มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 100 น้องชาย

"เอาเป็นว่าพวกเราทั้งสี่คน คือคนในครอบครัวเดียวกันแล้วนะ งั้นพวกเราไปหาทุกคนกันเถอะ พวกเขารอพวกเราอยู่ พวกเราจะเดินทางกลับเมืองกันคะ มานาจะได้ไปสอนพวกชาวบ้านด้วยคะดีใจจังเลย "

"เจ้านี่นะ ตลอดเลยพอเรื่องชาวบ้านที่ไรก็ลืมพวกเรา มันน่านัก"

"น่าอะไรคะ ก็พวกเขาเป็นคนสำคัญของทั้งสองนี่คะ มานาก็ต้องสนใจพวกเขาสิคะ"

"จริงอยู่ว่าสำคัญ แต่เจ้านั้นคือชีวิตพวกเรานะ หากเป็นอะไรไปพวกเราคงได้ตายตามแน่"

"อันแน่พูดแบบนี้แล้ว แสดงว่ายอมรับว่าเมนาฟิสเป็นน้องชายแลวใช่ไหม ดีใจมากกว่าได้แต่งงานเสียอีกนะ"

"ทำไมต้องดีใจขนาดนั้น พวกเจ้ามีอะไรปิดปังพี่ใช่ไหม พวกเจ้าทั้งสามคน ดูเข้ากันดีกว่าพี่เสียอีกนะรู้ไหม"

"ก็เพราะพวกเราเป็นคนสำคัญของเมฆฟิสเหมือนๆกันนี่คะ เข้ากันได้แบบนี้เวลาแต่งงานพวกเราจะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขไงใช่ไหมเมนาฟิสว่างั้นไหมคะ"

"ตามที่รักว่าเลย"

"อย่างอนสิคะ มานารักเมฆฟิสคนเดียวจริงๆ เมนาฟิสรู้ดีคะเรื่องนั้นงั้นให้กอดตลอดทางกลับวังของเมนาฟิสเลยคะ ก่อนที่มานาจะเข้าหอมานาจะอยู่กับเมฆฟิส และเมนาฟิสก็จะได้กอดน้องสาวคนใหม่ของมานาตลอดทางเช่นกัน เพื่อชดเชยเวลาให้ก่อนที่พวกเราจะแต่งงานกันตกลงนะ"

"เคยขัดใจเจ้าได้ไหมหละ "

"น่ารักจริงๆ สามีของมานาไปหาทุกคนกันไปแบบคู่ๆ แบบนี้ทำให้ทุกคนตกใจเล่นนะ น่าสนุกดีพวกเขาคงลุ้นแน่ว่า พวกเราจะแต่งกันทั้งๆที่ รักพวกท่านได้ไหมคำตอบคือได้ใช่ไหมเมนาฟิส"

"งั้นเราไปพร้อมๆกันท่านพี่กอดมานา ส่วนน้องชายอย่างผมก็จับมือมานาและกอดเมียผมดีไหม พวกเขาจะได้ลุ้นว่าตกลงคู่ไหนกันแน่ที จะแต่งงานนะ ดีไหมมานาว่าไง"

"ดีคะ คิดเหมือนที่มานาจะพูดเลย สมแล้วที่มานารักและกล้าฝากชีวิตไว้ให้ดูแลนะ รักที่สุดเลย"

"ขอกอดทีสิคะ "

"ย่อมได้เสมอ สำหรับมานานะ"

"น่ารักจริงๆนะคู่นี้ ลืมพวกเราสองคนไปเลย ทั้งที่บอกว่าจะให้พวกเรากอดแท้ๆ"

"อย่าได้น้อยใจเลยเพคะ อย่างน้อยพวกเราก็ได้รัก แค่นั้นก็พอสำหรับหม่อมฉัน แล้วเพคะท่านพี่ ฮือ ท่านพี่"

"ฮ้าๆ เรานี้ดีจริงๆพอได้น้องชายก็ได้น้องสะใภ้สองคนอีกคนเป็นเมียตัวเอง อีกคนเป็นเมียน้องชาย เรานี้แพ้น้องชายสะแล้วสิที่มีเมียแค่คนเดียว ฮ้าๆๆ"

"อย่าได้คิดเช่นนั้นเลยพี่ นางเองก็คงดีใจมากๆที่ท่านไม่หลายใจ เหมือนน้องชายเพคะ"

"เอ้อ งั้นแสดงว่าเจ้าเองก็ชอบคนไม่เจ้าชูสินะ แต่เสียใจด้วยที่น้องชายเรา มันเจ้าชู้นะ"

"เริ่มจะชินกับการมีน้องชายกับน้องเมียแล้วสิ ฮ้าๆๆ"

"พวกท่านดูท่าทางสนิทกันจังเลย พวกเราเห็นแล้วอิจฉาจริงๆ"

"ก็เพราะพวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนี้คะ พวกเราเป็นพี่น้องกันแล้วคะ"

"เป็นเรื่องที่น่ายินดีเสียจริงพวกเราจะได้ ฉลองพร้อมกับงานแต่งงานเลยน่าจะดีไหมพ่ะย่ะค่ะ"

"ฮ้าๆๆ ได้"

"เฮ้ นายยอมแล้วหรือไรที่จะให้เมียพวกเรา มีสามีเพิ่มอีกหนึ่งคนนะ"

"มันก็น้องชายเรา เรามีวิธีที่จะทำให้มันไม่มายุ่งกับเมียพี่ชายอย่างเราแน่นอน จริงไหมน้องเมีย"

"เพคะ ตามแต่ท่านพี่ว่าหมอมฉันยินดีร่วมมือด้วยเพคะ เพื่อจะให้เขาสนใจแค่น้องคนเดียว"

"แล้วตกลง งานนี้พวกเราจะได้จัดงานแต่งใช่ไหมไม่ครับ"

"แน่นอนคะ เพราะพวกเรารีบกลับก็เพราะพวกเราอยากรีบไปแต่งงาน เข้าหอกันนะ อยากรู้จักกันให้มากกว่านี้ อีกอย่างมีบางอย่างที่พวกเราทุกคนต้องรู้ หลังงานแต่งงานด้วยนะ"

"ได้ในเมื่อไม่มีใครขัดคานงานนี้ ก็คงต้องเกิดขึ้น พวกเราที่รออยู่ที่เมืองเตรียมงานรอทุกอย่างแล้ว"

"สบายใจได้ พอไปถึงก็จัดการเตรียมตัวเจ้าสาวเจ้าบ่าว พร้อมฉลองการขึ้นครองราชอย่างเป็นทางการของฝ่าบาทเมนาฟิสจะได้เป็นผู้เป็นคนที่น่านับถือแม้ทุกวันนี้ก็น่านับถือของพวกเราอยู่แล้ว แต่เจ้าตัวชอบทำตัวเองเพื่อให้ดีกว่าพี่ชายและชอบทำร้ายตัวเอง แต่พอพบพระนางฝ่าบาทของพวกเราก็เปลี่ยนไป การที่จะมีใครที่สามารถทำให้เปลี่ยนไปได้เช่นนี้ในโลกนี้ พวกเรายื่นยันได้ว่าไม่มีผู้ใดทำได้ แม้แต่ลูกสาวเรายังเปลียนใจท่านไม่ได้เลย นอกจากพระนาง พวกเราถึงดีใจและภูมิใจที่ทั้งสองพระองค์รักกัน และจะเป็นครอบครัวเดียวกัน บ้านเมืองของพวกเราจะได้สงบ"