มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 74 คนเอาแต่ใจ

"ไม่เคยคิดใจของมานาเป็นของเมฆฟิสคนเดียว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในภายภาคหน้า มานาก็มีแค่เมฆฟิสเท่านั้นขอให้รับรู้ไว้ว่ารักได้แค่คนเดียวเท่านั้น "

"พี่จะจำไว้ ว่าเจ้ารักพี่คนเดียว พวกบรรดาเจ้าชายจะไม่มีสิทธิ์ได้หัวใจเจ้านอกจากพี่ ใช่หรือไหมเมียจ๋า"

เอ้อพอเถอะคะ ไม่คุยแล้ว เมฆฟิสจะหลอกให้มานา บอกรักตลอดเลยไม่อายหรือไงมานาอายจนไม่รู้จะเอาหน้า ไปไว้ตรงไหนแล้ว"

"ก็เอามาไว้ที่อกพี่ไง เวลาเจ้าเขินมันน่ากอด ให้ตัวเจ้าเข้ามาอยู่ในตัวพี่เลยรู้ไหม ตัวเล็กแบบนี้หอมชื่นใจด้วย ใกล้เจ้าที่ไรพี่ต้องกลายเป็นคนที่เอาแต่ใจ ที่อยากมีเจ้าในอ้อมกอดแบบนี้ตลอดไป ไม่อยากให้ใครมากอดหรือใกล้เจ้าเลยรู้ไหมเมียจ๋า รักจนไม่รู้ว่าจะรักใครได้อีกไหม ถ้าไม่ใช่เจ้านะ"

"ไม่เอาคะ ถึงไม่มีมานาอยู่ในโลกนี้ก็ต้องอยู่ต่อไปให้ได้ มานาไม่ใช่คนของที่นี่ไม่สามารถตอบได้ว่า จะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปไหม ขอแค่ตอนนี้เราได้อยู่ด้วยกันก็พอคะ ที่เหลือเราฝากไว้ ให้พระบิดานำ"

"ย่อมได้ หากเจ้าว่าเช่นไรพี่ก็ตามนั้น แค่ตอนนี้มีเจ้าพี่ก็ไม่ต้องการอะไร"

"ปากหวานจริงๆ คนอะไรไม่เข้ากับหน้าตาเลย แต่ก็เป็นคนที่น่ารักสำหรับมานาเสมอ ขอบคุณที่รักมานา"

"ก็เจ้าทำให้พี่เป็นแบบนี้เองนะ เจ้าต้องรับผิดชอบชีวิตพี่ตลอดไปนะ"

"คะ จะทำเท่าที่ทำได้พอใจในคำตอบหรือยังคะ "

หลังจากที่พวกเราได้มาถึงยังที่พักของพวกเรา ทุกคนต่างแยกย้ายกันไปทำหน้าทีของตนบรรดาเจ้าชายก็แยกย้ายกันไปหาหรือกันตามที่พวกเขาคิดไว้ ส่วนพวกเราก็ไปพักตามที่พวกเราจัดกันไว้ เพื่อเก็บแรงไว้งานเลี้ยงตอนค่ำ เพราะการเดินทางของพวกเราก็มาถึงครึ่งทางในเวลาที่ไม่นาน ต้องขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันทำให้งานนี้ออกมาดีและเร็วด้วยทุกคนช่วยกันทำหน้าทีได้ดีมากไม่เว้นแม้แต่บรรดาเจ้าชาย วันนี้แล้วสินะที่จะได้พบกับทุกคนที่เหลือ จากนี้คงวุ้นวาย แต่ก็นะมันเป็นสิ่งที่ต้องเกิดขึ้นนี้นะ การทำงานรวมกับพวกเขากำลังจะเริ่มต้นจริงๆ แล้วสินะ

" พี่เห็นเจ้านิ่งมานานแล้ว ไม่พูดอะไรเลยมีอะไรในใจบอกพี่ ได้ไหมเมียจ๋า"

"เปล่าคะ แค่คิดว่าวันนี้จะได้พบทุกคน มันตื่นเต้นมากเลยอดคิดไม่ได้ค่ะ"

"ก็เพราะใครหละ ที่ทำให้พวกเขามารวมตัวแบบนี้"

"ก็ไม่รู้คะ ไม่ได้ตั้งใจไม่คิดว่าเรื่องของมานา จะดังจนทำให้พวกเขาอยากพบหน้ามานา และมาด้วยตัวเองแบบนี้นะใครจะคิดว่าจะได้รู้จักเจ้าชายแบบนี้เหมือนฝันเลยคะ"

"คงเป็นเพราะพี่ที่ทำให้พวกเขาโกรธด้วยมั่ง ทั้งสงครามทั้งผู้หญิงพวกเขาล้วนแพ้พี่เสมอนะ"

"นี้จะชมว่าตัวเองเก่ง หล่อกว่าใช่ไหมคะ คนหลงตัวเองก็มีในยุคนี้ด้วย แถมเป็นถึงฟาโรห์อีกด้วยนะ"

"เจ้านี้นะ ย้อนพี่เก่งจริงๆ เพราะเก่งกับหล่อไงถึงทำให้พี่ได้รับความรักจากเจ้าไงคนดี"

"ใครว่า ที่รักไม่ใช่ตรงนั้นสักหน่อยรักตรงหัวใจที่เมฆฟิสเป็นตัวเองมากกว่า หล่อกับเก่งไม่สำคัญต่อให้ไม่หล่อหรือ ไม่ได้เป็นฟาโรห์ มานาก็รักในตัวตนที่เป็นเมฆฟิส ที่เมฆฟิสรักใส่ใจผู้คนทั้งอ่อนโยน กล้าหาญเด็ดเดี่ยวรักมานา รอมานานตรงนี้ที่สำคัญที่สุดคะรู้ไหม นี้หลอกให้มานาพูดใช่ไหมต้าบ้าไม่คุยแล้วเขินนะ"

"ใครว่า หลอกหละเจ้าพูดเอง พี่ไม่ได้บอกสักหน่อย แค่ได้ยินเจ้าบอกรักพี่ก็ดีใจที่พี่รอไม่ผิดคนนะ อย่างนี้ต้องให้ รางวัลอีกรอบดีไหม ยังไม่พลบค่ำด้วยขอจัดบทเพลงแห่งรัก แบบถึงใจกว่าทุกๆรอบดีไหม"

"นี้ไม่คิดจะไปคุย กับใครก่อนหรือไงคนเอาแต่ใจ"

"ขอเอาแต่ใจ เพราะอยากอยู่กับเมียก่อนที่จะต้องไป ปวดหัวกับพวกนั้นนะขอมีความสุขให้เต็มคราบเลย"

"ไม่เถียงคน เอาแต่ใจแล้ว"

"งั้นเรามา ทำลูกกันต่อดีกว่า "

ใครจะห้ามไฟรักของเขาได้ในเมื่อเปิดใจคุยกัน และรับฟังกันและกันยิ่งทำให้พวกเขารักกันมากขึ้นความรักได้หล่อมรวมพวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกัน จนร่างกายเป็นหนึ่งเดียวกันลมหายใจเดียวกัน จูบที่แสนหวานและเร้าร้อน ไม่ใช่แค่คู่เรา แต่ทุกคู่ที่มาต่างแสดงบทรักร้อนรสสวาทที่พวกเขาต้องการ จะมีก็แต่บรรดาเจ้าชายที่กำลังปรึกษาหาหรือกับพรรคพวกในหมู่บ้านนี่ เรื่องงานเลี้ยงและปัญหาต่างๆทุกคนต่างดีใจ ที่ค่ำคืนนี้จะได้พบนางในดวงใจสักทีพวกเขารอมานานเพราะพวกเขาเป็นกลุ่มสุดท้าย คืนนี้นางคงงดงามมากแน่ๆ หรือเพราะพวกเขาไม่สนใจใครเลยหรือเปล่านะ หนุ่มๆต่างอมยิ้มไปด้วยทำงานไปด้วย ทำเอาเหล่าองครักษ์ที่พอรู้แล้ว ว่าเพราะอะไรอดอมยิ้มตามไม่ได้ จนเจ้าเมืองยังอดถามไม่ได้