มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 113 งอน

"ขอบพระทัยเพคะ ท่านพี่ แค่ได้เป็นน้องสาวท่านน้องคนนี้ก็ไม่ต้องการอะไรหรอกเพคะ น้องดูแลตัวเองได้ อย่าพูดเช่นนั้นเลย ท่านพี่หญิงจะน้อยใจเอานะเพคะ น้องไม่ต้องมีใครดูแลก็อยู่ได้คะ "

"ก็ใช่ แต่พี่หญิ่งเจ้าเขาอยู่กับน้องชายข้า หรือก็คือสามีเจ้านะข้าก็อยากจะไถ่โทษแทนน้องชายที่ทำใหเจ้าต้องโดดเดียวนะ ข้าจะได้ไม่เหงาด้วยนะคิดว่าดีไหมที่รักเจ้าเห็นด้วยไหม"

"หากทำแล้วทรงสบายพระทัยก็ตามใจเลยเพคะ งั้นหม่อมฉันก็ไม่สำคัญกับท่านพี่แล้วก็ช่วยปล่อยมือสักทีหม่อมฉันจะได้ไปหาคนที่เขารักและเข้าใจหม่อมฉันมากกว่าพระองค์เพคะ"

"เดี่ยวมานาจะไปไหน รอข้าด้วยที่รัก"

"งั้นพวกเราก็ไปกันด้วยดีกว่า เจ้าเหมือนไม่สบายด้วย เดินระวังด้วย ข้าไม่อยากให้น้องหญิงของข้าเป็นอะไรไปเดี่ยวทั้งสองคนเอาข้าตายพอดี"

"ขอบพระทัยเพคะ ท่านพี่"

"เอ้ามานา เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงทำหน้าตาแบบนั้นนะ พวกเจ้าทำอะไรให้นางโกรธหรือ"

"ข้าน่าจะฆ่าพวกเจ้านะ"

"พวกเรากลับกันเถอะคะ ทุกคนรออยู่นะ พวกท่านพามานากลับที่คะ ส่วนพวกเขาก็ปล่อยเขาไปนะ มานาไม่สนใจแล้วคะ เพราะมานาคงไม่ใช่ดวงใจของพวกเขาอีกแล้วไปกันคะ"

ได้ๆไปเดี่ยวนี้เลย พวกเจ้ารีบสิจะอึ้งกันอีกนานไหม นี้เป็นโอกาสเราที่เราจะทำคะแนนแล้วนะ"

"เอ้อใช่ๆ ไปกันเลย "

"รอด้วยสิ เราต้องไปด้วยกันนะ เราแต่งงานกันแล้ว อย่างอนพี่แล้วมาพานใส่น้องสิมันคนละคนกันนะ "

"ไม่ได้งอนคะ แค่รู้ตัวว่า มานาไม่สำคัญกับทั้งสองคนแล้ว ขืนไปขัดใจเดียวจะไม่ดีนะ"

"ขัดใจใคร เมฆฟิสมันทำอะไรให้มานาโกรธหรือ พวกเราจะไปจัดการเอง"

"อย่าคะ เขาไม่ผิดหรอกคะ ผิดที่มานาเองที่ไม่ดีพอสำหรับใครก็เท่านั้น"

"ใครว่าเรา เรานะดีพอสำหรับพวกเราเสมอ "

"ขอบคุณคะ คืนนี้มานาจะอยู่กับพวกเขานะ ไม่มีการส่งตัวเข้าหอ ตอนเช้าเราจะเดินทางเลย"

"ฝากบอกพี่ชายท่านด้วยนะ"

"เอ้อ แต่ว่าเราไม่ผิดทำไม เจ้าไม่อยู่กับข้าหละ"

"เพราะว่าคงไม่จำเป็นแล้วคะ ในเมื่อทั้งสองรักน้องหญิง และพร้อมใจกันดูแลขนาดนั้นก็ไปตกลงกันเองว่าใครจะอยู่กับใคร"

"นี้ไม่เอาน่า พี่ชายแค่ห่วงเมียผมเอง ไงมาลงที่ผมด้วยหละ"

"เปล่าคะ แค่ช่วงนี้รู้สึกใจหายบ่อยๆนะ เลยคิดว่าคงต้องทำใจในทุกๆสิ่งหากทั้งสองจะรักน้องหญิง และไม่รักมานาอีกก็ไม่เป็นไรคะ เพราะว่าถ้าสักวันมานาต้องกลับไปบ้าน จะได้ไม่ทำให้ใครต้องเสียใจเพราะมานานะ"

"เราลืมไปแล้วหรือว่า พวกเราคงต้องเสียใจ "

"เพราะแบบนี้ไงคะ ถึงไม่อยากผูกพันกับใครมากไปกว่านี้ มีแต่จะทำร้ายทุกคนมากกว่า เพราะมานาไม่คนของยุคนี้ อาจจะต้องกลับบ้านของตัวเอง ตอนที่ทุกคนไม่รู้ก็เป็นได้นะ"

"พอๆอย่าพูดอีกเลย พวกเราจะทำให้มานายิ้มเอง คนอื่นจะเป็นยังไงเราไม่สนใจ "

"นี้พวกเจ้า ว่าเช่นนั้นก็ไม่ถูกนะ รีบไปไหนกัน ไม่รอกันบ้างเลย "

"ไม่จำเป็นคะ ในเมื่อมานาไม่ใช่คนรักของใครแล้วก็ไม่จำเป็นต้องรอใคร"

"เรานี้นะ งอนพี่ขนาดนี้เลยหรือไร เจ้าน่าจะรู้ว่าพี่รักเจ้ามากขนาดไหน "

"ไม่รู้คะไม่อยากรู้เชิญพี่น้องไปคุยกันให้สมใจที่ไม่ได้คุยกันมานาน และฝากดูแลน้องหญิงด้วย นางน่าสงสาร และน่ารักกว่ามานาเสียอีกดูแลนางแทนมานาด้วยคะ"

"ไม่คนที่จะต้องดูแลไม่ใช่พี่แต่เป็นไอ้น้องชาย ตัวดีที่ดันเจ้าชู้จนทำให้พี่ชายปวดหัว ที่ต้องตามแก้ตามดูแลเมียให้นะ เพราะเมียน้องก็เป็นน้องของพี่ด้วยนะ พี่รักแบบน้องมากกว่านะ"

"คะรู้ดี แค่อยากให้พวกท่านปรับความเข้าใจกัน ในเมื่อพบท่านแม่กับน้องชายแล้ว ก็ควรอยู่กับพวกเขาและดูแลเมียน้องดีๆด้วยก็เท่านั้นคะ ส่วนมานาจะไปกับพวกเขาตกลงตามนี่"

"ไม่ตกลง พวกเราพี่น้องจะอยู่กับเมียของพวกเรามันผิดตรงไหน"

"พวกท่านทำไม ถึงเอาแต่ใจจริง ก็บอกไปแล้วว่าจะอยู่กับพวกเขานะ"

"งั้นพวกเราก็ต้องอยู่ด้วยสิ เมียอยู่ที่ไหนสามีก็ต้องอยู่ที่นั้นสิ ว่าไหม "

"เพคะ ท่านพี่โปรดอภัยให้น้องที่ทำให้ท่านพี่โกรธ"

"เราไม่ได้ทำอะไรพี่ก็นิสัยแบบนี้หละ ใครรับได้ก็รับใครรับไม่ได้พี่ก็ไม่ว่า เพราะพี่รู้ตัวพี่ดีว่าพี่ต้องอยู่ที่ไหน ในเวลาไหนก็เท่านั้น เจ้าก็อย่าคิดมาก พี่จะไม่เข้าห้องหอกับคนที่เอาแต่ใจหรอก"

"แต่ท่านพี่มันจะไม่ดีนะเพคะ ทรงแต่งงานกันแล้วนะ"

"พี่แต่งกับใครยังไม่ได้แต่งกับใคร สักหน่อยเจ้าจำผิดหรือเปล่า"

"ก็ตอนที่พวกเรา ทำพิธีที่ท่านพี่นำพวกเราไงคะ"

"นั้นพวกเจ้ามากกว่าที่แต่งนะ เพราะพวกพี่ยังไม่ถึงเวลาแต่งสักหน่อย ต้องกลับไปจัดงานที่วังของเมฆฟิสต่างหากหละพี่แค่ฝึกไว้นะ "

"แสดงว่า พวกเจ้าหลอกพวกเรา ใช่ไหม"