อียิปต์ โบราณ

หลังจากที่เดินออกมาจากห้องบรรทม เพื่อไปพบทุกคนที่ท้องพระโรงของวังแห่งนี้ ฉันเดินมาคู่กับเขาดูเหมือนฝันสุดๆ แต่ถ้าเขาอยากให้ฉันอยู่กับเขา เขาคงต้องเปลียนทุกอย่างที่เคยเชื่อเคยทำทั้งหมด ไม่รู้ว่าเขาจะยอมหรือไม่นะสิ ฉันเดินไปคิดไปกับสิ่งที่กำลังจะเข้ามาในชีวิต ฉันไม่ชินที่เขากอดฉันจนฉันเขินไปหมดแล้ว เขากลัวฉันจะเป็นอะไรไปดูแลฉันเกินไป จนคนทั้งวังที่ได้เห็นการกระทำของเขายังตะลึง ด้วยไม่เคยเห็นเขาทำแบบนี้ เป็นแบบนนี้ ตอนนี้ฉันกลายเป็นคนดังทันที ฉันเป็นแค่เด็กสาวธรรมดาไม่เคยคิดว่าตัวเอง จะได้เป็นคนรักของเขาเมฆฟิสผู้แสนเย็นชา ดุดัน เอาแต่ใจ และไม่เคยแพ้ใครนอกจากฉัน เพราะตอนนี้เขาอยากทำทุกอย่าง เพื่อให้มีฉันอยู่เคียงข้าง แต่ว่ามันคงไม่ง่ายขนาดนั้น เพราะตายายสอนว่าให้รักง่วนสงวนตัว และอย่าใจอ่อนหากไม่เช่นนั้น เขาจะเบื่อเราที่เราเป็นคนที่ง่ายเกินไป ต้องดูใจกันไปก่อนจนกว่าจะพิสูจน์ได้ว่าเขารักจริง จนยอมเปลียนแปลง และรักเราเพียงคนเดียวไม่มีหญิงอื่นข้างกายเขานอกจากเรา เมื่อถึงเวลานั้นถึงจะมั้นใจในรักที่เขามี่ต่อเราจริงๆ เป็นรักที่แท้จริงเข้าใจนะหลาน ฉันคิดทบทวนคำสอนในอดีต และคิดทบทวนสิ่งที่ทำให้ฉันมาที่นี้ ฉันเชื่อมั่นในความรัก และหากรักแล้วก็ไม่เคยกลัวความผิดหวัง หากรักถูกวิธี เชื่อในรัก คำสอนของพระบิดาและตายาย ทำให้เราได้รู้จักตัวตนของเขา ในทุกมุมมองก่อนที่จะแต่งงานด้วย ตอนนี้คำสอนพวกนี้มีเต็มสมองเลยขอบอก เพราะเมื่อไรที่คิดเรื่องความรัก การแต่งงานคำสอนพวกนี้จะเตือนฉัน และคิดว่าการมาอยู่กับเขาที่นี้ ฉันคงต้องทำให้เขายอมเปลี่ยนทุกอย่างเพื่ออียิปต์ ทั้งประชาชนกับธรรมเนียมต่างๆอีก คิดมาตลอดทางจนเดินมาหยุดที่ประตู ห้องประชุมใหญ่ของวังนี้แล้ว

"เจ้าพร้อมหรือยัง เราเข้าไปข้างในเถอะ เดียวทุกคนจะรอนาน"

" พร้อมแล้วคะ"

หลังจากที่เขาพูดกับฉันเสร็จ เขาก็สั่งให้ทหารที่หน้าประตูเปิดประตู พร้อมบอกว่า องค์ฟาโรห์และราชินีเสด็จมาแล้ว เล่นเอาฉันเหนื่อยใจ ยังไม่แต่งแต่ได้เป็นราชินีแล้ว เจ้าตัวก็ไม่แก้ต่างให้ มีแต่อมยิ้มแล้วเดินโอบกอดฉันไปจนถึงที่นั่ง และตัวฉันตอนนี้ยังไม่มีที่นั่งสำหรับราชินี เพราะเขาไม่คิดจะทำ ด้วยว่าเขาอยากให้นั่งตักเขามากกว่า เหมือนตอนนี้ที่กำลังจะนั่งไง แต่ยังไม่ได้นั่งเพราะเขาต้องแนะนำฉัน พี่ๆ และเหล่าเทพที่มารอพวกฉันก่อนแล้วที่ห้องนี้ที่นั่งตรงที่นั่งที่เป็นของเชื่อพระวงศ์ ให้เหล่าเทพและพี่ๆได้นั่งรอกันก่อนแล้ว

"ก่อนอื่นเรามีเรื่องน่ายินดี ให้พวกเจ้าได้รับรู้เจ้าคงเห็นแล้ว ว่าใครที่ยื่นเคียงข้างเราตอนนี้นางคือราชินีของพวกเจ้าที่เราเคยบอก และนางมาพร้อมด้วยสหาย และบรรดาเหล่าเทพที่ไปรับนางมาให้เราด้วยตัวเองทุกองค์ ได้นั่งอยู่ข้างหน้าพวกเจ้าก่อนที่เราจะมาถึง มีพระสหายนางที่นั่ง อีกฝั่งของเหล่าเทพทุกคนร่วมถึงนาง คือคนสำคัญของเรา และเราจะได้แต่งงานกัน ก็ต่อเมื่อเราทำตามที่นางบอก ซึ่งเราอยากให้นางบอกกับทุกคนเอง และแนะนำตัวเองอีกครั้ง"

และก็ทรงจับมือฉันให้มายืนข้างๆ และกอดไว้ด้วยกลัวฉันจะหายไป คนฉวยโอกาส เพราะฉันไม่อาจห้ามเขาได้ด้วยตอนนี้เขา คือฟาโรห์ที่เอาแต่ใจสำหรับฉันจริงๆ

" ก่อนอื่นมานา ต้องขอขอบคุณทุกคนที่รอฟังมานาคะ"

"พะยะคะ พวกเรายินดีรับฟังพระองค์"

จากนั้นฉันก็หลับตาอธิษฐาน ขอความมั่นใจกับพระบิดา และขอใช้ดวงตาที่เป็นดวงตาแห่งพระบิดา เพื่อพูดในสิ่งที่ต้องการที่จะเปลี่ยนที่นี้ใหม่ พอฉันลืมตาขึ้นมา ทำเอาทุกคนตะลึงและตกใจกลัวต่อสายตาของฉัน ไม่เว้นแม้แต่เขาที่กอดตอนนี้ เป็นถอยห่างไปนั่งรอแล้ว ด้วยอาการสงบเสงียบ ไม่กล้าแตะ ตัวฉันเลยตอนนี้ 

"ก่อนอื่น มานามีหลายเรื่องที่ต้องการจะเปลียนที่นี้ ถ้าทุกคนอยากให้มานาเป็นราชินีของที่นี่ ทุกคนต้องเปลี่ยนสิ่งที่เคยเชื่อมา เพราะสิ่งที่ทุกคนเคยเชื่อ และทำมามันไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง มานามาที่นี่เพื่อจะทำให้มันถูกต้อง สิ่งที่จะขอให้ทุกคนทำนั้นคงไม่เคยมีใครกล้าขอ แต่มานาจะเป็นคนนั้นที่กล้าขอให่ทุกคนทำในสิ่งที่ขอ หวังว่าทุกคนคงเข้าใจ เรื่องแรกคือเรื่องความเชื่อ อยากทุกคนให้เลิกบูชาเทพเจ้า เพราะพระบิดาเพียงองค์เดียวเท่านั้นที่เราสมควรบูชา อันนี้พวกพี่ๆเทพก็เห็นด้วย เหลือแต่ทุกคนจะทำตามที่มานาขอได้ไหม ส่วนข้อสอง คือเรื่องที่มีบรรณาการที่เป็นสตรีที่ส่งมาที่อียิปต์ ทุกนางต่างก็มีคู่ของนางเอง ขอให้ยกเลิกฮาเล็ม และส่งนางทุกคนกลับเมืองคืน อันนี้เพื่อปกป้องไม่ให้อียิปต์เดื้อดร้อนที่หลัง เพราะหากยังมีอยู่ก็จะมีแต่การแย่งชิงบัลลังก์อยู่เรื่อยไปไม่สิ้นสุด

และข้อสาม เรื่องกฎมลเทียนบาลทุกๆอย่าง จะมีการยกเลิกและเปลียนใหม่หมดให้ถูกต้องมากขึ้นยุติธรรมมากขึ้น งานนี้จะเป็นของพวกพี่ๆ และเหล่าเทพที่จะช่วยกันเขียน มานาจะเป็นคนตรวจสอบอีกที ส่วนเรื่องต่างๆอีกมากมายนั้น จะค่อยๆเปลี่ยนไปที่ละอย่าง แต่สามข้อนี้ต้องเปลี่ยนให้ได้ก่อน ภายในเวลาหนึ่งปี มีเรื่องขอร้องทุกคนให้ช่วยเพียงเท่านี้ มีใครมีอะไรข้องใจบ้างไหม หรืออยากขัดค้านสามารถพูดได้เลยคะ"

"ไม่มีหรอกน้องหญิง น้องว่าอย่างไร พวกเราทุกคนเชื่อและยอมทำตามเสมอ"

"พวกหมอมฉัน น้อมรับคำบัญชา เพียงแต่ชาวบ้าน จะคิดยังไงเรื่องที่จะยกเลิกบูชาเทพเจ้า องค์ราชินีพวกเรากังวลใจแค่เรื่องนี้พะยะคะ"

"ไม่ต้องห่วงคะ เรื่องนั้น ขอถามสักข้อว่า ทุกคนมองตามานาแล้ว ทุกคนคิดว่าเชื่อใจมานาได้ไหมว่า จะทำให้ทุกคนทำได้อย่างที่พูดจะทำให้ทุกคนเชื่อ เหมือนที่ทุกคนเชื่อไม่ใช่เพราะอำนาจพระบิดา แต่เพราะความรักที่พระบิดามีต่อทุกคน จะทำให้ทุกคนยอมรับในตัวมานาและพระบิดาแน่นอน ขอให้เชื่อมั่นในพระบิดาและตัวมานา จะทำให้อียิปต์ได้รับพระพรและยิ่งใหญ่ตามที่อยากให้เป็นทุกคนสบายใจได้"

"พะยะคะ พวกเราจะทำตามที่ราชินีบอกทุกอย่าง"

"เอาเป็นว่าขอบคุณทุกคนที่ทำตามที่มานาขอนะค่ะ"

"เราขอบใจพวกเจ้าทุกคนที่ยอมรับในตัวราชนีของเรา และยินดีทำในสิ่งที่นางขอ และเราเชื่อว่ามั่นใจ ว่านางจะต้องทำให้อียิปต์เราน่าอยู่และยิ่งใหญ่ขึ้น เราเชื่อใจราชนีของเราอีกหนึ่งปีสำหรับการเปลี่ยนแปลง หวังว่าพวกเจ้าคงไม่ทำให้เราผิดหวัง เพราะเราอยากให้นางยอมเป็นราชนีเราจริงๆสักที นั้นก็คือการที่พวกเจ้าจะได้จัดงานของเรา ต่อจากเรื่องที่ราชนีของเราขอ เราอยากให้พวกเจ้าเข้าใจเราด้วย เรารอมานานแล้วไม่อยากรออีกต่อไป หากอยากให้เรามีราชนีคู่ใจเร็วๆ พวกเจ้าต้องรีบทำในสิ่งนางบอก เราขอปิดประชุม ทุกคนไปทำตามหน้าที่ของตน เมเนสเจ้ารอก่อนเรามีเรื่องให้เจ้าต้องไปทำ "

"พะยะคะ "

"เราอยากให้เจ้าไปจัดเตรียมห้องรับรองสำหรับทุกคนให้ที และอยากให้พาไปพักผ่อนทุกคนคงอยากพักผ่อน ส่วนเจ้าพี่จะพาเจ้าไปพักผ่อนเอง และพี่จะพาเจ้าไปเดินชมหวังของพี่ ที่ต่อไปมันก็เป็นของเจ้าเช่นกันราชินีของพี่"

"พะยะค่ะ เช่นนั้นพวกเราทูลลา เชิญพระองค์ทั้งสองตามสบาย พวกเราไม่รบกวนเวลาคนรักที่จะจู่จีกันไปกันเถอะทุกคน"

และทุกคนก็ออกจากท้องพระโรงเหลือแค่ฉันกับเมฟิส และพวกเราก็ออกตามไปเดินชมวังและนั่งเล่นที่ส่วนดอกไม้ที่เป็นที่ฉันชอบ เพราะฉันชอบต้นไม้และดอกไม้ที่สุด และเขาก็รู้ใจฉันที่สุด

"เป็นเช่นไรเจ้าชอบไหม พี่ไม่เห็นเจ้าพูดอะไรเลย"

"ชอบที่สุดเลยคะ เมฟิสสวยมาก มานาไม่นึกว่าจะได้เห็นแบบนี้ คิดว่าเป็นฝันสะอีกขอบคุณนะค่ะ ที่เลือกมานาให้อยู่กับเมฟิส และขอบคุณที่ยอมเปลี่ยนทุกอย่าง เพื่อมานารักเมฆฟิสจัง"

"เรายอมทำทุกอย่าง เพื่อที่จะได้มีเจ้าอยู่กับพี่ที่นี้ตลอดไป ต่อให้ต้องตายพี่ก็ยอม เพื่อจะได้มีเจ้าอยู่ในอ้อมกอด และแค่เจ้ารักที่นี่รักพี่ก็พอใจแล้วดวงใจของพี่"

"ขอบคุณคะ เป็นเจ้าชายที่แสนดีของมานาเสมอ ไม่ใช่พอมาอยู่ด้วยแล้ว คิดจะมีคนอื่นอีกนะ ไม่รับประกันว่ามานาจะทนได้ไหม เมฟิสโกรธมานาไหมที่ยกเลิกฮาเล็มของเมฟิสไม่ใช่เพราะหึ่งนะ แต่ไม่อยากให้มีการแย่งชิงอำนาจหากเมฟิสมีลูกกับพวกนางรับรองพวกนางต้องหาทางกำจัดลูกของอีกคน เพื่อให้ลูกของตนเองได้ครองบัลลังก์ เมื่อถึงเวลานั้นอียิปต์พินาศแน่นอนคะ"

"ไม่หรอก พี่ยอมทำทุกอย่างเพื่อเจ้า ยอมสละได้ทุกอย่างเพื่อเจ้าเสมอ"

"เพราะแบบนี้ไง ถึงเลือกมาหาเมฟิสไง มานารักเมฟิสตรงนี้แหละคะ"

"งันพี่ขอรางวัลหน่อย ที่พี่ยอมทำตามที่ใจเจ้าได้ไหม ขอพี่กอดพี่หอมให้หายคิดถึงได้ไหมยอดรักของพี่"

"ก็ได้คะ แต่ห้ามเกินจากที่พูดนะ"

" เกินบ้างไม้ได้หรือ ให้พี่ได้ชื่นชมเจ้าไม่ได้หรือ ที่รักของพี่"

ไม่พูดเปล่า มือไม้มาก่อนเลย รู้สึกว่าจะเร็วว่าคำพูด ทั้งกอดก็แน่นแถมยังอุ้มฉันมาอยู่บนตักแล้ว ไวมากจนฉันตั้งหลักแถบไม่ทัน คนอะไรชอบทำก่อนแล้วค่อยมาขออนุญาต คนทะเล้น เอาแต่ใจ แต่ก็น่ารักคนนี้ ห้ามไม่ได้เลย ไอนิสัยมือไวนี้นะ

"งั้นเจ้าก็ต้องรีบแต่งงานกับพี่ จะได้มีลูกแทนพวกนางไง"

"เมื่อถึงเวลาก็แต่ง ไม่ต้องรีบร้อนรออีกนิดหนึ่งไม่ได้หรือคะ"

"ได้ๆ พี่รอเจ้าได้เสมอ แต่เจ้าต้องยอมให้พี่กอดหอมและจูบเจ้า เวลาที่พี่คิดถึงเจ้านะเพราะพี่อยู่ไกล้เจ้าพี่แล้วอดใจไม่ได้ที่จะไม่กอดหรือหอมเจ้านะ คนดีของพี่"

"อย่างงี้ มานาก็แย่สิ เมฟิสได้เปรียบมานาต้องเสียหอม เสียกอดให้เมฟิส และยังจะต้องเสียจูบให้ด้วยหรือคะ"

"หากเจ้าคิดว่าพี่เอาเปรียบ เจ้าก็ทำเหมือนที่พี่ทำกับเจ้าคืนก็ได้ สำหรับเจ้าพี่ยอมเจ้าจะทำอะไรกับพี่ก็ได้"

"มานาไม่กล้าทำแบบเมฟิสหรอกคะ อายเขาเดียวคนอื่นจะมองไม่ดีเอาได้"

"ใครจะกล้าว่าราชนีของพี่ได้ เจ้าก็เป็นเหมือนพี่ที่มีอำนาจในดินแดนนี้ทั้งหมด ที่เป็นของพี่ก็เป็นของเจ้าเช่นกัน"

"มานาเป็นผู้หญิง ทำกับผู้ชายแบบนั้นไม่ได้หรอกคะ มันไม่ใช่นิสัยผู้หญิง แบบที่มานาเป็น"

"พี่ไม่รู้ว่า เจ้าเป็นเช่นไรเรื่องนี้ เพราะพี่เห็นเหล่าสนมต่างพากันทำทุกอย่าง เพื่อทำให้พี่ยอมอยู่กับนางทั้งคืน"

"หากชอบเช่นนั้นก็เชิญไปหาพวกนางได้เลยคะ อีกไม่นานจะไม่มีพวกนางมาทำให้เมฟิสพอใจ จนยอมเอานางมา กอดแบบนี้ก็เป็นได้"

"เจ้าโกรธพี่หรือ พี่ขอโทษพี่แค่ไม่รู้ว่าที่บ้านเมืองเจ้า เขาสอนเจ้าแบบไหน แต่ที่นี้สตรีมีหน้าที่ทำให้บุรุษมีความสุข พวกนางมีหน้าที่ทำให้พวกพี่ๆสำราญใจกายเท่านั้น พี่เลยไม่รู้ว่าที่พี่พูดจะทำให้เจ้าโกรธ พี่ไม่ได้คิดถึงพวกนาง เพราะพี่รักเจ้ามีเจ้าแล้ว พี่ไม่ต้องการใคร นอกจากเจ้าจะเชื่อใจพี่ได้ไหม ทำยังไงเจ้าถึงจะรู้ว่าพี่รัก และต้องต้องการเจ้าเพียงคนเดียว ดวงใจของพี่"

"ไม่รู้เหมือนกันคะ มานาไม่เคยมีคนรัก และไม่รู้ว่าเขาต้องทำยังไง เพื่อจะทำให้อีกฝ่ายรู้ว่ารักคะ"

"พี่คิดว่าพี่พอจะรู้แล้วว่าต้องทำยังไง แต่ขึ้นอยู่ว่าเจ้าจะรับรู้ไหม ว่าสิ่งที่ทำเพื่อให้เจ้ารับรู้ว่าหัวใจของพี่ ไม่ใช่เป็นการฉวยโอกาส หรือล่วงเกินแต่อย่างใด เจ้าจะอภัยให้พี่ได้ไหมได้โปรดอย่าโกรธพี่เลย"

"ไม่ได้โกรธคะ มานารู้ว่าที่นี้ผู้หญิงไม่มีอำนาจเหมือนผู้ชาย แต่มานาจะเปลี่ยนใหม่ จะทำให้ที่นี่น่าอยู่ไม่มีสงครามเมฟิสจะได้ไม่ต้องรบกับใครหรือฆ่าใครอีก มานารู้เมฟิสไม่อยากทำแต่ต้องทำ เพราะหน้าทีใช่ไหมคะ มานามาก็เพื่อทำสิ่งนี้ไงคะ ทำให้ไม่มีสงครามมีแต่ความรักให้กันคะ"

"เจ้าพูดถูก พี่ไม่ชอบฆ่าใคร แต่ที่ทำเพราะหน้าที มันเลยทำให้พี่ต้องเป็นแบบนั้น"

"มานาเข้าใจเมฟิสดีคะ ว่าแต่ที่เมฟิสว่าจะทำให้รู้ว่า เมฟิสรู้สึกยังไงกับมานามันทำยังไง ทำไม่ต้องมาขอโทษที่ว่า กลัวมานาจะโกรธ หรือว่าจะ จ….! "

" อือ …..!

เล่นมาจูบตอนนี้ ฉันยังเตรียมตัวไม่ทันแบบนี้หัวใจจะวาย คนอะไร จูบได้เก่งและนุ่มนวลเหมือนเรียกร้องหาจูบจากฉันมาตลอดเวลา และทนุทนอมจูบนี้ราวกับว่ากลัวมันจะหายไป มันทำให้ฉันละลายในอ้อมกอดเขาไม่มีแรงต้านทานเขาได้เลย และกลายเป็นจูบที่แสนหวาน และเนินนานกว่าจะยอมถอนจูบออกได้ เล่นเอาฉันหมดแรงต้องให้เขาประคอง พอจะเงยหน้าไปเชิงถามก็ต้องเจอกับปากที่รอจูบต่อ เหมือนจะรู้ว่าฉันจะถาม เขารอที่จะจูบต่ออยู่แล้ว และก็จับคางฉันไว้เพื่อเวลาที่เขาจูบลงมาอีกครั้งจะได้หนีเขาไม่ได้ มันเป็นจูบที่เรียกร้องมากว่าตอนแรกนิ่มนุ่มนวลอ่อนหวาน มันช่างหวานเหลือเกิน เหมือนกับช็อคโกเลต ที่ฉันชอบหวานอบอวนแบนบนั้นเลยจูบของเขา เนินนานเท่าไรไม่รู้ รู้แค่ว่าจูบแรกฉันคงได้ยินยอมเป็นของเขาแน่ หากเขาขอเหมือนใจง่ายเนอะ แต่เพราะหัวใจฉันมันรักและยอมเขาไปแล้วนิ่ และเพราะร่างกายมันเรียกร้องที่จะอยู่ในอ้อมกอดเขา และยอมเป็นของเขาทั้งตัวและหัวใจ งานนี้ฉันจะรอดถึงงานแต่งไหม ได้ลุ้นทุกวันแน่นอนว่าจะรอดจากเงื้อมมือราชสีห์อย่างเขาได้นานแค่ไหน พวกเราอยู่ในบรรยากาศที่อบอวนไปด้วยดอกไม้ และความรักที่ผลิบานเช่นดอกไม้ไม่รู้วันเวลากันเลย รู้แค่ว่าพวกเราอยากอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันแบบนี้ตลอดไป คนที่ไม่เคยมีความรักอย่างฉัน พอเจอกับการอ้อนแบบเขาไปเล่นเอาทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากตามใจเขา พวกเราจูบกันแบบไม่เหนื่อยกันเลย เขาเล่นไม่ให้ถามอะไรได้เลย พอจะถามก็ตอบมาเป็นจูบ พอไม่มองหน้าก็จับคางให้เงยหน้ามองเขา พร้อมรับจูบที่เขาบรรจงจูบมา ตลอดเวลาเสียจริง คือเขากดดันอะไรขนาดนั้นกันนะ นี่คือความรักของเขาที่มีต่อเราใช่ไหม นี้จะไม่ไห้ไปไหนนอกจาก อยู่ในอ้อมกอดเขากับรอรับจูบจากเขาใช่ไหม นี่เขาไม่สนใจอะไรเลยนอกจากจูบใช่ไหม ตอนนี้พามาชมเมืองหรือพานั่งจูบแบบนี้กันนะ อีตาฟาโรห์เอาแต่ใจไหนเขาว่าเป็นคนเย็นชา ไร้รักไง พวกเรายอกล้อกันเหมือนเด็กเลย ทุกคนที่มาพบเขาเพื่อจะรายงานในสิ่งที่เขาสั่งไว้ พอมาเจอพวกเราแบบนี้ พากันเดินกลับพร้อมอมยิ้มไปตามๆกัน แต่พอพวกนางสนมได้รับรู้เรื่องที่จะถูกส่งตัวกลับกัน บางคนไม่พอใจ บางคนอยากรู้ว่าเพราะอะไร ต่างพากันรวมตัวมาเพื่อจะถามพวกเขาถามจากทหารว่าทรงอยู่ที่ไหน ต่างรีบตรงมาเพื่อขอคำตอบ แต่ต้องมาพบกับพวกองครักษ์ที่ ขัดขวางไม่ให้ไปขัดใจ เจ้าชายของพวกเขาตอนนี้ เพราะพวกเขารู้ดีว่า เจ้าชายไม่ต้องการให้ใครมากวนใจเวลาที่เขาอยู่กับคนที่เขารอมานาน พวกนางต่างตกใจที่ไม่เคยเห็นสตรีคนใดที่ได้ไกล้ชิดเจ้าชายได้แบบนี้ นางพยายามหนีจากจูบเจ้าชายด้วยซำ้ แต่เจ้าชายหาได้โกรธไม่ กลับชอบใจแกล้งนางจนนางยอมให้เขาจูบ พวกนางรับรู้ได้เลยว่า เจ้าชายรักนางมากจริงๆ เพราะไม่มีใครที่สามารถทำให้พระองค์ ยอมได้แค่นี้ นางเป็นใครกันนะ จะเข้าไปถามตอนนี้คงได้รับโทษแน่ จากนั้นพวกนางก็กลับไปด้วยอารมณ์ ที่ไม่สามารถชนะสตรีคนนั้นได้เลย เพราะเจ้าชายทรงเปลี่ยนใจเวลาที่อยู่กับนาง และนางเป็นคนเดี่ยวที่ทำให้เจ้าชายเป็นแบบนี่ได้ เพราะพวกนางอยู่มานาน ไม่เคยมีใคร ทำให้เจ้าชายอ้อนได้น่ารัก น่าอิจฉาแบบนี้ พวกนางแพ้แล้ว และต่อให้อยากอยู่ที่นี่ต่อไป ก็คงไม่มีทางได้รับความรักแบบสตรีนางนั้้นแน่ ขอไปหาความรักแบบนี้เอาข้างหน้าก็แล้วกัน หวังว่าพวกนางจะได้รับความรักแบบที่สตรีคนนั้นได้รับนะ ไม่ต้องมากเหมือนนางก็ได้ ขอแค่มีใครสักคนที่รักพวกนางในแบบที่พวกนางเป็นก็พอ