"ก็กลัวคะ พี่รากูเอล แต่กลัวน้อยกว่า พี่มิคาเอล เพราะพี่มิคาเอลชอบทำหน้าดุตลอดเวลา"

"เอ้ากลายเป็นงั้นไป พี่ก็หน้าตาแบบนี้ แต่ไหนแต่ไรแล้ว "

"ไม่ใช่สักหน่อยพี่นะเป็นแบบนี้ เพราะเสียเพื่อนรักไปคนที่พวกเราก็รู้ว่าใคร คนที่พวกพี่เคยรู้จักดี ตอนนี้มันกลายเป็นศัตรูกัน เพราะ อำนาจที่พวกเขาอยากได้จากพระบิดานะ"

"รู้ดีแล้วยังจะหาเรื่องให้พวกเรา ปวดหัวอีกนะ "

"ก็อยากให้พี่ๆอยู่ที่นี่อย่างคนอื่น ไม่ต้องห่วงมานามากขนาดนั้นมันยังไม่ถึงเวลาหรอกคะ อีกอย่างไม่มีอะไรสามารถทำร้ายมานาได้ เพราะมีพระบิดากับพวกพี่ๆคอยดูแลไงคะ สบายใจได้พวกนั้นไม่มีทางทำร้ายมานาได้คะ"

"ใช่พวกพี่รู้ แต่ช่วยเลิกดื้อและทำตัวให้เหมาะสม ในฐานะเจ้าหญิงได้ไหม เด็กดื้อ ได้ไหมครับ"

"ได้คะ ช่วยเลิกอุ้มมานาได้แล้วคะ ถึงแล้วพวกเขาตกใจหมดแล้วคะพี่มิคาเอล"

"อ้าวพี่อุ้มเรามาหรือ พี่คิดว่าพี่ประคองเรามาเฉยๆเสียอีก"

"ไม่ครับ พอทรงรับน้องมานาได้ก็อุ้มเดินมาเลย บ่นว่าน้องตลอดทาง ทรงไม่รู้หรือครับว่าทำอะไร"

"ไม่เราคิดว่าเราประคองมาปกติ "

"ลืมไปการประคองของพวกเรา เหมือนกับการอุ้มใช่ไหม พวกนายช่วยเจ้าชายพวกเราด้วยสิ"

"เอ้อใช่ เพราะเจ้าชายไม่เคยประคองใครนอกจากมานา มาก่อนเลยคิดว่าการอุ้มเป็นปารประคองเดินนะ คงเพราะห่วงว่าจะเหนื่อย และเจ็บมั่งเนอะ"

"พวกนายนี่ ไม่พูดก็ไม่มีใครเขาว่านะ "

"เอ้อ น้าว่า พวกเราเลิกทะเลาะกันก่อนนะ เพราะทุกคนเขารอพวกเราเปิดงานกันนะ พวกเราเองก็มาอยู่หน้าพวกเขา เพื่อเปิดงานแล้ว อย่าบอกนะว่าไม่รู้ด้วยว่าถึงแล้วนะ "

"เอ้อครับ "

"เอ้างั้นเงียบ และให้แม่งานกล่าวเปิดงานได้แล้ว "

"ครับ น้า"

"เอ้าพวกเรา หลานสาวเราจะกล่าวเปิดงานแล้วอย่าแอะอะ ไป แค่พวกพี่ๆเป็นห่วงน้องสาวที่ชอบลืมไปว่าตัวเองท้องนะ เลยวิ่งมาจนเกือบล้ม ดีที่พี่ๆพวกเขาไปรับและอุ้มมาเลยเพราะขืนให้เดินเองคงล้มแน่นะ เรามาช่วยกันเปิดงานพร้อมกับมานาดีดว่า เพราะพวกเขาทำเพื่อพวกเราทุกคนจะได้มีชีวิตที่ดีขึ้นนะ"

"ได้พวกเรายินดี "

"ขอโทษที่ทำให้ตกใจคะ มานาไม่เป็นไรแล้วพวกพี่ๆ เขาช่วยมานาไว้อย่างดีนะมานาขอให้สิ่งที่พวกเราช่วยกันสร้างนั้น เป็นที่ๆสามารถช่วยทุกคนให้มีสุขภาพและมีชีวิตที่ดีขึ้น ขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันมาจนสำเร็จคะ มานาขอให้พวกเราทุกคนอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขเชิญใช้บริการพวกเราทุกคน ยินดีรับใช้ทุกคนคะ"

จากนั้นก็เปิดสถานพยาบาลกับโรงเรียนภาษาและเปิดโบสถ์ด้วยในตัว จากนั้นทุกคนก็ช่วยกันทำงานในส่วนของตัวเอง และกินข้าวด้วยกันทั้งตำบล ทุกคนต่างมีความสุขกับสิ่งที่พวกเขาได้รับ ชีวิตขงพวกเราทุกๆวันคือการช่วยพวกชาวบ้าน เท่าที่พวกเราจะช่วยได้จนขึ้นชื่อว่าเป็นที่มีหมอที่ดีและดังด้วย ทำให้หลายอำเภอและบางจังหวัดมาขอใช้บริการ เพราะพวกเขาไม่มีเงินมากพอในการผ่าตัดหรือจ้างหมอที่ดีได้ พอพวกเขารู้ว่ามีหมอที่ดีและไม่คิดเงิน เลยพากันมาใช้บริการกันอย่างทั่วหน้า จนเวลาผ่านไปหลายเดือนยิ่งนานวันคนยิ่งมาที่นี่มากขึ้น พวกเขามีความสุขกันฉันก็พลอยมีความสุขไปด้วย เวลาผ่านไปเร็วมากๆ ใกล้จะถึงกำหนดคลอดแล้ว กุมภาปีหน้าสินะวันคลอดของเรา ก่อนจะถึงวันนั้นเรามาจัดงานวันคริสมาสกับเตรียมฉลองปีใหม่กันดีกว่า พวกเขาคงดีใจที่มีงานเลี้ยงแบบนี้หลังจากที่พวกเขาไม่มีงานเลี้ยงมานาน เพราะทุกคนทำงานจนลืมวันลืมเวลากัน ถ้าไม่เพราะว่าต้องค่อยตรวจเช็คร่างกายฉันตลอดเวลา คงลืมไปแน่เลยว่าเรามาอยู่ที่นี้นานจะครึ่งปีแล้ว ปีหน้าฉันก็จะคลอดแล้ว เวลาช่างไวเหลือเกินใกล้จะได้เห็นหน้าพวกลูกๆแล้วสินะ พวกเขาจะเป็นยังไงกันบ้างนะ คงสบายดีกันนะ

หกปีแห่งการทดสอบบิดาอียิปต์ โบราณ

หลังจากที่พวกเขาจากดวงใจ ของพวกเขานี้ก็เข้าปีที่หก ที่พวกเขาต้องเจอกับการทดสอบทดลองต่างๆนาๆ จนไม่รู้ว่าพวกเขาสามารถรอดมาได้อย่างไร การการดันดานอาหาร เข้าปีที่หกแล้ว อาหารที่มีก็ใกล้จะหมดแล้ว ทุกที่ไม่มีอาหาร มีแต่ความแห้งแล้ง ไม่มีฝนตั้งแต่ดวงใจจากไป พวกเขาต้องอยู่กับความอดยาก ทะเลทรายไม่ได้ช่วยพวกเขาอีกแล้ว ทุกสิ่งตอนนี้อยู่ข้างพระบิดาหมด พี่ๆกับเหล่าเทพที่เคยช่วยพวกเขายังทำอะไรไม่ได้เลย เพราะไม่มีใครต่อกรกับพระผู้สร้างได้ คงต้องยอมรับการลงโทษเท่านั้น พวกเขาจะต้องผ่านมันด้วยตนเองให้ได้

"หกปีแล้วสินะที่มานาจากพวกเรา ที่บ้านพวกเราคงหกเดือนแต่ที่นี่หกปี พวกเรามีลูกหลานกันหมดทุกคนแล้วด้วย มานาจะเป็นยังไงบ้างนะจะคิดถึงพวกเราไหม"

"เราว่าคิดถึงนะ น้องสาวพวกเราไม่เคยลืมพวกเราหรอก ดีนะที่พวกเราไม่ได้เจอการทดสอบไปด้วย ทำให้พวกเรายังพออยู่ได้ แต่พวกเจ้าชายไม่รู้จะเป็นยังไงกันบ้างนะ"

"ก็คงใกล้จะอดตายกันแล้วมั่ง ใครใช่ให้ทำกับมานาแบบนั้นหละนี่น้อยไปนะ แค่กันดารอาหารเอง ยังมีหลายอย่างที่ร้ายแรงรอพวกเขาอยู่นะจะบอกให้"

"มันก็ใช่ แต่ว่ายังไงพวกเขาก็สำนึกผิดแล้ว อีกอย่างพวกเขาไม่ได้มีใครนอกจากมานาเลยตอนนี้นะ ขนาดพวกนางกลับมายังไม่สนใจพวกนางเลย "

"มันก็ไม่แน่นอนหรอก มันต้องดูไปเรื่อยๆนะ ว่าพวกเขาจะทนการล่อลวงได้หรือเปล่า"