มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 155 การจากลา

ที่แสนคิดถึงสักที่ อยากจะยื้อเวลาให้นาน เพื่อให้ได้อยู่ด้วยกันที่นี้แต่คงไม่อาจทำได้ หากเลือกอยู่ก็ต้องเสียลูกน้อยด้วยที่นี้ไม่มีวิวัฒนการก้าวไกล จากเพื่อพบกันใหม่อีกครั้งก็อาจเป็นได้ ในเมื่อทุกอย่างมีจุดจบมันก็ต้องมีจุดเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง หากเราต้องไปนับหนึ่งใหม่อีกครั้งเพื่อ

เปลี่ยนอนาคตข้างหน้าด้วยมือเรา ด้วยรักทั้งหมดที่มีเพื่อพระบิดาจะทรงอวยพรโลกนี้ให้น่าอยู่อีกครั้งใช่ไหมทุกคน

"ถึงเวลา ของท่านแล้วมานา กาบรีเอลกลับมาแล้วเหรอ พวกเรารอคำตอบจากธิดาน้อยของพระบิดา วันเวลาของท่านที่นี้สิ้นสุดแล้ว ไม่อาจรอต่อไปได้ ด้วยท่านต้องกลับไปที่ ที่ท่านจากมาที่นั้น พระบิดาทรงจัดเตรียมทุกสิ่งรอท่านแล้ว อย่ากลัวที่จะต้องจากคนรัก เมื่อถึงเวลาท่าน

ก็จะได้สมหวังแน่นอน จงรักษาตัวเอง และเชื่อใจพระบิดากับสามีท่านเถอะนะ"

"มานาเข้าใจ เข้าใจดีเชื่อว่าพวกเขาจะเข้าใจเช่นกันงั้นเราไปเลยกันคะ"

"ท่านพร้อมแน่นะ หากไม่พร้อมพวกเราจะช่วยพูดกับพระบิดาให้ท่านได้อยู่ต่ออีกสักพักไหมดีไหม"

"พร้อมคะอย่ากังวลเลย ไม่ใช่การจากลา แต่มันคือจุดเริ่มต้นที่มานากับพวกเขาต้องผ่านมันไปให้ได้ เพื่อพิสูจน์หัวใจของเราว่าเรารักและเข้าใจอดทนรอคอยกันและกันได้ไหม เพราะการแต่งงานไม่ใช่จุดสิ้นสุดของชีวิต แต่มันคือจุดเริ่มต้นของทุกสิ่งต่างหากจริงไหมคะ"

"ใช่แล้วนับว่าท่านเป็นคนที่เข้าใจนำ้พระทัยพระบิดาจริงๆ มิน่าละพวกเราถึงต้องลงมาเพื่อปกป้องช่วยเหลือท่าน และลูกหลานท่านตลอดไปจนกว่าจะสำเร็จ

ตามนำ้พระทัยพระบิดา เห็นทีงานนี้พวกเราคงสนุกที่ได้อยู่ใกล้ท่าน มันมีอะไรที่เกินคาดการณ์ให้พวกเราได้ลุ้นตลอดเวลาจริงๆ"

"ไม่คะ มานาทำได้เพราะมีพระบิดากับทุกคนที่คอยช่วยมากกว่าขอบคุณเราไปกันเถอะ เสียเวลามานานแล้วคะ "

"ท่านแน่ใจนะว่า ไม่ต้องการอยู่ที่นี้กับทุกคนต่ออีกหน่อยนะ"

"คะ เพราะพวกเขาอยู่ในใจมานาและมีลูกของพวกเขา มานาอยากปกป้องดวงใจของพวกเขาที่อยู่ในท้องมานา ที่ตอนนี้ พวกเขาต้องได้รับการดูแลที่ดี และยาบำรุงที่ทันสมัย พวกเขาต้องเข้าใจคะ"

"ได้ งั้นพวกเราพร้อมเดินทางกันทุกคน เจ้าคงเหนื่อยหน่อยนะกาบรีเอล ยังไม่ได้พักเลยไหวนะ"

"ไม่เป็นไร เรามีหน้าที่ปกป้องดวงใจพระบิดา อีกอย่างพวกเราทุกคนก็เหนื่อยพอๆกันไม่ได้พักเลยสักคนนะเจ้าชาย"

"มานาขอบคุณทุกคนที่ทำเพื่อมานากับลูก ขนาดเหนื่อยก็ยังไม่บ่นเลย"

"ไม่เหนื่อย เราทำด้วยรักด้วยใจที่อยากรับใช้ดูแลท่านธิดาเล็กพริกขี้หนูจริงๆ พวกเรานับถือในหัวใจของท่านมากๆ ท่านทำเพื่อทุกคนก่อนตัวเองเสมอ อภัย เข้าใจ อดทนต่อทุกสิ่งได้ดีเกินคาดจริง"

"พอเลิกชมกันเองดีกว่าคะ เดี่ยวก็ไม่ทันเวลากันพอดีมานาดีขึ้นแล้ว"

"ไปกันจริงๆแล้วนะ ทุกคนพร้อมเราจะไปปรากฎตัวที่ลานพระราชวังพบทุกคนที่นั้น ทุกคนคงรอการปรากฎตัวของราชนี และอยากได้ยินข่าวดีและข่าวร้ายพร้อมกัน แต่พวกเขาต้อง เรียนรู้ที่จะเข้าใจชีวิตว่ามันไม่ได้สมบูรณ์แบบอย่างที่พวกเขาทุกอย่างมีสองด้านเสมอ ขึ้นอยู่ว่า

พวกเขาจะมองและทำให้มันเป็นความสุข หรือความทุกข์ ก็เท่านั้น"

ณ ลานพระราชวัง วันนี้เป็นวันที่ทุกคน ได้รับคำสั่งให้มาร่วมตัวกันเพื่อรับฟังข่าวสารจากราชนี พระนางจะมาพบทุกคนทำให้เต็มไปด้วยประชาชนและพี่น้องทั้งคนทั้งเทพมาร่วมตัวกัน คนที่จดจ่อรอยคอยมากที่สุด คงไม่พ้นบรรดาสามีที่คิดถึงนางยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกนี้ ก็ไม่

ต้องการนอกจากน้องนางมาแนบกาย เคียงข้างเช่นเดิม แต่คงเป็นไปไม่ได้ แต่ขอแค่ได้เห็นว่านางมีความสุขพวกเขาก็หมดห่วงแล้ว ต่อให้ต้องห่างจากกันไกล พวกเขาจะเป็นคนไปตามหานาง กลับมาเป็นดวงใจของพวกเขาแน่นอน หากทำได้พววกเขายอมสละทุกอย่างเพื่อรักนี้

"นี้ก็เลยเวลามาพอสมควร เหตูใดนางยังไม่มา นางไม่สบายหรือไม่ต้องการพบหน้าพวกเราอีกแล้ว ยิ่งเห็นนางห่างเหินหัวใจยิ่งเจ็บปวดแต่คงไม่เท่าที่นางเจอ กับสิ่งที่พวกเราทำกับนาง อยากขอโทษ อยากบอกว่ารักเมียคนเดียว ไม่อาจอยู่ได้หากนางเป็นอะไรไปใจคงสลาย"

"เราอุตสาห์ ยื้อเวลาให้พวกท่าน เพื่อเปลี่ยนใจนางกับพระบิดาให้ได้อยู่กันอีกสักนิดหนี่ง เพื่อ ปรับความเข้าใจ แต่ไม่อาจยื้อได้"

เหล่าทูตกับราชนี ปรากฏตรงหน้าฟาโรห์ ทั้ง13คน ที่กำลังตะลึงกับภาพตรงหน้าที่ตอนนี้ดวงใจยอมพบพวกเขาแล้ว และนางดูอวบมากเหมือนท้องจะนูนขึ้นมา จนมองออกว่านางกำลังท้องลูกของพวกเขา

ด้วยรักทำให้ร่างกายก้าวไปหา ดวงใจพร้อมกัน โดยมีเหล่าทูตเปิดทางให้พวกเขาได้อยู่ไกล้ชิดนาง ก่อนที่จะไม่ได้กอดนางอีกต่อไป

"เจ้ากำลังมีลูกให้พวกพี่ใช่ไหมยอดรัก เจ้าเป็นอย่างไรบ้างพี่ๆคิดถึงและเป็นห่วงเจ้ามากรู้ไหม "

"ใช่ๆพวกพี่ๆอยากอธิบายทุกเรื่องที่เกิดขึ้น ให้เจ้าเข้าใจ อยากขอโทษอยากบอกว่าพวกพี่ๆ รักเจ้าคนเดียว จริงๆ สาบานได้"

"อย่าทิ้งพวกพี่ ให้อยู่แบบนี้ ไม่มีเจ้าอยู่ทุกสิ่งก็ไม่สำคัญสำหรับพี่ๆเลย"

"ได้โปรดยอดรักช่วยพูด และยิ้มให้พี่ๆเช่นเคยได้หรือไม่ดวงพี่"

"เจ้าสวยเสมอสำหรับพวกพี่ หามีใคร ที่ทำให้พี่หลงรักเช่นเมียพี่ได้"

"หากไร้เจ้าพี่ก็คง ไร้หัวใจ จะอยู่ได้เช่นไรเมื่อดวงใจไม่มีแล้ว"