มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 72 มาครบองค์ประชุม

"ใช่ๆ พวกเรามาดีมาเพื่อช่วยทุกคนตามที่คนรักของพวกเราบอกนั้นแหละ "

"เอาเป็นว่าพวกที่มาก่อนพวกเขาไปพักที่ไหนกันหละ พวกเราจะไปพักด้วยกันกับพวกเขา เพราะพวกเรามากันมากมายขนาดนี้พวกท่านคงรับรองพวกเราไม่ได้หมดหรอก"

"เอ้อก็ที่เดิมที่พวกท่านเคยไปพักนั้นแหละครับ พวกเรายกที่นั้นเป็นของพวกท่านไว้ใช้เป็นที่พักของพวกท่าน และใช้เพื่อการค้าขายของพวกท่านเหมือนเดิม แต่ไม่ได้เห็นพวกท่านร่วมตัวแบบนี้มานานแล้วนะ พอได้เห็นแบบนี้ คิดว่าคงเป็นเรื่องที่สำคัญที่ทำให้พวกท่านมารวมตัวได้แบบนี้ มีการค้าขายที่ขยายมากขึ้นหรือไรกัน "

"ไม่มีอะไรมากหรอกครับ พวกเรามาเพราะหัวใจพวกเราเรียกร้องมาก็เท่านั้นครับ "

"เพราะความรัก เลยทำให้พวกเรามาที่นี่นะ"

"นางคงสำคัญกับพวกท่านมากๆ ถึงทำให้หนุ่มหล่อของพวกเรามารวมตัวกันได้แบบนี้ นางคงสวยมากแน่นอน ว่าแต่นางได้มากับพวกท่านด้วยใช่ไหม พวกเราอยากรู้จักว่า สตรีคนใดที่ทำให้พวกท่านหลงรักได้ถึงเพียงนี้ นางคงเป็นเจ้าหญิงจากเมืองใดเมืองหนึ่งในอียิปต์ ใช่ไหมครับ"

"ใช่เพราะพวกเราเห็นพวกท่านมาที่อียิปต์บ่อยๆนะครับ"

"ใช่ครับ นางมาพร้อมกับพวกเรา พวกท่านก็ได้คุยกับนางแล้วนี้ครับ "

"ใช่พวกเราก็บอกพวกท่านไปแล้วว่า ให้เชื่อใจพวกเราอย่างที่สตรีที่พวกเราหลงรักบอกไปนะ"

"อะไรนะครับ พวกท่านหลงรักนางผู้นี้ทุกคนทั้งๆที่นางมีสามีแล้วนี้นะ พวกท่านคิดอะไรกันอยู่"

"ก็ไม่ได้คิดอะไร แค่ได้รักพวกเราก็พอใจแล้ว พวกท่านยังไม่ได้รู้จักนางจริงๆ พวกท่านก็เลยว่าพวกเราแบบนี้ ถ้าพวกท่านได้รู้จักนางพวกท่านจะไม่พูดเช่นนี้แน่นอน พวกเรายื่นยันได้ "

"พวกเราแค่ไม่คิดว่าจะมีสตรีใด ที่จะทำให้บรรดาหนุ่มๆที่สาวๆต่างใฝ่ฟันเช่นพวกท่าน จะหลงรักสตรีที่มีเจ้าของ เช่นนี้เท่านั้น พวกท่านทั้งหนุ่มเน้นหล่อเช่นเชื่อพระวงค์ เหมือนบรรดาเจ้าชายแบบพวกท่านจะมาหลงรักนาง ในตำหนักของฟาโรห์ของพวกเราเช่นนี้เท่านั้น "

"อย่าได้กังวลเรื่องพวกเราเลย พวกเรามาเพื่อรับฟังปัญหาของพวกท่านกับนางเท่านั้น เรื่องของพวกเรานั้นพวกเราต่างคิดดีแล้วไว้พวกท่านได้รู้จักนางจริงๆ พวกท่านจะเปลี่ยนใจเอง"

"อีกอย่างพวกเราก็ไม่ได้ คาดหวังอะไรมากไปกว่า การได้อยู่เคียงข้างนางทุกทีที่นางไปเท่านั้น "

"แต่ถ้าขอได้พวกเราก็ขอเป็นคนรักของนางคนเดียวเท่านั้น ได้มีนางในอ้อมกอดบ้างก็พอนะ"

"นี้เขาเรียกว่า คาดหวังแล้วคะ พวกพี่ๆอย่าคิดว่า น้องสาวไม่รู้ว่าพี่ๆคิดอะไรอยู่นะ"

"นี้พวกท่านจะเถียงกันเรื่องนี้อีกนานไหม เราอยากพักแล้วนำทางพวกเราไปหาพวกเขาทีครับ"

"เอ้อได้ครับเดียวพวกเราพาไปครับ แล้วพวกเราก็มีเรื่องสงสัยเกี่ยวกับราชินีเช่นกัน อยากรู้ว่าพระนางทำได้อย่างไรทรงกล้าหาญเกินตัวมากๆ ทำในสิ่งที่ชายชาตรีอย่างพวกเราคิดไม่ถึง"

"เพราะนางเป็นคนเดียวทีเข้าใจและรับรู้ทุกอย่างมั่ง นางถึงไม่กลัวกล้าทำในสิ่งที่คนอื่นไม่ทำ เพราะนางเป็นธิดาของพระบิดาที่สร้างทุกสิ่งในโลกนี้ด้วย นางคือดวงใจราชันของพวกเราเลยก็ว่าได้ นางได้ครอบครองทุกหัวใจในอียิปต์และทุกคนต่างเมื่องต่างหลงรักในความคิดของนาง และความกล้าหาญของนางกันทุกคนครับ"

"คงจะใช่ อย่างที่พวกท่านว่าขนาดพวกเรายังชื่นชม ในความสามารถของพระนางถ้าได้พบพระนางสักครั้ง คงเป็นบุญตาของพวกเราที่ได้พบพระนางนะครับ"

"ก็ได้พบ แล้วไงครับ "

"อะไรนะ ท่านอย่ามาแกล้งพวกเราเล่นแบบนี้ พระนางจะมาที่นี้ได้ยังไง ถ้ามาฝ่าบาทคงตามนางมาด้วยแน่นอน เห็นว่ารักพระนางมากห่างพระนางไม่ได้เลย เห็นแล้วพวกเรายังรู้สึกว่า ทรงน่ารักมากๆทรงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ ตั้งแต่พระนางมาพวกเราได้ข่าวว่าทรงยิ้ม และดูเป็นฟาโรห์ที่น่าชื่นชมและเข้าใจทุกข์สุขของพวกเรามากขึ้นกว่าเดิม พวกเราเลยชื่นชมที่พระนาง ทำให้ฟาโรห์ของพวกเรามีรอยยิ้มสักที เพราะไม่เคยเห็นพระองค์เป็นเช่นนี้เลย พวกเราชอบที่พระองค์เป็นเช่นนี้มากกว่าแต่ก่อนหน้านี้อีก"

"ทำไม เราเป็นคนน่ากลัวแบบนั้นหรือ ไม่ใช่พวกท่านไม่รับฟังเราเองไม่ใช่หรือไร ชอบทำให้เราทำอะไรที่เราไม่ชอบอยู่เรื่อยๆไม่ใช่หรือไร เราไม่เคยขอพวกท่านหามาให้เราเองทุกอย่าง"

"ท่านว่าว่าอะไรนะ พวกเราไม่ได้ว่าท่านพวกเราพูดถึงฝ่าบาท เหตุใดท่านถึงเดื้อดร้อนเช่นนี้ "

"อ้อที่เจ้านายเราพูดไปเพราะรู้สึกสงสารฝ่าบาทนะ เพราะเจ้านายเป็นคนเดียวที่เข้าใจฝ่าบาทและชิดใกล้ฝ่าบาท เหมือนนายหญิงเราเข้าใจว่าที่ราชินีเพราะทั้งสองคือคนที่เข้าใจทั้งสองพระองค์ดีกว่าทุกคนในวังนะครับ ทำให้พวกเขาเลยเดือดร้อนแทนทั้งสองพระองค์นะครับ อย่าว่าอะไรเจ้านาย พวกเราเลยนะครับ "

"เอ้อ พวกเรานึกว่าหัวจะขาดเสียอีก ที่พูดไปเช่นนั้นเห็นเจ้านายท่านโกรธขนาดนี้นะ"