มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 173 เป็นพี่น้องกัน
"มานาขอนะอย่าเรียกมานาแบบนี้อีก ที่นี่ทุกคนคือพี่น้องมานา สำหรับมานา ยศไม่ใช่สิ่งสำคัญ ทุกคนที่คอยดูแลมานา ยอมมาลำบากกับมานานี้สำคัญกว่า ให้
มานาได้ดูแลและเป็นน้องสาว หรือพี่สาวของทุกคนนะ มานาอยากให้ทุกคนมีความสุข กับหน้าที่ไม่ต้องกังวลอะไร"
"แต่มันไม่สมควร ที่พวกเราจะทำแบบนั้น หากทางวังทรงทราบพวกเราคงแย่แน่ "
"อย่าคิดมากเลย ทำตามที่นางบอก เรา
จะรับผิดชอบแทนเอง หากพวกเขาต่อว่าพวกเจ้า เพราะพวกเขาคงไม่กล้าคัดคำสั่งนางหรอกนะ"
"งั้นก็ได้ คะ/ ครับ พวกเรายอมทำตามที่ทรงตรัส "
"งั้นพวกเรา ไปกินข้าวกับยายและทุกคนกัน แม่คงทำกับข้าวเสร็จแล้ว แม่ตื่นเต้นที่จะมีลูกเพิ่มอีกเยอะขนาดนี้ แม่เลยทำอาหารสุดฝีมือ มานาขอไปช่วยทำ บอกไม่ต้องให้มาหาทุกคน เพื่อพาไปกินข้าว"
"งั้นพวกเรา ไปหายายกับทุกคนกันเลย หลังจากนั้น มานามีอะไระจะบอกพวกเขา ก็บอกตอนนั้นเลย ดีไหม "
"คะพี่มิคาเอล รู้ใจน้องสาวเสมอ เลยนะ"
"ก็นะ ของมันแน่ อยู่แล้ว ถ้าไม่รู้ก็ไม่ใช่พี่สิ รีบไปกันดีกว่า หิวแล้ว"
"อาหารที่แม่ทำอร่อยจริงๆ ชักติดใจเสียแล้วสิ ว่าไหมทุกคน "
"ครับ/คะ อร่อยมากๆ ไว้ได้กลับ จะขอสูตรไปทำกินที่บ้าน ให้ทุกคนได้กินกัน เชื่อว่าพวกเขาต้องชอบแน่นอน"
"แต่ที่แน่ๆมานานะ รายนี้ก็ทำอาหารไม่แพ้แม่นะ ทุกคนได้กินรับรองติดใจ เหมือนบรรดาเจ้าชาย ที่เป็นสามีของมานาแน่นอน อุ้ยพี่ลืมตัว"
"อุริเอล นายนี้นะ มันน่าหนักนะ "
"ไม่เป็นไรคะ พี่ราฟาเอล มานาเข้าใจ พี่เขาพูดมาก็ถูกต้องแล้ว เอาไว้ ถ้าแม่ยอมให้มานาช่วย จะทำให้ทุกคนได้กินกันนะ"
"คะ /ครับ จะรอกินนะ"
"คุยอะไร รออะไรกัน แม่ได้ยินเหมือนมีคนนินทาแม่เลย ใช่ไหม"
"ไม่ใช่ครับ พวกเราชอบอาหารที่แม่ทำ พวกเราติดใจมาก เลยคิดว่าถ้ากลับบ้านไปก็ จะขอให้แม่ช่วยสอน พวกเราเพราะ พวกเราอยากให้คนที่บ้านได้ลองทานดูนะครับ"
"ได้จ้า เรียนจากมานาก็ได้นี้จะ รายนี้ ฝีมือเขาเก่งกว่าแม่ที่สอนมาเสียอีก
ว่าแต่หลับสบายกันนะ"
"คะ/ ครับ "
"งั้นมากินข้าวกัน ยายกับทุกคนรอข้างในแล้ว แม่ออกมาตามให้คนไปตามแต่ ยังไม่มาเลยเป็นห่วงนะ"
"ไม่มีอะไรครับ พวกเราคุยกันนานไปหน่อย เลยมาช้า ขอโทษครับที่ทำให้ทุกคน รอพวกเรา"
"ไม่จ้า พวกเรารอได้ เพราะทุกคน ก็เป็นคนในครอบครัวแล้ว อย่าคิดมาก"
"งั้นพวกเราฝากเนื้อ ฝากตัวเป็นลูกเป็นหลานทุกคนด้วยนะครับ"
"จ้า พวกเรายินดีจ้า เต็มใจมากๆ ที่มีลูกหลาน สวยๆหล่อๆ แบบนี้"
"ฮิๆๆ ฮาๆๆๆ "
"เห็นพวกเราอยู่ได้ กินได้ พวกเราก็หายห่วง เพราะพวกเรารู้ว่ามานาคงเป็นห่วงพวกเรามากกว่าพวกยายกับทุกคน เพราะรายนี้ อยากให้ทุกคนมีความสุขกับการมาอยู่ที่นี่นะ"
"ครับ พวกเรามีความสุขที่ได้ มาดูแล
มานา ทำให้พวกเราได้อยู่ที่นี่กับทุกคน และทุกคนเป็นกันเองอบอุ่น เหมือนพวกเราอยู่ที่บ้านตัวเองเลยครับ"
"ดีแล้ว พอๆกินข้าวกันก่อน แล้วค่อยคุยกันต่อกับข้าวจะเย็นหมดกินตอนร้อนๆ อร่อยมากนะ ยายขอแนะนำ "
"คะ/ ครับ"
จากนั้นพวกเราก็กินข้าวเช้า กันอย่างสนุกสนาน และช่วยกันเก็บกวาด ทำให้ บรรยากาศดูอบอุ่น เป็นกันเอง ไม่มีแบ่งชนชั้น ทำให้ทุกคนเข้ากันได้เร็วมากขึ้น อาจจะสื่อสารไม่ค่อยเข้าใจ แต่พวกเขาใช่ภาษามือสื่อบอกว่า อยากช่วย ทำให้ทุกคนที่เห็นต่าง หัวเราะให้กับความพยายาม ของพวกเขา และชื่นชม หลังจากนั้น พวกเราก็แยกตัวไปที่บ้านพักไปยังห้องรับรองที่พวกเขาเตรียมไว้ เพื่อไว้ร่วมตัวกัน โดยใช้บ้านที่สร้างให้ฉัน กับบรรดาพวกพี่ทูตสวรรค์ อยู่ เป็นจุดร่วมพล เพราะพวกเขาให้ฉันเป็นคนสั่งงานพวกเขา นอกจากสิ่งที่พวกเขาดูแลฉัน พวกเขาอยากช่วย และทำตัวเองให้เป็นประโยชน์ ทำให้เรื่องที่ฉันจะขอให้พวกเขาทำ จึ่งไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป
"ทุกคน คงอยากรู้ว่าที่ มานาพูดค้างไว้ ก่อนไปทานข้าวคืออะไร "
"คะ/ ครับ "
"ก็ไม่มีอะไรมาก มานาอยากให้ทุกคน ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองถนัดก็เท่านั้น"
"พวกเรา ถนัดก็เรื่อง ดูแลคนไข้ เท่านั้น นอกนั้นไม่ถนัด แต่ถ้ามีอะไรนอกนั้นที่พวกเราทำได้ พวกเราจะทำ"
"คะ มานาอยากให้ทุกคน ช่วยรับคนไข้ ที่เป็นชาวบ้าน ที่มาขอการักษา หรือ ต้องรักษาอย่างเร่งด่วน อยากให้ทุกคนเป็นหมอ ให้กับพวกเขาด้วยนะคะ เพราะพวกเขาไม่มีเงิน และมันก็ไกลจากโรงพยาบาลมากคือมานา คิดว่าพื่นที่ข้างบ้านมานา จะสร้างเป็นคลีนิค เพื่อรองรับทุกคนได้ และให้ทุกคนพลัดกัน รับผิดชอบ คนไข้ ส่วนเรื่องที่สื่อสารกันไม่เข้าใจ ไม่ต้องห่วง พี่ทั้งเจ็ดคนจะช่วยงานนี้ด้วย ส่วนวันอาทิตย์ เราจะต้องพาทุกคน มานมัสการพระเจ้า และสอนพวกเขา ในเรื่องต่างๆ ที่พวกเขาไม่รู้ และสอนเรื่องการกินอาหาร ที่ถูกลักษณะ เพราะบางคนยังคิดว่ากินดิบๆ คิดว่ามันเป็นยา ซึ่งทุกคนเป็นหมอ ก็น่าจะรู้ว่า มันไม่ใช่ เลยอยากให้ทุกคนช่วยมานา เรื่องนี้นะคะ ได้ไหมคะ"
"พวกเราทุกคน ยินดีทำตามที่ขอ งั้นพวกเราจะเริ่มวันนี้เลย แต่ต้องขอให้พวกชาวบ้านช่วยสร้างคลีนิคให้ อีกแรง"
YOU MAY ALSO LIKE
