มหายุทธ์ สะท้านภพ - บทที่ 646

มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 646
บูม !

อัคคีดำบนร่างของหลัวซิวปะทุขึ้น เพลิงมรณะแผ่ขยายโดยรอบ ล้อมเขาเอาไว้ตรงกลาง เกิดเป็นขอบเขตของเปลวไฟสีดำที่มีรัศมีกว่าสิบเมตร

หลังแห่งความตายที่เขาสำแดงออกมาทั้งหมด ยังคงอยู่ในแดนบรรลุผล

“คิดจะใช้พลังแห่งความตายของแดนบรรลุผลต่อสู้กับข้า ดูเหมือนจะประมาทเกินไปหน่อยนะ” หวูหยุนยิ้มเล็กน้อย อาณาเขตของโซนขยายออก โซนที่มองไม่เห็นพุ่งเข้ากดดันหลัวซิว ทำให้เปลวไฟสีดำที่อยู่รอบตัวของเขาบิดเบี้ยวอย่างต่อเนื่อง อีกทั้งขอบเขตรัศมีกว่าสิบเมตรของเปลวไฟ ก็ถูกบีบให้เล็กลงเรื่อย ๆ

เป็นพลังคุณสมบัติในระดับสูงสุดเช่นเดียวกัน พลังแห่งโซนของแดนบริบูรณ์ สามารถควบคุมพลังแห่งความตายของแดนบรรลุผลได้อย่างง่ายดาย

ตอนนี้เอง จู่ ๆ ก็มีเปลวไฟสีแดงปะทุขึ้น ท่ามกลางเปลวไฟสีดำที่อยู่รอบตัวหลัวซิว ทุกที่ที่เปลวไฟผ่าน พลังแห่งโซนที่มองไม่เห็นก็จะถูกเผาไหม้จนว่างเปล่า กลายเป็นหลุมดำขนาดใหญ่

ภูตอัคคีกลืนกินเผาทำลายโซน มีภูตอัคคีนี้คอยคุ้มกันร่างกายอยู่ นอกเสียจากว่าอีกฝ่ายจะอยู่ในโซนและบรรลุถึงระดับตระหนักรู้กฎ มิเช่นนั้นพลังแห่งโซนทั้งหมดที่ถูกควบคุมอยู่ ก็ไม่มีทางทำอะไรเขาได้แต่น้อย

“โซนทอร์นาโด”

หวูหยุนหยิบพลังตราประทับขึ้นมา บนเวทีประลองปรากฏพายุทอร์นาโดขนาดใหญ่ ที่ส่องประกายแสงสีเงิน ราวกับว่าจะบดขยี้หลัวซิวรวมไปถึงเปลวไฟบนร่างกายของเขาให้แหลกเป็นผง

แต่ในขณะที่โซนทอร์นาโดขนาดใหญ่นี้ ปะทะเข้ากับภูตอัคคีกลืนกิน พายุก็ถูกกลืนกินเข้าไปอย่างต่อเนื่อง แค่ชั่วพริบตาเดียว ก็ถูกเผาไหม้จนว่างเปล่า

“เป็นภูตอัคคีที่ทรงพลังอย่างยิ่ง ไม่แปลกใจเลยที่ซิงหลิงเองยังนึกหวั่นใจ ขอบอกตามตรง แม้แต่ตัวข้าเองก็เริ่มหวั่นใจบ้างแล้ว” หวูหยุนหรี่ตาลงเล็กน้อย รัศมีบนร่างกายของเขาดุดันขึ้นมาก

“แต่วันนี้ข้าจะปล่อยเจ้าไปก่อนสักครั้ง”

ขณะที่พูด หวูชิวไม่ได้ลงมือต่อ แต่กลับหายตัวไปจากเวทีประลอง วินาทีต่อมาก็ไปปรากฏตัวอยู่บนแท่นบัวเพลิงอัคคี

เมื่อเห็นภาพนี้ ผู้ชมทุกคนที่อยู่โดยรอบเวทีประลองต่างมีสีหน้างุนงง

การตัดสินที่เกี่ยวพันถึงตำแหน่งผู้นำอันดับหนึ่ง หวูหยุนกลับยอมมอบให้ผู้อื่นง่าย ๆ เช่นนี้หรือ ?

ในเวลานี้ แม้กระทั่งคนโง่ก็มองออกว่าต้องมีเรื่องไม่ชอบมาพากล

“บ้าเอ๊ย หรือว่าหลัวซิวผู้นี้จะมีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดา ทำให้คนของแดนศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์ทั้งสี่ ต่างก็ไม่กล้าเอาชนะเขา ?”

บางคนที่อดไม่ได้เริ่มตะโกนด่าทอออกมา

ไม่มีใครคาดคิดว่า การประลองที่รวบรวมผู้มีพรสวรรค์ขั้นสุดยอดจากสี่อาณาเขตใหญ่ของโลกแสงดาว กลับมีจุดจบที่ไม่คาดคิดเช่นนี้

ที่ผ่านมา การประลองก่อนการเปิดแดนศักดิ์สิทธิ์ชั้นล่างในทุกครั้ง บรรดาผู้มีพรสวรรค์จากแต่ละแดนศักดิ์สิทธิ์ จะต่อสู้อย่างสุดกำลัง เพื่อให้ได้อยู่ในอันดับที่สูงขึ้น กระบวนการของการประลองน่าตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง

แต่ครั้งนี้ เทพธิดาต้าวหวูซินแห่งสำนักดำเหลืองได้ยอมแพ้ก่อนเป็นคนแรก ตามมาด้วยกุ่ยโยว ซิงหลิง และหวูหยุน คนเหล่านี้ล้วนขึ้นไปต่อสู้เพียงสองกระบวนท่า จากนั้นก็ยอมสละสิทธิ์

ด้วยเหตุนี้ ทำให้เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ไร้ชื่อเสียงในหมู่ผู้มีพรสวรรค์จำนวนมาก กลายเป็นผู้นำอันดับหนึ่งในการประลองครั้งนี้

สายตาทุกคู่ ๆ ค่อย ๆ จับจ้องไปที่หลัวซิวซึ่งอยู่บนเวทีประลองด้วยความสงสัย นอกจากคนจำนวนเพียงเล็กน้อยแล้ว คนอีกจำนวนมากต่างเป็นผู้ชมที่ไม่รู้ความจริง

“บัดซบ สายตาของคนพวกนี้หมายความว่าอย่างไร ทำราวกับว่าข้าใช้กลอุบายจนได้ที่หนึ่งมาอย่างไรอย่างนั้น”

เมื่อถูกสายตาจำนวนมากจับจ้องเช่นนี้ ทำให้หลัวซิวรู้สึกอึดอัด เขาอยากตะโกนออกมาดัง ๆ ว่า ข้าต่างหากที่เป็นผู้เสียหายไม่ใช่หรือ ?

แต่เขามั่นใจว่าต่อให้ตนเองตะโกนออกมา ก็ไม่มีใครเชื่ออยู่ดี

บทที่ 645

บทที่ 647