ในร่างจริงไม่มีผิดเพี้ยน

หลิงเยว่ในร่างเล็กเคี้ยวเมล็ดพันธุ์ปีศาจอย่างไม่รู้สึกรู้สา เมล็ดพันธุ์ดิ้นรนสุดกำลัง ทว่าร่างของมันกลับถูกมัดแน่นด้วยแก่นปราณทั้งห้า ยิ่งดิ้นก็ยิ่งถูกรัดแน่น

แม้หลิงเยว่ร่างเล็กจะเคี้ยวไปแล้วกว่าร้อยครั้ง แต่นางก็เพียงแค่กัดเปลือกนอกของเมล็ดพันธุ์ออกไปเพียงเล็กน้อย หากต้องการกลืนกินทั้งหมด คงต้องใช้เวลาอีกหลายปีหรือหลายสิบปี

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ใบหน้าเรียบเฉยของหลิงเยว่ร่างเล็กก็แปรเปลี่ยน นางกัดเมล็ดพันธุ์ปีศาจที่แข็งกว่าโลหะหายากไว้แน่น มุมปากมีเลือดสีดำไหลริน แต้มบนกระโปรงสีสันสดใส จนกลายเป็นดอกไม้ปีศาจ

ดวงตาทั้งสองข้างเปล่งประกาย เมล็ดพันธุ์สีทองอร่ามครึ่งซีกที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของหัวใจก็ลอยเข้าไปในดวงตาสีทองของหลิงเยว่ร่างเล็ก แสงสีทองเจิดจ้า เผาผลาญดอกไม้ปีศาจจนมอดไหม้ในพริบตา ดอกไม้สีดำเล็ก ๆ ที่เฝ้ามองอยู่รอบ ๆ ราวกับได้ยินเสียงกรีดร้องของเมล็ดพันธุ์ปีศาจ!

การกระทำเหล่านี้ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการเคี้ยวของหลิงเยว่ร่างเล็ก นางเบนสายตาไปยังไข่มุกมังกรที่ยังคงปกป้องหัวใจของร่างจริง

เมื่อได้ยินเสียงเรียก ไข่มุกมังกรก็ลอยมาอย่างว่าง่ายตรงหน้าของหลิงเยว่น้อย ในขณะที่นางกำลังจะยื่นมือออกไปเพื่อหลอมรวมไข่มุกมังกรนี้เข้ากับดวงตาสีเขียวมรกตของตน แต่ดูเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ นางจึงลดมือลง

บนมือน้อย ๆ ปรากฏแสงสีเขียวขนาดเท่าเมล็ดข้าว แสงน้อยถูกส่งไปยังหน้าไข่มุกมังกร และหลอมรวมเข้ากับไข่มุกมังกรได้อย่างราบรื่น ในชั่วพริบตาแสงสีเขียวก็สว่างจ้า!

“ข้ามอบให้เจ้า จงกลับไปเถิด” มือน้อย ๆ ผลักไข่มุกมังกรออกจากร่างกาย

ในขณะที่ไข่มุกมังกรจากไป จิตวิญญาณที่หลับใหลทั้งหมดในร่างของหลิงเยว่พลันตื่นขึ้น พวกเขาแย่งกันเข้าไปในร่างของหลิงเยว่ตัวน้อย เพื่อรับช่วงภารกิจกลืนกินเมล็ดพันธุ์ปีศาจต่อ

“นี่มันอะไรกัน ไม่อร่อยเลย!”

“เจ้าเด็กน้อย เจ้าปลุกพวกข้าให้ช่วยกินสิ่งนี้หรือ?”

“แหวะ… ข้าไม่กินหรอก!”

แม้ว่าวิญญาณที่เหลือจะปฏิเสธ แต่ไม่อาจต้านทานสายตาน่าสงสารของหลิงเยว่น้อยได้ เมื่อประกอบกับคำพูดว่า “ข้าเหนื่อยแล้ว ท่านผู้อาวุโสทั้งหลายช่วยข้าหน่อยได้ไหมเจ้าคะ?” แบบนี้ก็แทบจะปฏิเสธไม่ได้เลย!

อย่าเข้าใจผิด พวกเขาไม่ได้ใจอ่อนหรอก แต่เป็นเพราะหลิงเยว่ขังพวกเขาไว้ในร่างปฐมวิญญาณ ต้องเคี้ยวอย่างน้อยหนึ่งพันครั้งก่อนถึงจะยอมปล่อยออกไป

ช่างไร้ยางอายนัก!

หลิงเยว่แอบอยู่มุมห้องปิดปากหัวเราะคิกคัก ของดีแบบนี้ควรแบ่งปันกัน หากให้กลืนกินเองคงต้องรออีกสิบปีได้ ตอนนี้มีคนช่วยมากมาย เพียงสามถึงห้าปีคงกลืนกินได้หมดแล้ว!

หึ! เจ้าเมล็ดพันธุ์ปีศาจสุดท้ายก็ต้องตกเป็นอาหารของนาง ผู้เป็นเมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์อยู่ดี!

“นี่ ระบบ พอกำจัดเมล็ดพันธุ์ปีศาจหมดแล้ว ข้าจะไม่กลายเป็นมารจริง ๆ ใช่หรือไม่?”

[ไม่น่าจะ]

คำว่า ‘ไม่น่าจะ’ ของระบบทำให้หลิงเยว่ตกใจ นั่นหมายความว่ายังมีโอกาสที่นางจะกลายเป็นมารได้งั้นหรือ!

แย่แล้ว!

……….