มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 62 แข่งกัน

"เจ้า เดมาน"

"เดมาน เจ้ามันน่า"

"นี้มันศึกชิงนางชัดๆ นี้แค่สามคนนะ ถ้าสิบสามคนอย่างที่ว่า จะไม่ปวดหัวหรือไง อยากรู้จังน้องสาวเราจะทำยังไง ถึงจะสามารถทำให้พวกเขา เป็นเพื่อนมากกว่าเป็นศัตรูนะ คิดไม่ออก"

"หากตามใจคนหนึ่ง อีกสิบสองก็ต้องทะเลาะกัน งานนี้ไม่อยากคิดเลย "

"อย่าไปกังวลไปเลย มานาหาทางได้เสมอ ขอแค่ให้คืนนี้ไม่มีปัญหาก็พอ ดูไม่มีใครยอมใครเลย"

"มานาเองก็คงไม่อยากทำให้งานคืนนี้พัง พยายามควบอารมณ์น่าดูเลยนะ เห็นไหม "

พวกเราก็ต้องออกโรงแล้วหละ เพื่อไม่ให้ทั้งสี่คนเด่นเกินไป ไปเต้นรำกันดีกว่า คงช่วยได้แค่นี้เท่านั้นที่เหลือพวกเขาคงจัดการได้เองหละ "

"งั้นไปกันเลย"

จากนั้นพวกพี่ๆ มาเต้นด้วยกันจนเต็มลาน จนมองไม่เห็นศึกชิ่งนางจนทำให้พวกเขา แวบออกมาจากงานได้สบาย และมาปรับความเข้าใจกัน ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปทางใครทางมัน ในคืนนี้ 

"มานาขอพูดนะว่าหยุดแย่งมานากันดีกว่า อย่าหาเรื่องใส่ตัวกันเลย พวกเรายังต้องเดินทางด้วยกันอีกไกล อย่าสร้างศัตรูกันดีกว่า ในเมือวันนี้เรามาพร้อมกันก็จะช่วยกันใช่ไหม หวังว่าทุกคนจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะวันนี้ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ฝันดีคะ "

เล่นปล่อยพวกเราทุกคนทิ้ง \แบบนี้สมเป็น เจ้าจริงๆเมียพี่ \น่ารักจริงๆ เรากลับไปในงาน \กับเมียก่อนนะ"

"ส่วนพวกเจ้าก็ตามสบาย เพราะงานนี้คืองานของเรากับเมียนะ"

"พวกเรายอมให้แค่ครั้งนี้ เพราะมานาเราถึงยอมไม่อย่างนั้นคงได้ เห็นดีกันแน่เมฆฟิส"

"คิดว่าใครหละที่ชนะพวกเจ้ามาตลอด ไม่ใช่เราหรือไรลืมกันแล้วหรือไรเพื่อนยาก"

"จำได้ดีเลยหละ พวกเราแยกกันไปทำหน้าทีของตัวเองกันดีกว่า มานาไปโน้นแล้วรีบตามกันไปดีกว่า"

"ใครดีใครได้นะ เมฆฟิส"

"พวกเจ้านี้นะ"

จากนั้น พวกเราก็กลับเข้ามานั่งในงาน และฉันก็มีหนุ่มๆรุมล้อมคอยบริการทุกอย่าง ทำเอาทุกคนอมยิ้มกับความน่ารักของหนุ่มๆที่พยายามกันอย่างหนัก เพื่อเอาใจแต่ไม่มีใครทำให้น้องสาวของเราใจอ่อนได้ เวลาน้องสาวพวกเราใจแข็งไม่เข้าข้างใคร แม้จะรักแค่ไหน มันเป็นหัวใจของผู้พิพากษาที่จะไม่ให้อะไรมาทำให้ การตัดสินคดี ผิดไป ตอนนี้น้องเรากำลังทำแบบนั้นอยู่ พวกหนุ่มๆคงเหนื่อยแน่ๆ หากคิดจะแข่งกันต่อคิดว่าเดียวคงได้ คำตอบกันแล้วว่า พวกเขาต้องทำยังไง ถึงทำให้น้องสาวเรายอมยิ้มให้พวกเขานะ ช่างไม่รู้อะไรกันเลยนะ ว่ามานาไม่ชอบให้ทำแบบนั้น ชอบให้พวกเขาเป็นตัวเองมากกว่า ไม่ต้องมาทำให้มานารักหรอก เพราะมานานั้นรักพวกเขาอยู่แล้ว รักที่พวกเขาเป็นตัวพวกเขาเองนั้นแหละ ทำให้รู้ว่าทุกอย่างเขาทำออกมาจากใจจริง ไม่ใช่การแข่งขั้นแบบนี้นะ

"นี้เจ้าจะไม่ยอมพูดกับพวกเราใช่ไหม พวกเราทำทุกอย่างเพื่อเจ้าแล้วนะ ยังไม่พออีกหรือไร"

"ไม่ได้บอกให้ทำนี้คะ แข่งกันเอง ถามมานาสักคำไหม ก็ไม่แล้วจะมาว่ากัน มันไม่ดีนะเคฟาส"

"ก็พวกเราอยากทำให้คนที่รัก มีความสุขนี้"

"แล้วตอนนี้มานามีความสุขไหมคะ เดมาน"

"พวกเราผิดไปแล้ว จะไม่แข่งกันด้วยเรื่องไร้สาระแบบนี้อีกแล้วครับเมีย พี่รู้แล้วว่าเราอยากให้พวกเราทำอะไรนะ พวกนายก็ไปทำหน้าทีพวกนายให้ดีที่สุดไป พรุ่งนี้พวกเราต้องเดินทางแต่เช้า พวกเราแยกย้ายกันไปดูแลชาวบ้านกันได้แล้ว ชาวบ้านรอพวกเราอยู่นะ อย่าลืมว่าพวกเราทำทุกอย่างเพื่อมานาไปกันได้แล้วพวกนายนะ"

คงต้องทำตามที่เจ้าว่า เพราะเจ้าเป็นคนเดียวที่รู้ใจมานาตอนนี้ หากนั้นเป็นสิ่งที่นางต้องการพวกเราจะทำไปทำเดียวนี้เลย "

"ไปก็ได้ เพื่อมานาจะยิ้มให้บ้าง"

"เข้าใจกันสักที่นะ ว่าอยากให้ทุกคนทำอะไรไม่ต้องทำเพื่อมานาหรอก ทำเพื่อบ้านเมืองของทุกคนดีกว่าคะ มานาเป็นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น แต่พวกเขาต้องการทุกคนมากกว่ามานานะ พวกเขาต้องการคนที่จะปกป้องพวกเขา ช่วยพวกเขาให้มีชีวิตที่ดีปลอดภัยไม่มีสงคราม มีแต่บ้านพี่เมืองน้องขอบคุณที่ทุกคนตั้งใจทำในสิ่งที่ทุกคนต้องทำ แค่นี้มานาก็มีความสุขแล้วคะ ไม่ต้องทำเพื่อมานาแต่ทำเพื่อตัวทุกคนเองก็พอคะ นั้นคือสิ่งที่มานาต้องการคะ"

"เจ้านี้นะ จะทำให้พวกเรารักมากไปถึงไหน มีหวังพวกเราคงได้ใจ ทำตามใจตัวเองแน่นอน เพราะมีเจ้าที่คอยหนุนหลังให้พวกเราทำตามที่ใจเราอยากจะทำนะ"