มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 108 รางวัล

"งานคืนนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้ ถ้าไม่มีพวกท่านช่วยเตรียมงาน ทำให้พวกเราสนุกและมีความสุขกับอาหารการกินที่ดีมากๆเราขอบใจทุกคน ที่เหนื่อยเพื่อพวกเรานะ "

"หามิได้เพคะ ฝ่าบาทพวกเราอยากให้มีงานมงคลแบบนี้มานานแสนนาน คิดว่าจะไม่มีโอกาสได้จัดแล้วด้วย ดีที่พระนางมาช่วยให้มีงานนี้นะ พวกเราเลยช่วยงานเต็มที เพื่อพระนางจะได้ชอบที่นี่และอยู่กับพวกเรานะเพคะ"

"เรื่องนั้น พวกเราคงไม่ได้พักที่นี่หรอก พวกเราจะไปพักที่วังพี่ชายเรากันนะ ส่วนทางนี่เราจะฝากฟาสากับพวกท่านดูแลก่อนนะได้ใช่ไหม เพราะคิดว่าหลังแต่งงานพวกเราก็จะเดินทางไปที่วังของพี่ชายกัน เพราะเราอยากไปเคารพศพของท่านพ่อของพี่ อยากรู้จักท่านนะเพราะหลังงานแต่งเราก็จะพาพี่ชายไปเคารพศพท่านแม่ พร้อมกับราชินีของเรานะ ใช่ไหมมานา"

"คะ พวกเราคิดไว้แบบนั้นนะ รบกวนทุกคนช่วยงานพรุ่งนี้อีกนะและช่วยดูแลบ้านเมืองจนกว่าพวกเราจะกลับมาทีนะได้ใช่ไหมคะ"

"หากทั้งสองพระองค์ต้องการ พวกเรามีหรือจะขัดบัญชาพวกท่านได้ คงต้องน้อมรับเท่านั้น"

"ดีมากฟาสา เราจะพาลูกสาวท่านไปกับเราด้วยนะ ได้ใช่ไหมให้นางไปอยู่ที่วังกับเรานะ"

"ตามแต่จะการุณาพ่ะย่ะค่ะ "

"ท่านนี้นะ ไม่คัดคานพวกเราเลย ทำให้พวกเราได้ใจนะแบบนี้ ไม่ดีรู้ไหมตามใจเกินมันไม่ดีนะ"

"เพราะกระหม่อมรู้ว่า พวกท่านไม่คิดทำตามใจตัวเองแน่นอน พ่ะย่ะค่ะ"

"สมเป็นท่านจริงๆ เรายอมแล้ว เอาเป็นว่าแยกย้ายกันไปพักเถอะ ดึกแล้ว "

"พ่ะย่ะค่ะ "

"พวกท่านก็ไปได้แล้ว จะรอไปส่งมานาหรืออย่าแม้แต่จะคิดเลย ไม่มีทางให้ไปแน่นอน"

รู้แล้ว แค่รอส่งมานาก่อนพวกเราคงนอน ไม่หลับถ้าไม่ได้รอส่งมาน หรือคอยมองดูว่ามานาถึงที่พักปลอดภัยไหม"

"พวกท่านก็ว่าไปนั้น จะมองเห็นหรือไรว่าถึงห้องไหม ในเมื่อที่พักมานาอยู่ในสุดและ ไม่มีชายใดเข้าได้นอกจากพวกเราสองคนนะ"

"ก็นะ ขอแค่คิดว่า คงถึงอย่างปลอดภัยไม่ได้ หรือไร"

"ย่อมได้ เอาเป็นว่า เดียวพวกเราไปส่งพวกนางเอง ไปก่อนนะเหมือนว่าพวกนางจะเหนื่อยนะ"

"นี้พวกท่านดูเหมาะกับคู่ที่จับมือตอนนี้มากเลย งั้นมานาไม่ต้องแต่งกับไอ้น้องชายที่มีเมียแล้ว แต่ยังคิดที่จะมีเจ้าอีกเลย แต่งกับพวกเราดีกว่านะ"

"พอๆพวกเราตกลงกันแล้ว อย่ามาพังงานกันสิ ไม่มีเจ้าสาวเราจะแย่เอานะ "

"ถึงอยากจะพังงาน แต่พวกเราก็ทำไม่ได้หรอก มานามีความสุขพวกเราก็ดีใจแล้วหละ "

"ใช่งั้นพวกเราแยกกันตรงนี้ เจอกันพรุ่งงนี่นะ งานจะมีแต่เช้าใช่ไหม เพราะต้องเดินทางที่สุสานกษัติย์ของทางนี้ด้วยใช่ไหม เพื่อไปทักทายคนที่ตายไปแล้ว"

"ใช่ เพราะเราสัญญากับท่านแม่ไว้นะ ว่าถ้าแต่งงานจะต้องไปหาท่าน และพาภรรยาไปหาท่านนะ"

"ช่างแสนดีจริงๆนะ สมเป็นเจ้าดีเอาเป็นว่า พวกเราจะไม่ขัดใจพวกเจ้า แต่จะค่อยแอบหวังอยู่ลึกๆว่าจะมีวันของพวกเรากับมานาด้วยนะ "

"ขอบคุณคะที่รักและรอมานา ทั้งยังทำเพื่อมานากันขนาดนี้นะ งั้นจะให้รางวัลคะ "

"รางวัลคือสิ่งใดกัน รางวัลที่เจ้าจะมอบให้พวกเขานะ พวกเราสองคนจะได้ด้วยไหม"

"ได้คะ จะได้ไม่ต้องบ่นที่หลัง ว่าตัวเองไม่ได้นะ"

จากนั้นฉันก็เข้าไปหอมที่แก้มของพวกเขาที่ละคน ทำเอาพวกเขาหน้าแดงกันและอึ้งกับรางวัล เพราะไม่คิดว่าจะได้จากฉันอีกนะ เพราะพวกเขารู้ดีว่าฉันไม่รักพวกเขาแบบคนรักในตอนนี้นะ แต่เป็นรางวัลที่ทำให้พวกเขานอนฝันดีแน่นอน

"เป็นไงคะ รางวัลหวังว่าคงชอบนะ เพราะมานาอายสุดๆเลย ไม่คิดว่าจะต้องทำแบบนี้ต่อหน้าคนแบบนี้ มันค่อนข้างยากสำหรับมานา แต่เพราะทุกคนทำตัวน่ารักเลยต้องให้รางวัลนะ"

"แบบนี้น้องพี่จะงานเข้านะ เพราะยิ่งทำให้พวกเขามีความหวังว่า เราจะสนใจพวกเขานะรู้ไหม"

"ก็รู้คะ แค่อยากอวยพรให้ทุกคนฝันดีและมีความสุขในวันนี้นะ เรื่องอนาคตฝากไว้ที่พระบิดาทำส่วนของเราวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอและนี้ก็คือส่วนที่มานาต้องทำเพื่อพวกเขานะ.

.จ้าๆพวกพี่รู้แล้ว งั้นแยกกันตรงนี้เลยนะได้เห็นภาพน่ารัก ของน้องสาวกับเจ้าชายทั้งหมดวันนี้พวกเราพลอยฝันดีตามไปด้วยเลยนะ.

"พี่ๆก็ อย่าแซวกันสิเขินนะ"

"เวลาเจ้าเป็นแบบนี้ พวกเรายิ่งหลงรักรู้ไหมคนดี รีบไปกันดีกว่าก่อนที่เราจะห้ามใจ ไว้ไม่อยู่เพราะความน่ารักของเจ้า มันฆ่าพี่แล้วตอนนี้ มันทำให้พี่อยากจะกอดจูบให้หายบ้า เพราะในหัวมีแต่ภาพเจ้าแบบนี้นะ "

"งั้นรีบไปก่อนนะ เรารีบไปกันเถอะ น้องพี่ก่อนที่งานจะเข้าพี่นะ"

"คะ พี่สาวนี้ ดีจังเลยพวกเขารักพี่สาวมากเลยนะ ถึงยอมแบบนี้"