มหายุทธ์ สะท้านภพ - บทที่ 984

เทพมารอสูรวานรฟ้ากลายร่างเป็นพญาวานร สูงราวสิบฟุต สวมเกราะนักยุทธ์ ในมือถือทวนวงเดือน เมื่อเห็นหลัวซิวออกโรงช่วยตนโจมตีเทพปีศาจนู่เจียง ก็อดไม่ได้ที่จะชะงักไป

ในฐานะสมาชิกเทพมารอสูร เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าเผ่าพันธุ์มนุษย์และเผ่าพันธุ์มารมีแนวโน้มจะรวมกองกำลังกัน

“ฮ่า ๆ ท่านพี่เหยี่ยวทอง ไอ้หนุ่มเผ่าพันธุ์มนุษย์ผู้นี้รู้ความลับในม้วนหยก เจ้าฆ่านู่เจียงไปก่อน ข้าจะไปจัดการมัน!”

ระหว่างที่พูด พญาวานรก็เหาะข้ามอากาศพุ่งมาทางหลัวซิว

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลัวซิวหายไปในทันที “เทพมารอสูรวานรฟ้า ข้ากำลังช่วยท่านอยู่ เหตุใดจึงได้คิดจะทำร้ายฆ่าเช่นนี้?”

“ตลกแล้ว! ข้ามีเทพมารอสูรเหยี่ยวทองคอยช่วย เหตุใดจึงยังต้องการให้เจ้าช่วย? อีกอย่างข้าสนใจในความลับที่เจ้ารู้เป็นอย่างมาก!”

เทพมารอสูรวานรฟ้าหัวเราะเสียงดังลั่น เขามีความมั่นใจในพลังผลการฝึกตนของตนเองอย่างมาก กางมือขนาดใหญ่ที่คลุมด้วยขนสีขาว พุ่งตรงเขามาทางหลัวซิว

ทันใดนั้นเอง เทพมารอสูรวานรฟ้าก็รู้สึกหนักที่ด้านหลังศีรษะ ร่างกายขนาดใหญ่ซวนเซ เกือบจะล้มลงกับพื้น

เขาทั้งตกใจทั้งโกรธ หันหน้ากลับไปมอง กลับเห็นเทพมารอสูรเหยี่ยวทองกลายร่างเป็นร่างเดิม อีกทั้งเมื่อครู่ยังเป็นเขาที่ลอบโจมตีตนด้วย

“ท่านพี่เหยี่ยวทอง เจ้ากำลังจะทำสิ่งใด?” เทพมารอสูรวานรฟ้าเผยสีหน้างุนงง

“น้องชายวานรฟ้า ขอโทษด้วย ข้าเองก็ไม่มีทางเลือก” เทพมารอสูรเหยี่ยวทองตาเป็นประกาย จะงอยปากเหยี่ยวแหลมคมรวดเร็วราวสายฟ้า เสียงฟุบดังขึ้นจิกลงไปบนศีรษะของเทพมารอสูรวานรฟ้า

ภาพตรงหน้าเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องพูดถึงตัวของเทพมารอสูรวานรฟ้าเองเลย แม้แต่เทพปีศาจนู่เจียงก็ยังไม่สามารถเข้าใจได้ว่ามันคือสถานการณ์ใดกันแน่

เมื่อครู่นี้ เทพมารอสูรเหยี่ยวทองยังรวมมือกันกับเทพมารอสูรวานรฟ้าเพื่อต่อกรกับตน ผ่านไปเพียงพริบตา เหตุใดเทพมารอสูรเหยี่ยวทองจึงได้ลงมือฆ่าเทพมารอสูรวานรฟ้าเสียแล้ว?

เห็นเพียงเทพมารอสูรเหยี่ยวทองจิกช่องจิตที่เปล่งประกายแวววาวขึ้นมาจากร่างศพไร้หัวของเทพมารอสูรวานรฟ้า ที่กลางช่องจิตใสสว่างราวกับลูกแก้วสามารถมองเห็นวานรเผือกตัวเล็กจิ๋วกำลังคำรามอยู่ด้วยความหงุดหงิด

หลัวซิวพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ โบกมือขึ้นเก็บศพของเทพมารอสูรวานรฟ้า นี่เป็นถึงร่างศพของเทพมารอสูร สามารถนำมากลั่นเป็นนักยุทเทพมาร แม้กระทั่งหากตกไปอยู่ในมือผู้แข็งแกร่งที่เชี่ยวชาญวิชาสมบัติค่ายกล ก็สามารถกลั่นออกมาเป็นหุ่นเชิดระดับเทพมารได้

สำหรับการอัญเชิญให้เป็นภูตมรณะ หลัวซิวกลับไม่เคยคิดมาก่อน เพราะหากกลายเป็นภูตมรณะ ผลการฝึกตนก็จะลกลงไปหนึ่งระดับ เหลือเพียงแค่พลังของระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ ไม่สามารถเอามาใช้ประโยชน์ใด ๆ ได้

“รีบสู้รีบจบ”

ช่วงเวลาเพียงพริบตาเดียวก็สามารถจัดการกับเทพมารอสูรวานรฟ้าได้ หลัวซิวและเทพมารอสูรเหยี่ยวทองก็ได้ลงมือพุ่งไปทางเทพปีศาจนู่เจียงในเวลาเดียวกัน

พลังของเทพมารอสูรเหยี่ยวทองเดิมแล้วนั้นพอ ๆ กับเทพปีศาจนู่เจียง ถึงแม้อีกฝ่ายจะอยากหนีก็ตาม แต่ด้วยความเชี่ยวชาญด้านความรวดเร็วของเทพมารอสูรเหยี่ยวทอง ก็ยังสามารถตามจับได้ทัน ไม่มีทางหลบหนีได้

แต่ถึงแม้ผลการฝึกตนของหลัวซิวจะต่ำมาก แต่พลังของวงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพนั้นไม่อาจมองข้ามได้ รัศมีที่เปล่งประกายออกมาจากไฟเทวสว่าง ก็ยังสามารถทำให้เทพปีศาจนู่เจียงได้รับบาดเจ็บได้

เทพปีศาจนู่เจียงคำรามอย่างบ้าคลั่ง แต่กลับไม่สามารถหลุดพ้นได้ ทันใดนั้น เงามหึมาปรากฏขึ้นศีรษะของเขา หลัวซิวกระตุ้นพลังของวงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพให้แข็งแกร่งถึงขีดสุด เกิดเสียงอึกทึก เทพปีศาจผู้นี้ถูกกดเอาไว้ด้านล่าง

เหมือนกับตอนแรกที่กดเทพมารอสูรเหยี่ยวทองเอาไว้ เทพปีศาจดิ้นรนอย่างสุดชีวิต แต่กลับถูกทับเอาไว้อย่างแน่นหนา วงล้อชีวิตราวกับภูเขา 100,000 ลูก กดทับจนแทบหายใจไม่ออก

“ให้โอกาสเจ้าหนึ่งครั้ง ยอมจำนนต่อข้า ไม่เช่นนั้นก็ตาย!” หลัวซิวยืนตรงอยู่ด้านบนวงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพ ก้มมองเทพปีศาจนู่เจียงจากด้านบน

เทพมารอสูรเหยี่ยวทองเห็นภาพตรงหน้า ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกความเห็นอกเห็นใจเทพปีศาจนู่เจียงในตอนนั้นที่เขาถูกกดทับ ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมจำนน