มหายุทธ์ สะท้านภพ - บทที่ 816

มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 816
“หลังจากที่ทำให้ลายค่ายของค่ายกลพรสวรรค์หยุดนิ่งเป็นเวลาสองลมหายใจ ลายค่ายของค่ายกลพรสวรรค์ก็จะเปลี่ยนวิธีทำงานไป เป็นไปไม่ได้ที่จะให้ข้าหาลายค่ายพบเป็นครั้งที่สอง มิฉะนั้นหากลายค่ายพรสวรรค์จัดการได้ง่าย ก็จะไม่ปล่อยให้นักค่ายกลจำนวนนับไม่ถ้วนทำอะไรไม่ได้”

หลัวซิวมองพวกเขาอย่างไม่แยแส “ดังนั้นหลังจากที่ข้าไปถึงที่นั่น ข้าจะเก็บผลผลทิพย์แท้ทั้งหมด ตามข้อตกลงก่อนหน้านี้ของพวกเรา ข้าจะเอาออกมาเพียงหนึ่งส่วนให้ ถังอันเท่านั้น”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา สีหน้าของ หวูเจิ้งและ หวูเย๋ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เพราะถ้ามันเป็นความจริงอย่างที่หลัวซิวพูด พวกเขาศิษย์พี่ศิษย์น้องทั้งสองก็มาที่นี่โดยเปล่าประโยชน์

“ถ้าศิษย์พี่หลัวสามารถเก็บผลผลทิพย์แท้ทั้งหมดไปได้จริง ๆ ก็เป็นความสามารถของศิษย์พี่หลัว ข้อตกลงก่อนหน้านี้จะไม่เป็นโมฆะ” หวูเย๋กล่าวอย่างใจเย็น

หวูเจิ้งต้องการจะพูดอะไรบางอย่างต่อ แต่ หวูเย๋ยกมือห้าม

“อือ!”

หลัวซิวยิ้มบางๆ จากนั้นนำวัสดุจำนวนมากออกจากวงแหวนจัดเก็บในทันที

เขาได้ฆ่าเจ้ายุทธจักรจำนวนมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตอนที่เพิ่งเข้าสู่แดนดารานอกแล้วได้ฆ่าเจ้ายุทธจักรที่มีผมสีทองสองคน ซึ่งได้วัสดุมากมายมา ซึ่งสามารถนำมาทำธงค่ายได้

ด้วยระดับค่ายกลในปัจจุบันของหลัวซิว ไม่ใช่ธงค่ายก็สามารถสร้างค่ายกลได้ แต่หากใช้ธงค่ายสามารถเพิ่มพลังของค่ายกลได้ เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำให้ค่ายสังหารพรสวรรค์นี้หยุดทำงานได้สองลมหายใจ

ร่างแยกชุดขาวกำลังศึกษาค่ายกล กลั่นยา กลั่นสมบัติยุทธ์อยู่ในแดนตำหนักจื่อ จิตใจและวิญญาณของร่างแยกทั้งสองนั้นเชื่อมโยงกัน ยกเว้นพลังแห่งกฎ ทุกสิ่งทุกอย่างสามารถใช้ร่วมกันได้

ซึ่งหมายความว่าหลัวซิวเชี่ยวชาญสามอย่าง และเชี่ยวชาญวิธีการสร้างธงค่ายมาก

สิ่งนี้ทำให้ดวงตาของ หวูเจิ้งและ หวูเย๋สั่นไหวไม่หยุด พวกเขาคาดไม่ถึงว่าคนๆ นี้จะไม่เพียงแต่เชี่ยวชาญค่ายกลเท่านั้น แต่ยังรู้กลั่นสมบัติอีกด้วย

ใช้เวลาไปเพียงหนึ่งชั่วโมง หลัวซิวก็ทำธงค่ายออกมาชุดหนึ่งแล้ว

หลัวซิวไม่ได้ทักทาย ถังอันและคนอื่นๆ เขาเคลื่อนไหวทันทีแล้วเดินไปยังตำแหน่งค่ายสังหารพรสวรรค์

ทุกครั้งที่เขาก้าวไปหนึ่งหรือสองก้าว เขาจะโยนธงค่ายหนึ่งธงให้ลอยอยู่อากาศ และวิธีเดินและเคลื่อนไหวของเขานั้นซับซ้อนมาก ราวกับว่ามีความจริงที่ลึกซึ้งอยู่

“หรือว่าเขาไม่ได้โกหกพวกเราจริงๆ” หวูเจิ้งและหวูเย๋ขมวดคิ้ว รู้สึกเสียใจกับการกระทำของพวกเขาก่อนหน้านี้

เพราะถ้าหลัวซิวได้เอาผลทิพย์แท้ไปทั้งหมด ตามข้อตกลง พวกเขาศิษย์พี่ศิษย์น้องทั้งสอง แค่ผลเดียวก็จะไม่ได้รับ

เมื่อหลัวซิวจัดธงค่ายทั้งหมดในมือเสร็จแล้ว เขาก็ยืนอยู่ที่เดิม หายใจออกพร้อมกล่าว “จักรวาลย้อนกลับ นิ่ง!”

ฮึ่ม! …

ธงค่ายที่ลอยิยู่ทั้งหมดสั่นสะท้านพร้อมๆ กัน จากนั้นพวกมันทั้งหมดก็ระเบิดพร้อมกัน เกิดคลื่นอันทรงพลังขึ้นมา

ในเวลาเดียวกัน ค่ายสังหารอัสนีเพลิงพรสวรรค์ก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงด้วยสายฟ้าและเปลวไฟที่พัวพันกัน

ทันใดนั้น สายฟ้าและเปลวไฟได้หายไปพร้อม ๆ กัน ทุกอย่างกลับสู่ความสงบ

ร่างของหลัวซิวเคลื่อนไหวในทันที เร็วราวกับฟ้าแลบ และใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งลมหายใจ เขาก็ไปถึงบนแท่นหินที่อยู่ห่างจากต้นทิพย์แท้เพียงสองเมตร

เขายื่นมือออกไปแล้วโบกมือ ต้นทิพย์แท้สองต้นที่อยู่ใกล้ๆ สั่นเล็กน้อย ผลไม้ที่มีแสงหลากสีบนต้นไม้ก็ลอยขึ้นมา ถูกหลัวซิวเก็บไปหมด

ยังมีเวลาเหลืออีกหนึ่งลมหายใจสุดท้าย หลัวซิวเคลื่อนไหวอีกครั้ง และหนีออกจากขอบเขตค่ายสังหารพรสวรรค์ทันที

บูม!

หลังจากผ่านไปสองลมหายใจ ค่ายสังหารอัสนีเพลิงพรสวรรค์ก็ปั่นป่วนขึ้นมา สายฟ้าและเปลวไฟโหมกระหน่ำ เป็นเวลานานยังคงไม่อาจสงบลงได้

แม้ว่าเมื่อหลัวซิวก้าวเข้าสู่ค่ายสังหารพรสวรรค์อีกครั้ง ถังอันและคนอื่น ๆ รู้สึกว่าหลัวซิวคนนี้อาจจะไม่โกหกพวกเขา และวิธีที่เขาพูดเป็นวิธีเดียวที่จะสามารถเก็บผลทิพย์แท้ได้