มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 118 คิดถึงบ้านที่จากมา

"จบเรื่องของน้องชาย เรามาดูว่าบรรดาเจ้าชายจะอยู่กันยังไง และต้องการอะไรกันบ้าง "

"เอาหละ ถึงแล้ว หวังว่าคงจะชอบกันนะท่านพี่ทั้งหลาย"

"ชอบสิ ได้อยู่ใกล้คนรักย่อมดีกว่า ไม่ได้อยู่ใกล้นะ"

"มีอะไรต้องการเพิ่มอีกไหม พวกเราจะได้จัดมาให้ สาวๆไหมสักคนไหมคะ"

"ไม่ ถ้าไม่ใช่มานา พวกเราไม่สนใจหรอก "

"ใช่ ขอแค่อาหารกับชุดก็พอ "

"ที่ว่าต้องการ ราชินีพวกเรา นี้หมายความอย่างไร"

"ก็หมายความว่า พวกเรามาอยู่ที่นี้เพราะพวกเรารักมานานะ จบไหม"

"ไปกันได้แล้ว หาคนมาเตรียมนำ้ให้พวกเรากับหาอาหารอร่อยๆให้พวกเราทาน เอ้อพวกเรากินเหมือนที่ฝ่าบาทของพวกเจ้ากินนั้นหละ ชอบเหมือนกันทุกอย่าง ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วหละ"

"ร่วมทั้งเรื่องผู้หญิงด้วย ต่อให้เราขอไปเมฆฟิสมันก็ไม่ยกมานาให้พวกเราหรอกจริงไหม"

"มิน่าถึงบอกว่า ไม่ยอมยกให้ใคร ที่แท้ก็แบบนี้เอง "

"งั้นพวกเราขอตัวไปเตรียมของที่พวกท่านต้องการมาให้นะ พักผ่อนกันตามสบายเลย"

"เอ้อ ขอบใจไอ้น้องเขย"

"หน้าที่ผม ที่ต้องดูแลอยู่แล้วครับ"

"ย้อนเก่งเช่นเดิมเลยนะ เมเนส"

"พอๆ ท่านพี่ อย่ามาว่าสามีน้องนะ"

"ไม่ได้ว่า ชมต่างหาก "

จากนั้นทุกก็ได้พักผ่อนตามใจที่ต้องการ กินอิ่มนอนอิ่มสบายตัว ต่างพักผ่อนเอาแรงเพื่อที่จะได้มีแรงเหมือนเดิมและทุกคนก็รับรู้ว่า น้องชายฝ่าบาทยังมีชีวิตอยู่ต่างดีใจและรอวันเลี้ยงต้อนรับทุกคนที่ได้ทำหน้าที่อย่างดีและกลับมาอย่างปลอดภัย คงต้องรอให้ทุกคนร่างกายฟื้นตัวมากกว่านี้ เพราะหลังจากที่ทุกคนรู้ว่า เดินทางผ่านอะไรมาบ้างก็ทำให้ทุกคน กลืนนำ้ลายไม่ลงกันเลย ฉันรู้สึกว่าต้องย้อนเวลากลับบ้าน เพราะเหมือนว่าฉันกำลังจะสูญเสีย คนที่ฉันรักที่บ้านเกิดเหมือนพระบิดามาบอกฉันในฝัน และรู้สึกใจหายเมื่อนึกถึงคนที่บ้านและคิดว่าท่านต้องรอฉันแน่หากใครเป็นอะไรไป เพราะฉันเป็นคนที่ท่านห่วงที่สุด หากฉันไม่ไปท่านก็จะไม่ได้ขึ้นสวรรค์ไปอยู่กับพระบิดาแน่เลยดวงใจของฉันเจ็บปวด เมื่อรู้สึกถึงคนที่ฉันรักที่บ้านฉันตื่นมากับความเสียใจ และคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

"เจ้าฝันอะร ใยเจ้าถึงได้เสียใจเช่นนี้ บอกพี่ได้ไหมเจ้าฝันเรื่องอะไร"

" ไม่แน่ใจคะ แค่รู้สึกปวดใจเมื่อคิดถึงบ้าน เหมือนมีใครรอพบมานาก่อนที่จะไม่ได้พบท่าน รู้สึกว่าต้องกลับบ้านของมานา และคิดว่าจะลองถามพระบิดาว่าใครเป็นอะไรคะ"

"แล้วที่นี้ก็คือบ้านเจ้าเช่นกันเจ้าไปแล้ว พี่จะทำเช่นไรหากเจ้าไม่อยู่กับพี่เวลานี้ ให้พี่ไปด้วยได้ไหม พี่อยากพบครอบครัวของเจ้า อยากบอกท่านว่าไม่ต้องห่วง พี่จะรักและดูแลเราอย่างดี ให้ท่านหายห่วงที่เจ้าต้องอยู่ไกลจากท่านนะ ได้ไหมยอดรักของพี่"

"แล้วที่นี่ละคะ เมมฟิสเป็นฟาโรห์นะทุกคนต้องการเมฆฟิส"

"อย่าลืมว่าเจ้าเป็นราชินีของพี่ทุกคนก็ต้องการเจ้าเช่นกันนะ"

"ถึงไม่มีมานาทุกคนก็อยู่ได้หากมีฟาโรห์นะ เพราะตอนที่ยังไม่มีมานายังอยู่ได้กันเลยคะ "

"ใยเจ้าพูดเช่นนั้น พี่อยู่ไม่ได้หากไม่มีเจ้ารู้ไหมทุกคนที่นี่เช่นกันพวกเขารอเจ้า พอพบเจ้าแล้วทุกคนก็รักเจ้ามาก ให้พี่ไปด้วยนะ พี่จะให้เมนาฟิสกับเมเนสดูแลที่นี้รอพี่กลัวว่าเจ้าไปแล้ว พี่จะไม่ได้พบเจ้าอีกทั้งไม่อยากห่างเจ้าด้วยพี่เป็นห่วงเจ้ารักเจ้ามากกว่าชีวิตพี่"

"คะ งั่นเราไปอาบนำ้และรีบไปพบทุกคน และเคลียร์งานของเรากันคะ ไหนจะบรรดาเจ้าชายอีกนะ หากเราสองคนไม่อยู่แล้วทุกคนจะคิดไงเรารีบไปอาบนำ้กันเถอะคะ"

"ได้ มาพี่อุ้ม จะได้ถึงห้องอาบนำ้เร็วๆ "

"ฉวยโอกาสตลอดเลยนะ เมฆฟิสนี้"

"ก็พี่เห็นว่าเจ้ารีบ แล้วพี่ก็ไม่ได้ฉวยโอกาส พี่แค่ทำหน้าที่สามีทีดี ที่จะค่อยดูแลปกป้องไม่ให้เจ้าเหนือยก็เท่านั้น"

"คะไม่คุย ไม่เถียงแล้ว ใครจะกล้าขัดใจฟาโรห์ละคะ"

"ใช่ ถูกเราไปอาบนำ้ดีกว่า ให้ทุกคนรอนานไม่ดียิ่งบรรดาเจ้าชายด้วยนะ "

"คะ"

และเราก็ไปอาบนำ้และรีบไปห้องประชุมเพื่อรอทุกคน และให้หทารไปตามทุกคนมาที่นี้กันให้หมด เพื่อแจ้งเรื่องที่จะกลับบ้านเกิดมานาด้วยต้องรีบกลับบ้าน จึงต้องหยุดงานเลี้ยงในคืนนี้เพราะมีเรื่องที่ต้องรีบไปถามพระบิดา หากได้คำตอบก็จะรีบกลับบ้านที่จากมาทันที เพราะรู้สึกแอะใจมาตลอดทางว่าเหมือนมีบางอย่างที่เหล่าพี่ทูตสวรรค์กำลังปิดปังไว้ ทั้งยังช่วยทำให้การเยี่ยมชมเสร็จเร็วกว่ากำหนดด้วย มันแปลกๆ แต่เพราะไม่ได้สนใจ เพราะรีบเคลียร์ทุกอย่างให้เสร็จตามต้องการ พอมาถึงก็พักและหลับไปเพราะหล้า ไม่คิดว่าจะฝันถึงที่บ้านแบบนี้ ใจมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยตอนนี้

"เรามีเรื่องจะแจ้งพวกเจ้าเนื่องด้วยราชินีเรามีเหตุด่วนต้องรีบกลับบ้าน และนางกับเราจะไปยังเมืองของนางเป็นการด่วน เราจึงไม่ได้อยู่ต้อนรับพวกเจ้า แต่เราจะให้เมนาฟิสน้องเรากับเมเนสดูแลที่นี้ช่วงเราไม่อยู่หวังว่าทุกคนคงเข้าใจเรากับราชินีนะ นางไม่สบายใจที่ต้องทำเช่นนี้ แต่ที่บ้านของนางต้องการพบนางด่วน เราถึงต้องรีบไปเพื่อพบพวกท่าน ขอให้ทุกคนเข้าใจราชินีด้วย เรามีเรื่องบอกทุกคนเท่านี้ "

"น้อมรับบัญชา พ่ะย่ะค่ะ พวกเราจะทำตามที่ทรงตรัสสั่งพ่ะย่ะค่ะ"