มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 977

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 977

ภายใต้แสงจันทร์ เจอรัลด์สามารถเห็นผู้ชายคนนั้นวิ่งเร็วมากขึ้นเรื่อย ๆ บนพื้นที่เต็มไปด้วยหญ้าและมีใบไม้ปกคลุม ทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบตามลู่ทางด้านหลังเขา

เสียงกรอบแกรบเบา ๆ บ่งบ่งว่าฝีเท้าของผู้ชายคนนั้นเบาแต่ไหน และเอาตามตรงเขาก็ดูเหมือนว่าเขาเกือบจะแล่นผ่านดงหญ้าไปมากกว่าวิ่งทับมันเสียอีก

ในขณะที่เจอรัลด์ต้องยอมรับว่าทักษะของผู้ชายชุดดำนั้นยอมเยี่ยมมาก แต่ก็ยังคงมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างผู้ชายคนนั้นและของเขาอยู่

‘ยังคงพยายามที่จะหนีอยูใช่ไหม…?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง ขณะที่เขายิ้มเยาะออกมาเล็กน้อย

จากนั้นเจอรัลด์ก็เตะกิ่งไม้ออกจากพื้นด้วยปลายรองเท้าของเขา และด้วยความแม่นยำสูงสุด เขาดีดมันออกไปด้วยนิ้วมือ ส่งให้มันลอยไปทางผู้ชายที่กำลังวิ่งอยู่ราวกับว่าเจอรัลด์เพิ่งยิงธนูออกไป!

ไม่นานก่อนที่กิ่งไม้จะเชื่อมโดนหลังของชายผู้นั้น ก่อให้เกิดเสียงดัง ‘ตุ้บ’! แรงปะทะของกิ่งไม้นั้นแรงมากจนผู้ชายชุดดำพบว่าตัวเองกำลังนอนกลิ้งอยู่บนพื้นหลายครั้ง จนกระทั่งในที่สุดเขาก็กลิ้งลงไปตามพื้นที่ลาดเอียงของภูเขา!

ด้วยความประหลาดใจของเจอรัลด์ เมื่อเขาไปตรวจสอบดูผู้ชายที่ได้รับบาดเจ็บคนนั้น ชายชุดดำก็ไม่อยู่ให้เห็นที่ไหนเสียแล้ว! ไม่มีร่องรอยของเขาว่าเคยอยู่ที่นั่นหลงเหลือไว้ข้างหลังเหมือนกัน!

‘ช่างแปลก…เขาหายไปโดยไม่ทิ้งร่องรอยให้เห็นได้ยังไงกัน?’

เขาจึงทำได้เพียงแค่ขมวดคิ้วเท่านั้นกับความสะเพร่าของตัวเอง ขณะที่เขายังคงค้นหาไปรอบ ๆ บริเวณนั้น หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เจอรัลด์ก็ตระหนักได้ว่าไม่มีอะไรถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง ดังนั้นเขาจึงออกจากบริเวณนั้นไป

อีกด้านหนึ่งของประตูห้องโรงแรมเปิดเอี๊ยด ขณะที่บุคคลหนึ่งเดินโซเซเข้ามาก่อนจะทรุดตัวลงในห้องน้ำ

เลือดกำลังไหลออกจากแขนของคน ๆ นั้น ขณะที่ในที่สุดเขาก็ถอดหน้ากากของเขาออก เผยให้เห็นใบหน้าที่สวยงาม และผมยาวดกดำของคนผู้นั้น ว่าตามจริงผมดำของเธอ ทำให้ใบหน้าของเธอดูซีดเซียวมากขึ้นไปกว่านั้นอีก

‘ช่างน่าทึ่งอย่างแท้จริง!’ ผู้หญิงคนนั้นคิดกับตัวเอง ขณะที่เธอหยุดพักหายใจชั่วครู่ก่อนจะหยิบผ้าก๊อซขึ้นมา และเริ่มพันแผลของเธอ

ในชั่วพริบตาเดียว วันที่สามก็มาถึง และในที่สุดมันเป็นช่วงเวลาสำหรับการเปิดประมูลที่จะเริ่มขึ้นแล้ว

แม้สิ่งต่าง ๆ ดูเหมือนจะสงบบนพื้นผิวในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้ แต่มันก็ชัดเจนว่าความสงบสุขเป็นเพียงแค่ลักษณะภายนอกเท่านั้น

ท้ายที่สุดแล้ว ตลอดช่วงสามวันมานี้ กองกำลังมากมายก็ยุ่งอยู่กับการสู้รบในการต่อสู้ และชิงดีชิงเด่นกันอย่างนับครั้งไม่ถ้วน

ตั้งแต่การทำร้ายไปจนถึงเหตุการณ์การลักพาตัว ใครก็ตามที่ดูเหมือนจะเป็นคู่แข่งที่น่าจะเป็นกังวล ก็จะถูกจัดการไปอย่างรวดเร็ว

แน่นอน อันตรายที่ใหญ่ที่สุดก็มาจากกองกำลังใหญ่ที่ไม่มีปัญหากับการจะสังหารหมู่

เนื่องจากการต้อนรับกิตติมศักดิ์ของพวกเขา ไวร่าและคนอื่นมากมายจึงนั่งกันอยู่ที่ลานในงานเลี้ยงนี้ อย่างไรก็ตาม จากการป้องกันของเจอรัลด์ เขาได้จัดการขัดขวางแผนการทั้งหมดของพวกเขาเอาไว้ ซึ่งรวมไปถึงทั้งการลักพาตัวและการพยายามทำร้ายร่างกาย

สิ่งต่าง ๆ ไม่ได้เป็นไปได้ด้วยดี และดีตรฝตามที่ปรากฏให้เห็นอย่างแน่นอน ถึงอย่างนั้นในวันของการเปิดประมูล ก็เหมือนราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ภายใต้ส่วนนอกอันสงบสุขนี้เลย

อันที่จริง กองกำลังหลักทั้งหมดก็ดูกลายมาเป็นมิตรกัน ขณะที่พวกเขาพาคนของพวกเขามาเข้าร่วมในการประมูล

นอกเหนือจากไวร่าที่น่าลึกลับ ตระกูลทาเกะนะ และบริษัท ธันเดอร์ดราก้อน จำกัด จากทางเหนือของประเทศเอ็ม ก็ดูเหมือนจะมีชื่อเสียงและอำนาจที่แข็งแกร่งมากที่สุดในบรรดาคนอื่น ๆ

สำหรับการออกแบบของสถานที่การประมูล มันถูกจัดตั้งให้เป็นลานเปิดโล่งด้านหน้าของวิลล่าเม้าเทน เวทีขนาดใหญ่ก็จัดตั้งขึ้นที่นั่น และที่นั่งเป็นแถวต่อแถวก็ได้เตรียมไว้ให้สำหรับแขกทั้งหลาย

แม้โยเวลล์เองเป็นผู้จัดงานนี้ขึ้นมา แต่พวกเขาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะได้นั่งอยู่บนแท่นนั้น แต่แทนที่ คนจากตระกูลนั้นทั้งหมดต่างก็นั่งอยู่ในแถวที่นั่งด่านล่างเวทีกัน

กองกำลังที่แข็งแกร่งมากที่สุดทั้งสิบแปดกลุ่มต่างก็นั่งกันอยู่ที่นั่งด้านหน้า และกองกำลังที่เหลือก็เพียงนั่งอยู่ด้านหลังพวกเขา

นอกเหนือจากตัวผู้ประมูลเอง ผู้ชมหลายหมื่นคนก็อยู่ที่นั่นเช่นกัน ฝูงชนทั้งหลายยืนอยู่รอบ ๆ ผู้ประมูล เอาตามตรงมันก็มีชีวิตชีวามากเลยทีเดียว

ขณะที่ไฮดี้ที่สวมชุดเดรสอย่างเป็นทางการ กำลังกล่าวสำหรับการเปิดประมูลบนเวที ทิวลิปก็เรียกหาเพื่อนร่วมชั้นของเธอ “เฮ้! สเปคกี้! นิโคล! ทางนี้! ฉันจองที่นั่งให้พวกเธอแล้ว!”

เมื่อได้ยินแบบนั้น ทั้งสองคนและคนอื่น ๆ ก็รีบไปยังที่ที่ทิวลิปอยู่กัน

พวกเขาทำให้มั่นใจว่า ได้กล่าวทักทายครูของพวกเขาเช่นกัน ขณะที่พวกเขาเดินผ่านเขาไป ในฐานะสมาชิกของตระกูลโยเวลล์ ตามปกติแล้วเจอรัลด์ก็ต้องเข้าร่วมงานในวันนี้ อย่างไรก็ตามเขาเพียงเลือกที่จะนั่งอยู่ตรงมุมหนึ่ง

“เธอจะใช้ชีวิตที่เหลือของเธอกับผู้ชายคนนั้นต่อไปจริง ๆ เหรอ จูเลียต…?”

คำถามนั้นมาจากหนึ่งในเพื่อนหลาย ๆ คนของจูเลียต ที่เธอได้เชิญมา