มหาจอมเวทย์ผู้กลับมาอีกครั้งหลัง 4000 ปี The Great Mage Returns After 4000 Years - ตอนที่ 104

* หยุดพูดเรื่องไร้สาระ”

 

“ ริกินายเสียสติไปแล้วหรอ”

 

ความโกรธปรากฏชัดบนใบหน้าของเดมิก็อดคนอื่น ๆ

 

นี่เป็นปฏิกิริยาตามธรรมชาติ

 

ท้ายที่สุดสิ่งที่ริกิเพิ่งพูด ได้ข้ามเส้นไปอย่างชัดเจน

 

แม้แต่อัคนีและเรย์รินที่สังเกตสถานการณ์จากด้านข้างก็จ้องมองริกิด้วยสีหน้าดุร้าย

 

อย่างไรก็ตามนอซด็อกเป็นคนที่โกรธมากที่สุด

 

เขามองไปที่ริกิราวกับต้องการจะฉีกเขาออกเป็นชิ้น ๆ

 

[ถ้าลอร์ดไม่เปิดเผยของเขานายจะไม่เปิดเผยของคุณ? อย่าทําตัวไร้สาระไปหน่อยเลย นายคิดว่าตัวเองเท่าเทียมกับลอร์ดแล้วหรือ?]

 

เดมิก็อดทั้งหมดมีความเท่าเทียมกันโดยเนื้อแท้

 

แต่ด้วยการเรียกลอร์ดว่า “ลอร์ด” เดมิก็อดนั้นกําลังแสดงความเคารพต่อสิ่งมีชีวิตที่เป็นเดมิก็อดคนแรก

 

[หยุดพูดเรื่องไร้สาระ เขาเป็นคนเดียวที่สามารถจรับผิดชอบที่มาพร้อมกับตําแหน่งลอร์ด ด้วยตัวเขาเองเขาสามารถทําสิ่งต่างๆที่แม้แต่พวกเราทุกคนรวมกันก็ไม่สามารถทําได้]

 

“ นายพูดไม่ผิดหรอก แต่ก็มีหลายสิ่งที่มีเพียงฉันที่ทําได้ และแม้แต่ลอร์ดก็ทําไม่ได้”

 

[แก…!]

 

ออร่าแห่งความตายที่น่าสะพรึงกลัวพุ่งออกมาจากร่างของนอซด็อก

 

และคราวนี้ก็ได้เอามือของเค้าจับด้ามดาบแน่น

 

ด้วยการกระทําเหล่านี้ทําให้บรรยากาศในห้องตึงเครียดราว กับคันธนูที่รอการปลดปล่อย

 

เป็นอีกครั้งที่สอร์ดเป็นผู้ทําลายความเงียบที่ตึงเครียด

 

[พอได้แล้ว!]

 

แต่คราวนี้นอซด็อกไม่ได้ตั้งใจจะอ่อนข้อให้

 

เปลวไฟในเบ้าตาของเขาลุกไหม้อย่างรุนแรงด้วยความโกรธ

 

[อย่าห้ามฉันเลยลอร์ด เห็นได้ชัดว่าริกนั้นสงสัย ไม่ใช่ฉันคนเดียวแน่ที่คิดแบบนั้น]

 

“ คุคุคุ ถูกต้อง”

 

อนัตตาพยักหน้า

 

ตั้งแต่ตอนที่เขาได้รู้ถึงการตายของไฮดราเขาก็เริ่มมีความสงสัยเกี่ยวกับตัวตนของริกิ

 

เขาเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถกําจัดเดมิก็อดที่ยืดหยุ่นได้โดยไร้ร่องรอย

 

เรย์รินและอัคนีลังเลในตอนแรก แต่เห็นได้ชัดว่าความสงสัยของพวกเขาเพิ่มมากขึ้น

 

[นอซด็อกการที่นายสงสัยนั่นก็ไม่ผิด อย่างไรก็ตามนายก็ควรจะระวังคําพูดและการกระทําของนายจนกว่าทุกอย่างจะได้รับการยืนยัน]

 

นอซด็อกกัดฟัน

 

อย่างไรก็ตามเนื่องจากเขาต้องการได้รับอํานาจที่มาพร้อมกับการยินยอมของลอร์ดเขาจึงไม่สามารถที่จะขัดคําสั่งต่อไป

 

ออร่าแห่งความตายหายไปราวกับว่ามันถูกล้างออกและริกิ ก็ปล่อยมือจากด้ามของเขา

 

[สิ่งที่ทําให้ฉันโกรธอย่างแท้จริงคือการที่ริกิไม่แม้แต่จะพยายามคลายความสงสัยของเรา ทัศนคติของเขาทําให้ดูเหมือนว่ามันไม่สําคัญว่าพวกเราจะคิดยังไงกับเขา เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะไม่รู้สึกเสียใจกับเรื่องนี้]

 

[….]

 

ลอร์ดเงียบไปครู่หนึ่ง

 

เขารู้สึกว่าสิ่งที่นอชด็อกพูดนั้นมีประเด็น

 

หลังจากคิดสักพักในที่สุดเขาก็พูด

 

[ฉันเข้าใจละ]

 

“นายเข้าใจ?”

 

เมื่อเรย์รินถามด้วยสีหน้าสับสนลอร์ดก็พูดด้วยน้ําเสียงเรียบเฉย

 

[หลังจากการประชุมนี้สิ้นสุดลงฉันจะตรวจสอบเป็นการส่วนตัวว่าริกเป็นคนทรยศหรือไม่]

 

“….”

 

ความเงียบลดลงด้วยคําพูดเหล่านั้น

 

นี่เป็นเพราะพวกเขารู้ว่าลอร์ดไม่ใช่คนโกหก

 

ลอร์ดหันไปมองริกิก่อนจะพูด

 

[แน่นอนว่านายจะร่วมมือใช่ไหม?]

 

“ ได้เลย”

 

[ดีมาก]

 

จากนั้นลอร์ดก็ยืนขึ้นด้วยเท้าของเขา

 

[ตอนนี้ฉันคิดว่าเป็นเวลาที่พวกนายจะแสดงตัวตนอัครสาวกของพวกนายแล้ว]

 

“…นั้น”

 

“ก็ดี…”

 

[….]

 

จากคําพูดของลอร์ด เดมิก็อดคนอื่นๆเริ่มแสดงสีหน้าที่ไม่สบายใจ

 

พวกเขาทั้งหมดชําเลืองมองริกิ

 

ถ้าริกิเป็นคนทรยศจริงๆมันก็จะเสี่ยงมากที่พวกเขาจะเปิดเผยอัครสาวกให้เขาได้รู้

 

เมื่อเขาเห็นสิ่งนี้ลอร์ดโบกมือของเขา

 

[ไม่จําเป็นต้องกังวล ฉันได้สร้างกําแพงกั้นรอบสถานที่นี้ ผู้คนจะสามารถเข้ามาได้ แต่จะไม่มีใครออกไปได้]

 

สิ่งนี้อธิบายได้ว่าทําไมอัศวินมังกรดําจึงสามารถเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ได้

 

เฟรย์หันไปหาลอร์ด

 

[ฉันจะไม่เอากําแพงนี้ออกจนกว่าเราจะยืนยันตัวตนของคนทรยศได้ แม้ว่าจะใช้เวลาเป็นสัปดาห์เดือนหรือปี]

 

“ฉันเข้าใจละ”

 

“ มันช่วยไม่ได้”

 

เดมิก็อดทั้งหมดพยักหน้าเนื่องจากพวกเขาเข้าใจ

 

“ งั้นฉันขอเป็นคนแรกนะ”

 

เป็นอัคนีที่ก้าวไปข้างหน้า

 

ในตอนแรกดูเหมือนว่าเขาจะมีความลังเลเล็กน้อยเมื่อต้องเปิดเผยอัครสาวกของเขา

 

เมื่อมองไปที่เขาแล้วเฟรย์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเขามีนิสัยค่อนข้างคล้ายกับอีวาน

 

ดูเหมือนเขาจะเป็นคนที่สามารถเผาผลาญด้วยความหลงใ ลจากจิตวิญญาณของเขาได้หากเขาพบสิ่งที่น่าสนใจ ในทางกลับกันดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนประเภทที่ไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากเป็นสิ่งที่ไม่น่าสนใจสําหรับเขา

 

และสําหรับอัคนีการประชุมครั้งนี้ดูเหมือนจะเป็นอย่างที่สอง

 

เขาหันไปหาอัครสาวกที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาและพูดว่า

 

“ ถอดหน้ากากออกเถอะ”

 

อัครสาวกก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆและถอดหน้ากากออกจากใบหน้าของพวกเขา

 

“….”

 

ใบหน้าที่เปิดเผยเป็นผู้หญิงที่เฟรย์ไม่เคยเห็นมาก่อน

 

เธอสวยมากริมฝีปากอิ่ม จมูกเล็ก และตาที่ดุดัน

 

ผมที่สามารถมองเห็นได้จากใต้ผ้าคลุมของเธอแสดงสีที่ชวนให้นึกถึงลาวาเดือด

 

อย่างไรก็ตามเฟรย์รู้สึกเชื่อมโยงกับผู้หญิงคนนี้

 

ตึกๆ

 

หัวใจเต้นของเขารู้สึกดังเป็นพิเศษในขณะนั้น

 

เขารู้ว่าเธอก็คงรู้สึกเหมือนกัน

 

“ฟีนิกซ์…”

 

รูปลักษณ์ของเธอเปลี่ยนไป แต่เธอเป็นนกฟีนิกซ์ที่เขาทิ้งไว้ในร่างของทอร์กันทา

 

เฟรย์มั่นใจมาก

 

เหตุผลที่เขารู้สึกแบบนั้นอธิบายได้ง่ายมาก

 

เขาดูดซับหัวใจของทอร์กุนทาไปแล้วครึ่งหนึ่ง

 

พูดเกินจริงเล็กน้อยจะเป็นการบอกว่าเฟรย์รู้สึกเหมือน เธอเป็นอีกครึ่งหนึ่งของเขา

 

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอจะมีรูปร่างเหมือนมนุษย์

 

ในสภาพใกล้ตายนกฟีนิกซ์ได้ดูดกลืนร่างกายของทอร์กุนทาและครึ่งหนึ่งของหัวใจของเขา

 

พลังงานจํานวนมหาศาลที่เธอดูดซึมจะทําให้การสร้างร่างกายของเธอเป็นเรื่องง่าย

 

ในความเป็นจริงยังคงมีพลังงานเหลืออยู่มากมายหลังจากการสร้างร่างใหม่และการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในรูปลักษณ์ของนกฟีนิกซ์อาจเป็นเพราะอิทธิพลจากเจตจํานงของเธอเอง

 

แต่เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะกลายมาเป็นอัครสาวกของอัคนี

 

“เธอถูกบังคับให้เปอัครสาวกหรือไม่? หรือมันเป็นความตั้งใจของเธอเอง? ”

 

เขาไม่สามารถบอกได้ แต่เฟรย์หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะไม่เป็นอย่างหลัง

 

เรย์รินหรี่ตาก่อนพูด

 

“ เปลือกนอกดูเหมือนมนุษย์ แต่ภายในฉันไม่แน่ใจเธอเป็นตัวอะไรกันแน่”

 

“ นกฟีนิกซ์ ฉันพบเธอตอนที่ฉันกําลังเดินทางผ่านเทือก เขาอิสปาเนียเธอแข็งแกร่งกว่านกฟีนิกซ์ทั่วไปหลายสิบเท่า”

 

“ นกฟีนิกซ์? เจ้าพวกนี้หายากมากในปัจจุบัน แต่นายยังสามารถหาได้ แต่ดูเหมือนว่าจะผสมกับอะไรบางอย่าง…แต่ดูเหมือนไม่ใช่ลูกครึ่ง อืมเป็นบุคคลที่ไม่เหมือนใคร น่าสนใจมาก”

 

ดวงตาของเรย์รินเป็นประกาย

 

หากไม่ใช่เพราะคําพูดของลอร์ดก็เป็นไปได้มากที่เธอจะพูดอะไรที่ไร้สาระเช่นต้องการผ่ามันออกมาตรวจดู

 

[คนต่อไป]

 

ตามคําพูดของลอร์ด อนันตากวักมือเรียกอัครสาวกของเขา

 

อัครสาวกที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาถอดหน้ากากออก

 

มันเป็นผู้ชายที่มีรูปร่างหน้าตาธรรมดามาก ผมและดวงตาสีน้ำตาลมีสีหน้าว่างเปล่า

 

นอซด็อกดูไม่พอใจอย่างและเขาพูดขึ้น

 

[อนัตตา เราอยู่ต่อหน้าลอร์ดนะ]

 

”เจนตาหยุดปลอมตัวได้แล้ว”

 

“….”

 

ผู้ชายที่ชื่อเจนตาดึงหน้าเขาโดยไม่พูดอะไร

 

ผิวหนังบนใบหน้าของเขาฉีกขาดอย่างง่ายดายและเผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขาอยู่ข้างใต้

 

ใบหน้าของชายคนนี้ให้ความรู้สึกคมมากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เนื่องจากมีบาดแผลขนาดใหญ่ที่พาดผ่านจมูกของเขา

 

“เขาเป็นนักฆ่าหรือเปล่า?

 

หน้ากากที่สองที่เค้าใส่ทําจากเนื้อมนุษย์ทําให้เฟรย์มีความคิดเกี่ยวกับตัวตนของเขา

 

ชายคนนี้มีออร่าที่น่าเกรงขามมากและเฟรย์มั่นใจว่าเขาเป็นมือสังหารที่มีฝีมือมาก

 

“ถ้ามือสังหารคนนี้ตัดสินใจที่ซ่อนตัว…”

 

เขาจะตรวจจับได้ยากแม้ว่าจะมีกองกําลังหลายพันคนที่ค้นหา

 

อนันตาต้องคํานึงถึงสิ่งนั้นเมื่อตัดสินใจ

 

แม้กระทั่ง 4,000 ปีต่อมาเขายังเป็นชายชราที่มีเล่ห์เหลี่ยมและชั่วร้าย

 

[คนต่อไป]

 

ถึงคราวของนอซด็อก

 

เมื่อเขากวักมือเรียกอัครสาวกให้ถอดหน้ากากบุคคลที่ถูกเปิดเผยกลับกลายเป็นปีศาจ

 

“ ปีศาจ? นั่นปีศาจไม่ใช่เหรอ”

 

เรย์รินอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความประหลาดใจ

 

นายทําให้ปีศาจเป็นอัครสาวกของนายได้อย่างไร? ไม่ที่สําคัญนี้ไม่ใช่ร่างที่แท้จริงของปีศาจใช่ไหม?”

 

ยิ่งกว่านั้นมันไม่ใช่ปีศาจชั้นต่ําที่อ่อนแอ เพื่อให้สามารถใช้งานได้อย่างน้อยที่สุดก็จะเป็นปีศาจระดับสูง

 

“ นายทํามันได้อย่างไร”

 

[ฉันได้รับความช่วยเหลือ]

 

ช่วยเหลือ

 

สิ่งนี้ทําให้เฟรย์นึกถึงไอริส

 

เธอได้ค้นคว้ามาเป็นเวลานานเพื่อหาวิธีที่จะให้ปีศาจสามารถแสดงพลังได้เต็มที่บนทวีป

 

ในเวลานั้นเธอไม่มีความคืบหน้าใด ๆ แต่เวลาผ่านไป 4,000 ปีจึงเป็นไปได้ว่าเธอจะประสบความสําเร็จ

 

ก็น่าสงสัยเช่นกันที่โอดินรู้จักวงอัญเชิญของอาชูร่า

 

‘…นอซด็อกมีความเกี่ยวข้องกับไอริสอย่างไม่ต้องสงสัย’

 

เฟรย์คิดว่าการคาดเดานี้ค่อนข้างน่าเชื่อถือ

 

[คนต่อไป]

 

เมื่อเรย์รินกวักมือเรียก อัครสาวกที่อยู่ข้างหลังเธอก็ถอดหน้ากากออกเช่นกัน

 

บุคคลที่อยู่เบื้องหลังหน้ากากคือผู้หญิงที่มีใบหน้าที่เย็นชา และไร้ความรู้สึก

 

เธอดูเหมือนจะอายุประมาณ 30 ปี แต่เฟรย์รู้ว่าเธอแก่กว่านั้น

 

…ริกิบอกว่ามีโอกาสสูงที่อิซากะเบลคจะเป็นสาวกของเรย์รินและเฟรย์ก็เห็นด้วยกับเขา

 

เฟรย์รู้สึกว่าถ้าหากไม่ใช่เขาก็น่าจะเป็นสมาชิกคนหนึ่งของครอบครัวเบลค

 

ลูกชายคนโตมัสเกลหรือแม้แต่ไฮนซ์….ลูกชายคนที่สอง

 

แต่มันไม่ใช่เลย

 

อัครสาวกของเรย์รินไม่ใช่ใครอื่นนอกจากท่านหญิงแห่งตระกูลเบลด เรตาเบลค

 

[ดีมาก ขอบคุณที่ทําตามคําขอของฉันแม้ว่าจะมีความเสี่ยงก็ตามเพื่อนของฉัน]

 

เมื่อลอร์ดตรัสออกมาด้วยความพึงพอใจเหล่าอัครสาวกก็ใส่หน้ากากของพวกเขากลับบนใบหน้าของพวกเขา

 

เฟรย์ตระหนักได้ว่าสายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เขา

 

พวกเขาคงอยากรู้อยากเห็น

 

เพราะเขาเป็นอัครสาวกคนเดียวที่ไม่ได้เปิดเผยรูปลักษณ์ของเขา

‘…ลองคิดดูสิ’

 

อัครสาวกของลอร์ดไม่ได้อยู่ท่ามกลางผู้คนที่มารวมตัวกันที่

 

ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะเปิดเผยอัครสาวกของเขาตั้งแต่แรก

 

หรือบางทีเขาอาจเรียกอัครสาวกของเขาได้ทุกเมื่อ

 

อย่างไรก็ตามเฟรย์ได้เรียนรู้ตัวตนของอัครสาวกทุกคน

 

อย่างไรก็ตามทุกคนเป็นคู่ต่อสู้ที่ไม่ง่ายเลย

 

ปีศาจที่สามารถใช้พละกําลังได้เต็มที่บททวีป อีกคนคือเลดี้แห่งตระกูลเบลคและคนหนึ่งเป็นนักฆ่าที่น่าเกรงขามซึ่งตัวตนของเขาสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา

 

และอีกคนหนึ่ง..คือคนที่เขาสัญญาว่าจะกลับมาพบกันอีกครั้งในอนาคต

 

อย่างไรก็ตามมันเร็วเกินไปที่เขาจะคิดถึงเรื่องนี้

 

เฟรย์นึกถึงคําพูดของลอร์ด

 

[ฉันจะไม่ลดกําแพงลงจนกว่าเราจะยืนยันตัวตนของคนทรยศ แม้ว่าจะใช้เวลาเป็นสัปดาห์เดือนหรือปี]

 

กําแพงที่ลอร์ดสร้างขึ้นเอง

 

คาถาวาร์ปจะไม่ทํางานอย่างแน่นอนและมีโอกาสที่แม้แต่มิติอวกาศและเวลาของริกิจะไม่ทํางาน

 

เขาตั้งใจจะใช้โอกาสนี้เพื่อกําจัดคนทรยศ

 

เขายังบังคับให้เหล่าอะโพคาลิปส์เปิดเผยตัวตนของอัครสาวกของพวกเขา

 

แม้ว่าลอร์ดจะมีเหตุผลอื่นในการทําเช่นนั้น แต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนก็คือสิ่งนี้

 

และนั่นคือคือความจริงที่ว่าลอร์ดมั่นใจว่าเขาสามารถหาคนทรยศได้

 

เขาจะทําอย่างใดอย่างหนึ่งโดยไม่คํานึงถึงวิธีการ

 

“สถานการณ์นี้ค่อนข้างน่าขบขัน”

 

แม้ว่าเขาจะคิดอย่างนั้น แต่สถานการณ์นี้ก็ไม่ตลกเลย

 

พื้นที่ที่ขาดการเชื่อมต่อการเคลื่อนไหวที่ไม่คาดคิดของลอร์ดและการกระทําที่ไม่สามารถเข้าใจได้ของริกิ

 

เฟรย์เริ่มสงสัยอย่างจริงจังว่าเขาจะรอดออกจากที่นี่ไปได้หรือไม่

แฟนเพจ : novelza