มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 95 คนรักอีกคน

"น่ารักจังแฟนคนนี้ เหมือนพี่ชายเลยความน่ารักนะ"

"ก็ได้มาจากพ่อแม่เดียวกันนี้นะ หล่อเหมือนกันด้วย หน้าตาก็คล้ายๆกันด้วย แล้วพี่ชายจะไม่เอะใจหรือไร ที่เห็นผมนะ เพราะเราคล้ายๆกันมากเลย"

"อย่ากังวลไปเพราะเขาคิดว่า เราตายไปแล้วตอนนี้เราคือโจร ไม่ใช่เจ้าชายนี้นะและเจ้าหลงรักพี่ตั้งแต่ที่เห็นพี่อยู่ กับพวกเขาทำให้เจ้ามาดักรอพี่และทำให้พี่เชื่อใจและรักเราอีกคนนะ ประมานนี้เขาเรียกว่ารักตั้งแต่แรกพบ เจ้าทำได้แน่เพราะพี่ก็เหมือนเมียเราด้วยใช่ไหมหละคล้ายๆกัน พวกเราก็คิดว่าเป็นคนที่เรารัก มันก็จะออกมาแบบธรรมชาตินะ "

"ท่านพี่นี้คิดได้เกินคาดจริงๆ รู้ด้วยว่านางคล้ายๆพี่ "

"เพราะพี่เห็นเรามองพี่แล้วคิดถึงนางนะสิ เด็กโง่พี่มองเห็นอนาคตและอดีตด้วยนะ คิดว่าพี่ไม่รู้หรือไร ว่าเรานะรักเดียวใจเดียวพี่ถึงกล้าลองใจพวกเขา โดยใช้เรานะเพราะเจ้าจะไม่มีวันรักพี่แบบนั้น แต่เจ้ารักพี่แบบพี่สาวเท่านั้น ความรักของเจ้าที่มีให้พี่มันมากกว่ารักที่มีให้นาง ตรงที่พี่คือคนในครอบครัวที่เราเหมือนได้กลับมาเหมือนท่านแม่มากกว่าเจ้าเลยสามารถพูดคุยได้เป็นธรรมชาติ และอ้อนขออะไรก็ได้เพราะพี่ไม่ว่าหรือโกรธเราไง ถึงทำให้พวกเขาจับผิดเราไม่ได้ไง"

"เอ้อ มันเป็นเช่นนี้ๆเองงั้นผมจะอ้อน และทำให้สมจริงรับรองเลยครับ"

"ตามสบายเลยน้องรัก "

"งั้นผมก็ต้องเล่นให้เนียนที่สุด เพื่อทุกคนครับ"

"ดีงั้นตามนี่นอนกันดีกว่า ทำตามแผนเลยพวกเขาใกล้จะมาถึงแล้ว พวกเขาร้อนใจกันสุดๆแน่เพราะพวกเขาไม่สามารถรับรู้ว่ามานากำลังอยู่ที่ไหนทำอะไรอยู่นะ"

"งั้นเริ่มเลยนะ ที่รักของผมขอผมได้นอนกอดให้ หายคิดถึงหน่อยสิครับคนดีของผม"

"คะ ย่อมได้ "

จากนั้นทุกคนก็ทำตามแผนนอนด้วยกัน แต่พอใกล้สว่างฟาสาที่ตื่นก่อนใครก็ออกมาอยู่ข้างนอกเต็นท์ เตรียมอาหารรอทั้งสองคนเพื่อที่ถ้าตื่นขึ้นมาจะได้ทานกันเลย จะได้มีแรงเตรียมตัวเดินทางกลับเมืองที่ไม่ได้ไกลจากนี่เท่าไหร่ แต่ที่รอตรงนี้เพื่อทำตามพระทัยราชินีของพวกเขานั้นเอง แต่ในระหว่างการจัดเตรียมอาหารก็เหมือนจะมีกลุ่มคนสองกลุ่มกำลังมุ่งตรงมาทางพวกเรา ทำเอาฟาสาอึ้งในการคำนวนเวลาที่พระนางทรงบอกไว้ นี่เขาต้องแสดงให้ดีที่สุดเพื่อทุกคนที่เขารักและเป็นห่วง แม้มันจะทำให้พวกเขาเจ็บที่ได้เห็นภาพแบบนั้น แต่มันก็เป็นการพิสูจน์ว่าพวกเขารักทั้งสองคนมากขนาดไหน ฟาสาก็ทำตัวปกติทำอาหาร และพร้อมร้องทักพวกเขาและสวมกอดลูกสาวที่อุตสาห์มาหาพวกเขา แต่พ่ออย่างเขารู้ว่าลูกมาหาใคร และกล่าวทักเจ้าชายต่างๆ ทำเอาพวกเขาสงสัย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก

"เอ้าลูกพ่อ ทำไมถึงมาที่นี่ห่วงพ่อหรือเมนาฟิสกันนะ"

"เอ้อ ห่วงทั้งสองคนนั้นแหละ ว่าแต่เขาอยู่ที่ไหนปกติต้องตื่นพร้อมท่านพ่อนนี้คะ"

"เอ้อก็ไม่มีอะไรมาก เขากำลังนอนกับเอ้อว่าที่ภรรยา ที่เขาหลงรักกันตั้งแต่ที่ได้เห็นนางเดินทางมาคนเดียวกลางทะเลทรายเพราะเขาเคยฝันเห็นนางด้วย เขาเพิ่งบอกพ่อตอนที่พวกเราพบกันนะ และนางเองก็รักเขา พวกเขาเลยใช้เวลาด้วยกันทั้งคืนพอไม่อยากขัดความสุขเขานะ ว่าแต่ทำไมเราถึงต้องมาหละ มีอะไรหรือเปล่า"

"เอ้อเห็นว่าจะเตรียมงานต้อนรับคนสำคัญสำหรับชีวิตของเขา ลูกเลยอยากออกมาต้อนรับและดูแลคนสำคัญของเขาด้วยตัวเองนะ"

"มันจะดีต่อเจ้าแน่หรือ ไม่เมื่อเจ้าเองก็เป็นเมียคนหนึ่งนะ แต่เจ้าคงต้องเห็นภาพที่ไม่อยากเห็น เพราะพ่อเห็นแล้วยังคิดมากเลยนะ"

"เอ้อ พวกเราขอโทษแต่พวกเราเองก็ไม่อยากขัดที่พวกท่านกำลังคุยกัน เราอยากรู้ว่าสตรีที่ท่านพูดถึงนั้น มีลักษณะเช่นไรใช่คนที่พวกเรากำลังตามหาหรือไม่ พวกเราใคร่อยากให้ท่านช่วยบอกเราที พวกเราจะได้ออกตามหาหากนางนั้นไม่ใช่นางที่พวกเราตามหานะ เพราะพวกเราห่่วงนางมากๆ"

"อย่ากังวลไปเลยฝ่าบาททั้งหลาย พระนางคือคนที่ท่านตามหานางคือดวงใจของเมนาฟิส หัวหน้ากลุ่มโจรของเรา ตอนนี่นางกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของนายของเรา พวกท่านรอสักพักคิดว่าเดียวพวกเขาก็คงตื่นนะครับ"