ยอดกุ๊กบุกแดนเซียน - บทที่ 370 ผนึกเวลา!
บทที่ 370 ผนึกเวลา!
……….
บทที่ 370 ผนึกเวลา!
ดอกไม้สีดำขนาดใหญ่จำนวนมากแข่งกันบานสะพรั่งภายในพื้นที่ปิดล้อม จำนวนของสัตว์กินดอกไม้สีม่วงแดงไม่สามารถตามทันความเร็วในการบานของดอกไม้สีดำได้ และฝูงสัตว์กินดอกไม้ที่กลืนกินดอกไม้สีดำที่เกิดจากพลังปีศาจก็เกิดความผิดปกติขึ้น เพลิงพิสดารไม่สามารถเผาผลาญพวกมันได้หมด และกลับกลายเป็นฝ่ายที่ถูกเกาะกินแทน!
การค้นพบนี้ช่างน่าขนลุกเพียงใด ก่อนหน้านี้พืชที่หลิงเยว่ปลูกจะเกาะและกินสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ แต่ตอนนี้กลับตาลปัตร!
หลิงเยว่รู้สึกว่าพลังวิญญาณภายในร่างกายกำลังถูกใช้ไปอย่างรวดเร็ว เพลิงพิสดารภายในร่างกายกำลังดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าของนางซีดเผือด แม้กระทั่งรู้สึกได้ว่าพลังวิญญาณของตัวเองกำลังอ่อนแอลง
พลังปีศาจพึ่งพาดอกไม้สีดำที่เกาะกินเพลิงพิสดาร เพื่อดูดซับพลังของนาง
ชิงหลงสังเกตเห็นว่าหลิงเยว่ผิดปกติไป นางจึงกลายเป็นร่างจริง ใช้พละกำลังพุ่งชนกลุ่มดอกไม้สีดำ สะบัดหางฟาดผู้นำเผ่าทิงมี่ออกไป
หมอกสีดำในอากาศก่อให้เกิดดอกไม้สีดำขนาดใหญ่ขึ้นอีก…
พื้นที่มักรปิดผนึกเกือบจะเต็มไปด้วยดอกไม้สีดำ กระโปรงบนตัวปลาหนามปีศาจเกือบครึ่งมีดอกไม้ปรสิตสีดำเกาะอยู่ ส่วนอีกครึ่งหนึ่งเป็นเพลิงพิสดารสีม่วงแดง ใบหน้าของนางถูกครอบงำด้วยสีทั้งสองเช่นกัน รูปร่างมนุษย์ไม่สามารถคงอยู่ได้ บางครั้งก็กลายเป็นร่างปลา บางครั้งก็กลายเป็นรูปร่างมนุษย์… แม้แต่จะต่อต้านนางยังทำไม่ได้ ได้แต่จำใจให้ร่างกายของตัวเองกลายเป็นสนามรบระหว่างเพลิงพิสดารและพลังปีศาจอย่างนั้น
เกล็ดสีเขียวของชิงหลงที่สัมผัสกับกลุ่มดอกไม้สีดำมีสีเข้มขึ้นมาก ดูเหมือนพลังปีศาจกำลังพยายามเกาะติดบนตัวนาง!
ผู้นำเผ่ากระทิงงามคำรามด้วยความโกรธ ร่างกระทิงขนาดใหญ่เปล่งประกายสีทองสว่างวาบ เมื่อวิชาวัชระปรากฏขึ้น ดอกไม้ปีศาจที่อยู่ใกล้นางก็เหี่ยวเฉาและสลายไป
แต่ไม่นาน ดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาเหล่านั้นกลับปรากฏขึ้นอีกครั้ง
“หึ! หากเป็นเผ่ากระทิงในอดีต ข้าคงยังเกรงใจบ้าง แต่ตอนนี้…” เมล็ดพันธุ์ปีศาจหัวเราะด้วยความหยิ่งผยอง “พวกเจ้าทั้งหมดจงกลายเป็นปุ๋ยให้ข้าเถอะ!”
ผู้นำเผ่าทิงมี่กางแขนทั้งสองข้าง ลวดลายดอกไม้สีดำระหว่างคิ้วยิ่งชัดเจนขึ้น ดวงตาที่ซ่อนอยู่ในหมอกดำของเขาแปรเปลี่ยนเป็นดอกไม้สีดำเช่นกัน ปลายกลีบดอกมีสีม่วงเล็กน้อย
สีนั้นเหมือนกับสีของเปลวเพลิงม่วงที่ยังไม่ถูกหลิงเยว่ปราบ
ชิงหลงพ่นลมหายใจมังกรสีเขียวเข้มออกมา ลมหายใจมังกรสามารถแช่แข็งหลิงเยว่ได้สำเร็จ เพื่อปกป้องนางไม่ให้ถูกดอกไม้เกาะ ดวงตาสีเขียวมรกตของชิงหลงฉายแววเด็ดขาด ผู้สืบทอดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์จะต้องไม่เป็นอะไร!
นางผิดเองที่ประเมินพลังของเมล็ดพันธุ์ปีศาจต่ำเกินไป!
แต่นางคือชิงหลง นางไม่กลัวใครอยู่แล้ว!
นางเกลียดสิ่งที่ดูเหมือนจะไม่มีพลังทำลายล้าง แต่กลับสามารถบุกรุกร่างกายได้อย่างเงียบ ๆ และดูดซับพลังทั้งหมดเช่นนี้มาก
ชิงหลงอมลูกแก้วมังกรสีเขียวไว้ในปาก ตอนที่นางกำลังจะพ่นมันออกมา เสียงคำรามของสิงโตเก้าหางทำให้ดอกไม้เหล่านั้นร่วงหล่นลงไปมากมาย
“ผนึกเวลา!”
เวลาพลันหยุดนิ่ง ร่างสีขาวพุ่งไปข้างหน้าผู้นำเผ่าทิงมี่ด้วยความเร็วดุจสายฟ้า นิ้วทั้งห้ากลายเป็นกรงเล็บ แทงเข้าไปในอกของเขาและควักหัวใจออกมาหนึ่งดวง!
สิงโตขนเงินบีบหัวใจของผู้นำเผ่าทิงมี่จนแหลกโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย!
เมล็ดพันธุ์ที่ยังไม่เติบโต แม้ว่ามันจะเป็นเมล็ดพันธุ์ปีศาจก็ไม่น่าจะสามารถเล่นงานปีศาจสามตัวที่มีระดับสูงกว่าราชาได้ มีเพียงการฆ่าผู้นำเผ่าทิงมี่ที่ให้พลังแก่พลังปีศาจเท่านั้น พลังของเมล็ดพันธุ์ปีศาจจึงจะอ่อนแอลง!
ในขณะที่สิงโตขนเงินบีบหัวใจจนแตก เวลาก็เริ่มกลับมาอีกครั้ง…
ความเร็วในการเติบโตของดอกไม้ปีศาจเริ่มช้าลง ผู้นำเผ่าทิงมี่และสิงโตขนเงินล้มลงพร้อมกัน
เมล็ดสีดำบินออกมาจากหว่างคิ้วของผู้นำเผ่าทิงมี่ พุ่งไปทางหลิงเยว่ ผู้นำเผ่ากระทิงงามและชิงหลงตอบสนองอย่างว่องไว พวกนางขวางหน้าหลิงเยว่ที่หมดสติไว้
แม้ว่าพลังของเมล็ดพันธุ์ปีศาจจะอ่อนแอลง มันต้องการจะผ่านร่างของหลิงเยว่… ที่ต้องแลกด้วยราคาที่สูงมาก แต่เมื่อเทียบกับการกลืนกินเผ่าพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์ครึ่งหนึ่งแล้ว ไม่นับเป็นอะไรเลย!
แสงสีดำสายหนึ่งทะลุผ่านพลังของวิชาวัชระและทะลุผ่านลมหายใจน้ำแข็งของมังกร หลอมรวมเข้าไปในหว่างคิ้วของหลิงเยว่
ลูกแก้วมังกรสีเขียวหล่นออกมาจากปากของชิงหลง จิตสำนึกของมังกรถูกปิดกั้น แม้แต่ค่ายกลสะกดพลังของหลิงเยว่ก็ยังร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า
ผู้อาวุโสกระทิงที่ได้รับมรดกทั้งหมดเสร็จสิ้นแล้ว โบกปีกเนื้อเล็ก ๆ ของตัวเองรับคนที่ร่วงหล่นลงมา… เมื่อเห็นหลุมใหญ่ที่อกของผู้นำเผ่าทิงมี่ เขาเกือบจะโยนออกไปแล้ว แต่ดีที่ยังคุมตัวเองไว้ได้
เขาหยิบเอาเอ็นมาผูกผู้นำเผ่าทิงมี่ที่ดูเหมือนตายไว้กับตัวเอง ส่วนรูที่อกอีกฝ่ายไม่เกี่ยวอะไรกับเขา
“กลับเผ่า!” ผู้นำเผ่ากระทิงงามใช้มือข้างหนึ่งปิดไหล่ขวา ส่วนอีกข้างหนึ่งอุ้มชิงหลง หลิงเยว่ และปลาหนามปีศาจไว้
“รอข้าด้วย!”
มหาปุโรหิตหลากสีกระโดดขึ้นหลังผู้อาวุโสกระทิงในวินาทีสุดท้าย แล้วทุกคนก็หายตัวไปในป่าทะเลปีศาจอย่างรวดเร็ว
ถ้าไม่ใช่เพราะเกาะในทะเลสาบปีศาจแตกเป็นเศษเล็กเศษน้อยลอยอยู่บนผิวน้ำ และทีมขายอาหารปีศาจที่หลิงเยว่พาไปเมืองหลวงปีศาจยังไม่กลับมา ผู้นำเผ่าปลาคงรู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันอยู่
ตอนนี้ตื่นจากฝันแล้ว มหาปุโรหิตและต้นเหตุที่ใหญ่ที่สุดหายตัวไป เหลือไว้แต่ลูกปลาน้อย ๆ ที่พลิกท้องลอยอยู่ในทะเลสาบ
เขารู้สึกหดหู่ใจยิ่งนัก
“ท่าผู้นำเผ่าเกิดอะไรขึ้น!!”
“มังกรมาแล้วหรือ?”
“โอ้! ทำไมลูกปลาของข้าถึงพลิกท้องขึ้นมาเช่นนี้!”
หลังจากผ่านไปกว่าหนึ่งปี ในที่สุดทีมขายอาหารก็กลับมาจากเมืองหลวงปีศาจ พร้อมกับของต่าง ๆ มากมาย
ช่างคิดถึงจริง ๆ ผู้นำเผ่าปลามองพวกเขาที่สวมชุดเป็นคน หากไม่ใช่ว่าหัวยังเป็นหัวปลาเหมือนเดิม เขาคงจำพวกมันไม่ได้แล้ว
“พวกมันแค่หมดสติไปเท่านั้น” ปุโรหิตน้อยปลอบใจพร้อมกับตบไหล่เพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์ที่กำลังกอดลูกปลาของตัวเองร้องไห้ฟูมฟาย “อีกสักพักก็ฟื้น”
หลังจากผ่านเรื่องราวมากมายขนาดนี้ จิตใจของลูกปลาน้อยต้องแข็งแกร่งมากแน่ ๆ!
“หือ?”
หัวหน้าตะขาบมรกตและฮวนฮวนที่ตามทีมขายอาหารมาถึงทะเลสาบต่างอุทานออกมาพร้อมกันด้วยความประหลาดใจ หลิงเยว่อยู่ที่นี่จริง ๆ ด้วย!
กลิ่นนางรุนแรงมาก!
“หลิงเยว่อยู่ไหน?” หัวหน้าตะขาบมรกตไม่สนใจที่จะซ่อนตัวแล้ว เขาใช้มือข้างเดียวคว้าคอของปุโรหิตน้อยและถามอย่างเคร่งเครียด
“หลิง… เยว่?”
“เจ้าเป็นใคร!?”
“พวกเจ้าแอบตามพวกเรามาด้วยเหรอ!”
ปุโรหิตน้อย ผู้นำเผ่าปลา และพี่ใหญ่ที่ชอบก่อเรื่องพูดออกมาพร้อมกัน
“พวกเจ้ารู้จักพวกเขาหรือ?” ผู้นำเผ่าปลาเป็นคนแรกที่ตอบสนอง
“รู้จัก” หัวหน้าปลานักรบชี้ไปที่ฮวนฮวนที่กำลังกะพริบตาใส่ฝูงปลาอย่างไร้เดียงสา “ลูกสาวคนเล็กของเจ้าวังปีศาจ”
พวกเขาถูกบังคับให้รับใช้ลูกสัตว์ตัวน้อยนี้มานานกว่าหนึ่งปี! เพราะลูกสัตว์ตัวน้อยนี้ชอบกินอาหาร เจ้าของเมืองจึงไม่ลังเลที่จะจับพวกเขาไปด้วยข้อหาก่อกวนความสงบเรียบร้อยของเมืองปีศาจ แล้วขู่ให้พวกเขาทำอาหารให้ฮวนฮวนทุกวัน ถ้าไม่ทำตามอีกฝ่ายจะพาคนไปทำลายเผ่าปลาหมัวอินทันที!
เพื่อความปลอดภัยของทั้งเผ่า พวกเขาจึงต้องเชื่อฟัง…
ตอนนี้ที่สามารถกลับมาได้ก็เพราะวัตถุดิบหมด จึงกลับมาเอาของสดใหม่เท่านั้น พอเอาเสร็จก็ต้องกลับไปอีก!
ฝูงปลาสูดหายใจ ลูกสาวของเจ้าวังปีศาจ!? ไม่ใช่สิ เขามีลูกสาวแค่คนเดียว แล้วนางโผล่มาอีกคนได้ยังไง?!
……….
YOU MAY ALSO LIKE
