มอบรัก บำเรอใจ - ตอนที่ 11 ตัดไม่ขาด หัวใจว้าวุ่น

ขณะที่พูด มืออันดูดีของเธอยื่นออกมา รับร่างของหนิงอวี้เฉิง ค่อนข้างออกแรงประคองเขาไว้ เงยหน้าขึ้นยิ้มขณะมองซูหนานจือ “ขอบคุณที่คุณมาส่งเขากลับ ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงแซ่อะไรคะ? ”

“ฉันแซ่ซูค่ะ” ซูหนานจือตอบตามความจริงโดยไม่มีการป้องกันใดๆ

“คุณซู เพื่อแสดงคำขอบคุณ คืนนี้คุณอยู่พักผ่อนเถอะ ยังไงเวลามันก็ดึกแล้ว ผู้หญิงคนเดียวอย่างคุณอยู่ข้างนอกก็ไม่ปลอดภัย” ลู่ซูอวิ๋นมุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ยิ้มขณะพูดขึ้น

“อ่า ไม่ต้องค่ะไม่ต้อง” ซูหนานจือสับสน รีบโบกมือปฏิเสธ เธอจะอยู่บ้านหนิงอวี้เฉิงได้อย่างไรกัน?

“เข้ามาเถอะค่ะ” ลู่ซูอวิ๋นขมวดคิ้วสวย จับข้อมือเธออย่างกระตือรือร้น “คืนนี้มีพายุไต้ฝุ่นหนัก อยู่ดีกว่า”

ซูหนานจือยังไม่ได้ตอบสนอง ทั้งร่างก็ถูกลู่ซูอวิ๋นดึงเข้าไปภายในบ้าน

“คุณนั่งสักพักก่อน ฉันจะขึ้นไปส่งอวี้เฉิงกลับห้องนอน”

“ค่ะ” ซูหนานจือนั่งในห้องรับแขก มอบรอบๆ ที่กว้างขวางและสว่าง การตกแต่งสไตล์ยุโรปที่สวยงามวิจิตร ราวกับอยู่ภายในปราสาทเลย

เป็นครั้งแรกที่มาเยี่ยมบ้านหนิงอวี้เฉิง ถึงจะสวยงามมาก แต่ทำให้ซูหนานจือเกิดความกดดันอย่างบอกไม่ถูก

ไม่นาน เสียงฝีเท้าที่ยิ่งทำให้เธอกดดันก็ลงมาจากข้างบน เสียงนุ่มอ่อนโยนของหญิงสาวดังขึ้นมา “ครั้งนี้รบกวนคุณจริงๆ คุณซู”

ร่างสูงเพรียวของลู่ซูอวิ๋นเดินไปตรงหน้าเธอ ค่อยๆ นั่งลงช้าๆ ขาสองข้างไขว้ซ้อนกันอย่างสง่างาม ออร่าที่ทั้งร่างแผ่ออกมาและความหรูหราสง่างามผสมผสานเป็นหนึ่งเดียว ราวกับกำลังประกาศให้ซูหนานจือรับรู้ว่าเธอคือเจ้าของที่นี่

“ไม่รบกวนค่ะ” ซูหนานจือหลับตาลงเล็กน้อย เสียงเบาลงมาก

เธอคือคนโดดเด่นในบาร์ ในแง่รูปร่างหน้าตาไม่เคยแพ้ผู้หญิงคนอื่นเลย แต่ครั้งแรกที่อยู่ต่อหน้าลู่ซูอวิ๋น เธอรู้สึกด้อยกว่าจากภายนอกสู่ภายใน

ลู่ซูอวิ๋นก้มหน้ารินนมให้เธอหนึ่งแก้ว “อืม คุณซู ฉันอยากถามคุณหน่อย ทำไมครั้งนี้อวี้เฉิงดื่มจนกลายเป็นแบบนี้ได้? ฉันเห็นสัญญาในกระเป๋าเขาว่างเปล่า ทำไมเขาถึงเมาแม้แต่งานก็ไม่เสร็จ? ”

“คือ……” ซูหนานจือตกตะลึง แววตามองเธออย่างหลบเลี่ยง ไม่รู้ว่าควรอธิบายกับเธออย่างไรดี “ขอโทษค่ะ ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจ”

“ไม่เป็นไรค่ะ งั้นก็ช่างเถอะ” ลู่ซูอวิ๋นเลิกคิ้วยิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาทันที ดวงตาลึกจ้องมองเธอ ด้วยความหมายลึกซึ้ง “คุณซูทำงานอะไรเหรอคะ? เหมือนไม่เคยได้ยินอวี้เฉิงพูดถึงคุณซูมาก่อนเลย”

“ฉันทำงานที่บาร์น่ะค่ะ” ซูหนานจือหายใจเข้าลึกๆ ยืนขึ้นมา ยิ้มให้กับลู่ซูอวิ๋น “ขอโทษนะคะ คุณลู่ ฉันค่อนข้างเหนื่อยแล้ว”

ลู่ซูอวิ๋นยิ้มเรียบๆ ยืนขึ้น แล้วพูดอย่างอ่อนโยน “ค่ะ ฉันจะไปส่งคุณที่ห้องนอน”

“ขอบคุณค่ะ”

ซูหนานจือตามหลังเธอเข้าไปในห้องนอน ก่อนปิดประตู ลู่ซูอวิ๋นมองเธออย่างตื้นเขินขณะพูดขึ้น “ขอโทษนะคะ ที่เมื่อกี้ถามคุณมากขนาดนั้น คุณต้องรู้สึกไม่สบายใจแน่เลย”

“ไม่เป็นไรค่ะ” ซูหนานจือยิ้มขณะส่ายหน้า

“ฉันเป็นแค่อดีตภรรยาของอวี้เฉิง ก็ไม่มีสิทธิ์ในการถามเยอะขนาดนั้น” ลู่ซูอวิ๋นผลุบตาลงยิ้มเล็กน้อย ยื่นมือปิดประตูห้อง “งั้นไม่รบกวนคุณพักผ่อนแล้ว ฝันดีค่ะ”

ซูหนานจือพยักหน้าให้เธอเล็กน้อย “ฝันดีค่ะ”

ปิดประตูห้องไป ซูหนานจือก็เอนกายนอนบนเตียง หายใจเข้าลึกๆ นอนบนเตียงที่บ้านหนิงอวี้เฉิง เธอหลับตาลง เส้นประสาทตึงเครียดตลอดเวลา ยากที่จะนอนหลับอย่างอธิบายไม่ได้

กลางคืนเริ่มมืดขึ้น ซูหนานจือนั่งขึ้นมาสับสนมึนงง ขยี้ตาก่อนจะเปิดประตูเดินออกไปต้องการหาน้ำดื่มนิดหน่อย

แค่เมื่อเธอผ่านประตูห้องบานหนึ่ง ฝีเท้าก็แข็งทื่อ หยุดทันที

“อย่าทำแบบนี้……อื้อ……” เสียงครวญครางอ่อนแอของลู่ซูอวิ๋นผ่านประตูห้องมาก็ยังได้ยินชัดเจนมาก “เดี๋ยวมีใครได้ยิน อวี้เฉิง……อย่า……”

ตามมาด้วย เสียงหายใจหอบอันคุ้นเคยของผู้ชาย ผสมด้วยเสียงหวานของผู้หญิง ท่วมท้นเข้ามาในหูซูหนานจืออย่างคลุมเครือ

ซูหนานจือเม้มปากเรียบๆ แววตาประหลาดใจผสมกับความสุข——

หนิงอวี้เฉิงกับลู่ซูอวิ๋นอดีตภรรยากำลังรักใคร่กันอย่างคลุมเครือภายในห้องนอน ตัดไม่ขาด หัวใจว้าวุ่น……

ถ้าข่าวนี้กระจายออกไป จะทำเงินได้มากเท่าไรนะ!