มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 160 บททดสอบ

นี้คือจุด เริ่มต้นสำหรับชีวิตของพวกเรา เพื่อก้าวผ่านทุกปัญหาที่เราต้องฝั่นฝ่ามันไปด้วยกัน เพื่อมาพบกันอีกครั้งอย่างแน่นอน ในสักวันเรามาช่วยกันนับเวลาถ้อยหลังเพื่อมาพบกันอีกครั้ง เพื่อเปลี่ยนโลกนี้ด้วยความรักของพวกเขาอีกครั้ง หารักที่หายไปของฟาโรห์กัน ร่างของดวงใจจางหายไป พร้อมกับรอยิ้มของดวงใจที่จะตราตรึงในใจของทุกคนตลอดนิดนิรันดร์ เรามานับเวลาไปกับพวกเขา เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ แบบไร้ซึ่งดวงใจเคียงข้างพวกเขาอีกต่อไป นับหนึ่งอีกครั้งของพวกเขา ภาพที่อยู่ตรงหน้ากำลังจะหายไปจากชีวิตของพวกเขา ไม่รู้ว่าจะตามดวงใจคืนมาได้เช่นไร ด้วยคนที่แยกเราจากกันนั้นคือคนที่ควบคุม และสร้างทุกสิ่งขึ้นมา เป็นพระบิดาของดวงใจพวกเขา และเป็นพ่อตาของพวกเขาด้วย หากเป็นมนุษย์ด้วยกันก็คงคุยกันรู้เรื่อง แต่นี้เป็นพระเจ้าผู้สร้างโลกนะ รู้ทุกสิ่งในความคิดเราดักทางออกของพวกเราทุกทาง ดีที่ทรงเป็นพระบิดาที่แสนดีเข้าใจทุกคน แต่กฏย่อมเป็นกฏสำหรับพระองค์การไม่เชื่อฟังถือเป็นสิ่งที่ต้องตัดขาดจากพระองค์ได้ ซึ่งพวกเราทำผิดชนิดที่ใหญ่กว่าการไม่เชื่อฟัง นั้นคือผิดคำพูดเป็นสิ่งพระองค์โกรธยิ่งนักแล้วก็ไม่อาจอยู่กับดวงใจและลูกๆได้ พวกเขาไม่โกรธแต่ดีใจที่พระบิดาให้โอกาสพวกเขาอีกครั้ง เพื่อกู้ความเชื่อใจในตัวพวกเขากลับมาอีกครั้ง เพื่อจะได้มีโอกาสพบดวงใจ พวกเขาจำวันนี้ได้ไม่ลืม วันที่พวกเขาได้คืนดีกับเมียและได้อยู่กับลูกๆในท้องของนางด้วยทั้งดีใจ และเสียใจแต่ทุกอย่างมันอยู่ในใจพวกเขา หลังจากที่นางจากไปพระสุรเสียงจากฟ้าสวรรค์ก็ดังขึ้นมาเพื่อบอกว่าเริ่มบททดสอบแล้ว

"จากนี้ไปพวกเจ้าต้องทำให้เรามั่นใจว่า เจ้าคู่ควรกับนางอีกครั้งพวกเจ้าต้องทำตามที่นางสอนพวกเจ้า และดูแลประชาชนให้พวกเขามีกินไม่ขัดสน เพราะการกันดารอาหารจะเริ่มตั้งแต่วันนี้ ดูสิว่าพวกเจ้าจะทำให้ทุกคนกินอิ่มตลอด 7ปีได้ไหม เราจะให้มันค่อยๆเกิดขึ้น จะดูว่าเจ้าจะทำตามที่นางสอนได้ไหม คำสอนของเราที่นางบอกพวกเจ้า หากพวกเจ้าผ่านด่านนี้ได้ เราจะบอกว่าจะเจอกับอะไรอีก หากพวกเจ้ารอดตายได้พวกเจ้าก็ถือว่าผ่านด่านแรก "

"พวกเรานอมรับคำจากพระบิดา และจะอยู่จนถึงเจ็ดปีให้ได้ พ่ะย่ะค่ะ"

"เราจะมองดูพวกเจ้าตลอดเวลาจากสวรรค์ เริ่มการกันดารอาหารตั้งแต่วันนี้"

พอสิ้นคำของพระบิดา พวกเขาก็เข่าอ่อนทันที กับสิ่งต่างๆที่ค่อยๆแห้งเหี่ยว ไม่สามารถเก็บเกี่ยวได้ทัน พวกเขาจะทำอย่างไรจะทนได้ถึง 7 ปีไหม มองไม่เห็นทางเลย นึกถึงดวงใจก็ทำให้พวกเขามีแรงขึ้น และจำที่นางเคยบอกไว้ว่าให้เก็บจากทุกคน เท่าที่พวกเขามีไว้ในคลังหลวง อย่าหยุดเชื่อในพระบิดา แม้จะถูกทดสอบจากพระบิดาจงขอบพระคุณและทำส่วนตนเอง และขอการอภัยจากพระบิดาด้วยหัวใจ แล้วท่านจะอยู่รอดตามกำหนดในคลังจะไม่ขาดอาหารเลี้ยงทุกคน หากเชื่อในพระสัญญาของพระองค์ 

"พวกเราจะกลับไปบ้านเมืองของพวกเรา เพื่อทำตามที่นางบอกเราและเปลี่ยนมันให้น่าอยู่ อย่างที่นางอยากให้เป็น ครบกำหนดเราจะมาพบกันอีกครั้ง ตกลงตามนี่"

"ได้ ขอให้พวกท่านโชคดี ขอให้พระบิดาของนาง ปกป้องท่านให้รอดจนถึงวันนั้นกันทุกคน เราไม่ส่งนะเราต้องไปจัดการบ้านเมือง และเก็บเกี่ยวผลผลิตที่พอเก็บทัน ขอให้พวกท่านกลับไปเก็บเกี่ยวทันนะ"

"ขอบใจที่เตือนพวกเราให้ รีบไป หากมีอะไรพวกเราจะช่วยเหลือกันจะไม่ให้ใครตายแน่นอน เพราะหากเป็นนางก็คงทำเช่นนั้นแน่นอน"

"ใช่เพราะเราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ต้องรักกันช่วยกันเชื่อว่าพวกเราจะต้องรอดกันทุกคนแน่นอน และเราจะไม่ลืมที่จะวิงวอนเพื่อกันตามที่นางบอก และวิงวอนให้พวกเราได้พบนางเร็วๆ"

"ใช่ ๆ พวกเราต้องทำตามที่นางบอก และสอนเพื่อทุกคนจะรอด"

"พวกเราไปก่อน ดูแลตัวเองดีๆด้วย เจอกันเมื่อครบกำหนดที่ตรัสไว้นะ"

"ได้ พวกเจ้าเช่นกันโชคดีทุกคน ขอพระบิดาคุ้มครองนะ "

"เช่นกัน รู้สึกว่าจะเข้าใจนางมากขึ้น รักนางมากขึ้นว่าไหม"

"ใช่นางมีอะไร หลายอย่างในตัว เล็กพริกขี้หนู อย่างที่ใครๆว่าจริงๆ ยิ่งสิ่งที่นางสอนตอนนี้มันจำเป็น และสำคัญมากๆจริงๆ สมแล้วที่เป็นลูกของงพระบิดา ยังมีทุกสิ่งที่พระบิดามี เลยทำให้พวกเราเริ่มเข้าใจพระบิดาอย่างที่นางบอกแล้ว เรามาทำให้พระบิดาเห็น หัวใจพวกเราที่รักในตัวนาง และทำตามที่พระบิดาสอนนางไว้ดีกว่า"