มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 116 กลับมาแล้ว

"งั้นคืนนี้ก็พักได้จนใกล้เช้าไม่ต้องรีบเร่งเดินทางแล้ว เพราะอีกไม่ไกลก็เข้าเขตบ้านเมืองเราแล้ว ทุกคนนอนพักเอาแรงตอนเช้าเราจะออกเดินทางแต่เช้านะ "

"ตกลง พวกเราก็อยากพักเหมือนกัน "

"แยกย้ายหาที่นอนหาอาหาร นอนให้อิ่มตอนเช้าเราจะเดินทางแบบไม่พักจนถึงเมืองกันเลย"

จากนั้นทุกคนก็จัดเตรียมที่พักทำอาหารกินกัน และพักผ่อนกันอย่างรวดเร็ว เพราะล้าจากการเดินทางที่ไม่ได้พักถึงสองวันเต็มๆถึงจะพ้นทะเลทรายแห่งนั้นมาได้ จึงไม่แปลกที่จะล้าขนาดนี้ เพราะร่างกายคนเรา ที่ต้องการพัก แต่ไม่ได้พักทั้งการเดินทางกลางทะเลทรายแบบนี้ เป็นใครก็ไม่ชินทะเลทรายสมชื่อจริงๆ มันแห้งแล้งกว่าที่อื่นและร้อนกว่าที่อื่นทั้งเย็นกว่าที่ใดๆที่พวกเขาพบเจอมาด้วย เห็นพวกเขาหลับสบายก็หมดห่วง พรุ่งนี้พวกเราก็ถึงวังแล้ว คงมีอะไรมากมายรอพวกเราอยู่นะ นอนดีกว่าพรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้าคิดถึงห้องอาบนำ้จัง ไปถึงจะอาบเลย

"เอาทุกคนนอนหลับสบาย หายหล้ากันแล้วใช่ไหมคะ พร้อมที่เดินทางต่อไหม อีกไม่ไกลก็ถึงแล้วหละทุกคน"

"พวกเราดีขึ้นแล้ว พร้อมไปต่อจะได้ถึงจุดหมายสักทีนะ"

"งั้นไปกันบ่ายๆก็ถึงวังแล้วคะ "

"ดีตามนั้นเลย"

จากนั้นพวกเราก็ออกเดินทางกันต่อเพื่อที่จะได้ไปให้ถึงวังเร็วๆ และในที่สุดก็ถึงวังตามที่คาดไว้สักที ใช้เวลาเดินทางที่เร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาทำได้ เพี่ยงสามวันครึ่งก็ถึงแล้ว ปกติต้องเป็นอาทิตย์แต่เพราะมานาทำให้พวกเขา มาถึงเร็วแบบนี้ทุกๆคนในวังเองก็ตกใจ แล้วก็ดีใจด้วยที่ทุกคนปลอดภัย แถมมีมาเพิ่มกว่าตอนไปอีก แต่ยังไม่ถามตอนนี้ให้ทุกคนไปพักผ่อน คงหล้ากันน่าดูเพราะดูจากหน้าตาทุกคน เหมือนว่าร่างกายพวกเขา ทำงานหนักเกินไป และทุกๆคนในวังต่างช่วยกันเตรียมทุกอย่างให้แขกและหาของมารองรับ ส่วนเจ้าของวังก็มุ่งหน้าไปยังห้องนอน เพื่อชำระร่างกายให้สดชื่นจะได้หายหล้า พร้อมทั้งไม่ลืมให้เมเนสพาน้องชายไปห้องท่านแม่ แม้จะสงสัยแต่ก็พาไปตามคำบอกและค่อยมาถามเอาที่หลัง

"ฝ่าบาท ทั้งสองพระองค์ เหตุใดไม่บอกว่าจะเดินทางกลับ พวกเราจะได้ให้คนไปรับ"

"ไม่คะ พวกเราอยากมาแบบปกติ แค่นี้ก็คนก็มากกว่าตอนที่ไปเสียอีกนะ เอ้อเมเนส ฝากช่วยจัดการห้องพักให้บรรดาเจ้าชายด้วยนะ ส่วนเมนาฟิส มานาว่าจะให้ไปพักห้องท่านแม่ เมฆฟิสเห็นว่าไงตกลงไหมคะ "

"ตามใจเจ้าเลย ห้องนั้นก็เป็นของเขาด้วยนี้นะ เอาทุกคนไปพักพ่อนให้สบายเถอะ เรากับเมียจะไปพักสักหน่อย คงไม่ได้ทานอาหารคำ่พร้อมกัน เอาเป็นว่าห้องใครห้องมันนะ เพราะอยากให้ทุกคนได้พักมากๆ เพราะเราเร่งเดินทางกัน จนร่างกายทุกคนคงเกินขีดจำกัด เอาเป็นว่าค่อยว่ากันเมื่อทุกคนพร้อม ส่วนเจ้าสองคนตามพี่มาจะพาไปห้องท่านแม่เอง เมเนสเจ้าจัดการเรื่องที่พักให้พวกเขาที เอาเป็นฮาเล็มที่เราไม่ได้ใช้แล้ว ก็ได้ให้หนุ่มๆอยู่น่าจะสบาย และกว้างสำหรับพวกเขานะ"

"พ่ะย่ะค่ะ ตามนั้นหลังจากพักหายเหนื่อย พวกเราคงต้องมีเรื่องคุยกันเยอะ พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท"

"อ้อรับรองเราจะเล่าทุกอย่าง ให้เจ้าฟังแน่นอน ทุกอย่างเรียบร้อยดีนะ"

"พะยะคะ ไม่มีปัญหา"

"พวกท่านตามเรามา เราจะพาไปที่พักที่เคยเป็นของเหล่าสนม รับรองพวกท่านพักที่นั้น พวกท่านได้พักสบายแน่นอนหากต้องการสตรี ก็บอกเราจะขอฝ่าบาทให้ได้ เพราะได้ข่าวว่าพวกเขาก็มีฮาเล็ม แต่ไม่ได้มากเท่าฝ่าบาท"

"เจ้าจะรื้อฟื้นให้เมียเรางอนทำไม พวกเขาอยากได้อะไรก็จัดให้พวกเขาไป เว้นแต่เรื่องสตรีที่เราไม่ให้ตามคำขอพวกเขา เพราะเราห่วงของๆเรานะ"

"เหตุใดถึงว่าเช่นนั้น พระองค์ก็ไม่มีสนมแล้ว ใยยังห่วงเรื่องสตรีกับพวกเขาอีกเหล่า "

"เอ้อ เราไม่ยอมเข้าใจไหมไปกันดีกว่าเมียจ๋า พี่รู้ว่าเจ้าอยากอาบนำ้แล้ว ส่วนเจ้ารู้อยู่นี้ว่าห้องท่านแม่อยู่ไหนก็พาเมียเจ้าไปพักได้แล้วหละ เราไม่จำเป็นต้องพาไปใช่ไหม"

"ครับท่านพี่น้องจำได้ดีเลยครับ งั้นค่อยพบกันเมื่ออยากพบนะครับไปกันดีกว่าเมียจ๋า พี่คิดถึงที่นี้มากๆเจ้าคงไม่เคยมานี้คือที่ๆพี่เกิดทุกอย่างยังเหมือนเดิม แต่ทุกๆคนคงตกใจถ้ารู้ว่าพี่ยังมีชีวิตอยู่นะ คงตกใจที่พวกเราไปพักห้องท่านแม่ด้วย เพราะได้ข่าวว่าตั้งแต่ท่านแม่ตาย ห้องนั้นก็มีเพียงพี่สาวพวกเราไปพักได้ นอกนั้นไม่มีใครเข้าได้ หากไม่ใช่คนที่ท่านพี่รักจริงๆ ก็เข้าห้องท่านแม่ไม่ได้ เหมือนกันห้องนี้ก็มีเพียงเจ้าที่เป็นเมียพี่เข้าได้ เท่านั้นนอกนั้นไม่มีใครแน่นอน"