มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 17 เด็กสาวในคำนายมาแล้ว

อียิปต์ ยุคโบราณ

หลังจากที่ทานอาหารเสร็จ พวกเราก็รอทุกคนมา เพื่อที่จะไปนั่งเรืออย่างที่ฉันต้องการ เพื่อชมเมืองและเขาถือโอกาสนี้เปิดตัวฉัน และยังจะบอกว่าฉันจะแต่งงานกับเขาในอีกหนึ่งปีข้างหน้า และบอกว่าฉันต้องการให้ทุกคนทำอะไร เพื่อทุกคนจะได้รู้จักหน้าทีของตนเอง ซึ่งตัวเขาอยากให้ทุกคนรูจักฉัน และยอมรับฉันเป็นราชินีของพวกเขา เพราะเขาเลือกฉันและอยากให้ทุกคนรักฉัน และเราก็นั่งชมดอกไม้ เพื่อรอให้ทุกคนมาพร้อมหน้ากันเพื่อนั่งเรื่อกัน และในระหว่างที่รอ ฉันได้แต่คิดว่าจะทำยังไงกับชาวบ้าน เรื่องความเชื่อที่ต้องการจะเปลียนให้ทุกคนกลับมาเชื่อในสิ่งที่ถูกต้อง จนไม่ได้สนใจเขาเลย ทำให้เขาคิดว่าฉันโกรธเขา และคงคิดไปต่างๆนาๆ เพราะดูจากตอนนี้เขา ไม่ยิ้มเลยหน้าตาดุมากเวลาที่เขาทำอะไรไม่ถูก หน้าเขาคงเป็นแบบตอนนี้แน่ จนเขาต้องถามฉัน

"เจ้ายังโกรธพี่เรื่องจูบอยู่หรือ เหตุใดเจ้าถึงเงียบจนพี่กลัว และทำอะไรไม่ถูกเวลาที่เจ้าเป็นแบบนี้ พี่กลัวเจ้าจะทิ้งพี่ไป เจ้าจะว่าพี่ยังไงก็ได้แต่อย่าเงียบแบบนี้ มันทำให้พี่กังวลใจรู้ไหม"

" เอ้อ มานาไม่ได้โกรธเมฟิสนะ มานากำลังคิดเรื่องที่จะทำให้ชาวบ้านกลับมาเชื่อพระบิดาต่างหากคะ อย่าคิดมากสิคะ มานาเลือกมาที่นี้แล้วถ้าเมฟิสไม่ไล่มานาออกไปจากที่นี้ มานาก็จะอยู่เคียงข้างเมฟิสตลอดไปคะ"

"พี่ไม่มีทางทิ้งหัวใจตัวเองได้หรอก เจ้าก็น่าจะรู้ว่าพี่รักเจ้ามากแค่ไหน หรือต้องให้พิสูจน์อีกครั้งเจ้าถึงจะเลิกว่าพี่จะทิ้งเจ้าสักที รู้ไหมว่าพี่อยากมีเจ้าในอ้อมกอดแบบนี้มานาขนาดไหน และอดทนมากขนาดไหนที่จะไม่รังแกเจ้าและรอให้เจ้าพร้อมทั้งตัวและหัวใจที่จะเป็นหนึ่งเดียวกันกับพี่ และปกครองอียิปต์ด้วยกัน พี่ว่าคงต้องพิสูจน์อีกมากกว่าจะถึงเวลาที่เจ้าพร้อม"

"คะ มานาเชื่อว่าเมฟิสไม่ทิ้งมานาก็ได้คะ ไม่ต้องพ้สูจน์ก็ได้คะ"

"เจ้ากลัวการพิสูจน์จากพี่หรือยอดรัก พี่ว่าเจ้าต้องทำตัวให้ชินนะ เพราะนั้นมันก็เป็นวิธีบอกรักของพี่ที่มีต่อเจ้าเท่านั่น รู้ไหมว่าไม่มีใครเหมือนเจ้าที่พี่ยอมทุกอย่าง ตรงนี้ที่เจ้าต่างจากพวกนางทุกคน เพราะเจ้าทำให้พี่ไม่รู้เบื่อ ทำให้พี่รักมากขึ้นทุกวันแบบไม่ต้องแสแสร้งอะไร เจ้าเป็นเจ้าที่ไม่ว่าเจ้าทำอะไร เจ้าก็ทำให้พี่ไม่มีสายตามองใคร ด้วยเจ้าคือทุกอย่างที่พี่ต้องการ เป็นเจ้าคนเดี่ยวที่พี่มองเท่าไรก็ไม่เบือ ถึงเจ้ากับพี่ยังไม่ได้มีอะไรที่ผูกมัดกัน เหมือนพวกนางที่ต้องพลีกายให้พี่ เพื่อผูกมัดให้พี่อยู่กับพวกนางเพียงคืนเดียวก็ยอม แต่เจ้าไม่ต้องมีอะไรมาผูกมัดเช่นนาง เป็นพี่เสียเองที่อยากจะผูกมัดตัวพี่ไว้กับเจ้า เจ้าเพียงคนเดียวที่พี่ไม่ยกให้ใคร ได้เห็นรอยยิ้มของเจ้าและไม่ให้เจ้าไปยิ้มแบบนี้กับใคร พี่หึงและห่วงมากรู้ไหมคนดีของพี่"

"คะ เอ้อ มานาก็หึ่งห่วงเมฟิสเช่นกัน แต่มานารู้ตัวดีว่ามานา เป็นแค่คนหนึ่งที่ไม่มีอะไรเลย มีแต่หัวใจที่มั่นคงในรัก ไม่อาจสู้บรรดาเหล่าสนมที่ทั้งสวยทั้งรวยและเป็นเจ้าหญิง มานาก็ขออยู่ในส่วนของมานา หากเมฟิสอยากให้สนมทุกคนอยู่คอยรับใช้เหมือนตอนที่ยังไม่มี มานาก็คงห้ามความต้องการเมฟิสไม่ได้หรอก ต่อให้มานาต้องเจ็บที่เห็นคนรักอยู่กับคนอื่นก็คงต้องยอมเพราะเลือกแล้ว แต่พวกพี่ๆคงไม่ยอมอาจพานางกลับบ้านเราคะ"

"พี่ไม่ทำเช่นนั้นหรอกเจ้า อย่าน้อยใจเลยต่อให้มีพวกนางอยู่ พี่ก็ไม่วันทำให้เจ้าเสียใจ พี่ยินดีและเต็มใจที่จะยกเลิกฮาเล็ม และธรรมเนียมที่มันทำให่เจ้าเสียใจ พี่ยอมสละทุกอย่างเพื่อขอให้เจ้าอยู่เคียงข้างพี่ รักพี่มีลูกด้วยกันหลายๆคนพี่ว่าตัวเจ้าแค่นี้ เจ้าจะมีลูกให้พี่กี่คนดีละ พี่อยากมีลูกเยอะๆ พวกเขาจะได้มีเพื่อนเล่นเยอะๆ เจ้าว่าไง อย่ามั่วแต่มองหญ้าสิ เงยหน้าขึ้นมาตอบให้พี่ชื่นใจหน่อยได้ไหม ว่าเจ้าอยากมีลูกกี่คน"

" แล้วแต่เมฟิสคะ "

" หมับ …,อุ็บ "

เขาเป็นผู้ชายที่จูบเก่ง และอ่อนหวานจริงๆ ทุกครั้งที่ฉันได้รับจูบจากเขา ฉันกลายเป็นเหมือนลูกนกที่รอให้เขาเอาอาหารมาป้อนถึงปากฉัน เขาทำให้ฉันจะละลายไปทั้งตัว ไร้แรงต้านทานยอมรับจูบเขา และไม่อาจหยุดเขาได้ เพิ่งรู้ว่าจูบมันทำให้เราหมดแรงได้ขนาดนี้ เพราะเท่าที่เจอมากับตัวก็หลายครั้งแล้ว มันไม่รับรู้อะไรเลย นอกจากจะมึนงงและอ่อนแรง หัวใจยังจะหยุดเต้นอีก คนอะไรแอะอะก็พิสูจน์ด้วยการจูบ แล้วฉันเคยจูบแบบนี้ที่ไหน เขาคงรู้ว่าฉันจูบไม่เป็นนั้นยิ่งทำให้เขาชอบใจที่สุด ที่เขาเป็นคนแรกและได้จูบแรกของฉันไปครอง ฉันพยายามคิดเรื่องอื่นในระหว่างที่เขาจูบ เพื่อที่ตัวฉันจะไม่ใจอ่อนไปกับจูบเขา จนยอมเป็นของเขาตอนนี้มันเร็วไปสำหรับฉัน ถึงจะรักก็เถอะนะ"

"ตัวเจ้านี้นอกจากจะหอมเหมือนขนมแล้ว จูบยังหวานอีกด้วย จูบที่ไรไม่มีวันอิ่ม มีแต่จะอยากกินมากขึ้นและเรียกร้องอยากจะกินทุกเวลาและทุกวันด้วยนะ รู้ไหมว่าพี่ตื่นเต้นทุกครั้งที่จูบเจ้าหัวใจพี่มันเรียกร้องที่จะจูบเจ้า กอดเจ้าเพียงคนเดียว จนทำให้พี่ต้องจูบเจ้าอีกจนได้ เพราะเจ้าทำหน้าตาน่าจูบพี่เลยจูบตอบ เจ้าอย่าทำหน้าแบบนี้กับใครรู้ไหม เพราะมันเหมือนเจ้าอยากให้เขาจูบเจ้า ทำได้กับพี่คนเดียวเพราะพี่เป็นคนเดียวที่จะได้จูบเจ้า "

"มานาทำหน้ายังไงก็ทำหน้าปกตินี้คะ ไม่ได้ไปทำหน้าอย่างที่เมฟิสว่าสักหน่อย เมฟิสคิดไปเอง อยากจูบก็บอกมา ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ทำไมต้องจูบตอนเผลอทุกทีเลย"

"ก็หน้าเจ้า ตอนที่เจ้าทำหน้าตาแบบนี้มันน่าจูบนี้น่า แต่ไม่ว่ายังไงเจ้าก็น่าจูบสำหรับพี่อยู่ดี"

"งั้นก็แสดงว่า มานาทำหน้าแบบไหนเมฟิส ก็อยากจูบอยู่ดีใช่ไหมคะ คนเจ้าเล่ห์ "

"คุยอะไรกันอยู่ ให้พวกพี่คุยด้วยได้ไหม แล้วหน้ามานาไปทำอะไรมาแดงอย่างลูกตำลึงสุกเลยไม่สบายหรือเปล่า ให้พวกพี่หายาให้ทานไหม เดียวเป็นไข้ขึ้นมาจะลำบากนะ"

"เปล่าคะมานาสบายดีคะ ไม่มีอะไรทุกคนมากันก็ดีแล้วคะ พวกเราจะได้ไปที่เรื่อกัน คิดว่าสักพักเมเนส น่าจะมารับเมฆฟิสกับพวกเราไปที่เรือกันคะ"

"ทุกคนชอบที่นี้หรือเปล่า ที่พักที่จัดให้อยู่ได้หรือเปล่า ขาดเหลืออะไรบอกเราได้ จะให้นางกำนัลเอาไปให้ เราอยากให้ทุกคนอยู่ที่นี่แบบสบายๆนะ คิดเสียว่าเป็นบ้านตนเองเพราะทุกคนก็เป็นพี่ๆของราชนีเรา ดังนั้นเราอยากให้ทุกคนสบายใจไม่ต้องกังวลอะไร และไม่ต้องห่วงนางเราสัญญาจะดูแลนางด้วยชีวิตของเราเอง"

"พวกเราทุกคนชอบที่นี้ และคิดว่าที่นี้ก็เหมือนบ้านอีกหลังของเรา เพราะเราทุกคนจะตามไปปกป้องมานาทุกที่

อยู่กับนางเวลานางต้องการใครปลอบใจ พวกเราจะเป็นทุกอย่างให้มานาเพื่อทำให้น้องสาวของเรามีรอยยิ้ม เพราะรอยยิ้มของมานาทำให้พวกเรามีความสุข และสบายใจเวลาอยู่กับน้องมานา พวกเรามีความสุขที่สุด"

"เราก็เช่นกัน เราจะปกป้องนาง จะรักษารอยยิ้มของนางไว้ จะทำให้มีความสุขที่อยู่กับเราที่นี้ "

"เชิญทุกคนเถอะพะยะคะ ตอนนี้เรื่อพร้อมแล้ว ทุกคนรอรับเสด็จราชนี และรอชมบารามีของราชินีว่าจะสวยขนาดไหน ว่าจะเป็นเหมือนคำทำนายที่กล่าวเกี่ยวกับราชนีไว้ก่อนหน้านี้พะยะคะ"

"พวกเราพร้อมแล้ว ไปกันเถอะเดียวสายกว่านี้มันจะไม่ดี ที่ให้ทุกคนคอยราชินีของพวกเขานานเดียวพวกเขา ไม่รักราชินีเหมือนพวกพี่ๆ น้องหญิงน้อยของพี่ก็จะทำงานลำบากกว่านี้ พวกพี่ๆรู้ว่าน้องหญิงคงไม่อยากใช้ดวงตาแห่งพระบิดากับทุกคนแน่นอน เดียวทุกคนจะกลัวน้องของพี่ๆมากกว่ารักนะสิ" 

"งั้นเราพาราชินีของเราไปก่อนนะ เราไม่อยากให้ใครรอนางนาน และไม่อยากให้นางเหนื่อยที่จะต้องอยู่ที่นี้กับเรา เราจะทำทุกอย่างให้ทุกคนรักนางเหมือนเรา ไปกันเถอะยอดรัก เอามือเจ้ามากอดคอพี่ไว้แน่นๆเดียวจะตกนะ"

"มานาว่า เมฟิสให้มานาเดินเองดีกว่า ทุกคนตกใจกันหมดแล้ว มานาไม่ใช่เด็กแล้วนะ เวลาไปไหนจะต้องอุ้มนะ "

"ก็พี่กลัวเจ้าเหนื่อย อีกอย่างพี่อยากอุ้มเจ้าแบบนี้มานานแล้ว และตัวเจ้าก็ไม่ได้ทำให้พี่เหนื่อยที่จะต้องอุ้ม เพราะตัวเจ้าเบาอย่างกับนุ้นแนะ และหอมน่ากินจนไม่อยากให้ห่างกาย อยากจะกอดเจ้าไว้แบบนี้ตลอดเวลาที่พี่ทำได้

ได้ไหมคนดีของพี่"

"แล้วถ้าบรรดาสนมของเมฟิสเห็น มีหวังพวกนางฆ่ามานาแน่ที่แย่งเมฟิส จากพวกนางแล้วเมฟิสไม่กลัวพวกนาง จะเห็นc]h;มาทำร้ายมานาหรือคะ ผู้หญิงเวลาหึงน่ากลัว แล้วพวกนางเยอะด้วย และทุกนางก็เป็นเมียจากเครื่องบรรณาการของเมฟิส แต่มานายังไม่ใช่เมีย แถมยังคิดจะไล่พวกนางกลับบ้านของพวกนางเองอีก พวกนางต้องเกลียดมานาแน่นอนคะ เพราะมานามาทุกอย่างที่เคยเป็นของพวกนาง รวมทั้งตัวเมฟิสก็ด้วยที่พวกนางรัก มานาคงทำให้เมฟิสและทุกคนเดือดร้อน ขอโทษคะ แต่มานาคงอยู่ไม่ได้หากไม่เปลียนที่นี้ให้มันถูกต้อง และให้ทุกคนมีเสรีภาพและกลับมาหาพระบิดาที่เป็นพระผู้สร้างทุกสิ่ง ถ้ามานาเปลียนที่นี่ไม่ได้ก็ไม่อาจอยู่ได้ และแต่งงานกับเมฆฟิสไม่ได้เช่นกัน เพราะพระบิดาคงห้ามแน่นอนที่จะไม่ให้มานาแต่งกับคนที่ไม่ได้รักพระบิดาเหมือนกัน เมฆฟิสจะกลับมารักพระบิดาเหมือนมานาได้ไหมคะ"

" จะไม่มีใครกล้าทำร้ายเจ้า และไม่มีใครเป็นเจ้าของพี่นอกจากเจ้า พวกนางรู้ว่าพวกนางเป็นใคร อย่าบังอาจมาทำตัวเป็นเจ้าของพี่ได้ เพราะพี่ไม่ชอบหากพวกนางทำ ซึ่งก็เคยมีและโทษคือตาย จนทุกคนไม่มีใครกล้าคิดแบบที่เจ้าว่าสักคน ไม่งั้นชีวิตพวกนางจะสั้น ส่วนเรื่องที่เจ้าขอพี่ พี่เต็มใจเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อให้พระบิดา ของเจ้ายอมรับในตัวพี่ และเข้าใจว่าพี่คงอยู่ไม่ได้ หากพระบิดาไม่ยอมให้เจ้าแต่งกับพี่ ต่อให้พี่ต้องแลกด้วยชีวิตพี่ก็ยอม เพื่อให้พี่ได้กอดเจ้าจูบเจ้าอยู่กับเจ้าแบบนี้ พี่ยอมเปลี่ยนอียิปต์และเต็มใจทำเพื่อเจ้ายอดรักของพี่"

"ขอบคุณที่เมฟิสที่ยอมทำเพื่อมานา ขอบคุณที่รักมานาทั้งที่ไม่สวยหากเทียบกับสนมแล้วแค่ดูได้เท่านั้น"

"ไม่หรอกเจ้าน่ารัก สมตัว และพี่ชอบเจ้ารักเจ้า เพราะเจ้าไม่เหมือนใคร และดวงตาของเจ้ามันทำให่พี่หลงรัก จนไม่อาจถอนตัว และไม่อาจมองใครได้อีกแล้ว นอกจากเจ้าธิดาแห่งพระบิดาราชินีผู้เป็นเจ้าดวงใจของพี่"

"ขอบคุณอีกครั้งที่รักมานาคะ"

"พี่ยินดีและเต็มใจรักเจ้า ไม่ต้องขอบคุณพี่หรอก เปลี่ยนเป็นอย่างอืนได้ไหม เช่นหอมแก้มหรือว่าจูบแบบพี่ก็ได้

พี่ชอบและเต็มใจรับทุกอย่างที่เจ้าทำให้พี่ยอดรัก"

" งั้นเมฟิส ก็ก้มหน้ามาหามานาหน่อยสิ มานามีอะไรบางอย่างจะบอกเมฟิสคะ "

" หมับ อุ้บ "

คุณคิดว่าฉันจูบเขาใช่ไหม เปล่าเลยฉันแค่เอาปากไปจุ็บเท่านั้น เหมือนที่เคยดูในทีวี แต่เขาที่เป็นฝ่ายรับจุ็บฉัน และจูบตอบแบบที่ฉันตั้งตัวไม่ทัน และมันเร้าร้อนกว่าทุกครั้งเหมือนฉันจะทำให้เขาตื่นตัว และกลัวว่าเขาจะไม่พาฉันไปที่เรือแต่จะพาไปห้องแทน แต่ดีที่เขาควบคุมความต้องการของเขาได้ เพราะเขามาหยุดตรงหน้าทุกคน ที่รอรับเสด็จ ซึ่งฉันไม่รู้ว่ามาถึงตอนไหน คงเพราะมั่วแต่คุยกันไม่ได้สนใจทางที่เดินมา และมารู้อีกทีคือว่า ฉันเป็นฝ่ายจุ็บเขาต่อหน้าทุกคน และสนมของเขาก็เห็น และก้มหน้าก้มตากันใหญ่ ไม่มีใครกล้ามองเขากับฉันจูบกัน เหล่าขุนนางเช่นกัน ไม่เงยหน้ากันเลย เขาก็ไม่บอกว่าถึงตั้งนานแล้ว ปล่อยให้ฉันทำเรื่องบ้าๆแบบนี้ แถมเจ้าตัวก็ไม่ยอมถอนจูบสะงั้น กะจะทำให้ฉันขาดใจตายตรงนี้มั่ง ดีที่เขายังอยู่ตรงนี้ไม่คิดเปลี่ยนใจพาไปห้อง และตอนนี้ทุกคนคงรู้แล้วแหละว่าเขารักและห่วงฉันขนาดไหน ก็หลังจากปล่อยให้ฉันหายใจ เขาก็ยังอุ้มฉันแน่นกว่าเดิม เพราะเขากลัวฉันตก เพราะฉันไม่มีแรง ตัวมันอ่อนไปหมดตอนนี้ และถอนจูบพร้อมทักทายเหล่าสนมที่มารอรับเสด็จ เพราะเขาไม่ได้เห็นพวกนางมานาน และไม่ได้สนใจพวกนางมานานแล้วด้วย เลยลืมคิดไปว่าพวกนางยังอยู่ คิดว่าพวกนางน่าจะถูกส่งตัวกลับไป ตั้งแต่เมื่อวานที่ ราชินีของเขาขอเสียอีก ไม่คิดว่าพวกนางจะยังอยู่แบบนี้ 

"พวกเจ้าก็มาด้วยหรือ ไม่เห็นเจ้าเมเนสบอกเรา ว่าพวกเจ้าจะมารอรับเสด็จเรากับราชินีของเรา ดีเหมือนกันเราจะได้บอกพวกเจ้าทุกคน ต่อไปนี้พวกเจ้าไม่ต้องมาเป็นสนมของเรา เพราะว่าเราจะยกเลิกฮาเล็ม และจะส่งพวกเจ้าทุกคนกลับเมืองของเจ้า และจะไม่มีบรรณาการที่เป็นสตรีมาที่อียิปต์อีกต่อไป หากเมืองใดฝ่าฝืนเราจะทำลายเมืองนั้นทิ้งซะ หวังว่าพวกเจ้าจะเข้าใจเรา และอีกหนึ่งปีหลังจากนี้ที่เราทำตามที่ราชินีขอได้ทุกข้อ นางจะยอมเป็นราชินีของเราสักที่ และเราจะมีแค่นางคนเดียวจะไม่มีสนมหรือใครอีก เราจะมีแค่นางคนเดียวที่เป็นดวงใจของฟาโรห์เช่นเรา ส่วนพวกเจ้าเราขอบใจที่พวกเจ้าเคยทำให้เราสำราญใจ แต่ขอให้พวกเจ้ารู้ว่า เราไม่ได้เกลียดพวกเจ้า แต่เราไม่อยากทำให้ราชินีของเราร้องให้ และไม่อยากให้อียิปต์ต้องพินาศเพราะเรา พวกเจ้าก็รู้ว่านางเป็นใคร นางเป็นคนเดึยวที่สามารถทำให้เหล่าเทพที่กำลังเดินมาทางนี้ ยอมรับในอำนาจของนาง และทำให้เหล่าเทพ กลายเป็นคนเหมือนกับเราได้ ขอบอกว่า นางมีอะไรอีกหลายอย่าง ที่เรารู้ว่าหากนางทำหรือพระบิดานางทำอียิปต์แห่งนี้ อาจล้มสลายแน่นอน ซึ่งเหล่าเทพก็ช่วยพวกเราไม่ได้ เราก็ช่วยพวกเจ้าไม่ได้มีนางเพียงคนเดียวที่ช่วยทุกคนได้ "

"เพคะ พวกเรารับรู้ทุกอย่างดีเพคะ เพราะพวกเราได้เห็นด้วยตาตัวเองแล้วว่านาง คือคนเดี่ยวที่ฝ่าบาททรงรักและห่วงมากขนาดไหน พวกเรามิบังอาจเทียบนางได้ พวกเรามาที่นี่เพื่อรอพบฝ่าบาท และว่าที่ราชินีก่อนที่พวกเราจะกลับบ้านเมือง อยากพบพระนางสักครั้งนะ เพคะ"

"งั้นก็แล้วไป ใครก็ตามที่คิดจะทำร้ายดวงใจของเรา เพียงเพราะนางมาแทนที่ คนนั้นไม่ได้ตายดีแน่นอน เราสาบานได้ว่า คนๆนั้นจะต้องพินาศ เพราะเราจะทำลายเมืองของนางด้วย"

"เมฆฟิสมานาว่า อย่าพูดแบบนั้นสิต้องทำร้ายใคร เพราะมานานะ มานาไม่สบายใจหากทุกคนต้องรับโทษ ที่ตัวเองไม่ก่อ เพราะมานาเป็นเหตุ คงเสียใจตลอดชีวิตแน่ อย่าทำร้ายใครอีกเลยมานาขอร้องนะค่ะคนดี "

"ได้ ถ้าเจ้าขอ พี่จะทำตามที่เจ้าขอทุกอย่าง ขอแค่เจ้าอยู่กับพี่ก็พอ"

"ขอบคุณคะ ว่าแต่วางมานาลงได้แล้ว ให้มานาเดินเองได้แล้วคะ "

"ได้ แค่ให้ลงทักทายทุกคนนะ เดียวตอนขึ้นเรื่อพี่จะอุ้มเจ้าขึ้นเรื่อ เดี่ยวเจ้าจะตกเรื่อตอนก้าวขึ้น อีกอย่างพี่ไม่อยากให้เจ้าห่างจากอกพี่ก็เท่านั้น มันใจหายเวลาที่ไม่มีเจ้าในอ้อมกอดนะ "

"เมฆฟิส ก็พูดไม่อายพวกเขาเลย มานาอายนะพวกเรายังไม่ได้แต่งงานกันนะ ทำเหมือนแต่งแล้วเลยนะ"

"ก็สำหรับพี่เจ้าคือราชินีของพี่ ตั้งแต่วันที่พี่ฝันถึงเจ้าแล้วหละ รู้ไหมทุกคนที่นี่เขารู้ดีว่าพี่พูดจริงทำจริง"

" ไม่เถียงแล้ว ว่าแต่ทุกคนมารอนานยังคะ ขอโทษที่พวกเรามาช้านะค่ะ"

"หามิได้พะยะค่ะ พวกเรารอได้ อย่าคิดเช่นนั้นเลย พวกเราดีใจที่ได้พบพระนาง และต่อให้รอนานขนาดไหนพวกเราก็รอได้ พะยะค่ะ"

"ขอบคุณคะ ทุกคนที่รอพวกเรา เอ้อ คุณสนมทุกคนคะ มานาต้องขอโทษ เรื่องที่ยกเลิกฮาเล็มนะค่ะ มานาอยากให้มันถูกต้อง เพราะทุกคนต่างก็มีคนที่รักมีคู่กันทุกคน พวกเขาอาจกำลังรอพวกคุณ ไม่ก็อยู่ไกล้พวกคุณอยู่แล้ว มานาอยากให้ทุกคนได้พบรักแท้ เหมือนที่มานาพบกับเมฆฟิสนะค่ะ "

"เพคะ พวกเราเข้าใจ อย่าทรงกังวลเลยเพคะ พวกเรายินดีทำตามที่พระนางตรัส เพราะเป็นคำสั่งของฝ่าบาทด้วยเพคะ พวกเราดีใจที่ได้อยู่ที่นี่และได้รับใช้ฝ่าบาท แม้พวกเราจะไม่ได้รับความรัก เช่นพระนางแต่พวกเรายินดีและเต็มใจดูแลฝ่าบาทตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่เพคะ ขอให้ทั้งสองพระองค์ มีความสุขเพคะ"

"ขอบคุณคะ "

"เอาเป็นว่า จบเรื่องฮาเล็มไปแล้ว ต่อไปพวกเจ้าไม่ต้องดูแลเราแล้ว เพราะเราจะดูแลราชินีของเรามากกว่า เพราะนางทำให้เราไม่สามารถละสายตามองใคได้ พวกเจ้าอาจคิดว่านางไม่ได้สวยเหมือนพวกเจ้า แต่นางหัวใจของนาง งดงามและบริสุทธิ์ สดใส่ น่ารัก นางรักที่เราเป็นเรา นางไม่แสเสร้ง แกล้งทำนางจริงใจตลอดเวลา นางคือคนเดียวที่ทำให้หัวใจเราเต้นแรงได้ทุกครั้งที่สบตานาง "

'เพคะ พวกเราเข้าใจขอให้ทั้งสองพระองค์มีความสุข พวกเราจะกลับไปหาสิ่งที่พวกเราต้องการเช่นกันเพคะ" 

"งั้นสรุปได้แล้ว ก็ไปล่องเรือกันได้แล้ว พวกเราคิดว่าประชาชน รอบๆแม่นำ้คงรอพบน้องสาวพวกเรากันแน่เลย ส่วนพวกเจ้าจะตามไปด้วย หรือไม่ตามไปก็แล้วแต่พวกเจ้า เพราะบุตรแห่งเราให้เสรีภาพกับพวกเจ้าแล้ว และพวกเจ้าก็ไม่ใช่สนมอีกต่อไป แต่เป็นเจ้าหญิงของเมืองขึ้นของอียิปต์ พวกเราเหล่าเทพเองก็ขอบใจ ที่พวกเจ้าคอยดูแลบุตรของเรามาตลอด พวกเราอยากให้พวกเจ้าได้มีอิสระ ในการที่พวกเจ้าจะทำอะไรที่พวกเจ้าอยากทำ ยกเว้น กอดจูบบุตรของเรา เพราะถ้าพวกเจ้าทำรับรองว่าอียิปต์ คงต้องพินาศเพราะพวกเจ้าแน่ ที่ทำให้พระบิดา ทรงพิโรธนะ"

"เพคะ พวกเรามิบังอาจทำเช่นได้เพคะ พวกเรารู้ตัวดี พวกเราจะตามเสด็จไปชมเมืองเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะกลับบ้านเมืองเราเพื่อเก็บภาพของที่นี่ไว้ในความทรงจำของพวกเราเพคะ"

"ได้ พวกเราอนุญาตงั้นไปกัน"

จากนั้นพวกเราทุกคนก็ขึ้นเรื่อ เพื่อไปชมรอบเมืองและ พบประประชาชนเพื่อเปิดตัว ฉันต่อหน้าทุกคนนั้นเอง ซึ่งทุกคนต่างก็ตกตลึง และดีใจที่เห็นเจ้าชายของพวกเขามีความสุขแบบนี้ และทำให้พวกเขาสบายใจที่คำทำนายเป็นจริงแล้ว เพราะพวกเขากลัวว่าบ้านเมืองต่างๆจะว่าอียิปต์งมงายกัน และจะยกทัพมาทำร้ายบ้านเมืองเขา แต่ชาวบ้านก็สบายใจขึ้น และอุ่นใจที่พระนางจะช่วยอียิปต์ให้รุ่งเรื่องขึ้น แม้ต่างเมืองจะพายายามที่จะพิสูจน์พระนางว่าทรงทำได้จริงไหม เมื่อพวกเขามาอียิปต์เพื่อเยี่ยมเยียนพวกเรากัน