มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 97
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 97
เจอรัลด์หันไปมอง เป็นมีล่านั่นเอง
“มาที่เพื่อฝึกซ้อมการขับรถเหรอ?” เขาตะโกนกลับด้วยรอยยิ้ม
“ใช่ ใช่! ฉันจะสอบหัวข้อที่สองในวันพรุ่งนี้ โอ้ ใช่! นายจะสอบหัวข้อที่สามแล้วใช่ไหม?” เนื่องจากสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งที่แล้ว เธอได้วิ่งจากไปโดยไม่ได้ทำการสอบหัวข้อที่สองให้เสร็จ
ตามปกติแล้ว เธอก็ต้องสอบมันใหม่
เจอรัลด์พยักหน้าตอบรับ
“ดี! ไปด้วยกันเถอะและหวังว่าพวกเราทั้งคู่จะสอบผ่าน”
“ฟังดูดีนะ! ไปกันเถอะ ไปฝึกซ้อมการขับรถกัน!” การได้เห็นมีล่าก็ทำให้เขาร่าเริงขึ้นมาแล้ว
ในอดีต เขาคงพูดติดอ่างและตะกุกตะกักเมื่อมีเธออยู่รอบ ๆ
หากคุณต้องการจะเห็นโลก มันเป็นเรื่องที่ดีที่มีเพื่อนอยู่ในฐานะที่สูง
มันทำให้มุมมองของคนเรากว้างขึ้นจริง ๆ
พวกเขาฝึกซ้อมตลอดช่วงบ่าย และในวัดถัดมา พวกเขาแต่ละคนไปทำการสอบตามลำดับ
ทุกอย่างผ่านพ้นไปอย่างราบรื่นสำหรับเจอรัลด์ทั้งการสอบในส่วนของทฤษฎีและการปฏิบัติ
ภายในเวลาไม่กี่วัน เขาก็ได้รับใบขับขี่ของเขา
เนื่องจากว่าเขาได้ทำความตกลงไว้กับมีล่า พวกเขานัดพบกันที่ประตูและไปทานมื้อเที่ยงด้วยกัน
เพราะการสอบของเขาเป็นการสอบสองครั้ง ตามธรรมดาแล้วเขาจึงออกมาช้ากว่าเธอ เมื่อเขามาถึง แน่นอนอยู่แล้ว มีล่าอยู่ที่นั่น กำลังรอเขาอยู่
เพียงนั้น มีคู่หนุ่มสาวคู่หนึ่งอยู่กับเธอด้วย และพวกเขาทั้งหมดกำลังพูดคุยเกี่ยวกับบางอย่าง
เจอรัลด์ค่อย ๆ เดินเข้าไปหา ทั้งสามคนจดจ่ออยู่กับบทสนทนาของพวกเขา และไม่มีใครสังเกตเห็นเขาเข้ามาใกล้
“มีล่า นอกจากการรวมตัวของครอบครัวเรา พวกเราแทบจะไม่เห็นเธอเลย! เธอกำลังทำอะไรอยู่ข้างนอกนี่คนเดียว?” ผู้หญิงคนนั้นทำเป็นยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นไม่ได้ไปถึงสายตาของเธอ มีความเย้ยหยันจาง ๆ บางอย่างในน้ำเสียงของเธอ
“ใช่แล้ว ไอรีน พวกเราไม่เคยคุยกันเลย! แต่ฉันต้องพูดนะ ว่าเธอมักจะทำให้ฉันทึ่ง… นี่คือแฟนคนล่าสุดของเธอใช่ไหม?” วิธีที่มีล่าพูดกับเธอก็ห่างเหินโดยสิ้นเชิงเช่นกัน
ราวกับว่าพวกเขาเป็นศัตรูที่น่าเจ็บใจ พร้อมที่จะโจมตีทันทีที่เห็นกัน!
เป็นความขุ่นแค้นชั่วชีวิต!
ประโยคสุดท้ายนี้ทำให้เกิดการแสยะยิ้มจากชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างไอรีน
“มีล่า ไม่ว่าเธอจะเชือดเชือนยังไง ฉันก็เป็นรุ่นพี่ของเธอไม่กี่เดือน เธอควรแสดงความเคารพมากขึ้นเมื่อเธอพูดกับฉัน เธอไม่เคยเรียนรู้มารยาทเลยหรือ?” ไอรีนดูเหมือนจะโกรธ
อย่างแน่นอน พวกเขาทั้งคู่มาจากตระกูลสมิธ พ่อของไอรีนคือลุงของมีล่า พร้อมด้วยกับไคล์ พวกเขาทั้งหมดเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน
เรื่องก็คือว่า มันเป็นเรื่องดีที่ได้อยู่ท่ามกลางคนที่มีอายุในช่วงเดียวกันกับคุณ แต่มันก็มีข้อเสียที่ซ่อนอยู่เช่นนกัน
ตั้งแต่ช่วงวัยเด็ก จุดยืนที่เท่าเทียมกันระหว่างเด็กหญิงทั้งสองเป็นปัญหามาตลอด ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงแข่งขันกันทุกสิ่งทุกอย่าง เช่นเดียวกับที่พวกเธอได้ทำมาตั้งแต่พวกเธอยังเป็นเด็กสาวตัวเล็ก ๆ
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเรียนหรือความความนิยมชมชอบ มีล่าก็มักจะนำหน้าไอรีนอยู่เสมอ
ระหว่างการสังสรรค์ในครอบครัว สิ่งหนึ่งที่พวกผู้ใหญ่ชอบพูดก็คือ” ไอรีน เธอสามารถเรียนรู้สิ่งหนึ่งหรือสองอย่างจากมีล่าได้!”
ไอรีนเติบโตขึ้นภายใต้เงาของมีล่า และนั่นทำให้พวกเธอเป็นคู่แข่งที่น่าเจ็บใจกัน พยายามจะเอาชนะอีกฝ่ายเสมอ
ตอนนี้พวกเธอโตขึ้นแล้ว แต่พวกเธอก็ยังคงไม่สามารถก้วข้ามความรู้สึกขุ่นแค้นใจที่มีมายาวนานได้
คุณสามารถได้ยินมันในแบบที่พวกเธอพูดกัน!
“อืมม…ฉันรู้ มีล่า เธอมักจะเป็นคนเก็บตัวเล็กน้อยและเธอมีมาตรฐานที่สูง…และสำหรับทั้งหมดนั่น ไม่ว่าอย่างไรก็ตามในหลายปีที่ผ่านมานี้ ไม่มีแม้แต่แฟนหนุ่มสักคนที่จะปรากฏตัวให้เห็นเด่นชัด เธอจะแสร้งทำเป็นรู้เกี่ยวกับความรักและการอกหักได้อย่างไร?”
ไอรีนกอดอกและพูดเยาะเย้ยต่อไป “นี่ไง เธอก็อยู่คนเดียวเหมือนทุกที เคนเนธทนไม่ได้ที่จะถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวแม้แต่ชั่วขณะหนึ่งและต้องการให้มีคนอยู่กับเขาเสมอ!”
เคนเนธ ลี ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แขนของเขาโอบไว้รอบเอวบาง ๆ ของไอรีน
ถ้าเขาช่วยกำจัดศัตรูที่น่าเกียดชังของเธอ บางทีไอรีนคงจะมีอารมณ์ดีพอที่จะอ้าขาของเธอให้เขา!
แน่นอน ประโยคสุดท้ายของบทสนทนานี้เริ่มทำให้มีล่าหัวเสีย
เธอครองตัวเป็นโสดตลอดมา ไม่เคยประทับใจกับผู้มาที่มีความปารถนาเลย
เธอไม่คาดหวังว่าเธอจะพบกับลูกพี่ลูกน้องของเธอโดยบังเอิญเช่นนี้ขณะที่กำลังสอบการขับรถของเธอที่นี่ แฟนหนุ่มที่ติดสอยห้อยตามมา วางท่าอวดอ้างทุกรูปแบบ…