มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 99 สำเร็จตามแผน

"ไงคุยกันไปถึงไหนแล้ว ขอคุยด้วยคนได้ไหมคะ"

"เพคะ หม่อมฉันไม่มีอะไร จะคุยกับฝ่าบาทหรอกคะ"

"ทำไมถึงทำตัวห่างเหินแบบนั้นหละเนียร์ติฟา เราก็เหมือนครอบครัวเดียวกันแล้วไหนๆก็ไหนแล้วพี่มานาจะขอให้เจ้าช่วยเป็นเพื่อนเจ้าสาวของพี่ได้ไหม เพราะเจ้าเองก็เป็นเมียของเมนาฟิสว่าที่สามีพี่เหมือนกัน พี่อยากให้เจ้าช่วยและพี่จะมาขออนุญาตจากเจ้าด้วย ได้หรือไม่"

"หม่อมฉันมิบังอาจขัดใจทั้งสองคนได้หรอกคะ ไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้น"

"มีสิเพราะเจ้ามาก่อนพี่ พี่ต้องมาขออนุญาตกับเจ้าก่อนอยู่ดีนั้นแหละ เอาเป็นว่าตกลงนะ และเราสองคนจะเป็นพี่น้องกันเพราะพี่อยากมีน้องสาวแบบเจ้ามานานแล้ว เราจะได้ช่วยกันดูแลคนดื้ออย่างพวกเขากันนะดีไหม"

"เพคะ เอ้อ ท่านพี่ "

"น่ารักจริงๆขอพี่สาวกอดทีสิ"

"ได้คะ"

"พวกเราก็ขอกอดด้วยคนสิ น่าอิจฉาพวกเราได้แต่ยื่นดู แบบนี้มันเจ็บใจ "

"งั้นพวกท่านทั้งสองคนก็กอดกันเองสิ ไหนๆพวกท่านก็จะเป็นพี่น้องกันแล้ว ฝากตัวกันสะสิทักทายกัน เหมือนพี่น้องที่เพิ่งพบเจอกัน หลังจากที่ไม่ได้พบกัน มานานแสนนานนะ ดีไหมเมนาฟิส เราอยากได้แบบนั้นมิใช่หรือ อย่าปล่อยให้โอกาสดีๆ นี้หายไปสิ กล้าๆหน่อยสิ ต้องฝากตัวให้เขาดูแลด้วยเพราะเขาเป็นสามีของมานา และเมนาฟิสก็เป็นรองเขาอีกที่นะ"

"มานาเจ้านี้นะดักทางผมหมดเลย รู้ใจแบบนี้รีบกลีบไปแต่งเร็วๆ ดีกว่าไหมนะ "

"เอ้อ นี้เราก็อยู่กันตรงนี้จะหวานกันก็เกรงใจพวกเราด้วยสิ"

"เอ้อ โทษที่มันชินนะครับ เวลาที่พวกเราคุยกันพวกเราจะลืมคนรอบข้างหมดเลยนะครับ"

"เป็นอย่างนั้นสินะท่านถึงรีบกลับเมืองเพื่อแต่งกับท่านพี่นะ"

"ไม่หรอกจ้า พวกเราแค่อยากรีบกลับเร็วๆ ส่วนเรื่องแต่งงานนั้นเป็นผลพลอยได้นะ"

"พลอยได้ มันคืออะไร "

"ก็เหมือนกับยิ่งปืนครั้งเดียวแต่ได้นกสองตัวไงคะ โทษที่ลืมไปคะ ว่าไม่ใช่ที่บ้านเมืองมานาพวกท่านเลยสงสัยกับสิ่งที่มานาขอและพูดไป เอาเป็นว่าคราวนี่ให้ผู้ชายทั้งสองคนเขาแนะนำตัวกันดีกว่านะ เอาเลยสิเมนาฟิส หากท่านไม่กล้า มานาไม่แต่งด้วยนะ"

"อย่าพูดเช่นนั้น หัวใจเราได้ตายพอดี หากไม่มีเจ้าข้างกายนะ "

"นี่จะหวานกันไปถึงไหน เราอยากไปที่อื่นแล้วขืนอยู่เราได้ฆ่าคนแน่นอน "

.ใจเย็นสิคะ เมฆฟิส เมนาฟิส อย่าหาเรื่องให้มานาสิคะ"

"จ้าๆ ยอมแล้ว เอ้อข้าเมนาฟิส ฟาโรห์แห่งอียิปต์ทางใต้ ส่วนท่านพี่เมฆฟิสฟาโรห์แห่งอียิปต์เหนือ ข้าขอเรียกท่านว่าท่านพี่เพราะเราก็เหมือนครอบครัวเดียวกัน ท่านอาจลืมเราไปแล้วแต่เราไม่เคยลืมท่านที่เหมือนท่านพี่ ที่เรารักรักมากๆการมาของท่านทั้งสองคน ทำให้ข้าอยากกลับมาเป็นฟาโรห์อีกครั้ง ทำให้ข้าได้พบครอบครัวที่แท้จริงที่ข้ารอคอยมานาน ทำให้ข้าพบนางในดวงใจ ข้าขอสาบานว่าจะดูแลว่าทีราชินีของท่านและของข้าอย่างดี ข้ารักท่านมากกว่าที่ท่านคิด ข้าเคารพท่านมากกว่าที่ท่านรู้ ได้โปรดรับข้าเป็นน้องชายของท่านอีกคน แทนน้องชายที่ท่านเสียไปตั้งแต่ยังเยาว์ ข้าจะเป็นน้องชายที่ดีกว่าน้องคนที่ท่านเสียไปท่านพี่ได้โปรดเชื่อข้านะ"

"เจ้ากล้าพูดถึงเมนาฟิสน้องชายข้าแบบนั้นได้เยี่ยงไร ต่อให้เจ้ามีชื่อที่คล้ายๆกันแต่เจ้าไม่สามารถแทนที่เขาได้ เพราะเขาเป็นน้องชายที่ข้ารักมากกว่าชีวิตข้า แต่ข้าจะให้เจ้าเป็นน้องชายข้า แต่ไม่สามารถแทนที่เขาได้ เจ้าอย่าได้เอ๋ยถึงน้องชายข้าแบบนั้นอีก "

"เมฆฟิส ฮือๆๆ"

"เจ้าเป็นอะไรเหตุใดเจ้าถึง เป็นฝ่ายมากอดเราแทนเหตุใดเจ้าถึงร้องให้ อย่าได้เสียใจเลยเราทำใจเรื่องน้องเรา ที่ตายไปนานแล้วพี่ขอโทษที่ทำให้เจ้าร้องคนดีของพี่อย่าได้เสียใจเลย"

"ไม่คะ มานาแค่ดีใจที่พวกเราเหมือนได้ พบสิ่งที่พวกเราตามหามานานนะ เมนาฟิสมานี่สิ พี่ชายท่านบอกว่าท่านต้องมากอดพวกเรามากอดกันทั้งหมดนี้เลย เจ้าด้วยนะเนียร์ติฟา "

"ครับ /คะ"

จากนั้นพวกเราทั้งสี่คนก็กอดคอกัน ร้องให้เป็นภาพที่มันจะจดจำไปในหัวใจ ของพวกเราสามคนเพราะมันคือการพบกันของพวกเราที่เป็นครอบครัวที่พวกเราคิดว่าไม่มีอีกแล้ว แต่กลับมีคนที่เรารักมากกว่าอะไรทั้งหมด อยู่พร้อมหน้ากันเนียร์ติฟา เจ้าสาวของเมนาฟิสนั้นก็รู้ว่าพวกเขาคือครอบครัวเดียวกัน ทำให้นางเองก็ดีใจเหมือนกัน ที่พวกเราจะได้พบพี่ชายของสามีและเป็นลุงของลูกๆของนาง ความตื่นตันใจในวันนี้ทำให้พวกเราสี่คน ต่างรู้สึกว่านี่คือครอบครัวแม้เมฆฟิสจะสงสัยแต่เขาเองก็รู้สึกเหมือนว่าได้น้องชายของเขากลับมาจริงๆ เพราะพวกเราก็คล้ายๆกันมากๆแต่ไม่คิดว่าจะใช่ เพราะท่านพ่อบอกว่าน้องชายกับท่านแม่ตายไปแล้ว คงเป็นญาติๆของท่านแม่ ทางฝั่งนี้มังที่ยังหลงเหลืออยู่จากสงครามแย่งชิงตำ่แหน่ง ตอนที่ท่านแม่เสียไปนะ