มหายุทธ์ สะท้านภพ - บทที่ 1111

นี่คือชายหนุ่มที่สวมชุดคลุมสีดำเหมือนเขา ใบหน้าของเขาเกือบจะเหมือนกัน และร่างกายปล่อยลมปราณแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้น 1

ค่ายกลในหอเหวิ้นเต้า หลัวซิวไม่เข้าใจ เห็นได้ชัดว่าระดับของค่ายกลที่นี่เกินวิสัยทัศน์และความรู้ของเขา อย่างน้อยก็ถึงระดับ 3 ขึ้นไป

“โครม!”

ชายหนุ่มชุดดำที่อยู่ฝั่งตรงข้ามนั้นเท้าทั้งสองข้างยืนอยู่บนพื้น ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวเร็วราวกับสายฟ้า ความเร็วในการโจมตีของเขาราวกับลมกระโชก ปล่อยหมัดใส่หลัวซิวอย่างดุเดือด

แม้ว่าคู่ต่อสู้นี้จะดูเหมือนหลัวซิวและมีแดนผลการฝึกฝนเหมือนกัน สิ่งที่เขาใช้ไม่ใช่สิ่งที่หลัวซิวได้เรียนรู้ แต่เป็นระบบของอีกฝ่ายเท่านั้นเอง

ชั้นหนึ่งนี้คู่ต่อสู้เป็นแค่แดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้น 1 ธรรมดา หลัวซิวยืนอยู่ตรงจุดนั้นโดยไม่ต้องขยับตัวใด ๆ ปราณเปลวไฟสีดำควบแน่นแล้วพุ่งออกมาจากดวงตาของเขา โจมตีทะลุร่างกายคู่ต่อสู้ อีกฝ่ายสะลายไป

“อ่อนแอเกินไป”

หลัวซิวส่ายหัวเล็กน้อยและเดินไปข้างหน้าทันที เพียงเห็นบันไดปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา ซึ่งนำไปสู่ชั้นสอง

ภาพบนชั้นสองไม่เปลี่ยนแปลง แต่ความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ที่ปรากฏนั้นแข็งแกร่งขึ้น

หลัวซิวไม่ได้จริงจังกับมันมากนัก เขาผ่านไปได้อย่างง่ายดาย และใช้เวลาเพียงครู่เดียว เขาก็ทดสอบผ่านไปจนถึงชั้นเจ็ด

คู่ต่อสู้ฝ่ายยังคงมีผลการฝึกฝนแดนแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้น 1 เช่นกัน แต่ความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้นั้นแข็งแกร่งกว่าถังหยุนซึ่งอยู่แดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้น 4 เล็กน้อย

“แค่ทดสอบผ่านชั้นเจ็ด เจ้าก็สามารถเป็นศิษย์ในสำนักได้”

หลัวซิวไม่มีความทะเยอทะยานมากนักที่เข้าร่วมในการสอบเข้าสำนักในครั้งนี้ ที่สำคัญบนร่างเขามีความลับมากมาย เมื่อเขากลายเป็นศิษย์หลักแล้ว เขาจะถูกจับตามองอย่างแน่นอน และสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินจะตรวจสอบเขาอย่างละเอียด

“ทุกอย่างต้องใส่ใจในระดับหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นลูกแก้วความเป็นตายหรือใจแห่งศุภรก็ไม่สามารถเอาออกมาได้ คราวนี้หอเหวิ้นเต้าสามารถทดสอบผ่านไปถึงชั้นเจ็ดได้ก็พอ”

เมื่อคิดถึงจุดนี้ หลัวซิวโจมตีอย่างรวดเร็ว ฆ่าคู่ต่อสู้ที่ปรากฏขึ้นด้วยกระบวนท่าเดียวและไม่ทดสอบอีกต่อไป แต่ออกจากหอเหวิ้นเต้า

เมื่อหลัวซิวออกมาจากหอเหวิ้นเต้า ชายชราที่หลังค่อมก็ยิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า “สามารถผ่านชั้นเจ็ดไปได้แสดงว่าเจ้ามีความสามารถที่ดีและเจ้าสามารถเป็นศิษย์ในสำนักของสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินได้โดยตรง”

ขณะพูด ชายชราก็โยนป้ายคาดเอวออกไป หลัวซิวเอื้อมมือออกไปรับ เห็นเพียงว่าเป็นป้ายคาดเอวที่ทำจำหยกเขียว มีคำว่า ‘เสวียน’ สลักอยู่ และอีกเป็นประตูลัทธิ

หลัวซิวตรวจสอบป้ายคาดเอวด้วยตัวสำนึก กระแสข้อมูลก็หลั่งไหลลงสู่ตัวหยั่งรู้ รวมถึงกฎบางประการของสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินและการแบ่งพื้นที่หลักของสำนักทั้งหมด

“ที่พักของศิษย์ในสำนักอยู่ที่นั่น”

ในไม่ช้า หลัวซิวล็อคทิศทางแล้วบินขึ้นไปบนท้องฟ้าและเข้าไปในส่วนลึกของสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน

สำนักเขาของ สำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินนั้นกว้างใหญ่มาก มีรัศมีเกือบหนึ่งล้านลี้ ภูเขาทิพย์นับไม่ถ้วน ถ้ำและแดนศักดิ์สิทธิ์มากมาย

สำนักเขารอบด้าน ปราณทิพย์ค่อนข้างบางและเป็นพื้นที่ที่ศิษย์นอกสำนักใช้งานอยู่ อย่างไรก็ตาม ก็ยังดีกว่าสภาพแวดล้อมผลการฝึกฝนในพื้นที่หลักของกองกำลังสำนักต่างๆ

ในพื้นที่ด้านในของสำนักเขา เป็นที่ที่ศิษย์ในสำนักที่ใช้งาน มีภูเขาทิพย์นับร้อยอยู่ที่นี่ ทุกภูเขาทิพย์แต่ละลูกจะมีคนสร้างถ้ำไว้เพื่อจะได้จดจ่ออยู่กับการฝึกฝน

สำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินมีศิษย์นอกสำนักมากมาย ตราบใดที่พวกเขาผ่านสามชั้นแรกในหอเหวิ้นเต้า ได้ พวกเขาก็สามารถกลายเป็นศิษย์นอกสำนักได้

อย่างไรก็ตาม มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถผ่านชั้นเจ็ดเพื่อกลายเป็นศิษย์ในสำนักได้ และสามารถเรียกพวกเขาได้ว่าเป็นอัจฉริยะเก่งกาจที่ไม่ธรรมดา

ถึงกระนั้น ศิษย์ในสำนักของ สำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินมีอยู่สองสามร้อยคน

ตามกฎของสำนักเขา ผู้ที่เพิ่งกลายเป็นศิษย์ในสำนัก สามารถไปที่หอไตรเพื่อเลือกวิชาพลังอมตะอย่างหนึ่งฝึกฝนได้