นิยาย มังกรซ่อนเล็บ เนี่ยฟง

บทที่ 94

กลิ่นเหม็นสาบคละคลุ้งกับกลิ่นคาวเลือดนูนขึ้นจมูกทั้งสิบสองคนก้าวเดินเข้ามาอย่างระมัดระวังไม่นานก็เดินมาถึงลานกว้างขนาดใหญ่ด้านหน้ามีซากศพของผู้อาวุโสของสํานักสองคนที่ เข้ามาก่อนร่างกายถูกฉีกเป็นชิ้นๆเศษชิ้นส่วนกระจายไปตามพื้นเมื่อมองเข้าไป ด้านในพบชายชุดดําหนึ่งและอีกคนเป็นชายชราสวมใส่เพียงกางเกงร่างกายผอมแห้งหนังหุ้มกระดูกแน่นอนว่ากลุ่มคนทั้งหมดจดจําได้ดีชายชราผู้นี้ผู้ที่อาละวาดสร้างความเสียหายเกือบครึ่งเมืองเมื่อสามสิบปีก่อนทันทีที่เดินเข้ามาใกล้ชายชราก็หัวเราะออกมา

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า นานเท่าไรแล้วที่ข้าไม่ได้รู้สึกดีแบบนี้พวกเจ้าเด็กน้อยเมื่อวันวานวันนี้เติบใหญ่กันหมดแล้ว ว่าแต่เหตุใดพวกเจ้าถึงมากันมาน้อยกว่าครั้งก่อนเล่า”

เจ้าสํานักคชสารธรณีไม่กล่าวสิ่งใดตอบเรียกทวนเหล็กมาถือไว้ในมือพุ่ง ทะยานออกไป ผู้อาวุโสที่เหลือเองก็เรียกอาวุธคู่กายกําชับไว้ในมือแน่นพุ่งติดตามเจ้าสํานักไปเช่นกันปราณทวนปราณดาบ ปราณกระบี่พุ่งเข้าหาคนทั้งสองอย่างรวดเร็วเพียงแต่ว่าเมื่อครั้ง ชายชราโบกสะบัดมือขวาออกไป เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยงเปรี้ยง ปราณต่างๆถูกทําลายจนหมดสิ้นหลายคนตื่นตกใจจนนิ่งค้างเล็บมือทั้งสองข้างงอกยาวออกมาไม่ถึงสีลมหายใจชายชราก็พุ่งเข้าหาเจ้าสํานักคชสารธรณีเล็บที่งอกยาวและแหลมคมถูกตวัดและจ้วงแทงเข้ามาทวนเหล็กในมือกวัดแกว่งต้านรับเครั้ง เครั้ง เครั้ง ผู้อาวุโสอีกสองคนพุ่งเข้ามาช่วยเหลือ

“อย่าเข้ามา

เสียงกล่าวของเจ้าสํานักช้าไปแต่ทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาในวงต่อสู้ มีผู้ อาวุโสท่านหนึ่งถูกกรงเล็บในมือซ้ายเจาะเข้าไปที่หัวใจอย่างรวดเร็วเลือดสีแดงสดพุ่งกระฉดไหลออกมาตามแขนที่แห้งผอม ปราณในร่างถูกสูบเข้าสู่ร่างกายไม่รีรอเจ้าสํานักรีบพุ่งเข้าช่วยเหลือ จ้วงแทงทวนเหล็กในมือออกไปเครั้งเครั้งเครั้งชายชราหาได้สนใจใช้มือขวาที่เหลืออยู่ปัดป้องทวนเหล็กส่วนมือซ้ายยังคงดูดซับพลังปราณจากผู้อาวุโสอยู่ไม่ถึงห้าลมหายใจชายชราก็โบกสะบัดมือซ้าย ร่างกายที่แห้งเหี่ยวของผู้อาวุโสแตกระเบิดออกมา เปรี้ยง เศษชิ้นส่วนร่างกายกระจายเต็มพื้นชายชรายังคงพุ่งเข้าหาผู้อาวุโสที่เหลือโดย หาได้สนใจเจ้าสํานักมากนักหลายคนรีบพุ่งหลบหนีเพราะความกลัวลาก

ชายชราประดุจพยัคฆ์ในฝูงแกะพุ่งเข้าหาผู้อาวุโสคนใดล้วนแล้วแต่ถูก สังหารอีกทั้งยังถูกดูดพลังปราณชายชราจากร่างกายผอมเริ่มที่จะดีขึ้นจาก การดูดซับพลังปราณเสียงร้องคํารามดังขึ้นแรงกดดันระดับสีแดงขั้นกลางถูกปล่อยออกมาอย่างรวดเร็วเจ้าสํานักคช สารธรณีร้องคํารามออกมาด้วยความโกรธแค้นพุ่งเข้าหาชายชรา ฟาดทวน เหล็กในมือเปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยงชายชราหาได้สนใจเช่นเดิมใช้ทั้งสองข้างเข้าปัดป้อง ผู้อาวุโสที่เหลือล้วนพุ่ง ออกมายืนดูอยู่รอบข้าง เมื่อหันไปมองรอบข้างก็พบว่าชายชุดดําหายไปแล้ว

การต่อสู้ของทั้งสองดุเดือดเป็นอย่างมากเสียงปะทะกันระหว่างทวนเหล็กและกรงเล็บเครั้ง เครั้ง เครั้ง เครั้ง ช่วงเวลาเกือบหนึ่งเค่อกําลังเสริมที่ไปตามมาก็มาถึงเจ้าสํานักจางหลิงโบกสะบัด มือขวาวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีแดงก็ปรากฏที่พื้นมันค่อยๆขยายจนครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่เจ้าสํานักวารีสวรรค์เรียกภูตน้ําออกมา ซัดเข็มน้ําไปทางชายชราช่วงจังหวะนั้นเจ้าสํานักอักขระเต่าดําก็ กระแทกฝ่ามือลงพื้นเปรี้ยงวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีแดงก็ส่องแสงสว่างขึ้น มีเถาวัลย์สีแดงพุ่งไปรัดตัวของชายชราไว้แน่น เจ้าสํานักสํานักมังกรผยองราชันโบกสะบัดมือขวาเรียกดาบคู่ใจออกมา ไม่ ถึงสองลมหายใจก็พุ่งทะยานเข้าหาชายชราจ้วงแทงดาบในมือเสียบแทงเท้าที่ท้องอย่างถนัดถนี่

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเวลาทั้งหมดไม่ถึงสองลมหายใจ ชายชรายังคงจ้องมองกลุ่มคนมากมายที่เดินเข้ามา

“เจ้าพวกเด็กน้อยเมื่อวันวานกลายเป็นพยัคฆ์กันหมดแล้วสินะ”

สิ้นเสียงกล่าวของชายชราแรงกดดันระดับสีแดงขั้นสูงแผ่กระจายออกมาจากร่างของชายชราอย่างรวดเร็วเจ้าสํานักจางหลิงรีบโบกสะบัดมือขวาสร้างวง อักขระศักดิ์สิทธิ์ออกมาที่พื้นอีกครั้งเพื่อลดทอนแรงดันปราณจากชายชราเจ้าสํานักมังกรผยองราชันรีบถีบเท้าพร้อมกับดึงดาบออกมาเจ้าสํานักคชสารธรณีเองกระโดดฟาดทวนเหล็กออกไปปราณทวนพุ่งเข้าหาชายชราอย่างรวดเร็ว เปรี้ยง

“ที่นี่อาจจะคับแคบไปเสียหน่อยเราออกไปด้านนอกกันเถอะข้าไม่ได้ออกไปจากที่นี่หลายสิบปีแล้ว”

สิ้นเสียงกล่าว ชายชราก็พุ่งทะยานออกไปบาดแผลที่หน้าท้องจากดาบก็หายไปอย่างรวดเร็วแน่นอนระหว่างหลบหนีก็สังหารผู้อาวุโสสํานักต่างๆที่ วิ่งเข้ามา เสียงร้องคํารามด้วยความสะใจดังมาตลอดทางเปรี้ยงเปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ปราณดาบปราณกระบี่ ปราณทวนและปราณฝ่ามือปลิวว่อนติดตามชายชราออกไปกลุ่มคนที่เหลือก็พุ่งติดตามกลุ่มเจ้าสํานักออกไปด้านหน้าของสํานักยังไม่มีการแจ้งเรื่องอันใดด้านนอกก็ยังคงสนุกสนานกันอยู่ตูม ตูมเสียงระเบิดดังมาจากด้านในสํานักคชสารธรณีมองเห็นบ้านพักหลายหลังถูกทําลายลง

บนหลังคามีชายชราผู้หนึ่งจับผู้อาวุโสท่านหนึ่งเอาไว้ด้านหน้ามีเจ้าสํานัก ต่างๆอยู่อยู่บนหลังคาแต่ละหลังล้อมชายชราเอาไว้ แต่ละคนต่างกําชับอาวุธในมือแน่นเหล่าศิษย์สํานักต่างๆก็ วิ่งเข้ามาด้วยทหารฝีมือดีทั้งยี่สิบนายของผู้ปกครองเขตก็พุ่งทะยานขึ้นไป บนหลังคาด้วยเช่นกันเนี่ยฟงเองจ้องมองชายชราอย่างไม่วางตา

“ท่านลุ่ยกงขอรับชายชราผู้นั้น”

“พวกเผ่าปีศาจ นานมากแล้วเช่นกันที่ข้าไม่พบเห็นพวกมันพวกมันก็ไม่ต่าง ไปจากพวกเจ้าเสียเท่าไรเพียงแต่ว่ามีร่างกายที่แข็งแรง มีจุดตันเถียนตั้งแต่กําเนิดบางตนสามารถเปลี่ยนแปลกรูปร่าง ได้ สนุกกับการต่อสู้สังหารวิธีจัดการไม่ยากแค่ทําลายจุดตันเถียนของมันหรือ

ได้ละนะหากไม่ถูกกรงเล็บในมือทั้งสองข้างจ้วงแทงเสียก่อน”

“เช่นนั้นก็ไม่ได้มีปัญหา”

“เหอะ ระดับของมันสีแดงขั้นสูงเจ้าเข้าไปในระยะมีแต่ตายกับตายรอดูอยู่ข้างนอกก็พอข้าอยากดูอะไรสนุกๆ”

“ท่านคิดว่าพวกเหล่าอาจารย์จะสามาร ถจัดการปีศาจตนนั้นได้หรือไม่

“ได้แน่แต่ก็คงต้องใช้เวลา ปีศาจตนนั้นพลังยังไม่คงที่คงถูกจับขังอยู่นานพอ สมควร

ในจังหวะนั้นเองขณะที่เหล่าเจ้าสํานักต่อสู้กับชายชรากรงเล็บสีแดงก็ถูกตวัด เข้ามาทางเนี่ยฟงและหยางเวยยืนอยู่เปรี้ยงเกราะสายฟ้ารีบปรากฏออกมาป้องกันได้อย่างทันท่วงทีแต่ทว่าเกราะ สายฟ้าก็แตกสลายลงอย่างรวดเร็วเพราะระดับพลังปราณที่ปะทะต่างกันเกินไปการต่อสู้ด้านในสํานักคชสารธรณีเริ่มดุเดือดมากยิ่งขึ้นผู้ปกครองเขตเห็นว่าชาวเมืองไม่ปลอดภัยจึงประกาศให้หลบ หนีออกจากสํานักคชสารธรณีอย่างเร่งด่วนเปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยงเปรี้ยงการปะทะกันของยอดฝีมือระดับสีแดงสร้างความเสียหายไม่น้อยหลายสิ่งถูกทําลายลงในพริบตา

หลายคนหลบหนีเอาตัวรอดแต่ก็ยังมีหลายคนที่เฝ้ามองการต่อสู้อย่างไม่วางตามีหลายคนถูกลูกหลงบาดเจ็บสาหัสการต่อสู้ยิ่งทวีความรุนแรงเถาวัลย์สีแดงพุ่งเข้าหาชายชราประดุจเงาตามตัวกรงเล็บตวัดไปมาพร้อมกับเสียงหัวเราะดังลั่นไม่มีท่าทีว่าจะอ่อนแรงแต่อย่างใดเปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ตูม ตูมดูมบ้านพักพังทลายลงหลายหลังฝุ่นควันคละคลุ้งไปหมดไม่นานเถาวัลย์ก็จับตัวชายชราได้อีกครั้งปราณทวนถูกฟาดกระหน่ําอย่างรวดเร็วเปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยงไม่ถึงสองลมหายใจห่าฝนเข็มน้ํานับพันก็พุ่งเข้าปะทะอักขระศักดิ์สิทธิ์สีแดงสองวงทับซ้อนกันพุ่งเข้าหาอีกครั้งไม่นานทุกอย่างก็เงียบลงฝุ่นควันค่อยๆจางหายหลายคนรู้สึกตื่น ตกใจชายชรายังคงลุกขึ้นมาได้ร่างกายไร้ซึ่งบาดแผล

“เจ้าเด็กน้อยทั้งหลายมีแรงกันเท่านี้เองรีไม่พบกันหลายปีฝีมือพวกเจ้าไม่ก้าวหน้าขึ้นเลย”

ชายชราหันไปมองเจ้าสํานักจางหลิงและเจ้าสํานักอักขระเต่าดํา

“คงมีแต่อักขระศักดิ์สิทธิ์ของพวกเจ้าทั้งสองที่พัฒนามาไม่น้อย แต่นั่นก็ยังไม่สามารถหยุดข้าได้ลูกไม่เดิมๆคิดจะหยุดข้าอีกครั้ง”
แรงกดดันจากปราณสีแดงระดับสูงถูกปล่อยออกมาจากชายชราอย่างสุดกําลังพร้อมกับดวงตาที่เปลี่ยนเป็นสีแดง