มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 190 เป็นตัวของตัวเองนะ

"เราก็อย่าคิดมากเลย พวกเรารักและเชื่อฟังมานากันทุกคนนะ อย่าคิดอะไรที่มันไม่ได้ทำให้เราดีขึ้นเลย ไม่จำเป็นต้องคิด เพราะทุกคนรักมานาอยู่แล้ว เข้าใจใช่ไหม"

"คะ ขอบคุณคะ เรามาคุยเรื่องที่พี่จะคุยกับเราดีกว่านะคjะ รับทราบครับ"

"เรานี้นะเล่นเหมือน พวกเขาจริงๆเลย"

"แฮะๆๆ ก็ไม่อยากให้พี่ทำหน้าเครียดนี้คะ เข้าใจดีในสิ่งที่พี่จะบอก พอรู้ว่ามันคืออะไรคะเพียงแค่ไม่อยากให้พี่ คิดมากแทนมานา"

"เราก็นะเป็นแบบนีตลอดเลย จะไม่ให้พวกพี่คิดมากเรื่องที่เราเป็นแบบนี้คงไม่ได้หรอกนะ"

"อ้อคะ มันเป็นนิสัยที่แก้ไม่ได้นี้คะ ก็มันไม่อยากให้ใครต้องมากังวลกับมานานี้คะ"

"เอาเป็นว่ายกเว้นพวกพี่ๆนะ เพราะพวกพี่ก็เป็นเหมือนชีวิตของเรานะ หากเราเป็นอะไรไปพวกพี่ก็เป็นด้วยอย่าลื่มข้อนี้สิเรานี้นะ "

"แฮะๆๆ มานาลืมไปนะ ต่อไปจะไม่ลืมว่าพวกพี่ๆ ต้องมาลำบากร่วมกันกับมานาต่อไปจะคิดถึงลูกกับพวกพี่ๆ มากกว่าสิ่งใด"

"เราก็ไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้ เราก็เป็นเราคนเดิมที่พวกพี่รักก็พอ อย่ากังวลอะไรเลยพี่รู้ว่าเรายังกังวลเรื่องพวกเขาอยู่ พี่ถึงต้องเรียกเราคุยเป็นการส่วนตัวเพื่อให้เราเข้าใจและ ผ่านมันได้จริงๆสักทีนะ เพราะทุกคนรอมานาคนเดิมกลับมานะครับคนดีของพี่"

"คะมานาจะกลับมาเป็นตัวมานาคนเดิมที่พวกพี่ๆและทุกคนรู้จัก จะไม่ทำตัวให้พวกพี่ๆกับทุกคนเป็นห่วงอีกคะ เรามาอธิฐานวิงวอน กับพระบิดากันดีกว่าคะ ท่านคงรอพวกเรานานแล้ว ท่านคงมีเรื่องอยากบอกพวกเราอีกมากแน่นอนคะ มานาเข้าใจดีและเตรียมใจ รับกับทุกสถานการณ์ไว้แล้วคะ ขอแค่มีพระบิดากับทุกคนอยู่ด้วยมานาต้องทำได้ และชนะทุกอย่างที่มันกำลังจะเข้ามาในชีวิตมานาแน่นอนคะเพราะมานามีพวกพี่ๆ เป็นกำลังหลักนี้ช่ไหมคะ"

"เรานี้นะ มันน่าจับตีก้นจริงๆ ชอบรับทุกเรื่องไว้คนเดียว แล้วรู้ใจคนอื่นตลอดจริงๆเลย พี่ว่าบางครั้งเราน่าจะทำ เพื่อตัวเองบ้างนะ รักมากเกินไปเราจะหนักเองนะ "

"ก็พวกเขาไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นอย่างมานานี้คะ เลยขอเป็นคนที่รักและเข้าใจพวกเขาเองดีกว่าจะอดทนรอคอยพวกเขา ด้วยหัวใจแห่งความรักคะ มันเป็นตัวมานาที่สุดไม่ได้ฝืนตัวเองด้วยคะ"

"มันก็ใช่ เพราะมันเป็นตัวเรานี้นะ เอาเป็นว่าเราไปหา พระบิดากันดีกว่า "

จากนั้นพวกเราสองคนก็ไปหาพระบิดากัน เพื่อรับฟังเรื่องราวต่างๆ และเพื่อรับกำลังด้วยเพราะยิ่งใกล้คลอด การต้อสู้ฝ่ายวิญญาณ ที่ทุกคนชอบคิดว่ามันไม่มีจริงนั้น ที่จริงมันมีเพียงแต่ทุกคนไม่ได้สังเกตุมันเท่านั้นเอง ว่าตนเองมีมากน้อยขนาดไหน เพราะเราทุกคนมีจิตวิญาณกันทุกคน เอาเป็นว่าอย่าคิดมากเรื่องที่พวกเรากำลังทำเลยคะ เพราะมันขึ้นอยู่กับความเชื่อของแต่ละคน เอาเป็นว่าพวกเรากำลังพูดคุยกับพ่อของพวกเรา เพื่อปรึกษาหารือกันเรื่องอนาคตของพวกเรานะและเรื่องพวกเขาและทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวฉัน หลังจากที่ได้พูดคุยแล้วฉันก็ได้สติกลับมาเป็น มานาคนเดิมที่พวกเขารักไม่ใช่คนที่ทำให้พวกเขากังวลอีกต่อไป และไปหาพวกเขาเพื่อให้พวกเขาหายห่วงฉันสักทีนะ เป็นตัวเองนั้นแหละดีที่สุด อย่าฝื่นทำในสิ่งที่ตัวเองไม่อยากทำอีกต่อไป

"เอามากันแล้วหละเราพูดถึงยังไม่ขาดคำกันเลยนะครับ ท่านแม่ไม่ต้องคิดมากแล้วหละครับ"

"เราก็นะ แกลังแม่ตลอดเลยนะ ไม่น่ารักเหมือนราฟาเอลนะ อูรีเอล"

"ท่านแม่ก็ว่าไป ผมออกจะน่ารักกว่า "

"เราก็เอาด้วยเนอะกาบรีเอล อยู่กับเด็กๆเกินไปใช่ไหมนี้ ถึงเล่นกันเหมือนเด็กๆนะ"

"ก็พวกเราอยากให้ท่านแม่ยิ้มนี้ครับ พวกเรายอมเป็นเด็ก ถ้ามันทำให้ทุกคนมีรอยยยิ้มนะครับ"

"เอาเป็นว่า แม่แพ้คำหวานพวกเราอีกตามเคย ร้ายนะพวกเราใครได้แต่งด้วยคงปวดหัวแน่"

"พวกเราไม่แต่งงานครับจะอยู่กับน้อง และท่านแม่จนแก่เลยดีไหมครับ"

"พวกเราชอบทำให้คนแก่ดีใจเล่นแบบนี่ไม่ดีนะ สาวๆก็สวยๆตั้งหลายคน หลานแม่ก็สวยไม่สนใจกันบ้างหรือไง"

"พวกเราสนใจได้แค่คนเดียวครับ คนที่ควบคุมหัวใจพวกเราไว้ ก็ลูกสาวของแม่ที่ท้องโตกำลังเดินมาคนนั้นครับที่พวกเราไม่อาจ

ละสายตาไปมองใครได้เลยครับ ต้องโทษที่ท่านแม่มีลูกสาวที่ทำให้พวกเราหลงรักได้ขนาดนี้นะครับ"

"เอาไงเป็นงั้นพวกเรานี้นะ ยายชักจะปวดหัวจริงๆ หลานยายไปทำอีท่าไหน หนุ่มๆมารุ่มล้อมมากกว่าคนอื่นแบบนี้ได้นะ"