มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 168 กลับบ้านกันนะลูก

"ขอบคุณนะคะ ที่ทำเพื่อมานากับลูกๆขนาดนี้ แต่ทำไมคนยังมองที่พวกเราเหมือนตกใจ หรือสงสัยขนาดนั้นเรามาแบบเงียบๆกันไม่ใช่หรือคะ "

"ก็คงเป็นเพราะว่า พวกเราเป็นกลุ่มใหญ่ที่เป็นช่าวต่างชาติ ที่มากันเยอะมากอีกทั้งรถที่มารอรับก็ เป็นรถที่ทางประเทศของพวกเขาจัดหาให้อย่างดี มีการ์ดด้วยเลยเป็นที่สนใจนะ"

แต่มานาว่าคงเพราะทุกคนหล่อๆ สวยๆกันทั้งนั้นนี่ พวกเขาเล่นส่งหมอกับพยาบาลที่สวยหล่อมามากกว่า บวกกับพวกพี่ๆอีก ยิ่งเด่นไปใหญ่คนไทยยิ่งแพ้คนหล่อคนสวยด้วย ไม่มองก็คงแปลกว่าไหมคะ"

"นี่เรานี้นะ รู้แล้วแต่ยังแกล้งกันอีกนะ มันน่าตีจริงๆเลย "

"ก็แค่หยอกเล่นเท่านั้น ว่าแต่มันก็เป็นจุดเด่นจริงๆ หวังว่าคงไม่มีใครรู้ว่ามานาเป็นใครใช่ไหมคะ"

"อย่าถามอะไรที่ตัวเองรู้แล้วสิ พวกเราไม่ยากตอบ เอ้าเป็นว่าไปกันเถอะ"

"รถพร้อมทุกคนรอมานาอยู่ พวกเราให้บางส่วนไปก่อนแล้ว นำหน้าไปก่อนแล้วอยากพักซื้ออะไรตรงไหน ก็บอกพวกเราจะได้ พักกันด้วยนะ"

"ถ้าพวกเขาเหนื่อย ก็ให้พวกเขาพักระหว่างทางที่จุดพักรถที่โคราชคะ รอมานาที่นั้นใครอยากซื้ออะไร ทีนั้นอาจไม่ได้มีอะไรที่พวกเขาต้องการมากมายนัก แต่รับรองว่าทุกอย่างใช้ได้ เป็นจุดพักรถและท่องเที่ยวของชาวต่างชาติคะ "

"ได้ตามนั้น ราฟาเอลแจ้งพวกเขาด้วยเราจะรีบเดินทางและไปพักที่นั้นกัน จากนั้นพวกเราจะนำหน้าขบวน ให้พวกเขารอพวกเราที่นั้นก่อน"

"ได้ครับ "

จากนั้นพวกเราก็ขึ้นรถและออกจากดอนเมือง มุงหน้าสู้อีสานบ้านเกิดของฉันทั้งตื่นเต้นที่จะได้พบทุกคน ทั้งเสียใจที่ไม่มีพวกเขาแล้วทำให้ตลอดทางมีหลายอารมณ์ ความรู้สึก แต่พวกเขารับรู้แต่ไม่ถามไม่ต้องการให้คิดมาก จากนั้นเพราะการเดินทางกินเวลานานและรู้สึกผ่อนคลาย เมื่อมาถึงบ้านเมืองตัวเอง ทำให้เผลอหลับไปรู้สึกตัวอีกทีก็ถึงโคราชแล้ว เพราะทุกคนเป็นห่วงเห็นเงียบๆไปจนหลับเลยอยากให้ได้นอนก่อน พอถึงที่นัดหมายจะปลุก เพราะทุกคนรอกินข้าวด้วยกัน ทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่เพราะทุกคน ม่มีใครคุ้นเคยกับอาหาร และอาการที่มีคนมารุมล้อมให้ความสนใจ เพราะทุกคนเด่นสะดุดตากันมากๆ จนทำให้พวกเขา รีบมาปลุกฉันทันที่ ที่รถของพวกเรามาถึง แต่การมาปลุกนี่สิที่ทำให้ฉันต้องปวดหัว

" เอ้อเจ้าหญิงช่วยพวกเราด้วย คือพวกเราทำอะไรไม่ถูกแล้ว ไม่มีใครเข้าใจพวกเราเลย อธิบายไปแล้วว่า พวกเรามาพักผ่อน ตามที่ท่านมิคาเอลแจ้ง แต่พวกเขาก็ไม่หยุดล้อมพวกเรา อีกอย่างคนขับรถก็ช่วยพูดแต่มัน กลับแย่ดีที่ท่านมาถึงเร็ว ช่วยรีบลงมาช่วยพวกเราด้วย "

"ไง ว่าแล้วเชี่ยว เฮ้อ ใครให้เล่นมากันทั้งหมดทุกคนแบบนี้ บอกว่าไม่ต้องมา มานาไม่ได้เป็นอะไรขนาดนั้น ไม่ฟังกันเลย งานเข้าจนได้"

"ก็มานาเป็นคนสำคัญที่พวกเขาต้องดูแล ช่วยเข้าใจพวกเขาด้วยสิ"

"แล้วพวกเขา เข้าใจมานาไหมหละ ตอนนี้นะเล่นเรียกแบบนั้น "

"แต่พวกเขาไม่มีใครเข้าใจภาษาที่เราพูดกันนี่หรอกนะ มีไม่กี่คนที่ฟังออกนะ พวกเราคิดว่าไหนๆก็ไหนๆแล้วนี่ เจ้าหญิงจะไม่ช่วยคนที่กำลังเดือดร้อนหน่อยเหร่อ พวกเขาคงเหนื่อยคงหิว คงอยากเดินแบบสบายใจนะ ว่าไหม"

"มันเป็นเพราะใคร เป็นคนว่างแผนหละนี่คิดว่าพอออกไป แล้วจะไม่เจอเรื่องอีกหรือไงคะ คงได้ยินเสียงร้องของสาวๆ แน่"

"รับได้ พวกเราเตรียมใจมาพร้อมรับทุกสถานการณ์ "

จากนั้น บรรดาหนุ่มสาวที่มาออรอฉันกับทุกคนในรถก็ยิ้มออก เมื่อเห็นฉันยอมเปิดประตูออกมา แต่ชาวบ้านต่างร้องเป็นเสียงเดียวกัน

"โอ้ โหว่าพวกที่เราเห็นก่อนหน้านี่ว่าสวยหล่อแล้ว คนในรถคันนี้ โคตรหล่อคนนั้นที่ประคองเด็กสาวที่ท้องโตคนนั้น อย่างทะนุ ทนอมกับอีกคนที่คอยประคองอีกข้างนี้หล่อพอๆกันเลย นั้นๆ อีกห้าคนก็เหมือนกัน อีกสองคู่นั้นก็เช่นกัน พวกเขาเป็นใครนะ อยากได้เป็นแฟนจัง"

"แค่คิดก็ฟินแล้วอะ มีคนคอยดูแลเหมือนเจ้าหญิงแบบนี้ มีแต่คนสวยๆหล่อๆแบบนี้ ตายกี่รอบถึงจะมีแบบเขานะ "

"แต่ฉันว่าคนที่พวกหนุ่มๆประคอง ลงมาหน้าตาไม่ใช่ชาวต่างชาตินะ"

"หน้าตาออกไทยๆ แต่ทำไมถึงมีแต่คนต่างชาติรุมรอมนะ เป็นคนดังแน่เลย แก่ว่าไหม"

"แต่ฉันว่า คนที่หนุ่มๆในรถที่คอยดูแล คนไหนพ่อของเด็กในท้องนะ"

"อิจฉาจังมีแฟนหล่อๆ ทั้งนั้นเลยคนไหนก็หล่อ "

"ไงดีใจไหมที่มีคนนินทา แบบนี้คะเจ้าชายมิคาเอล"