มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 189 รักและให้อภัยพวกเขาอีกครั้ง

"กลับมากันแล้วโทษทีนะ พวกเราไปนานไหม มีใครมาหามานาไหม ตอนที่พวกเราไม่อยู่นะ"

"มีแม่นะ เพราะพวกเขาเป็นห่วง ที่ไม่เห็นพวกเราออกไปข้างนอกสักทีทั้งๆที่สายขนาดนี้ เพราะแม่ไม่เคยเห็นมานาตื่นสายขนาดนี้ ท่านเป็นห่วงว่าเป็นอะไรหรือเปล่านะ แต่บอกไปว่าให้ทานยาบำรุ่งไปมันทำให้น้องนอนนานกว่าปกติ เพราะใกล้คลอดเลยต้องการบำรุงและให้พักผ่อนมากๆนะ เพราะน้องสาวเราไม่ยอมพักเลยตั้งแต่กลับมาจนวันนี้ ไม่เคยนอนเต็มอิ่มเลย ท่านเลยไม่เข้ามาหานะ เลยรอดไปนะ ดีแล้วที่กลับมากันแล้ว"

"เพราะไม่อยากให้พี่ราฟาเอล รอมานากับหลานนานนะ ขอโทษที่ทำให้พี่ต้องเดือดร้อนคะ"

"ไม่จ้าเพราะมันคือสิ่งที่พี่ๆ ทุกคนต้องทำเพื่อปกป้องเรากับลูกนะ กลับมาแล้วก็ช่วยอย่าฝื่นตัวเองทำอะไรเกินตัวไปจะดีมากๆเลย เพราะใกล้คลอดแล้วนะ อีกไม่กี่วันแล้วนะ เรื่องพ่อของเด็กก็ให้เป็นหน้าที่เจ้าชายของพวกเราจัดการไป มานาต้องดูแลตัวเองกับลูกดีๆตอนนี้รู้ไหมครับ.

"คะ ขอบคุณคะที่ทุกคนทำเพื่อมานามากขนาดนี้คะ "

"ก็รักเราไงถึงทำเพื่อเราขนาดนี้ อย่าคิดมากเลยไปอาบนำ้ดีกันกว่านะ จะได้ออกไปหาทุกคนกัน "

"พวกเขาคงเป็นห่วงเรามากแล้วตอนนี้ เมื่อคืนเราดันละเม้อถึงพ่อของเด็กด้วย ร้องให้มากมายด้วย พวกท่านใจหายหมดพี่คิดว่าพวกเขาคงหายห่วงที่เรากลับมาเป็นคนเดิมแล้วตอนนี้นะ "

"ใช่พวกพี่ๆเองก็หิวเหมือนกัน แต่ต้องรอการกลับมาของเจ้าชายของพวกเรานะ ยังไม่มาเลย"

"เป็นห่วงเหมือนกัน แต่ไปหาไม่ได้ เพราะโดนห้ามไว้นะ "

"ไม่ต้องเป็นห่วงเรากันขนาดนั้นก็ได้ เราไม่ใช่เด็กๆนะ "

"มาแล้วเย้ๆ งั้นไปอาบนำ้กัน แล้วไปหาทุกคนกันดีกว่า "

"พวกนายนี้อยู่กับเด็กๆจนติดนิสัยเด็กไปแล้วใช่ไหมนี้ ลืมตัวตนว่าตัวเองเป็นใครแล้วใช่ไหม"

"แฮะๆ ขอโทษครับ พวกเราแค่อยากให้ น้องสาวของพวกเรามีรอยยิ้มนะครับ"

"นิดเดียวเองครับเจ้าชาย พวกเราไม่ลืมว่าพวกเราเป็นใครหรอกครับ แค่ชิวๆนะครับ "

"ใช่อย่าเครียดที่พวกเราเล่นๆกันเลยครับ มันเป็นการทำให้บรรยากาศให้สดชื่นนะครับ"

"เราก็ไม่ว่าอะไร แค่ถามเฉยๆพวกนายไปกันก่อน เรามีเรื่องคุยกับมานานิดหน่อยนะ"

"ได้ครับ พวกเราเองก็อยากออกไปก่อน ที่เจ้าชายจะว่าพวกเรามากไปกว่านี้ ไปละแฮะๆๆ"

"พวกนายนี้ มันน่าหนัก "

"เอ้าไว้คิดบัญชี พวกเราที่หลังนะครับพวกเรารอได้ ไม่ต้องรีบคิดบัญชีพวกเราตอนนี้"

"มันไม่ดีต่อทุกคนนะครับเจ้าชาย"

"พวกนายนี้นะ รู้แต่ก็ยังจะกวนเราได้ตลอดจริงๆ ไม่เหนื่อยกันบ้างหรือไงฮะ"

"ไม่ครับ เพราะพวกเราอยากให้เจ้าชายยิ้ม มากกว่าทำหน้านิ่งพวกเราไม่ชอบ เวลาท่านนิ่งมันทำให้พวกเราหายใจไม่ทั่วท้องนะครับ"

"นายก็พูดเกินไป แค่อยากให้เจ้าชายยิ้มแย้มมากกว่านี้ เท่านั้นนะครับ"

"พอๆไปกันได้แล้ว ฝากบอกท่านแม่เตรียมอาหารให้พวกเราด้วย พวกนายทานกันก่อนเลย อีกสักพักพวกเราจะไป ทานกันก่อนเลย รู้นะว่าต้องทำยังไงไม่ให้ พวกท่านกังวลเรื่องมานานะ"

"รับทราบครับ หน้าทีทำให้ทุกคนหายห่วงก็ต้องยกให้ราฟาเอล เพราะเป็นหมอส่วนพวกเราแค่ช่วยเสริมให้เท่านั้นครับ "

"พวกนายนี่นะหาแต่งานมาให้เราจริงๆ แต่ไม่ต้องห่วงครับเจ้าชาย พวกเราจัดการได้"

"รีบไปกันดีกว่า ก่อนที่เจ้าชายจะโกรธ มากไปกว่านี่เราคิดว่านะ "

"ฮิๆๆ พวกพี่ๆทำให้มานายิ้มได้ ตลอดเวลาจริงๆเลยนะ ขอบคุณคะมานาไม่คิดมากแล้ว"

"มานาเข้าใจสถานการณ์ดีแล้วคะ ไม่ต้องห่วงนะ"

"ไม่ห่วงก็ไม่ใช่พวกเราแล้วนะ น้องสาวแสนซนของพวกเรา"

"คะ ยอมรับว่าซน ดื้อ เอาแต่ใจ แต่ทำไปเพื่อทุกคนนะ มานาไม่อยากให้ใครต้อง ลำบากเพราะมานาเป็นเหตุให้พวกเขาลำบาก สู้มานาลำบากและแบกรับทุกความรู้สึก ของพวกเขาไว้เองดีกว่าเพราะมานายังหาทางแก้ไขได้ แต่พวกเขาทำไม่ได้ มานาอยากให้ทุกคนยิ้ม และมีความสุขทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันคะ"

" พี่ๆเข้าใจไง ถึงได้มาคอยช่วยดูแลเราไง เพราะแบบนี้ถึงได้ห่วงเรามากกว่าอะไรทั้งหมดนะ"

"พอกันได้แล้ว เรามีเรื่องสำคัญที่จะคุยกับมานา พวกนายค่อยมาหวานใส่กันวันอื่นนะ หรือจะให้เราลงโทษพวกนายที่ขัดใจเราดีนะ เอาไหม ตอนนี้เลยนะ"

"ไม่ดีกว่า ไปละมานาดูแลตัวเองด้วยนะ เวลาเจ้าชายโกรธแล้วไม่มีใครเอาอยู่แล้วไปละ"

"ไปด้วย ขอให้ไม่โดนทำโทษนะน้องรัก "

"ไปกันได้สักที พวกนี้ชอบทำให้ปวดหัว ได้ตลอดเวลาจริงๆ"

"แต่พวกเขาก็ทำให้พี่ชายยิ้มได้นี้คะ เห็นทุกคนรักพี่เชื่อฟังพี่แบบนี้แล้วอิจฉาจังเลยคะ"