"ท่านพี่ราชินีคนนี้รับรู้และคุยกับเราทางจิตใจได้ด้วย นางเป็นใครกันแน่ ท่านพ่อไม่เห็นบอกพวกเราเลย

ว่านางมีอาคมดด้วย"

"ท่านพ่อ บอกแค่ว่านางเป็นคนเดียวที่มีทุกอย่างที่พระบิดามี นางไม่จำเป็นต้องต้องเรียนรู้วิชา เพราะนางมีมากกว่าพวกเจ้าแต่ตอนนี้นางกำลังอ่อนแรง และเป็นโอกาสของพวกเจ้าที่จะแย่งสามีของนางมาเป็นของพวกเจ้า เข้าใจที่พ่อพูดกับพวกเราใช่ไหม"

"คะรับรองสนุกแน่นอน"

คำคืนที่รอคอยมาถึงแล้ว และเป็นโอกาสทองของพวกนางที่จะว่านเสน่ห์ให้เจ้าชาย เพราะราชินีจะเสด็จมาช้า เลยให้พวกเขามางานก่อน ซึ่งตอนนี้พวกเขาดูอารมณ์ไม่ดี อย่างนี้ก็เข้าทางพวกเรา

"พวกเจ้าพร้อมที่จะมีสามีเป็นฟาโรห์หรือยัง ยั่วยวนให้ถึงที่สุดวันนี้เป็นของพวกเราไปได้ทุกคน"

พอพวกนางเดินออกมา เล่นเอาทุกคนในงานตลึงในความงามที่สวยมากๆ สะกดตาให้ทุกคนมองมาที่พวกนาง และนางก็เริ่มบรรเลงร่ายรำทวงทำนองยั่วยวนใจยิ่งหนัก จนพวกเขาหลงไหลและยอมให้พวกนางนั่งในตักของพวกเขา พร้อมรสจูบที่ยั่วยวนใจพวกเขาจนทำให้พวกเขาจูบตอบพวกนาง และอุ้มพวกนางไปยังห้องของพวกนาง อย่างร้อนรนในตัญหาราคะ ที่มันบอกให้พวกเขาปลดปล่อยความต้องการ แล้วมีแต่พวกนางที่ให้เขาได้และทำให้เขาลืมราชินีไปชั่วชณะ

"เจ้าทำให้เราต้องการตัวเจ้า เจ้ายินดีเป็นของเราใช่ไหมถึงได้มายั่วยวนเราแบบนี้"

ไม่ถามเปล่ามือไม้อยู่ไม่เป็นที่ ทำให้พวกนางเคลิ้มตามรสจูบที่เร้าร้อนในราคะ เป็นสิ่งที่พวกเธอต้องการเป็นที่สุด ที่ในที่สุดพวกเธอก็ทำได้แล้ว ทำให้พวกเขาตกอยู่ในมนต์สะกดของพวกเธอ

"เพคะ หม่อมฉันต้องการพระองค์มาแสนนาน"

"ได้เราจะให้เจ้าตามที่เจ้าต้องการยอดรัก เจ้าทำให้เราหยุดมันไม่ได้ และเจ้าต้องรับผิดชอบที่มาทำให้มันตื่นตัว คื่นนี้เราจะมอบมันให้เป็นรางวัลที่เจ้ารำได้งดงาม "

"แต่หม่อมฉันไม่ได้เป็นสนมนะเพคะ คนเขาจะว่าเอาได้"

"ได้ตั้งแต่วันนี้ไปเจ้าเป็นสนมของเรา ตกลงนะ "

"งั้นหม่อมฉันจะช่วยพระองค์ ทำให้พระองค์มีความสุขทั้งคืนเพคะ เพื่อตอบแทนที่ยกให้หม่อมฉันเป็นสนมของพระองค์"

"ฝ่าบาท พวกท่านไม่รอราชินีก่อนหรือพ่ะย่ะค่ะ"

"ไม่ พวกเราอยากอยู่กับพวกนาง พวกเราขอตัว"

"แต่ว่าทรงลืมที่สาบานไว้แล้วหรือเพคะ"

"สาบานอะไร เราเคยสาบานอะไร"

"ไม่ต้องพูดอะไรหรอก พวกเขาโดนเสน่ห์ของพวกนางเข้าแล้วหละ พวกเราคงช่วยไม่ได้มีแค่น้องสาวเราที่ช่วยได้นะ พวกเราทำได้แค่รอให้น้องสาวเรามาเท่านั้น"

"ท่านเทพ พวกท่านช่วยอะไรไม่ได้หรือครับ"

"มีเพียงคนที่พวกเขารักเท่านั้นที่จะช่วยพวกเขาได้นะ "

"เหมือนว่าน้องมานาจะไม่สบายคะ แม่นมให้นางกำนัลมาแจ้งว่า ให้พวกเรากินกันเลยน้องมานาขอพักสักหน่อย"

"พวกเราคงต้องรอลุ้นพรุ่งนี้แล้วกัน พวกเราไม่มีอารมณ์จะกินแล้วขอตัวก่อนนะ"

"พวกเราเหมือนกัน ท่านพี่ทำให้น้องชายอย่างผมเสียความรู้สึก หลงเสน่ห์พวกนางจนได้"

แล้วทุกพระองค์ก็โดนเสน่ห์นางจนได้ ทำให้พวกเขาลืมราชินีและหลงมัวเมาในรสสวาทที่พวกนางมอบให้จนเช้า พอเขาตื่นมาทำให้ได้สติว่าตนเองได้ทำผิดต่อราชินีที่พวกเขารัก นางคงรอพวกเขาทั้งคืนแน่เลย นางจะโกรธพวกเขาไหม ที่เผลอใจตามการยั่วยวนของพวกนางจะทำเช่นไรดี 

"เราจะกลับตำหนักไปหาราชินีของเรา ส่วนเรื่องนี้เราจะไปบอกนางว่าเราไม่ได้ตั้งใจ เราจะไปขอโทษนาง "

"ถ้าเป็นเรื่องนั้นคงไม่ต้องหรอกเพคะ เพราะตอนที่ฝ่าบาทอุ้มพวกเรามา ราชินีทรงเห็นทุกอย่างและยังยิ้มให้พวกเราและนางก็กลับตำหนักไม่ตรัสอะไรสักคำ อย่าทิ้งหม่อมฉันแบบนี้ราชินีทรงไม่ว่าอะไร เพราะรู้ว่าพวกเราพี่น้องจะทำให้ทุกพระองค์มีความสุข พระองค์ไม่ต้องการหม่อมฉันหรือเพคะ"

"เราไม่อยากให้นางเสียใจ"

"นางจะเสียใจหากพระองค์ ไม่สนใจสนมอย่างหม่อมฉันอีกเพราะตอนนี้ หม่อมฉันก็เป็นเมียของพระองค์และรักพระองค์มานานกว่าราชินีอยู่กับหม่อมฉันได้ไหม ยอดรักของเมียหากยังจะไป ก่อนไปขอให้หม่อมฉันได้จูบลาได้ไหมเพคะ"

"ได้แค่จูบใช่ไหมแล้วเราจะได้ไปหาราชินีของเราสักที"

"แค่จูบ (แล้วหม่อมฉันจะเป็นราชินีของพระองค์ เช่นกัน)

เหล่าเจ้าชายต่างไม่คิดอะไร แต่พอเจอจูบที่เต็มไปด้วยราคะ และเสน่หาชนิดที่สะกดพวกเขาให้ทำตามใจ คือการร่วมรักกับพวกนางชนิดที่เต็มล้นจนพวกเขา และนางต่างเรียกร้องหากันและกันจนไม่มีที่ว่างให้ราชินีของเราเข้าไปแทรกได้ พวกเขาได้ทำลายพันธสัญญา และทำลายดวงใจของพวกเขาไปในตัวตลอดทั้งวันทั้งคืน พวกเขาต่างบำเรอราคะให้กันและกัน และที่ทำร้ายจิตใจราชินี เพราะพวกเขายอมให้พวกนางเป็นราชินีอีกคน และไม่ยอม

ห่างจากราคะตัณหาและตลอดวันเวลา พวกเขาจะปรนเปรอให้กันและกันจนลืมบ้านเมือง มีแต่ราชินีที่ทำงานแทนทุกอย่างแต่นางก็ไม่บ่นยังคงเชื่อใจ และทำหน้าที่ตนเองต่อไปแม้จะไร้ซึ่งฟาโรห์เคียงข้าง ยิ่งเจ็บไปถึงหัวใจ เมื่อได้ยินเสียงร้องเรียกหากัน และปรนเปรอให้กันตลอดเวลาทั้งวันทั้งคืน จนอียิปต์ตอนนี้จะถูกครอบงำด้วยความมืด มีแต่ตำหนักราชินีที่ไม่ถูกครอบงำ เพราะการกระทำของพวกเขา ทำให้เกิดภัยพิบัตเข้ามามากมาย