มอบรัก บำเรอใจ - ตอนที่ 23 ผมกับเธอไม่มีวันติดต่อกันอีกแล้ว

ยิ้มบนหน้าลู่ซูอวิ๋น แข็งทื่อที่มุมปากทันที “อวี้เฉิง คุณกำลังพูดอะไร?”

“คืนนั้นจงใจยั่วยวนฉัน จงใจให้ซูหนานจือได้ยินการเคลื่อนไหวลุกขึ้นมาอัดเสียง จากนั้นก็ให้คนใช้แอบเข้าไปในห้องเธอ ขโมยบันทึกเสียงในโทรศัพท์เธอ”

หนิงอวี้เฉิงค่อยๆ เดินเข้าไปข้างกายเธอ เปิดเผยทุกอย่าง

ลู่ซูอวิ๋นกำผ้าห่มแน่น สีหน้าย่ำแย่สุดขีด

หนิงอวี้เฉิงมองเธอจากด้านบนอย่างเหยียดหยาม สีหน้าแววตามีความเย็นยะเยือก “ซูอวิ๋น คุณทำให้ผมผิดหวังเกินไปแล้ว”

ลู่ซูอวิ๋นกัดปากแดง แน่น สายตามองเขาอย่างเศร้าสร้อย “อวี้เฉิง ตั้งแต่เรื่องปะทุออกมาคุณก็สงสัยฉันใช่ไหม? คุณไม่เคยสงสัยซูหนานจือเลยใช่ไหม?”

เขาทำเรื่องโหดเหี้ยมไร้ความปรานีมาตลอด ถ้าอวี้เฉิงเชื่อว่าทั้งหมดเป็นฝีมือซูหนานจือจริงๆ เขาไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ หรอก

หนิงอวี้เฉิงยิ้มเยาะพยักหน้า “คุณคิดว่ากลอุบายเล็กๆ ของคุณจะปิดบังผมได้เหรอ? เธอเป็นคนยังไง ในใจผมรู้ดี”

ลู่ซูอวิ๋นยิ้มเยาะอย่างซีดเซียว พิงหัวเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง ทั้งร่างเหมือนตุ๊กตากระเบื้องที่ว่างเปล่า “ใช่ อวี้เฉิง ตั้งแต่คุณอยู่กับเธอ คุณก็เปลี่ยนไปกับฉัน”

หนิงอวี้เฉิงขมวดคิ้วโค้งเรียว มองเธอด้วยสายตาเย็นชา

ลู่ซูอวิ๋นเยาะเย้ยตัวเอง ยิ้มอย่างเย็นชา “น่าขำมากไม่ใช่เหรอ? ฉันเป็นคุณหนูตระกูลลู่ผู้ทรงเกียรติ ควบคุมหุ้นสามเปอร์เซ็นต์ของบริษัทอวี้เฟิงกรุ๊ป ไม่คิดว่าจะใช้วิธีชั้นต่ำแบบนี้ในกับสาวนั่งดริ้งค์น่ารังเกียจคนนั้น เพื่อบังคับให้คุณเลิกกับเธอ”

หนิงอวี้เฉิงหันตัวไปอย่างไม่แยแส ไม่มีความอาลัยอาวรณ์เลยสักนิด “คุณไม่ต้องเป็นห่วงอีกแล้ว ผมกับเธอไม่มีวันติดต่อกันอีก”

ลู่ซูอวิ๋นกัดฟันแน่น เสียงสั่นดังขึ้นมาจากด้านหลัง “อวี้เฉิง ฉันแค่หวังว่าคุณจะพูดจริงทำจริง เดือนหน้าเราก็แต่งงานกันใหม่แล้ว อย่าลืมว่าคุณเคยสัญญาอะไรกับฉันไว้”

เขาผลักประตูออกไป ฝีเท้าช้าลง ร่างตระหง่านหยิ่งผยอง โดดเด่นท่ามกลางฝูงชนอยู่บ่อยครั้ง

เขาพิงมุมกำแพงเล็กน้อย จุดบุหรี่หนึ่งมวนที่ริมฝีปากบาง ค่อยๆ สูบมัน

หลับตาที่คลุมเครือ นึกย้อนกลับไปเมื่อสามปีก่อน เขาทำข้อตกลงหย่ากับลู่ซูอวิ๋น

ตอนแรกปัญหาโครงการหนึ่งของบริษัทลู่ซูอวิ๋น ไม่สามารถใช้ทรัพย์สินร่วมกันของสามีภรรยาได้ พวกเขาจึงเลือกหย่ากันชั่วคราว

แต่คืนนั้นเขาอารมณ์หดหู่ เพราะหลังจากเดินออกจากสำนักกิจการพลเรือน ลู่ซูอวิ๋นก็ขึ้นรถชายอีกคนไป

เขาไปดื่มด่ำที่rose แต่กลับไปเจอซูหนานจือที่เย่อหยิ่งหยาบคายเช่นกัน

เขาลุ่มหลงร่างกายเธอ เสน่ห์ของเธอ ทุกอย่างของเธอ……หลงจนไม่รู้สึกกับผู้หญิงอื่นๆ อีกแล้วด้วยซ้ำ

แต่ถ้าถาม ซูหนานจืออยู่ตำแหน่งไหนในหัวใจเขา หนิงอวี้เฉิงตอบไม่ได้

วันนั้น เขาทำให้เธออับอายต่อหน้าคณะกรรมการบริหาร บังคับให้เธอจากไป หนึ่งเพื่อทำให้คณะกรรมการบริหารสงบลง สองเพื่ออยากดูว่าตัวเองจะสามารถอยู่ห่างกับเธอได้นานแค่ไหน

แต่น่าเยาะเย้ยที่เขาพบว่า ดูเหมือนจะประเมินตัวเองสูงไป

……

“ประธานหนิง คุณยังโอเคไหมครับ?”

มีเสียงผู้ช่วยจ้าวดังข้างหู หนิงอวี้เฉิงละสายตาและความคิดกลับมา สู่ความเย็นชาเหมือนปกติ “กลับบริษัท”

ณ บริษัทอวี้เฟิงกรุ๊ป

หนิงอวี้เฉิงกลับถึงห้องทำงานเพิ่งนั่งลง ข้อมูลการประชุมของผู้ช่วยจ้าวก็ส่งมา พูดขึ้นด้วยสีหน้ากังวล “ประธานหนิง การประมูลที่ดินชานเมืองตะวันออกพรุ่งนี้ บริษัทปั๋วซื่อน่าจะไปที่นั่นเพื่อแข่งแย่งตำแหน่งกับคุณ”

หนิงอวี้เฉิงผลุบตาลงอย่างเรียบเฉย นิ้วพลิกเอกสาร “ปั๋วชิงเหยียน? นานมากแล้วที่ไม่ได้ยินข่าวของเขา”

ผู้ช่วยจ้าวบ่นเสียงทุ้ม “ประธานปั๋วไม่ชอบแข่งอะไรกับคุณ คุณไม่มีการเคลื่อนไหวมาหนึ่งเดือนแล้ว เขาก็ไม่สนใจ แต่นี่พรุ่งนี้อวี้เฟิงต้องประมูลแล้ว จู่ๆ เขาก็ออกมาอีกครั้ง”

หนิงอวี้เฉิงผลุบตาลงช้าๆ แล้วยิ้ม “จริงด้วยสิ ไม่เจอเขาตั้งนาน พรุ่งนี้ช่วยฉันจองงานเลี้ยงหน่อย แล้วเลี้ยงอาหารเขาสักมื้อ”

“ประธานหนิงคุณลืมแล้วเหรอ? พรุ่งนี้ตอนเย็น แผนของคุณคือจัดงานเลี้ยงแต่งงานอีกครั้งกับคุณนาย คณะกรรมการบริหารที่ลื่นเป็นปลาไหลแก๊งนั้นเป็นคนจัดงาน ก็รู้ว่าคุณจะลืม” ผู้ช่วยจ้าวยิ้มขณะพูด

“งั้นเหรอ?” หนิงอวี้เฉิงคิดอย่างรอบคอบ ในความทรงจำดูเหมือนมีเรื่องนี้จริงๆ “งั้นก็เชิญประธานปั๋วไปร่วมงานเลี้ยง”

“เข้าใจแล้วครับ” ผู้ช่วยจ้าวพยักหน้ายิ้มพูดขึ้น