หลังจากที่พวกเขาปรับความเข้าใจกันแล้ว เวลาก็เย็นพอดี ทำให้พวกเขารีบมาเพื่ออธิบายเรื่องราวต่างๆ ให้ทุกคนเข้าใจในสิ่งที่พวกเขาทำ ภาพที่พวกเขาเดินจูงมือกันมา ยิ้มหวานให้กันแบบนั้นมันน่ารักจริงๆ ไม่คิดว่าจะได้เห็นภาพพวกนี้เร็วแบบนี้ คิดว่าต้องรอนานเสียอีก กลายเป็นว่าพวกเราทุกคนมีคนรักกันหมดเลยตอนนี้ 

"นั้นไง มากันแล้ว งานนี้เราคงมีเรื่องคุยกันยาวแน่ๆคะ"

"เอาหละ ในเมื่อพวกเจ้าต่างก็ได้พบคนที่เจ้ารักแล้ว เราอยากให้พวกเจ้าบอกเรากับราชินีว่าพวกเจ้าต้องการอะไรอีกไหม นอกจากที่เรากับราชินีจะทำให้ เราจะช่วยในเรื่องงานแต่งงานของพวกเจ้าด้วยทุกอย่าง ทุกเรื่องเลยว่าไง"

" หามิได้ พวกหม่อมฉัน ไม่ต้องการอะไรแล้วพะย่ะค่ะ"

"ถูกต้องตามที่พวกพี่ชายของน้องหญิงว่าเพคะ พวกหม่อมฉันไม่ต้องการอะไร ขอแค่ได้อยู่ที่นี้กับคนที่รัก ได้อยู่เคียงข้างน้องหญิงที่เรารักและเป็นห่วง อยากอยู่เคียงข้างเท่านั้นเพคะ"

"ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องห่วงหรอกคะ อยากให้พี่ๆทุกคนมีความสุข โดยไม่ต้องห่วงมานาคะ"

"พี่ๆคงทำแบบนั้นไม่ได้หรอก พวกพี่ๆอดที่จะไม่ห่วงเราไม่ได้หรอก ที่พี่ๆมาที่นี่ก็เพื่อปกป้องเรา ให้พี่ๆทำเช่นนั้นเถอะ อย่าห้ามพี่ๆเลยนะมานา"

" คะ ก็ได้คะ แต่พี่ๆอย่าทำให้พี่สาวงอนพี่ๆ ที่มั่วแต่ห่วงน้องสาวนะ"

"ไม่จ้า พี่ๆเข้าใจพวกเขา ทั้งชื่นชมพวกเขาที่รักและห่วง น้องหญิงมากกว่าชีวิตของตัวเองพี่กลับชอบที่พวกเขาเป็นตัวเองแบบนี้ ไม่ต้องมาเปลี่ยนตัวเองเพื่อพี่ๆ แค่รักพี่ๆก็พอแล้วละ"

"ไม่ใช่เช่นนั้นหรอกนะ พวกเจ้าก็น่าจะรู้ว่าพวกพี่ๆของมานา รักพวกเจ้ามากกว่าชีวิตของพวกเขาเช่นกัน เพียงแต่ที่เขาห่วงมานามากกว่า เพราะรักผูกพันกันมานาน แต่พวกเจ้าคือหัวใจของพวกเขา เรารู้เพราะเราก็เป็นเช่นนั้น เราห่วงใยทุกคนที่อยู่ในความดูแลของเรา แต่หัวใจเรามอบให้นางคนเดียว บทบาทหน้าที่ของเรา คือการดูแลปกป้องคนที่เรารัก แต่มานาคือชีวิตที่เราไม่อาจสูญเสียได้ และขาดไม่ได้ มันสำคัญต่อการดำรงชีวิตอยู่ของเรา นางคือทุกสิ่งในชีวิตของเรา ทุกคนว่าได้จริงไหม"

"ถูกต้องพะย่ะค่ะ "

"งั้นพวกหม่อมฉันก็หมดห่วงเพคะ "

"เอาเป็นว่าพี่เรวัตรกับพี่อานาเนีย พี่เมทีกับพี่แอนนา พี่โยเซฟกับพี่นาทาลี พี่ชายใหญ่กับพี่เทียร่า พี่สุวัตรกับพี่มีเรียม พี่เบนจามินกับพี่เนียนา พี่สุธีกับพี่ไอรา พี่รัตเทพกับพี่มีนาเนีย พี่กรวัตรกับพี่ยานาเนีย พี่สันติกับพี่ทามา พี่เจสันกับพี่ทอรามา พี่ยูดีกับพี่บานาเนีย และเมเนสกับพี่โซเฟีย ทุกคนคือคู่แท้กันนะ ขอให้รักกันช่วยดูแลดวงใจของอีกฝ่ายที่เขาฝากให้พี่ๆดูแลด้วยคะ มานาดีใจและมีความสุข ที่พี่ๆทำตามหัวใจตัวเองขอพระเจ้าอวยพรพี่ๆทุกคนคะ"

"ขอบพระทัยราชินี เพราะพระองค์ทำให้พวกเราได้รักกันและอยู่เคียงข้างกัน พวกหม่อมฉันจะรักและรับใช้ ทั้งสองพระองค์คนตลอดชีวิตพวกเราพะย่ะค่ะ"

"ไม่ใช่เพราะมานาหรอกนะเมเนส เพราะหัวใจของเมเนสเองที่ต้องการมันเอง มานาเป็นแค่คนที่ช่วยให้ทุกคนได้ทำตามหัวใจของตัวเองเท่านั้น และตอนนี้มานาก็ดีใจที่เห็นทุกคนมีคู่รักและรักกันแค่นี้ก็มีความสุขแล้วคะ"

"เอาหละ ในเมื่อพวกเจ้าไม่ต้องการสิ่งใด นอกจากสิ่งที่เรากับราชินีจะทำให้ เรากจะไม่ถามพวกเจ้าอีกต่อไป เราขอให้พวกเจ้าจงรักกันช่วยดูแลกันและกัน เราจะจัดงานแต่งให้พวกเจ้า และจะให้ฮาเล็มเราเป็นเรือนห่อของพวกเจ้าทุกคน เมเนสเราให้ทหารไปสร้างบ้านเจ้าให้ใหญ่กว่าเดิม และเตรียมงานแต่งให้เจ้าด้วยเช่นกันดีไหม หวังว่าเราคงไม่ว่าที่เราทำเกินไปนะ"

"ขอบพระทัยแต่พวกเราทุกคน คิดเหมือนกันคือยังไม่ต้องการที่จะแต่งงานตอนนี้ ขอให้พวกเราได้ช่วยทำงานที่ได้รับมอบหมายให้สำเร็จก่อน พวกเราถึงจะแต่งงานพะย่ะค่ะ"

"งั้นก็ตามใจพวกเจ้า หรือจะแต่งพร้อมกับเราราชินีดีไหม"

"มานาก็ว่าดีนะ เพราะพี่ๆก็เป็นพี่ๆของมานา ทุกคนคงดีใจที่เราได้แต่งพร้อมกันนะ"

"ถ้าราชินีต้องการเช่นนั้น พวกเราก็คงห้ามมิได้เพคะ"

"งั้นตอนนี้ก็ขอให้พวกพี่สาวช่วยพาพี่ชายมานา ไปดูเรือนหอของพี่ๆทุกคนกันนะ"

"เมเนส ส่วนเจ้าก็พานางกลับบ้านเจ้าเถอะ นางจะได้รู้จักครอบครัวเจ้า เพราะต่อไปนางต้องอยู่ที่นั้นกับเจ้า หรือนางจะมาอยู่ในวังกับพวกเราก็ได้ เพราะนางก็เป็นพี่สาวของราชินีเรา เจ้าก็มาอยู่ที่นี่ด้วยกันเลยดีไหม"

"พะย่ะค่ะฝ่าบาท งั้นพวกหม่อมฉันทูลลาพะย่ะค่ะ"

"เจ้ามีความสุขไหมราชินียอดรักของพี่ ดูเจ้าสิยิ้มไม่ยอมหุบเลย"

"คะ อย่างน้อยสิ่งที่มานาทำไป ก็ทำให้พวกพี่ๆเขาสมหวังในรักครั้งนี้สักทีไม่ต้องแย่งชิงกันคะ"

"พวกเราเองก็กลับวังกันเถอะ ทุกคนจะได้พักผ่อน ทุกคนคงอยากมีเวลาพูดคุยกันส่วนตัว และเรียนรู้ที่จะเข้าใจกันมากขึ้นนะ พี่ว่าพวกเจ้าคงอยากมีเวลาอยู่ในอ้อมกอด เช่นพี่ที่อยากให้เจ้าอยู่ในอ้อมกอดพี่ตลอดไป"

"เมฆฟิสเป็นคนแบบนี้ ตั้งแต่เมื่อไรคะ "

"ก็ตั้งแต่ฝันเห็นเจ้า พี่ก็อยากทำแบบนี้กับเจ้าคนเดียวนะ รู้ไหมว่าพี่ได้ทำในสิ่งที่พี่ไม่คิดว่า จะได้ทำมาก่อนเพราะเจ้าเลยนะที่เปลี่ยนพี่ทุกอย่าง จนทุกคนยังไม่เชื่อว่าเป็นพี่เลย ทุกวันนี้เจ้ามีอิทธิพลต่อชีวิตพี่ทุกเวลาเลยรู้ไหม พี่อยู่ไม่ได้หากขาดเจ้า พี่คงได้ตายทั้งเป็นแน่นอน เมียจ๋า"

"พวกเรายื่นยันได้ว่า ว่าฝ่าบาททรงเป็นอย่างที่ทรงว่าจริงๆ พวกเรายังยอมแพ้เลย ที่ไม่สามารถทำให้ฝ่าบาทมารักมาสนใจพวกเราได้อีกแล้วนะ "

"ขอโทษที่เป็นต้นเหตุ ให้เมฆฟิสเป็นแบบนั้นนะ"

"ไม่ๆ เจ้าไม่ผิดอะไร เพราะว่าหัวใจพี่มันเลือกแล้ว ที่จะรักเจ้าเชื่อเจ้ารอเจ้า ต่อให้นานแค่ไหนก็จะรอและรักเจ้าเพียงคนเดียว เพราะเจ้าทำให้พี่เข้าใจคำว่ารัก หึง ห่วง อดทน อภัยและรอคอคอย เจ้าทำให้ชีวิตของพี่ มีชีวิตชีวามากขึ้นไม่เป็นคนตายด้านอีกต่อไปนะ "

"ขอบคุณที่รักมานาคะ เมฆฟิส"

"งั้นคืนขอรางวัลใหญ่นะ "

"อีตาบ้า"

หลังจากนั้นพวกเราทุกคนก็ทานอาหารกัน เสร็จแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน และใช้เวลาอยู่ด้วยกันคู่ใครคู่มัน เพื่อปรับความเข้าใจกัน เพื่อเรียนรู้จักกันและกันมากขึ้น ดูเหมือนทุกคนจะรักกัน ทั้งยังต้องการที่จะอยู่เคียงข้างกันด้วย ความรักของพวกเขานั้นงดงาม ดีแล้วที่มีการยกเลิกฮาเล็ม มันทำให้พวกเขาได้พบรักแท้ ที่พวกเขาต้องการมาตลอดชีวิต ที่ในที่สุดพวกเขาก็ตามหากันจนพบสักที