"พวกเรารักฝ่าบาทมากกว่าอะไรทั้งหมดที่พวกเรามีพ่ะย่ะค่ะ พวกเราเชื่อว่าจะกลับมาเป็นฟาโรห์ของพวกเรา ในที่สุดก็มีวันนี้วันที่พวกเราได้ทำงานร่วมกับฝ่าบาททั้งหมดแบบนี้ นับว่าคุ้มค่าแก่การรอคอยงั้นพวกเราทูลลา พบกันงานเลี้ยงคืนนี้พ่ะย่ะค่ะ"

"ขอบคุณคะ ส่วนฟาสาท่านต้องอยู่ต่อนะ ห้ามแอบหนีไปพร้อมพวกเขานะ"

"ไม่พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท อย่าแกล้งกระหม่อมเลยใครกล้าขัดใจท่านได้หละ มีหวังได้ตายก่อนที่จะได้อุ้มหลานพอดี ว่าแต่จะมีโอกาสนั้นไหมนะ เฮ้อ ลูกสาวกระหม่อมนั้นดื้อด้วยสิ"

"ได้สิ น้องสาวเราจัดการเองเราจะหาเจ้าชายหล่อๆให้น้องเราเองดีไหม เอาใครในนี้ดีหละ"

"อย่าเลยพ่ะย่ะค่ะทุกพระองค์ที่นี่ไม่ม่ใครสนใจ ลูกสาวกระหม่อมเลยทรงมองหาแต่ฝ่าบาทชนิดที่พวกเราที่นี่ยังรู้เลยว่าพวกเขารักแต่ฝ่าบาทนะพ่ะย่ะค่ะ "

"งั้นเดียวเราจัดการเอง เรามีเรื่องให้ท่านช่วยพาน้องสาวเราไปรอเราที่ห้องรับรองของเราด้วย เพราะเราจะคุยกับนางแล จะให้นางช่วยแต่งตัวให้เราในคืนนี่ด้วย และนางต้องอยู่กับเราตลอดที่เราอยู่ที่นี่นะเข้าใจนะ ท่านพาไปรอที่ห้องเราเลยนะ เดียวเราคุยธุระเสร็จเราจะไปที่ห้องนะ "

"พ่ะย่ะค่ะ"

"ส่วนพวกพี่ๆช่วยบรรดาเจ้าชาย เรื่องการเตรียมตัวเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวว่า พวกเขาต้องเตรียมตัวอย่างไร ส่วน

เมฆฟิสกับเมนาฟิสมานาจัดการเองตามนี้นะ พวกท่านก็ช่วยทำตามที่พวกพี่ๆจะสอนด้วยนะ งานจะได้ออกมาสวยๆนะ เพราะเจ้าสาวสวยนะใช่ไหมคะ"

"ครับเจ้าสาวสวย น่ารักจนอยากให้เป็นงานแต่งของพวกเราเองมากกว่านะครับ จริงไหมทุกคน"

"จริงที่สุด เชื่อว่าสักวันต้องมีวันนั้นวันของพวกเรากับมานานะว่าไหมทุกคน "

"พอๆคะ แยกย้ายได้ พบกันคืนนี้นะ"

"แล้วพวกเราสองคนหละ เจ้าจะสอนพวกเราตอนไหน"

"ไม่ต้องสอนแค่ให้พวกท่านแต่งตัวหล่อๆยื่นเด่นๆในงานนะ และเมฆฟิสต้องทำหน้าที่เป็นเจ้าของงานเพราะท่านคือพี่ชายท่านต้องเจ้าภาพจัดงานนี้ตกลงนะ"

"ตกลงตามใจเจ้า แม้จะไม่เข้าใจในคำที่เจ้าพูด แต่เราก็จะทำตามที่เจ้าบอกนะ "

"ขอบคุณคะ น่ารักที่สุดเลยงั้นพวกเราไปที่พักกันเถอะ เพราะพวกท่านต้องพักด้วยกัน และต้องรู้จักกันให้มากกว่านี้ ก่อนวันงานนะ ห้ามทะเลาะกัน เข้าใจนะทั้งสองคน อุตส่าห์ได้พบกันแล้วช่วยทำให้เหมือนพี่น้องกันจริงๆด้วยนะเพราะวันงานเมฆฟิสต้องกล่าวขอบคุณทุกคนที่มางานแต่งของน้องชายตัวเอง เข้าใจนะ"

"ได้ จะพยายามนะ"

"ท่านด้วยนะ เมนาฟิสอย่าทำให้มานาผิดหวัง ที่เชื่อใจท่านนะ มานาขอตัวไปหาน้องสาวก่อนคะ มีเรื่องคุยกันตามประสาสาวๆนะ หนุ่มๆก็น่าจะมีเรื่องหนุ่มๆใช่ไหมคะ"

"ใช่ สบายใจได้ เราจะทำให้ดีที่สุดเพื่อเจ้ามานา"

"พวกเราทั้งสองคนจะทำให้ดีที่สุด เพื่อมานาแน่นอนครับที่รักของพวกเราสองพี่น้องเมียของพวกเราทั้งสองคนนะครับ ใช่ไหมท่านพี่"

"ก็ตามนั้น เจ้าพาเราชมรอบเมืองๆหน่อยที่นี่เหมือนที่เมืองเราเลย เราชักอยากรู้ว่าใครเป็นคนออกแบบมานะ ทำไมถึงออกแบบมาเหมือนท่านแม่กับท่านพ่อเลยนะ"

"ย่อมได้ท่านพี่ งั้นพวกเราต้องไปส่งเจ้าสาวเข้าห้องก่อนนะ "

"ย่อมได้ เราจะได้รู้ว่านางพักที่ไหน"

"อย่าแม้แต่จะคิดเข้าหานางเลย เพราะนางอยู่กับเมียผม ผมเข้าได้คนเดียวครับ"

"เจ้านี้นะ เจ้าเล่ห์จริงๆ ต่างจากน้องชายที่ตายของเรามากๆ "

"พอเข้าไม่ได้สักคนนั้นแหละคะ จบนะ ไปกันเถอะคะ "

"ครับ พวกเรายอมแพ้แล้ว "

"งั้นหลังแต่งงาน ช่วยพาพวกเราสองคนไปไหว้หลุ่มศพท่านแม่ด้วยได้ไหมคะ"

"ย่อมได้ เพราะทั้งสองคนคือคนที่ท่านแม่ต้องการพบมากเช่นกันนะครับ คิดว่านะ"

"งั้นเมฆฟิส ก็ต้องพาเมนาฟิสไปไหว้หลุ่มศพท่านพ่อด้วยนะ จะได้ทำความรู้จักกันนะ ดีไหม"

"ตามใจเจ้าเลย แต่พวกเจ้าจะเดินทางไปเมืองหลวงด้วยใช่ไหม เจ้าถึงได้พูดแบบนี้นะ"

"แน่นอนคะ เพราะเขาเป็นน้องชายท่านและเป็นสามีของมานาอีกคนนี้ต้องพาไปแนะนำตัวคะ"

"ทำเอาพี่พูดไม่ออกเลย เฮ้อ"

"อย่าได้เสียใจไปเลย ท่านพี่ผมจะรักและปกป้องเมียพี่และเมียผมด้วยชีวิตครับ"

"คงต้องตามนั้น เพราะถ้าเจ้าทำให้มานามีนำ้ตาเจ้าได้ตายแน่ ไม่มีคำว่าน้องหรืออะไรทั้งนั้นหากมานามีนำ้ตา

จากใคร มันผู้นั้นคือคนที่จะต้องแลกด้วยชีวิตจำไว้ให้ดีด้วยหละ"

"ถ้าคนนั้นเป็นท่านพี่เองหละ ผมก็สามารถฆ่าท่านได้ใช่ไหมครับ"

"ได้ ถ้าเราทำให้นางเสียใจ เอาชีวิตเราไปได้เลย "

"พอไม่คุยเรื่องตายกันสิคะ พรุ่งนี้พวกเราจะแต่งงานกันแล้ว ต้องคุยแต่เรื่องที่ดีสิคะ"

"เพราะแบบนั้นพวกเราถึงเครียด เพราะเจ้าชอบทำอะไรแบบนี้พวกเราตั้งตัวไม่ทัน ทำใจยอมรับเรื่องนี้ได้ยากกว่าอะไรทั้งหมดเลยรู้ไหมว่า พวกเราเจ็บมากขนาดไหน "

"รู้คะ เข้าใจด้วย แต่มันต้องมีวันใดวันหนึ่งที่มานาอาจต้องแต่งงานกับคนที่รักแบบเพื่อนพี่หรือน้องท่านจะได้รู้ว่า ต้องทำอย่างไร ใช่ว่าจะดีสำหรับมานาที่ไหน ทุกคนไม่รู้หรอกว่ามานาต้องเจอกับอะไรและต้องแบกรับอะไรไว้บ้าง พวกท่านไม่มีทางเข้าใจได้ เช่นที่พวกท่านไม่สามารถเข้าใจพระทัยพระบิดาได้ ในสิ่งที่ท่านคิดและทำนะพวกท่านก็ไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกของมานาได้เช่นกัน เอาเป็นว่าทุกๆอย่างที่มานาทำไปนั้น เพื่อทุกคนจะได้มีความสุข ไม่ใช่เพื่อมานาแต่เพื่อโลกนี้"