มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 144 กลับมาแล้ว

"เพราะเจ้าน่ารักแบบนี้ไง พวกพี่ๆถึงได้หลงไหลในตัวเจ้า"

"เอาหละพักเถอะ คิดว่าอีกไม่กี่อืดใจ ก็ถึง บ้านพวกเราแล้วละ"

ทุกคนต่างหลับเพราะเหนื่อย แต่หารู้ไม่ สิ่งที่พวกเขาไม่อยากให้มันเกิดขึ้นมันกำลังมาเยือน แล้วพวกเขาจะทำเช่นไรต่อไปหลังจากที่เดินทาง ไปเยื่อนบ้านเมืองสามีทั้งหมด พอเดินทางถึงที่ ที่ก่อกำเนิดเรื่องราววุ้นวาย ทุกคนต่างรอรับเเสด็จการกลับมาของทุกพระองค์ด้วยความดีใจ ประชาชนต่างยินดีกับพวกเราที่กลับมากันอย่างปลอดดภัย 

"เดินทางเหนื่อยไหมราชินี พวกพี่ๆ เป็นห่วงเรามากรู้ไหม"

"คะ แต่ก็สนุกดี เพราะมีสามีที่น่ารัก อย่างพวกกเขาคอยดูแลตลอดทางเลยไม่ลำบากอย่างที่คิดคะ สบายหายห่วงกลับมาครบ 32 คะ"

"ยังจะตลกอีกนะเรานี้ เอาละเข้าบ้านเถอะ ทุกคนอยากเจอราชินีคิดถึงกันจะแย่แล้ว "

"ทางนี้ไม่มีปัญหาอะไรนะ ระหว่างที่เราไม่อยู่ทุกอย่างเรีนยร้อยนะเมเนส "

"พ่ะย่ะค่ะ "

"ขอบใจที่ช่วยดูแลบ้านเมืองแทนเรา ไม่เสียแรงที่ยกสนมเอกให้"

"ไม่ตลกนะพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท "

"เราแค่แกล้งนายเท่านั้นแหละ ไปพักเถอะ เดียวเราจัดการทุกอย่างต่อเองขอบใจมากสหายเราดีใจที่มีนายเป็นเพื่อนนะ"

"ยินดีพ่ะย่ะค่ะ"

"เอาทุกคนไปทำงานของตัวเองเถอะ เดียวเรากับราชินีจะไปพักพวกเราจะดูแล เมียของพวกเราเอง ไม่ต้องเป็นห่วงนางหรอกนางจะได้รับการดูแลอย่างดีจากพวกเรา แม่นมเอาอาหารทุกอย่าง

ไปไว้ในฮาเล็มที่ใช้เป็นห้องหอของพวกเรานะ ยำ้ทุกอย่างแล้วห้ามใครไปรบกวนพวกเราเข้าใจนะ "

"เพราะพวกเรา มีเรื่องคุยกันตามปะสาผัวเมียขอความเป็นส่วนตัวหน่อย เพราะตลอดเดินทาง พวกเราไม่ได้อยู่กันตามลำพังเลยเข้าใจพวกเรานะ เราคิดถึงเมีย อยากอยู่กับเมียพร้อมกันอีกเพราะเราเป็นครอบครัว ที่ไม่เหมือนใครนิดหน่อยนะ"

"ไม่นิดหน่อยเลยที่บ้านผมเขาเรียกว่า โครตยิ่งใหญ่ มีที่ไหนเจ้าสาวคนเดียว เจ้าบ่าว 13 คน แถมแต่ละคนเป็นเจ้าชายที่

ไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไร แต่พอมีเมียคนเดียวกัน กลับพร้อมใจกันลงรอยทุกเรื่อง ขนาดนี้แสดงว่า น้องสาวเรามีของดีที่มัดใจผัวที่ดูแล้วไม่ธรรมดาสักคน เฮ้อ เหนื่อยแทนเลย"

"เลิกคุยกันเรื่องมานาได้ยังคะ มานาไม่รอแล้วนะ อยากนอนอยากอาบนำ้ให้ชื่นใจ จะได้ทำอาหารกินกันไปหรือไม่ไปหรือจะยื่นบ่นกันต่อก็ได้คะ แต่ขอบอกไว้ว่า คุณสามีจะไม่ได้เห็นหน้าเมีย เพราะเมีย จะปิดประตูไม่ให้ใคร เข้าไปหากยังเถียงกันอีก"

"ไปแล้วครับ เพราะพวกเจ้ามั่วแต่เปรียบเทียบเห็นไหมนางงอนแล้ว เอ้าแยกกันไปทำงาน พวกเราขอไปง้อเมียก่อน เดียวได้นอนนอกห้อง แล้วเราจะลงโทษพวกเจ้าทุกคนเลย"

"รู้แล้วว่า น้องสาวเอาอยู่ทุกคนหน้างอกันเลย ฮาๆ เพิ่งเคยเห็นเจ้าเหนือหัวกลัวเมีย เป็นเอามากด้วย แถมเป็นเหมือนกันอีก"

"พี่ๆก็ระวังมานา จะคิดบัญชีที่นิจทามานานะคงรู้นะว่าจะเจออะไรอยากเจออีกครั้งใช่ไหมคะ "

"ไม่จ๊ะ ไม่ขอเจออีกงั้นพวกเรา ไม่กวนเวลาพักขอให้สนุกนะ"

"ขอบคุนคะ ฝากดูแลทุกอย่างช่วงที่มานากับสามี พักเหนื่อยด้วยคะพี่ๆ ทำได้ใช่ไหมคะ "

"ได้ไม่มีปัญหาไปพักเถอะ ว่าแต่เราเป็นอะไร ทำไมหงุดงิดง่ายจังรอบเดือนไม่หรือไง หรือกำลังจะมา "

"ไม่ทั้งสองอย่างแค่อยากพักจบไหมคะ"

"จบใครจะไม่จบละ ขืนถามต่อมีหวังตายกันพอดี "

"งั้นขอตัวอีกรอบนะ ฝากทุกคนช่วย เตรียมอาหารทุกอย่างให้มานาด้วยคะแม่นม คิดถึงแม่นมจัง "

"เพคะ นมก็คิดถึง ราชินีของนมเพคะ"

"เรียกมานาเฉยๆได้ไหมคะ แม่นมก็เหมือนป้าของมานาคะ"

"แต่ฝ่าบาท ไม่อนุญาติ"

"มานาอนุญาติ ใครขัดมีเรื่องแน่คะ "

"ตามใจเมียเราเถอะ นมนางคงอยากให้นม เป็นคนในครอบครัวนางรักนมนะ"

"เป็นบุญนมที่ได้เป็นครอบครัวของราชินี ขอบพระทัยเพคะราชินี"

"บอกแล้วคะให้เรียกมานา แม่นมก็"

"เพคะ เจ้าหญิงมานาของนม "

"เฮ้อ งั้นตามใจแม่นมคะ ช่วยเตรียมของชอบของทุกคนด้วยนะ"

"เพคะ เอ้าพวกเธอได้ยินที่ตรัสแล้ว รีบไปเตรียมกันสะสิ เป็นสะแบบนี้แล้วเมื่อไร ฝ่าบาทจะได้ทานกันละ เหนื่อยใจจริงๆเลย"

"ไม่ต้องรีบหรอกคะ แม่นม พวกเราไม่หิวชนาดนั้น ทำตามปกติเถอะทุกคนจะได้ไม่ต้องกังวล จนทำผิดพลาด"

"เพคะ ทรงเข้าใจทุกคนดี เหมือนเดิมนะ เพคะ"

"ก็ทุกคนก็เหมือนญาติ มานานี้คะ ย่อมอยากให้เขาทำงานด้วยความรักในงานของตนไม่ใช่ถูกบังคับ จนทำผิดพลาด นะแม่นมก็ค่อยๆสอนพวกเขา เชือว่าเขารับฟัง และเชื่อใจแมานมที่สอนงานให้พวกเขานะ "