มหายุทธ์ สะท้านภพ - บทที่ 553

แต่เมื่อเขาได้ยินเจ้าตระกูลเหยียนบอกว่าเจ้าสำนักไท่เสวียน หลัวซิว ยังเป็นประธานของแก๊งนักกลั่นยาในประเทศเทียนหวู เขาก็ขมวดคิ้วอย่างอัตโนมัติ

ในฐานะคนสำนักใหญ่ของเผ่าหงส์ เฟิ่งหลิงจะรู้ดีกว่า คนๆหนึ่งในอายุประมาณยี่สิบ สามารถดำรงตำแหน่งประธานของอาณาจักรหนึ่งได้นั้น พรสวรรค์ดังกล่าวนี้ในสี่แก๊งใหญ่ จะต้องให้ความสำคัญเป็นอย่างมากกับเขาแน่นอน และอำนาจจะไม่ต่ำ

“ผู้ที่ได้ปลุกเลือดหงส์โบราณมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อเผ่าหงส์เรา ในเมื่อหลัวซิว เจ้าสำนักไท่เสวียน ได้รับความสำคัญจากพวกผู้ใหญ่ของสี่แก๊งใหญ่ จึงไม่สามารถแตะเขาได้ง่ายๆ” ชายวัยกลางคนชุดแดงที่อยู่ข้างๆ พูดช้าๆ

“พวกข้ามาที่นี่เพียงเพื่อนำพาผู้ที่ได้ปลุกสายเลือดหงส์ ไม่เกิดเรื่องจะเป็นการดีที่สุด” เสียงของหญิงสาวในชุดขาวนั้นเฉยเมย

เฟิ่งหลิงพยักหน้า “อย่างแรกเลยคือติดต่อกับเหยียนเยว่เอ๋อร์ ซึ่งอยู่ในสำนักไท่เสวียน เพื่อดูว่านางเต็มใจที่จะไปที่สำนักใหญ่กับเราหรือไม่”

ว่าแล้ว พวกเขาก็ลุกขึ้นยืนทันที นำโดยเจ้าตระกูลเหยียน ไปยังที่ตั้งของสำนักเขาไท่เสวียน

“แม้ว่าประตเขาของสำนักไท่เสวียนจะไม่ใหญ่นัก แต่ก็สร้างขึ้นมาค่อยข้างดีทีเดียว”

หลังจากมาถึงสำนักเขาไท่เสวียน ชายชราชุดเขียวเงยหน้าขึ้นมอง และแสดงความคิดเห็นด้วยรอยยิ้ม

“มีค่ายคุ้มกันขั้น 8 หนึ่งค่ายกลและค่ายพิทักษ์เขาขั้น 7 หนึ่งค่ายกล” ชายวัยกลางคนในชุดแดงกล่าว

“โอ้? ยังค่ายคุ้มกันขั้น 8 อีกหรือ?”ชายชราชุดเขียวเลิกคิ้วขึ้น ค่อนข้างแปลกใจ

เขารู้ว่าชายวัยกลางคนในชุดแดงนี้เป็นปรมาจารย์ค่ายกลขั้น 7 ของเผ่าหงส์ และเชื่อว่าสายตาของเขาจะดูไม่ผิด

มีเพียงปรมาจารย์ค่ายกลขั้น 8 เท่านั้นที่สามารถสร้างค่ายกลขั้น 8 ออกมาได้ ในโลกแสงดาวปัจจุบัน ปรมาจารย์ค่ายกลขั้น 8 นั้นหายากมาก สาเหตุหลักมาจากความหายนะของสงครามสมัยโบราณ ทำใหเการสืบทอดจำนวนมากถูกทำลายล้างไปกับฝุ่นละอองประวัติศาสตร์

“สถานที่สำคัญของสำนักเขาไท่เสวียน ผู้ที่มาคือผู้ใด?”

ศิษย์หนุ่มสองคนที่มีหน้าที่เฝ้าดูแลสำนักเขา เห็นมีคนสี่คนบินมาจากอากาศ ก็ตะโกนเสียงดังพร้อมกัน

“ข้าเจ้าตระกูลเหยียน ทั้งสามท่านนี้เป็นแขกผู้มีเกียรติจากเผ่าหงส์ มาเยี่ยมเจ้าสำนักไท่เสวียน” เจ้าตระกูลเหยียนก้าวไปข้างหน้าแล้วบอกจุดประสงค์ที่มา

เจ้าตระกูลเหยียนก็ถือว่าเป็นกองกำลังแข็งแกร่งในประเทศเทียนหวู ศิษย์ไท่เสวียนสองคนที่เฝ้าสำนักเขาเป็นเพียงศิษย์นอกสำนักธรรมดา เมื่อได้ยินว่าอีกฝ่ายเป็นผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิยุทธ์ พวกเขาก็โค้งคำนับอย่างมีมารยาท

“เจ้าตระกูลเหยียน กรุณารอสักครู่ ทางข้าจะเข้าไปรายงานก่อน” ศิษย์สองคนเฝ้าอยู่คนหนึ่งและอีกคนรีบไปรายงานที่สำนักเขา

“ฮึ่ม เป็นแค่กองกำลังระดับสามเล็กๆเท่านั้น แสร้งตัวหนักมาก” ชายชุดแดงส่งเสียงอย่างเย็นชา สีหน้าไม่พอใจ

ในฐานะที่เป็นปรมาจารย์ค่ายกลขั้น 7 เขาจะเป็นศูนย์กลางของความสนใจทุกที่ที่เขาไป และเขาได้รับการยกย่องเป็นแขกสำคัญจากตระกูลขุนนางต่างๆ เป็นเพียงกองกำลังระดับสามเล็กๆที่มีมกุฎยุทธ์เฝ้าอยู่ กลับให้พวกเขารออยู่ที่นี่?

“เฟิ่งหงเสว่ หากเจ้ามีความสามารถเจ้าก็ทำลายค่ายคุ้มกันขั้น 8 ซะ” หญิงในชุดขาวเยาะเย้ยและชำเลืองมองเขา

“เฟิ่งเยียนหราน เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” ชายชุดแดงที่ชื่อเฟิ่งหงเสว่ สีหน้าเย็นชา

“พอได้แล้ว! เจ้าสองคนสงบหน่อย อย่าลืมจุดประสงค์ของการเดินทางของเราในครั้งนี้ด้วย” เฟิ่งหลิงขมวดคิ้วและตำหนิทั้งสองคน

เฟิ่งหงเสว่และเฟิ่งเยียนหราน เป็นผู้เยาว์ของเฟิ่งหลิง ครั้งนี้ที่มาประเทศเทียนหวู อาณาจักรใต้ ก็เพื่อพาพวกเขามาหาความรู้ที่นี่

สำหรับผู้เยาว์สองคนนี้ เฟิ่งหลิงนับว่าให้ความสำคัญกับพวกเขา ความสามารถสูง แต่ค่อนข้างจะหยิ่งสะโย จองหอง

ในเวลานี้ ศิษย์ไท่เสวียนที่ไปรายงานเรื่องได้กลับมา ป้องหมัด “เจ้าสำนักไม่อยู่ แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน โปรดกลับไปเถอะ”

“ไม่อยู่?” เจ้าตระกูลเหยียนขมวดคิ้ว เขาสังเกตเห็นคนสามคนที่มาจากสำนักใหญ่เผ่าหงส์จากหางตา สีหน้าของพวกเขาไม่พอใจขึ้นมา