นิยาย มังกรซ่อนเล็บ เนี่ยฟง

บทที่ 99

เสียงฝ่าเท้าหนักๆก้าวเดินเข้ามา ปีศาจรูปร่างสูงใหญ่เกือบหนึ่งจั้ง ดวงตาสีแดง เท้าเป็นกีบเท้าวัว ตามร่างกายมีเส้นเลือดสีแดงขึ้น มีเขาขนาดเล็กงอกอยู่ที่ศีรษะ ทั้งหมดสามตนมุ่งหน้ามาทางเมือง กลิ่นเหม็นสาบลอยมาตามลมหนาว แม่ทัพใหญ่เมิ่งเซียว รีบกล่าวเรียกสติเหล่าทหารจํานวนมากที่ยืนตัวสั่นสะท้านด้วยความกลัว

“หากที่นี่ถูกทําลาย ลูกเมียญาติพี่น้องของพวกเจ้าที่เฝ้ารออยู่ด้านในเมืองได้ตายกันหมดแน่ จับอาวุธของพวกเจ้าให้มั่นแล้วออกไปสังหารศัตรูด้านหน้า”

สิ้นเสียงกว่าของแม่ทัพเมิ่งเซียว แม่ทัพอีกผู้หนึ่งก็ตะโกนออกมาเสียงดัง

“ปรับหน้าไม่โจมตีเป้าหมาย”

ชั่วน้ําเดือดเสียงสั่งการให้ยิงก็ดังออกมา ลูกหน้าไม้ขนาดใหญ่พุ่งเข้าหาปีศาจทั้งสามตัวอย่างรวดเร็ว ร่างกายที่แข็งแกร่งเกินกว่าคนทั่วไปมากนัก ลูกหน้าไม้หาทําสิ่งใดได้กับปีศาจทั้งสามตน เสียงร้องคํารามดังมาจากแม่ทัพอีกผู้หนึ่งที่พุ่งทะยานลงไปด้านล่างพร้อมกับฟาดฟันดาบออกไป ปราณดาบขนาดใหญ่พุ่งเข้าหาปีศาจตนหนึ่งทางขวามือ เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ปราณดาบพุ่งเข้าหาอย่างรวดเร็วหลายสิบเล่ม เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เหล่าทหารผู้มากฝีมือจํานวนไม่น้อยพุ่งติดตามลงไป เสียงการ ปะทะระหว่างปราณจํานวนมากกับร่างกายของปีศาจดังสนั่น

แต่ทว่าทันใดนั้นเอง ปีศาจตนที่อยู่ทางขวาก็ง้างมือซ้ายขนาดใหญ่วาดผ่านออกไปด้านหน้า เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ทหารหลายสิบคนตกตายเพราะ การโจมตีครั้งเดียวของปีศาจ เสียงร้องคํารามด้วยความสะใจดังแว่วเข้ามาใส่โสตประสาท ทหารและศิษย์สํานักพยัคฆ์สายลม หลายคนยืนตัวสั่นสะท้านไปด้วยความหวาดกลัว หยางเวยรีบเดินเข้าหาเนี่ยฟงอย่างช้าๆ

“ไอ้บ้าเนี่ยฟงเราจะทําอย่างไรกันดี ดูท่าปีศาจด้านหน้าร้ายกาจไม่น้อย “

“มาเท่าไรสังหารให้หมด อย่าให้พวกมันเข้าไปในเมืองได้ เจ้าพร้อมหรือไม่”

“พร้อม”

หยางเวยกล่าวตอบเนี่ยฟงด้วยเสียง ดังฟังชัดไร้ซึ่งความหวาดกลัว เนี่ยฟงโบกสะบัดมือขวามีดสั้นเล่มเดิมก็ปรากฏออกมา หยางเวยเมื่อเห็นเช่นนั้นก็เรียกมีดอันแปลกประหลาดถือไว้ในมือเช่นกัน ชั่วน้ําเดือดเนี่ยฟงก็พุ่งทะยานลงไปด้านล่าง ติดตามมาด้วยหยางเวยและ หลันเซ่อ ปราณดาบสีฟ้าที่มีประกายสายฟ้าล้อมรอบพุ่งเข้าหาปีศาจตนหนึ่งทางซ้ายมือ ปราณดาบปะทะกับหน้าอกอย่างถนัดถนี่ เปรี้ยง ตามติดตามด้วยปราณมีดสีม่วง เปรี้ยง ร่างกายของปีศาจไร้ซึ่งบาดแผลใดๆ ทั้งสองถึงกับขมวด คิ้วทั้งสองขึ้น

“ไอ้หนูใช้ชุดอักขระศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าสิ”

สิ้นเสียงกล่าวเนี่ยฟงรีบเก็บดาบในมือโบกสะบัดมือขวาวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าขนาดใหญ่ปรากฏออกมาด้านหน้าของปีศาจตนหนึ่ง ทันทีที่เหยียบย่างเข้ามาในวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ มันพุ่งขึ้นล้อมตัวของปีศาจตนนั้นเอาไว้ อยู่ๆก็กลายเป็นแสงพุ่งเข้าประทับที่จุดตันเถียนอย่างรวดเร็ว ทุกอย่างเกิดขึ้นไม่ถึงครึ่งลมหายใจ เนี่ยฟงแสยะยิ้มโบกสะบัด มือขวาอีกครั้งวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้า ปรากฏอยู่ที่พื้นใต้เท้าพุ่งเข้าหาจุดตัน เถียนในร่างอย่างรวดเร็วอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าที่อยู่ในจุดตันเถียนระเบิดออก พลังลมปราณที่สกัดไว้ทะลักออกมาตันเถียนขยายตัวอย่างรวดเร็ว ตูม เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดดังขึ้น ปีศาจตนนั้นค่อยๆล้มลงอย่างรวดเร็ว ร่างกายที่สูงใหญ่ค่อยๆย่อขนาดลงเท่าเพียงมนุษย์

ทันทีที่จัดการปีศาจลงไปตนหนึ่ง เสียงโห่ร้องดีใจก็ดังแว่วเข้ามาจากด้านหลัง ช่วงจังหวะนั้นเองปีศาจกลุ่มใหม่ก็ก้าวเท้าตามมาสมทบมันโห่ร้องพุ่งเข้าหาพวกเนี่ยฟงที่อยู่ด้านหน้า หยางเวยฟาดฟันมีดในมือออกไปอย่างรวดเร็ว ปราณมีดสีม่วงพุ่งผ่านลําตัวของปีศาจตนเล็กไป ร่างกายถูกแยกเป็นสองส่วน เลือfสีเขียวไหลนองเต็มพื้น

“ไอ้บ้าเนี่ยฟง รีบจัดการปีศาจตัวใหญ่ ทั้งสองส่วนที่เหลือข้าจะจัดการเอง”

เนี่ยฟงพยักหน้าให้แก่หยางเวย พร้อมกับพุ่งออกไปทางด้านขวามือ หยางเวย และหลันเซ่อพุ่งติดตามอย่างไม่ลดละปีศาจอีกเป็นฝูงอีกเช่นกัน เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ปราณมีดสีม่วงปลิวว่อน เสียงร้องตะโกนแว่วดังมาเป็นระยะ ด้านหน้ากลายเป็นสนามรบระหว่างมนุษย์และปีศาจ เลือดสีแดงและเขียวผสมปนกันมั่วไปหมด สัตว์อสูรถูกเรียกใช้เข้าต้านรับ เสียงร้องตะโกนสั่งการของแม่ทัพใหญ่ดังลั่น ทหารจํานวนไม่น้อยรีบเข้าประจําที่ หอกเหล็กในมือจ้วงแทงออกไป ปราณหอกพุ่งทะยานเข้าหาปีศาจตกตาย เป็นจํานวนไม่น้อย ด้านบนกําแพงยังคง ยิงลูกหน้าไม้ออกไปประดุจห่าฝน

เกือบสองเค่อเนี่ยฟงก็จัดการกับปีศาจรูปร่างสูงใหญ่ทั้งสามลงได้ แต่นั่นก็ยังไม่หยุดการบุกของพวกปีศาจไปได้ การต่อสู้จากตอนแรกได้เปรียบ ตอนนี้เริ่มที่จะเสียเปรียบแล้ว เพราะจํานวนที่มีมากของพวกปีศาจ ทหารหลายคนตกตาย เพราะถูกรุมทําร้าย เนี่ยฟงและหยางเวย ยังคงฟาดฟันอาวุธในมืออย่างไม่ลดละ รวมไปถึงเหล่าศิษย์สํานักคนอื่นด้วยเช่นกัน เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ตูม ตูม ตูม สงครามยาวนานไปจนถึงรุ่งสาง แต่ที่น่า แปลกใจก็คือเศษซากศพปีศาจจํานวนมากที่เกลื่อนพื้นค่อยๆจางหายไป อย่างช้าๆ ทหารและศิษย์สํานักจํานวนมากที่บาดเจ็บและมีส่วนน้อยที่ตกตายไปจากการต่อสู้ เจ้าสํานักจางหลิงสั่ง การให้ผู้อาวุโสเถียนอู่ซวงแห่งตึกปรุงยาเร่งรักษาพวกทหารและศิษย์สํานัก

ทหารหนึ่งร้อยนายออกสอดแนมด้านนอกเมือง นกสื่อสารเร่งออกจากเมือง เพื่อแจ้งข่าวไปยังสํานักน้อยใหญ่ในเมืองและเขตเมืองทั้งหมดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่เขตปกครองสายลม ยอดฝีมือจํานวนไม่น้อยที่ได้รับข่าว ต่างเดินทางเข้ามาช่วยป้องกันในเขตสายลมด้วยเช่นกัน ผู้ปกครองเขตเร่งจัดที่พักให้แก่เหล่าจอมยุทธมากมายในบ่าย วันนั้นที่เข้ามาในเมือง ทหารร้อยนายที่ถูกส่งออกไปตกตายจนเกือบหมดเพราะ ฝีมือของปีศาจ

จากคําบอกเล่าเดินทางออกไปทางทิศเหนือ เกือบห้าสิบลี้จะพบเจอเขาลูกใหญ่สีดําทมิฬโผล่ขึ้นมาท่ามกลางป่าไม้ที่ถูกทําลายลงรอบด้าน ด้านหน้าถ้ําขนาดใหญ่ ทันทีที่เข้าไปสํารวจด้านในก็พบว่า ด้านในมีพื้นที่กว้าง ตรงกลางมีแท่นบูชารูปทรงแปลกประหลาดตั้งอยู่ในระหว่างที่สํารวจด้านในอยู่อักขระศักดิ์สิทธิ์สีเขียวก็ปรากฏออกมาที่ด้านบน ของแท่นบูชา ชั่วน้ําเดือดในระหว่างที่ทุกคนกําลังจ้องมองปีศาจรูปร่างสูง ใหญ่เมื่อคืนก็ค่อยๆปรากฏออกมาจากวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีเขียว หลายคนหวาดกลัวยืนตัวสั่น หลายคนกําชับอาวุธในมือแน่น ทันทีที่มันออกมาจากวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีเขียวได้ มันก็ลงมือสังหารเห ล่าทหารเช่นผักปลา หลายคนคิดหลบหนี เหลือรอดกลับมาแค่สองคน

ผู้ปกครองเขตส่งจดหมายเชิญผู้มีอํานาจในเมืองเข้าประชุมด่วนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผู้อาวุโสหลายคนเข้าตรวจค้นข้อมูลเก่าที่ถูกรักษาไว้จึงทราบความจริงที่ว่า เมื่อเจ็ดพันกว่าปีก่อนมันถูกปรากฏขึ้นมาครั้งหนึ่งเมื่อเกิดสงครามครั้งสุดท้าย มันถูกเรียกว่าหอคอยเผ่าปีศาจจะมีปีศาจถูกอัญเชิญมาจากดินแดนอื่น จากวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ วิธีทําลายคือจัดการจัดการกับปีศาจที่ออกมาจนหมดหรือไม่ก็วงอักขระศักดิ์สิทธิ์ที่ใช้ อัญเชิญปีศาจมาจากดินแดนอื่น

ทันที่ที่ออกจากห้องประชุม ผู้อาวุโสสํานักพยัคฆ์สายลมนําลูกศิษย์เกือบสองร้อยคนมุ่งหน้าไปที่เขาลูกใหญ่สีดําทมิฬ ผู้มีอันดับทั้งสิบในทําเนียบอยู่กันครบ รวมไปถึงเหล่ายอดฝีมือที่ติดตามมาด้วยเกือบร้อยคน ทั้งหมดเดินทางด้วยเท้าพุ่งทะยานไปตามทางที่ทหารทั้งสองแจ้ง ระหว่างทางต้นไม้ซากสัตว์อสูรถูกทําลายกระจายไปตาม พื้น ทั้งหมดเร่งเดินทางไม่นานก็พอเจอกองทัพปีศาจกําลังมุ่งหน้ามา ไม่รีรอผู้อาวุโสท่านหนึ่งรีบยกมือสั่งการ เหล่าศิษย์ทั้งหลายกระจายตัวออกไป วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีแดงขนาดใหญ่จากผู้อาวุโสท่านหนึ่งปรากฎออกมาที่พื้นไม่นานก็หายไป ในจังหวะที่กองทัพปี ศาจเดินเข้าไปในพื้นที่วงอักขระศักดิ์สิทธิ์ เสียงโบกสะบัดมือก็ดังแว่วเข้ามา พื้นดินที่แข็งกลายเป็นของเหลวอย่างรวดเร็ว ปีศาจจํานวนไม่น้อยตกอยู่ในสภาพที่ก้าวเดินไม่ได้ เสียงตะโกนดังลั่นออกมาจากปากผู้อาวุโส

“สังหารมันให้หมด”

( หนึ่งจิ้ง ประมาณสามจุดสามเมตร )