มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 114 จอมวางแผน

"ไม่ได้หลอกคะ พวกเราบอกจะแต่งงานแต่ไม่บอกว่า มานาจะแต่งกับเมนาฟิส แค่บอกว่าพวกเรารักกันและอยากจัดงานแต่งให้น้องชายกับน้องสาว และจะวัดใจว่าพวกท่านรักมานาจริงไหมก็เท่านั้นคะ คนที่แต่งคือน้องทั้งสองคนคะ ส่วนมานาแค่เป็นแม่งานที่ปลอมตัว เพื่อพิสูจน์รักจากชายหนุ่มที่รักมานาก็เท่านั้น ซึ่งทุกคนในงานรู้หมด ยกเว้นพวกท่าน กับพวกพี่ๆบางคนเท่านั้นนะ"

"เรานี้นะร้ายจริงๆ ทำเอาพี่ใจแทบสลาย"

"ก็ถ้าไม่ทำแบบนี้ก็คง ไม่รู้ว่าทุกคนรักมานาจริงไหม เชื่อใจมานาจริงไหม"

"แล้วพอใจ ในผลที่ได้ไหมหละ จอมวางแผน"

"ก็ระดับหนึ่งคะ เอาเป็นว่าเรื่องนี้จบไปเรื่องหนึ่งแล้ว คนที่ต้องเข้าหอจึงเป็นน้องทั้งสองคนนะ"

"ส่วนมานาก็อยู่กับทุกคนไงคะ ดีไหม"

"ดีที่สุด พวกเราโล่งใจสุดๆ พวกเราจะได้หลับสบายสักที "

"เพราะพวกเรา คิดเรื่องนี้ตลอดเวลาเลย"

"ขอโทษที่สร้างเรื่อง ทำให้ทุกคนลำบากใจนะ"

"ไม่หรอก มันทำให้พวกเรารู้ว่าใจของพวกเราอยู่ที่มานา และเพื่อมานาเท่านั้น "

"เลยทำให้พวกเรา ยินดีทำทุกอย่างเพื่อ รอยยิ้มของมานานะ "

"ถูกต้องที่สุด เอาเป็นว่ามีข่าวดีสองอย่าง คือได้รู้ว่าน้องชายยังไม่ตายและเมียก็ยังเป็นเมียเราไม่ใช่ของน้องชายเรา แค่นี้ก็หลับสบายอย่างที่พวกนายว่าแล้วหละ ไปจะเมียจ๋า"

"เดี่ยวนะ ที่ว่าน้องยังไม่ตาย หมายความว่าที่พวกเราคิดก็ถูกนะสิ"

"ใช่ก็ยื่นอยู่ต่อหน้าพวกเจ้าไง น้องชายเราเองตัวจริงเลย หลักฐานก็ในสุสานท่านแม่ที่พวกเราเข้าไปกันมาไง คือคำตอบของทุกๆอย่างที่เราสงสัยมาตลอดชีวิต ตอนนี้มันกระจ่างแล้วทั้งหมด"

"เอาเป็นว่า มานาไม่ต้องแต่งกับน้องชายนาย พวกเราก็พอใจแล้วหละ"

"เพราะถ้าแต่งด้วย พวกเราคงแพ้ ทั้งพี่ทั้งน้องแน่เลย"

"ฮ้าๆๆ พวกนายเคยชนะเราด้วยหรือไร เท่าที่รู้จักกันมาแพ้ตลอดไม่ใช่หรือไร"

"เอามากันแล้ว ดูอารมณ์ดีกันจังเลย มีอะไรเกิดขึ้นตอนที่พวกเขาไปสุสาน แน่นอนเลยว่าไหม"

"คงใช่ หน้าตาทุกคนมีความสุขมากกว่าตอนไปเสียอีกนะ คงรู้ความจริงแล้วแน่นอนเลย"

"ความจริงอะไรคะ พวกน้องๆไม่เข้าใจ "

"เอ้อก็ไม่มีอะไร แค่งานแต่งวันนี้มันเป็นแผนของมานาก็เท่านั้นนะ"

"ใช่ๆ พวกเรารู้จักน้องสาวจอมวางแผนคนนี้ดี คงต้องการทดสอบหนุ่มๆเลยทำว่าตัวเองจะแต่งงาน แต่ที่จริงตัวเองเป็นแม่งานจัดงานเพื่อน้องสาวของตัวเองมากกว่านะ"

"พวกท่านรู้แต่ไม่ยอมบอกพวกเรา ปล่อยให้พวกเราหลงกลไปด้วยใจร้ายที่สุด มีอะไรปิดปังพวกเราที่เป็นเมียอีกไหมคะ "

"เอ้อ ไม่มีจ้า เพี่ยงแต่พวกพี่ๆบอกไม่ได้เพราะมานาจะรู้ว่าพวกพี่รู้ทันมันจะทำให้มานางอนนะ"

"นี้ยอมให้พวกเรางอนแทนใช่ไหมคะ"

" ก็เมียง้อได้ง่ายกว่าน้องสาวนี้ เพราะรายนั้นอย่าให้งอนหรือโกรธจะดีที่สุดนะ เข้าใจพวกพี่ๆนะเมียจ๋า อย่างอนเลยเดียวคืนนี้พวกพี่จะง้อทั้งคืนเลยดีไหมนะ"

"ต้าบ้า ใครจะงอนทั้งคืนไม่ต้องนอนพอดี ไม่งอนก็ได้ "

"น่ารักที่สุด เราไปหาพวกเขาดีกว่า"

จากนั้นพวกเราก็มาร่วมตัวกันกินเลี้ยงกันอย่างสนุกสนาน และส่งตัวบ่าวสาวเข้าห้องหอ ส่วนพวกเราพูดคุยกันสักพักถึงเรื่องการเดินทางพรุ่งนี้เพราะอยากรีบกลับไปให้เร็วที่สุด เหมือนว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกับใครสักคน ที่สำคัญกับเราและจากนั้นก็แยกย้ายไปห้องใครห้องมัน เพื่อพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้ากันนะ

"หลับสบายกันนะทุกคน ต้องขอโทษที่รีบเดินทางกลับ ทั้งๆที่ว่าจะพักอีกสักวันสองวันแท้ๆ"

"ไม่เป็นไร พวกเรายังไงก็ได้ แต่บ่าวสาวเห็นด้วยกับเรื่องเดินทางใช่ไหม "

"คะ พวกเราตามใจ ท่านพี่นะ"

"ให้มันได้อย่างนี้ จะมีใครกล้าขัดใจมานาได้นะ "

"ก็ไม่มีนี้นะ งั้นทางนี้ใครดูแลแทนหละ"

"ก็พ่อตาของเมนาฟิสไงคะ รายนั้นดูแลที่นี่แทนมาตลอดอยู่แล้ว สบายใจได้ ใช่ไหมฟาสา"

"พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทอย่าได้กังวลเรื่องที่นี่เลย พวกเราจะทำตามที่พวกท่านสอน และจะดูแลบ้านเมืองอย่างดี ขอให้พวกท่านเดินทางปลอดภัย หม่อมฉันฝากลูกสาวด้วย นางไม่เคยเดินทางไกล"

"หายห่วงน้องชายเราจะดูแลลูกสาวท่านด้วยชีวิตเลยหละ จะบอกให้จริงไหมน้องชาย"

"ท่านพี่ก็ชอบแกล้งน้องจริงๆ ใครจะไม่ดูแลเมียกับลูกตัวเองหละ "

"เราจะได้มีหลานแล้ว มานาดีใจไหม พี่ดีใจมากๆเลย "

"มานารู้นานแล้วคะ เลยรีบจัดงานแต่ง เพราะฟาสาจะได้อุ้มหลาน เพราะลูกสาวชอบหนีไม่ยอมรับว่ารักจริงๆสักที ขนาดมีลูกแล้วยังไม่ยอมรับว่า ทั้งรักทั้งห่วงสามีขนาดไหน ยังใจดีปล่อยสามีมีสาวๆหรือสนมเรื่อยมา ส่วนตัวสามีก็ไม่ต่างกัน ประชดด้วยการหาสาวๆมาอยู่ข้างกายเยอะๆ เพื่อที่เมียจะขัดค้านหรือหึ่งห่วงตัวเองบ้าง แต่ก็ไม่ได้ผล จนต้องถึงมือมานาจัดการมัดมือชกจับแต่งเลยให้จบๆนะ หลานในท้องจะได้อารมณ์ดี เพราะพ่อแม่อยู่ด้วยกันนะ

ดีไหม"

"ดีที่สุด พี่สาวผมนี้เก่งจริงๆ สมเป็นราชินีของอียิปต์ "

"เราก็ว่าไปนั้น ไม่ต้องเอาเรื่องตำแหน่งมาให้หรอก พี่ทำเพราะพี่รักและอยากให้พวกเราทุกคนมีความสุขนะ

เพราะความรักจะทำให้เราชนะทุกสิ่ง ชนะใจที่แค้นเคื่อง ชนะในความอ่อนแอ่ และทำให้เราให้อภัยและรักคนรักที่ไม่น่ารักได้อย่างไม่มีเงือนไขนะ "

"เอาเป็นว่าพวกเราออกเดินทางกันได้แล้วสายกว่านี้จะคำเอานะ"

"เราจะไปทางอีกทางที่ไม่ผ่านหมู่บ้านใดๆ แต่เราจะไปทางทะเลตายที่ไม่มีใครไปเพราะอากาศที่ไม่สงบเลยสักครั้ง มีพายุตลอดทางและไม่สามารถรู้ทิศทางได้หากได้หลงเข้าไปนะ"