มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 86 ราชินีแห่งรัก

"นี่นางช่างมีอิทธิพลเสียนี่กะไร ตัวตนที่แท้จริงของนางคือใครกันแน่นะ พวกท่านรู้ใช่ไหม หากรู้บอกพวกเราที พวกเราชักอดใจไม่ได้ อยากรู้จักตัวตนจริงๆของนางก่อนที่พวกท่านจะจากไป พวกเราจะได้จดจำคำ่คืนนี้ไว้ตลอดชีวิต และจะเล่าต่อไปถึงรุ่นลูกรุ่นหลานนะครับ"

"เอาไงดีหละ นางกำลังสนุกด้วยพวกเราเองก็ไม่อยากปิดปังอีกต่อไป ในเมื่อตัวนางเองก็ไม่คิดจะปิดปังอะไรหรอก เพียงแค่อยากให้ทุกคนเป็นกันเองเท่านั้น "

"หากพวกท่านพิเคราะห์ดูดีๆสิว่า พวกท่านก็จะรู้เป็นแน่ว่านางนั้นคือใคร ใช่คนที่พวกท่านคิดหรือไม่ ทุกอย่างอยู่ต่อหน้าพวกท่านแล้วท่านคาดหวังอย่างไร นางก็เป็นเช่นนั้นแหละ "

"ไม่ต้องสงสัยหรอกพวกเราเองก็ คือคนที่พวกท่านคาดไม่ถึงเช่นกันนั้นแหละ"

"เอ้อ ท่าเช่นพวกท่านคือ ฝ่าบาทพวกเขาขอประทานอภัยที่ล่วงเกินมาตลอด ทุกคนทำความเคารพทุกพระองค์กัน เร็วๆเลยไม่อย่างนั้นได้หัวขาดแน่นอนงานนี้ ดันพูดเล่นกับนายเหนือหัวแบบนี้ โปรดอภัยให้พวกหม่อมฉันด้วย

พ่ะย่ะค่ะ"

"ฮ้าๆๆ อย่ามากพิธีเลยทำตามที่ราชินีเราบอกเถอะ นางอยากมาดูบ้านเมืองเราทำให้พวกเราต้องมาด้วย แต่ก็สนุกดีเพราะพวกเราได้ทำเพื่อพวกท่านและได้สนุกสนานกันแบบนี้ อย่ากังวลไม่มีใครตายหรอกนะ เพราะนางคือคนเดียวที่ทำให้พวกเราไม่คิดทำร้ายใครโดยไม่จำเป็นอีกนะ"

"ต้องขอบพระทัยเป็นอย่างสูงที่ทำให้ความคิดความต้องการ ของพวกเราเป็นความจริงแบบนี้มันเป็นวันที่พวกเราจะจดจำและบอกเล่าต่อไปถึงลูกหลานพวกเราเลยพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท"

"ยังมีอีกเรื่องที่พวกท่านต้องรู้นะ ที่พวกเราคาดหวังให้นางเป็นราชินีของทุกอาณาจักรนั้น ก็คืออาณาจักรของพวกเราทั้งหมดที่นี้ด้วยนะ ฮ้าๆๆ สนุกจริงๆที่ทำให้พวกท่านตกใจกันได้ขนาดนี้"

"แต่อย่ากังวลไปพวกเราไม่ก่อสงครามหรอก เพราะพวกเรารักนางและต้องการให้นางเป็นราชินีของพวกเราด้วยเช่นเดียวกันพวกเราเป็นเพื่อนกันแล้วสบายใจได้"

"เอ้อ เป็นความจริงหรือเพคะฝ่าบาทที่พวกเขากล่าวมานี้ ไม่ใช้ฝันใช่หรือไม่ พวกเราไม่ได้อยู่ในฝันใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ"

"เป็นความจริงทุกอย่าง ที่กล่าวมา "

"เอ้อ นี้ฝ่าบาททั้งหมดคือเจ้าชายต่างเมืองใช่หรือไม่ พวกเราจะเป็นลม "

"อย่าเพิ่งเป็นลมไปเลย ยังมีเรื่องอีกมากที่พวกท่านยังไม่รู้อีก จากพวกเราเพราะพวกเราทุกคนที่นี่ล้วนเป็นเจ้าหญิงเจ้าชายกันหมดเลย ไม่มีใครสักคนในที่นี่ที่ไม่ใช่เจ้าชายเจ้าหญิงเลยจะบอกให้นะ"

"พวกเราช่างโชคดีจริงๆ ที่ทรงมาช่วยพวกเราด้วยตัวเองแบบนี้ เป็นพระมหาการุณาธิคุณเป็นล้นพ้นจริงๆพ่ะย่ะค่ะ"

"พวกเราจะไม่มีวันลืมเลยพ่ะย่ะค่ะ"

"ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกเราทำตามที่เมียเราต้องการ เห็นนางมีความสุขที่ได้ช่วยเหลือพวกเจ้า เราเองก็สนุกไปกับนางด้วย ดูสินางสดใสน่ารักสง่างามโดดเด่น น่าเกรงขามและยิ่งใหญ่ที่สุด เราดีใจที่มีนางเป็นราชินีของเรานะ พวกเจ้าเห็นด้วยไหม"

"พ่ะย่ะค่ะ พวกเราเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง รอบๆตัวพระนางช่างอบอุ่นและงดงามราวกับมีนกพิราบสีขาวกับผีเสื้อสีทองรวมตัวกัน เพื่อเต้นรำพร้อมกันกับพระนางเลยพ่ะย่ะค่ะ "

"มันเป็นเช่นที่พวกเจ้าว่านั้นแหละ พวกเจ้าไม่ได้ตาฝาดหรอก นางนั้นสวยงามดั่งผีเสื้อ สง่างามดั่งนกพิราบ และน่าเกรงขามดั่งราชสีห์ มันคือตัวตนของนางที่ต่างจากใครๆ เราอยากให้พวกท่านเต้นรำไปพร้อมๆกันกับนางกันดีกว่า พวกท่านจะได้สนุกสนานไปกับน้องหญิงของเราพวกเราด้วยกันนะ ดีไหม"

"น้อมรับพ่ะย่ะค่ะ "

จากนั้นทุกคนพากันเต้นรำตามฉันกันหมดเลย ทำให้ทุกๆคนมีผีเสื้อรายล้อม นับพันๆล้อมรอบทุกๆคน มันสวยงามมากทุกคนต่างสนุกสนานจนลืมเวลากันเลย และพอฉันร้องเพลงจบและมองไปรอบๆ มันช่างงดงามมากที่ทุกคนพยายามเต้นตามฉันอย่างเป็นธรรมชาติ มันช่างเป็นภาพน่าจดจำจริงๆ ไม่คิดว่าพวกเขาจะชอบการนมัสการด้วย ขอบคุณคะพระบิดาที่มอบความกล้าให้ ให้ลูกกล้านมัสการต่อหน้าพวกเขา และไม่กลัวใครจะว่าอะไร หากพวกเขารู้ว่ามานาเป็นใครคงตกใจ แต่เท่าที่รับรู้จากเหตุการณ์ตอนนี้ คิดว่าพวกเขาคงบอกทุกคนแล้ว เรื่องที่มานาเป็นใครนะ เพราะตอนที่นมัสการรู้สึกเหมือนพวกเขา ทำความเคารพพวกเราด้วยนะ คงปิดปังต่อไปไม่ได้ มันไม่ดีต่อทุกคนด้วย