มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 45 ราชินีที่รอคอย

“ใช่เหมาะสมที่สุด รับรองทุกคนจะต้องรักเจ้าและไม่มีใครกล้าต่อว่าเจ้าเป็นแน่เพราะเจ้าตอนนี้ไม่มีที่ติเลยสวยงดงามมากทั้งดูเด่นเป็นสง่า คู่ควรกับพี่ที่สุดแล้วที่รัก”

“งั้นก็ได้ไม่เปลี่ยนก็ไม่เปลียน แต่มันก็ไม่ใช่ตัวมานามันไม่ค่อยชินเท่าไร่ มันสวยเกินไปดีเกินไปดูสง่างามเกินไป

เลยทำให้ไม่มั่นใจในตัวเองสักเท่าไร

ยังคิดอยู่ว่าคู่ควรไหม”

 

“ไม่หรอก มันเป็นตัวเจ้าอีกมุมหนึ่ง ที่เจ้าไม่เคยเปิดเผยมันก็เท่านั้น พี่คิดเช่นนั้น มั่นใจเถิด ว่าเป็นตัวเจ้าเองนั้นแหละ เจ้าเป็นคนที่งดงามทั้งกายใจสำหรับพี่ และทุกคนเสมอ ยิ่งวันนี้แล้วงดงามจริงๆ

คิดไม่ผิดที่มีเจ้าเป็นดวงใจ เจ้าทำให้พี่ตกใจและตื่นเต้นได้ตลอดเวลา ทำให้พี่ไม่เบื่อ ทำให้ชีวิตพี่มีสีสันมากกว่าเดิมอีกด้วย พี่ชอบแบบนี้เจ้าสวยที่สุดสำหรับพี่ สมคำร่ำลือว่า ธิดาของพระผู้สร้างนั้น งดงามหาใครเทียบมิได้เลย ทั้งยังไม่มีใครกล้าต่อกรด้วยทุกคนยอมสยบเพียงสบตา วันนี้พี่ประจักแก่ตาแก่ใจแล้วว่า คำกล่าวนั้นเป็นจริงแล้ว ว่าไหมที่รัก”

“ไม่คะ ไม่ได้เป็นอย่างที่ทุกคนว่าสักหน่อยคิดกันไปเอง ก็เป็นคนธรรมดา

แต่วันนี้จะเชื่อเมฆฟิสก็ได้ ว่าสวยแล้ แต่อย่ามาล้อมานาที่หลังก็แล้วกัน ไม่งั้นจะไม่พูดกับเมฆฟิสอีกเลยนะ ไม่เอาไม่คุยแล้วเขินไม่มั่นใจเลยว่า ตัวเองจะเดินไปจนถึงห้องประชุมไหม”

“พี่ไม่มีทางล้อเจ้าเล่นแน่นอน พี่มีแต่จะรักเจ้ามากกว่าเดิม ทั่งหลงเจ้ารักทุกครั้งที่เห็นหน้าเจ้ารู้ไหมว่าเจ้า ช่างงดงามยิ่งนัก ทำให้พี่ไม่อาจละสายตาไปจากเจ้าได้เลยรู้ไหมคนดีของพี่”

“ขอบคุณที่ชมคะ แต่ตอนนี้อายมากๆ เพราะทุกคนกำลังมอง ทั้งมีคนอมยิ้มกันตลอดทาง เขาเห็นอะไรในตัวมานาที่เปลี่ยนไปหรือคะ เมฆฟิสรู้ไหม”

“เขาก็แค่ไม่เคยเห็นสตรีใดที่งดงาม โดดเด่นเช่นเจ้ามาก่อน ทั่งได้ยื่นเคียงข้างพี่เช่นเจ้าตอนนี้ พวกเขาคงดีใจที่พี่มีราชินีแล้ว ทั่งพี่ยังรักราชินีมากด้วย พวกเขาเลยอมยิ้มที่เห็นเจ้าอยู่เคียงข้างพี่ เห็นพี่ห่วงเจ้ามากทั้งยังกลัวเจ้าจะล้มแบบนี้ด้วยนะ เพราะชุดที่เจ้าใส มันทำให้พี่เป็นห่วง พี่ว่าเจ้าคงเดินไปไม่ถึงที่ห้องหรอก เพราะพี่จะอุ้มเจ้าไปเองดีกว่า ให้เจ้าเดินเองแบบนี้ มันทำให้ทุกคนสนใจเจ้า มองเจ้ามากขึ้นเท่านั้น อุ้มเลยดีกว่าจะได้เร็วขึ้น ทุกคนคงรอนานแล้ว ไม่ชอบให้ใครมองเมียพี่แบบนี้พี่หึ่ง พี่หวงของๆพี่ พี่มองได้คนเดี่ยว เข้าใจพี่นะ”

“คนบ้า ก็ตัวเองเป็นคนหาชุดไว้ให้ ยังจะมางอนอีกคนอะไรเอาแต่ใจจริงๆเลย คุณสามีที่รัก”

“ที่บ้าก็บ้ารัก เพราะมีเมียน่ารักแบบนี้ไง พี่ยอมเป็นคนบ้า เพราะรักเมียมากกว่าทุกสิ่งคนดีของพี่ ไปทำงานกันได้แล้วพวกเจ้า เลิกมองเมียเราสักที อยากถูกควักลูกตากันหรือไง”

“เพคะ/พ่ะย่ะค่ะ ”

“ตัวเจ้านี้หอมชืนใจจังเมียเราน่ารักมาก”

“ตาบ้า ทะลึงจริงๆ นี่จะไม่สนใจใครเลยหรือไงจริงๆเลยอายเขานะ พวกเขากลัวกันใหญ่แล้วนะ”

“ช่างหัวปะไร พี่ไม่สนใจหรอก เพราะพี่มีเจ้าอยู่ในอกแบบนี้ พี่มีความสุขที่สุดเลย จะบอกให้นะรู้ไหมเมียจ๋า”

“คนเอาแต่ใจ ต้องแก้ไขกันไปอีกนานนิสัยแบบนี้”

“ดีจะตายนิสัยแบบนี้ รักเมียคนเดียว ไม่ดีหรือไร หรืออยากให้พี่หลายใจ ”

“ก็ถ้าอยากหลายใจ ก็คงรู้ว่าต้องเจออะไร ปล่อยเถอะคะ มานาจะเดินเอง

เมฆฟิสจะได้มีสาวๆมองนะ”

“ใครจะปล่อยให้เมียห่างตัวได้หละ อย่าโกรธพี่เลย พี่แค่อยากรู้ว่าเจ้า จะหึงเหมือนพี่ไหม ตอนนี้พี่รู้แล้วว่าเจ้าขี้น้อยใจ ขี้หึงด้วย น่ารักที่สุด”

“บ้าๆ คนบ้า ไม่คุยแล้วตามใจ อยากอุ้มนัก แน่จริงก็อย่าปล่อยมือนะ”

“จัดให้ตามคำขอ พี่ไม่ปล่อยให้เจ้าห่างตัวพี่แน่ อย่าอายก็แล้วกันนะ เพราะพี่ไม่อาย ฮ้าๆๆ ”

ไม่พูดเปล่าเขาก็อุ้มฉันเดินไป โดยที่ไม่ฟังคำคาดของฉันเลย ไม่รู้ทำไมถึงชอบอุ้มจังเลย ว่าเราเองก็ไม่ได้เดินช้าสักหน่อย เพราะเขามากกว่า ที่ไม่ชอบสายตาบรรดาองครักษ์ และเหล่าทหารที่มองมาที่เรา จะหึงห่วงเกินไปไหมนี้ เฮ้อ ในที่สุดก็มาถึงหน้าห้องประชุมสักที่ และเขาก็อุ้มฉันเดินเข้าไปนั่งบนบัลลังก์ ทามกลางสายตาทุกคนที่ตกตะลึง ในการ

กระทำของฟาโรห์ และตลึงในตัวฉันจนพากันอ้าปากค้างกันไปเลย เป็นใบ้รับประทานกันไปชั่วขณะหนึ่ง เป็นกันทั่วหน้าเลยไม่เว้นทั้งพี่ๆเหล่าเทพก็เช่นกัน นี้มันน่าตกใจ กันขนาดนั้นเลยหรือไง จะว่าไปแม้แต่เราเอง ยังไม่เชื่อว่าเป็นตัวเองเลยคงไม่แปลกที่พวกเขาจะตลึง แต่เขาทำอย่างปากว่าจริงๆ ไม่ยอมปล่อยเราจากอกเลย อายจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว

“นี้พวกเจ้าทุกคน จะเงียบกันแบบนี้อีกนานไหม เลิกมองราชินีเราด้วยสายตาแบบนี้สักทีหรืออยากถูกควักดวงตาออกกัน เราไม่ชอบให้ใครมอง เรามองได้คนเดียว เข้าใจไหม “